Oldalképek
PDF
ePub

did flow,

55

60

His severe judgment (giving law)
His modeft fancy kept in awe;.
As rigid husbands jealous áre,
When they believe their wives too fair.
His English stream fo

pure
As all that saw and tasted know;
But for his Latin vein, so clear,
Strong, fall, and high, it doth appear,
That were immortal Virgil here,
Him for his judge he would not fear:
Of that great portraiture, so true
A copy pencil never drew.
My Muse her song had ended here,
But both her Genii straight appear;
Joy and amazement her did strike,
Two twins she never saw so like;
Such a resemblance of all parts,
Life, death, age, fortune, nature, arts,
Then lights her torch at theirs, to tell,
And shew the world this parallel :
Fix'd and contemplative their looks,
Still turning over Nature's books,
Their works chaste, moral, and divine,
Where profit and delight combine;
They gilding dirt, in noble verse
Rustic philofophy rehearse :
Nor did their actions fall behind
Their words, but with like candour shin'd;

65

a

70

75

80

Both by two gen'rous princes lov'd,
Who knew, and judg'd what they approv'd;
Yet having each the same desire,
Both from the busy throng retire :
Their bodies to their minds refign'd,
Car'd not to propagate their kind:
Yet tho’ both fell before their hour,
Time on their offspring hath no pow'r:
Nor fire nor fate their bays shall blast,
Nor death's dark vçil their day o'ercast.

85

88

i Ad illustrisimam academiam

CANTABRIGIENSEM.

[ocr errors]

Hoc tibi de nato ditiffima Mater egeno
Exiguum immenfi pignus Amoris habe.
Heu meliora tibi depromere dona volentes
Astringit gratas parcior arca manus.
Túne tui poteris vocem hic agnoscere Nati 5
Tam malè formatam, dissimilemq: tuæ !
Túne hîc materni vestigia facra decoris,
Tu Speculum poteris hic reperire tuum ?
Post longum, dices, Cowlei, fic mili tempus?
Sic mihi speranti, perfide, multa redis?
Quæ, dices, Sagæ Lemuréfq; Deæq; mocentes
Hunc mihi in Infantis fuppofuêre loco?
At Tu, fancta Parens, crudelis tu quoque Nati!
Ne tractes dextrâ vulnera cruda rudi.
Hei mihi, quid Fato Genetrix accedis iniquo? IS
Sit Sors, sed non fis Ipsa Novérca mihi.
Si mihi natali Musarum adolefcere in arvo,
Si benè dile&to luxuriare folo,
Si mihi de doctâ licuiffet pleniùs unda
Haurire, ingentem si fatiare fitim,
Non ego degeneri dubitabilis ore redirem,
Nec legeres. Nomen fufa rubore mevm.
Scis benè, fcis quæ me Tempeftas publica Mundi

[ocr errors]

20

[ocr errors]

Raptatrix vestro sustulit è gremio,
Nec pede adhuc firmo, nec firmo dente, negati 25
Poscentem querulo murmure Lactis opem.
Sic quondam acrium Vento bellante per æquor,
Cum gravidum Autumnum sæva flagellat Hyems,
Immatura suå velluntur ab arbore poma,
Et vi victa cadunt; Arbor et ipsa gemit." 30
Nondum fuccus inest terræ generosus avitæ,
Nondum Sol rosco redditur ore Pater.
O mihi jucundum Grantæ super omnia Nomen!
Openitùs toto corde receptus Amor!
O pulchræ sine Luxù Ædes, vitæq; beatæ, 35
Splendida Paupertas, ingenuúsq; decor!
O chara ante alias, magnorum nomine Regum
Digna Domus ! Trini nomine digna Dei!
O nimium Cereris cumulati munere Campi,
Pofthabitis Ennæ quos colit illa jugis!

40
O sacri Fontes! et facrae Vatibus Umbræ,
Quas recreant Avium Pieridùmque chori!
O Camus! Phæbo nullus quo gratior amnis!
Amnibus auriferis invidiofus inops!
Ah mihi si vestræ reddat bona gaudia sedis,
Detque Deus doctâ poffe quiete frui;
Qualis eram cum me tranquilla mente fedentem
Vidisti in ripa, Came serene, tuâ;
Mulcentem audisti puerili Aumina'cantu ;
Ille quidem immerito, sed tibi gratus erat.
Nam, memini ripä сum tu dignatus utrâque

45

50

Dignatum eft totum verba referre nemus.
Tunc liquidis tacitifque fimul mca vita diebus,
Et similis vestræ candida Auxit aquæ.
At nunc cænofæ luces, atque obice multo SS
Rumpitur ætatis turbidus ordo meæ.
Quid mihi Sequanâ opus,TamesisveautTybridis unda?
Tu potis es noftram tollere, Came, sitim.
Fælix qui nunquam plus uno viderit amne!
Quique eadem Salicis littora more colit!

60
Fælix cui non tentatus fordescere Mundus,
Et cui Pauperies nota nitere potest!
Tempore cui nullo misera experientia constat,
Ut res humanas fentiat efle Nihil!
At nos exemplis Fortuna instruxit opimis,
Et documentorum satque fuperqúe dedit.
Cum Capite avulsum Diadema, infractáque Sceptra,
Contusasque Hominum Sorte minante minas,
Parcarum ludos, et non tractabile Fatum,
Et verfas fundo vidimus orbis opes.

70 Quis poterit fragilem poft talia credere puppim Infami scopulis naufragiisque Mari? Tu quoque in hoc Terræ tremuisti, Academia, Motu, (Nec fruftrâ) atque ædes contremyêre tuæ. Contremuêre ipfæ pacatæ Palladis arces; 75 Et timuit Fulmen Laurea fancta novum. Ah quanquam iratum, pestem hanc avertere Numen, Nec faltem Bellis ista licere, velit! Nos, tua progenies, percamus; et ecce, perimus !

65

« ElőzőTovább »