CAPUT tibus quod regem se diceret, potuit, ad XXXI. mutandum crucis titulum: Jesus Nazarenus rex Judæorum, qui ab ipso Christo Matth. VIII. 12. vocantur Filii regni, fed postea incredulis denuntiat XXI. 43. Quia auferetur a vobis regnum Dei, et dabitur genti facienti fructus eius; prout deinceps XXIV. 14. apertius dicit: Et prædicabitur hoc Evangelium regni in universo orbe, in testimonium omnibus gentibus. Judæis frustra a Christo ad fanam mentem revocatis, qui interrogatus a Pharisais: Quando venit regnum Dei? Respondens eis dixit: Non venit regnum Dei cum observatio◄ ne: neque dicent: Ecce hic, aut, ecce illic, Ecce enim regnum Dei intra vos est a). Gloriosum illi regnum Messiæ, qui domitor futurus esset, et dominator fuper gentes terræ, præstolabantur, lætum in terris; Joannes et Christus, ut pœnitentiam agerent prædicant, tam austeram Joannes fecutus vitam; et tam vili Christus conditione, tam expers rerum mundi, ut nec haberet, ubi caput reclinaret. Et quia non capiebant Judæi, quod dicebat Christus: Regnum Dei intra vos est; ideo ablatum est ab eis, et translatum ad gentes. Unde fimile dictum est regnum cœlorum grano finapis, quod acceptum homo misit in hortum fuum, et crevit et factum est in arborem magnam b). Absconditum granum in terra Judææ excrevit a) Luc. XVII. 20. b) Ib. XIII. 19. tandem inter gentes, quia illi non attende- CAPUT firmans. Referunt quidem evangelistæ eos mira- Verba mitos fuisse, ac ftupuisse in fermone illius, raculis ut iam memoravimus. Erat enim docens cos quasi potestatem habens, et non ficut fcriba eorum et Pharisæi a): S. Joann. Chrysostomus b) passim præsertim in homiliis fuper Matthæum extollit hanc tantam docentis Christi virtutem tum in fermone ipso, „, ut in ingentem admirationem abriperet, fuaderetque propter voluptatem ex fermone captam, "admiratos autem maxime illius potestatem et auctoritatem in loquendo notans. „Non enim, pergit S. Pater, ad alium dicta referens loquebatur ut Moyses, fed ubique ostendebat feipsum esse, qui auctoritatem haberet. Nam cum leges fæpe pronunciaret, adiiciebat: Ego autem dico vobis etc." Et paulo post id in hac re potissimum considerandum vult,,, quomodo variet ad audientium utilitatem, quomodo a miraculis ad verba, et mox a ver bis ad miracula transeat Quia enim tanquam potestatem habens docebat, ne hic a) Matth. VII. 29. Marc. I. 22. Luc. IV. 32 TOM. II. B CAPUT docendi modus fastum faperet aut ostenta XXXI. tionem, operibus idipsum facit, et tan quam postestatem habens morbos curat. " Discipuli post resurrectionem euntes in Emaus hoc Christo, inscii cum ipso verba facientes, testimonium reddunt, hanc ipsam in fermone Christi virtutem tunc experti: Nonne, aiunt, cor nostrum ardens erat in nobis, dum loqueretur in via, et aperiret nobis fcripturas? Divinam nempe auctoritatem constanter et ubique demonstrabat in docendo: eamque confirmabat Jesus per figna et miracula, a tempore quo. cœpit facere et docere perinde etiam in iis, quæ faciebat, divinam potestatem fuam declarabat imperando ventis, morbis, morti, dæmonibus, ipsis lictoribus in horto, ut notavimus, notabimusque fuis locis a). Mortem ipsam resurgendo devicit, et ascendendo fua virtute in cœlum cœlos nobis aperuit. Regnum Dei, quod in terris prædicavit Christus, æternum nobis in cœlis reddidit, reddetque gloriosis corporibus, quod est complementum ac finis Evangelii regni. Levia funt, quæ attulimus de infirmis curatis, atque etiam ad vitam re Ib. VII. 14. Jo. «) Marc. IV. 39. Ib. I. 42. Ib. V. 41. Luc. nem, دو vocatis corporibus, hanc universalem si CAPUT fpectes corporum nostrorum resurrectio- XXXI. cuius miracula illa præambulum quoddam fuerant futuræ per Christum verbum Dei aliquando. Quod autem tibi dixi, funt verba S. Jacobi Nisibeni a), binis verbis hos mortuos fuscitatos fuisse, ideo factum est, quia duæ resurrectiones in ipsis fieri debebant: una illa prima, quæ tum facta est, fecunda illa quæ futura est. At vero in illa resurrectione, in qua omnes homines resurgent, nec amplius morientur, uno verbo Dei, quod emittitur per Christum, resurgunt omnes defuncti illico, in ictu oculi. Non enim debilis aliquis, et infirmus est vocans per illud verbum. Nam uno verbo vocat, et facit, ut audiant omnes fines terræ, et expergiscuntur, et resurgunt defuncti, et non redit inane verbum ad eum, qui emisit fed ut loquitur coram eo, qui misit Ecce ego, et filii, quos tu dedisti mihi. Et de voce ista, qua mortui vivunt, perhibuit testimonium Salvator noster, dicens: Veniet tempus; quo mortui audient vocem filii eius, et exibunt e fepulchris fuis. Quemadmodum et fcriptum est: İn principio erat vox, quoniam ille ipse vox : a) Serm. VIII. de Resurrect. mortuorum n. 6. Bibl CAPUT est, et verbum. Nam iterum dicit ScripXXXII. tura: Verbum caro factum est, et requievit in nobis. Et hoc ipsum verbum vox est Dei, quæ clamat ab excelsis, et suscitat mor Officia er aliis omni CAPUT XXXII. CHRISTUM SEQUI VOLENTES. Accedens unus Scriba, ait illi: Magister, fequar te, quocunque ieris. Et dicit ei Jesus: Vulpes foveas habent, et volucres cœli nidos: Filius autem hominis non habet, ubi caput reclinet. autem de discipulis eius ait illi: Domine, permitte me primum ire, et fepelire Patrem meum. Jesus autem ait illi: Sequere me, et Sepelire mortuos fuos. 19. 20. 21. 22. Alius dimitte mortuos Matth. VIII. Scribam hunc passim putant interpretes ga Deum terrena quadam fpe ad fequendum Chrisbus ante- tum fuisse inductum, cui Christus ita reponenda. sponderit: Vulpes foveas habent etc. Hæc, inquit S. Chrysostomus a), non repellentis erant; fed malam mentem redarguen a) Hom. XXVII. in Matth. n. 2. T. VII. p. 329. |