Oldalképek
PDF
ePub

ne vestro vnum hominem, Dominicum, scilicet Praebendarium Chori Ecclesiae nostrae, ad praemissa exequenda, pro testimonio duximus destinandum. Qui demum ad nos reuersi, nobis retulerunt: quod scilicet diligenti inquisitione facta, a quibus decuit et licuit, scire potuissent, quod praedicti populi de Haraszth insurgentes bona İobbagionum praedictarum Dominarum de Taxon, eorumdem in nauigiis venientium, in praedicta Dominica fruges scilicet et alias res, quas secum deferebant recepissent; in quarum rerum ablatione damnum non modicum eisdem inferentes, et vnum ex eisdem nomine Joannem vulnerando, captiuatum abduxissent. Datum quinto Die octauarum praedictae Dominicae. Anno Domini MCCCV."

In causa Tabulari inter Moniales Budenses et B. Laffert productae. MSS. Cornides Tomo VII. p. 393-4.

LXXXIX.

A. Ch. 1305. Andreas, Abbas Sexardiensis, de sui, quum a Michaële Archi-Episcopo Strigoniensi rediisset, per Bohemos incaptiuatione queritur. In festo S. Agathae. Nos Andreas, Abbas miseratione Diuina Szegzardiensis et Conuentus loci eiusdem, vniuersis etc. Quod nos pro arduis negociis Ecclesiae nostrae ad Dominum Michaëlem Archiepiscopum Strigoniensem accessissemus, et expedito nostro negocio iter domum habuissemus, id est in Vissegrad peruenissemus nauigio, Bohemi, qui in castro Vissegrad commorabantur, imsurgentes contra nos, sine causa, captiuauerunt, et diu in captiuitate detinuerunt etc. Anno Domini Millesimo trecentesimo quinto, in festo S. Agathae.

Apud Schmitth Archiepiscopi Strigon. ad an. 1305. Koller Hist. Episcop. Quinque-Ecclesien. Tom. II. p. 244.

XC.

A. Ch. 1305. Conuentus fratrum Eremitarum S. Augustini de Alba, per Thomam Archiepiscopum Strigonien. Electum, filios Henrici Bani, multorum criminum auctores, excommunicationis et interdicti poena fuisse mulctatos, testatur. Feria IV. proxima post festum Beati Petri Apost. ad vincula.

Nos Frater Prior, et Conuentus Ordinis Fratrum Eremitarum S. Augustini de Alba-Regali memoriae commendantes significamus, quibus expedit vniuersis, quod Reuerendus D. Thomas, miseratione diuina electus Strigoniensis, eiusdemque loci Comes perpetuus, et Praepositus Albensis Ecclesiae, Religiosorum, et Deo amabilium virorum Fratrum Ordinis Praedicatorum, et Minorum, ac aliorum ecclesiasticorum virorum multitudine congregata, praesentibus multis alys in crastino festiuitatis ad vincula B. Petri Apostoli contra Nobiles viros Ioannem et Henricum Magistros, filios quondam Henrici Bani, denuncians eosdem suo proprio ore, in apostolicam excommunicationis sententiam incidisse, suas quasdam litteras huiusmodi excommunicationis sententiam continentes publice, et solenniter legi fecit coram nobis in haec verba: Vniuersis Christi fidelibus praesentium notitiam habituris, Thomas miseratione diuina electus Strigoniensis, eiusdemque loci Comes perpetuus, et Praepositus Albensis Ecclesiae, salutem in Domino sempiternam. Excessus viam alys aperimus, dum ea, quae male vsurpantur, omittuntur; error quippe, cui non resistitur, approbatur, et veritas, cum minime defensatur, opprimitur. Obuiandum igitur est malitys

hominum, qui nihil aliud, nisi vt officiant sunt laturi, restinguendaeque sunt occasiones, et causae, per quas culpae crescunt, et animorum, ac corporum pericula subsequuntur, vt, quantum est possibile, via malitys praecludatur, et quos diuinus timor, et erubescentia humana a malo non reuocant, Ecclesiastica censura coërceat a peccatis, vel saltem in suis malitys induratos, et sordibus defedatos ex vigore, et efficacia disciplinae Ecclesiasticae, ne peccatum eorum augeatur, Deo principaliter cooperante tradantur exitio, multorum exitia cogitantes. Dudum profecto Magister Ioannes, filius quondam Henrici Bani, qui Ecclesiam nostram Strigoniensem, et Castrum, ac munitionem viuente adhuc felicis recordationis Domino Gregorio, electo Strigoniensi, temerarius occupauit, domumque Orationis templum Domini factam in incudem tyrannice malleationis obuertens, hinc vsque ad sanguinem Strigoniensem Ciuitatem emungens, et in prouinciam seuiens, Ecclesiam et castrum praedicta, huc vsque adeo detinuit occupata, vsque obtenta taliter Venceslao filio Regis Boëmiae, in Regno Vngariae per ipsum, et suos coinfideles intruso, recepta ab ipso maxima quantitate pecuniae, consignasset, et nouum huiusmodi consignationis, venditionis, et proditionis errorem priore peiorem constituit, quo de ipso castro non mitius Vngari, quam Boëmi primitus in ipsam Strigoniensem Ecclesiam, et personas ecclesiasticas saeuiebant, tractu vero temporis cum inter Boëmiae Regem, eiusque natum ex vna parte, et excellentem Dominam nostram Mariam, natam Domini Stephani, et vtroque parente sororem D. Ladislai clarae memoriae Regum Vngariae, Siciliae, et Vnga

riae Reginam, et inclytum Principem Dominum nostrum, Dominum Carolum nepotem eius, ipsius Regni Vngariae Regem, super iure regnandi in eodem regno periculosae turbationis, et scandali materia verteretur, ex altera felicis recordationis Dominus B. Papa octauus super regnum ipsum, tam miserandis lapsibus desolatum paterna compassione prospiciens vrgenti officii sui debito, qui crediti sibi vniuersi gregis dominici procurare salubria tenebatur, pacis et tranquillitatis dulcedinem ipsi regno tam amaricato quaerere sattagens, ac praetactam turbationis materiam vomere iustitiae radicitus amputare desiderans, vt flagella quoque pestifera ipsius regni iugiter in molem crescentia tolleret, et regnum ipsum interpositione sua. tam Patris, quam iudicis, ad quietudinis regnicolarum gaudia reformaret, praesentibus eorundem Reginae, ac Nepotis sui Procuratoribus, et dictorum Boëmiae Regis fily, et Nuncys, de fratrum suorum consilio sententialiter decreuit, definitiue declarauit, et voluit, quod in toto ipso regno Vngariae, et pertinencys suis vniuersis, ac vbique terrarum praedicta Domina Regina, et idem Dominus noster Carolus Rex naturales Vngariae nuncuparentur, apertis labys, scriptionibus vulgatis, et titularentur in publicis documentis. Quodque Praelati, Clerici cuiuscunque dignitatis, status, aut conditionis forent, et Religiosi aly cuiuscunque ordinis essent, nec non Comites, siue Bani, Barones, Milites, Ciues, Incolae cuiuslibet praeeminentis dignitatis, aut conditionis, vt est dictum, existerent, iam dicti Regni Vngariae omnium iurium, et pertinentiarum eius, ac annexarum sibi Regionum, etsi titulum Re

gnorum haberent, eisdem Vngariae Reginae, et Regis Nepoti, tamquam eiusdem Regni Vngariae Reginae, et Regi legitimis parere, et intendere, ac de fructibus, reditibus, seruitys, iuribus et obuentionibus alys consuetis, et Regi Vngariae debitis deuoti respondere curarent; Praelatis, Clericis, et Religiosis omnibus, Comitibus siue Banis, Baronibus, Ciuibus, Militibus, incolisque praefatis sub poena excommunicationis iniungens expresse, quam eo ipso, si facerent, secus incurrerent, vt eisdem Regi, et Reginae Vngariae circa recuperationem, defensionem, et conseruationem Regni praedicti auxilys, consiliis, et fauoribus assisterent opportunis. Et quia in praedictis eosdem efficaciter obedientes, et placide sic agere cupiebat, vt contrarys prorsus abstinendo eis sub simili poena excommunicationis, vel eodem modo praecepit, ne memoratos Regem Bohemiae vel eius filium Regem Vngariae nominare vel titulare aliqua nominatione, vel descriptione praesumerent, neue ipsis, aut missis eorum de fructibus, reditibus, prouentibus, siue iuribus alys dicti Regni, et praefatorum sibi Regnorum adiacentium quomodolibet responderent, vel ipsis circa occupationem, inuasionem, seu vsurpationem Regni Vngariae memorati, et praemissorum, quae annexa sibi sunt, publice, vel occulte consilium, vel auxilium afferrent, aut alicuius praesidium fauoris impenderent, prout haec et alia in confectis exinde litteris Apostolicis continentur. Verum praefatus Magister Ioannes iugiter in reprobum sensum datus, et Magister. Henricus frater eius, qui per suae iniquae flagitiosae factionis homines innumerabiles de Regno

« ElőzőTovább »