exurgant; tuque possis exinde in conspectu Dei et hominum, nostroqne pariter tam de affectu iustitiae et charitatis odore, quam de deuotionis promtitudine, commendari. Datum Anagniae III. Idus Iunii. Anno IX. "

Apud Rajnald. nro. XIV. in h. a. Postquam Bonifacius Anagniae has aliasque litteras scripsisset, VII. Septemb. a Sarra Columnensi, ex instinctu Philippi regis Galliarum, captus, ac in carcerem coniectus; postquam non multo post ab Anagniensibus vinculis exemtus, Romamque transmissus fuit, contracto ex ignominia illa moerore obiit XI. Octobris, Ann. 1303. V. Bernard um apud Raynald nro. XL. ad h. an. In eo tumultu Gregorius, Strigonien. electus, turbarum parte maxima auctor, Madio teste occubuit, a filiis de Columna occisus. Apud Schwandtner Tomo III. p. 638.

XLIX.

Ch. A. 1303. Idem Bonifacius Carolum Robertüm sub excommunicationis et interdicti poena regem Hungariae suscipiendum promulgari iubet. Datum in Vasca V. Id. Septemb.

Sanctissimo in Christo Patri et Domino, D. Bonifacio, diuina et prouidentia SS. R. E summo Pontifici. St. Dei et sua gratia Archiepiscopus Coloven. et Michaël, eadem gratia, Episcopus Zagrabien. deuota pedum oscula beatorum. Litteras Sanctitatis Vestrae, nobis directas, quum in procinctu nostri itineris veniendi versus Vngariam es-. semus circa Neapolim, cum omni reuerentia, obedientia, humilitate, quibus decuit, recepimus et honore. - Vestrae beatitudinis mandato cum deuota et humili filialitatis subiectione obtemperare cupientes, vt ex debito, sic ex voto, quamquam paruitas nostra mandatis vestrae sublimitatis digne exequendis non sufficiat, ambo personalitér, et al

ter nostrum ipsius vestrae pronunciationis, diffinitionisque seriem et tenorem in nonnullis locis et terris, in quibus propter statum impacati regni et insidias aduersae partis, fieri potuit, diuulgauimus et publicauimus solemniter, et diuulgari seu publicari per alios et per alium legitime fecimus, sicut ex instrumentis seu litteris testimonialibus, super hoc confectis, quae et quas ad pedes vestrae Beatitatis per nuncium nostrum specialem, lato-` rem praesentium, humiliter dirigimus, celsitudo Vestrae Sanctitatis poterit colligere euidenter. Quam obrem Sanctitatis Vestrae pronį supplicamus, quatenus, si quicquam in praemissis omissum esset, aut peractum minus digne, habere dignemini nos excusatos in hac parte. Datum in Vasca, in Dioecesi Zagrabiensi, V. Id. Septembris. A. D. MCCCIII. Ind. I.

Apud Raynald, ad h. a. Nro, XXII,

L.

A. Ch. 1303. Eiusdem Bonifacii de Carolo rege suscipiendo sententia per Gregorium Strigoniensem Electum per Transiluaniam etiam publicata s. l. et d.

Gregorius, diuina et apostolica gratia, Strigonien. et Alben. Ecclesiae electus, et Stephanus, per eamdem Colocen. Ecclesiae Archiepiscopus, nec non ceteri Episcopi omnes, in regno Hungariae existentes, vniuersis Nobilibus, in partibus Transiluanis existentibus, et sacerdotibus eorumdem, sinceram in Domino charitatem. Latere vos non credimus, qualiter post mortem regis Andreae, et antea, regnum Hungariae incepit fluctuare; quod post mortem ipsius regis Andreae claruit manifestius, quod Baronibus inter se dissentienti

bus, diuersis inducti voluntatibus, diuersos Duces ad regimen regni Hungariae adduxerunt; et qualiter vna pars vel reliqua ducem pro se introductum coronari fecerint, nec hoc vos scire dubitamus; per quas coronationes qualis discessio inter regnicolas creuerit, similiter scire vos non ignoramus; sed diuina clementia, quae in singulis quibusque rebus, sicut misericorditer, licet pie, disponere consueuit, ex nimia pietatis munificentia, in hoc regnum, rectore destitutum, oculos suae pietatis conuertens, domini Bonifacii, SS. R. E. summi Pontificis cor illustrauit, et illustrati cordis oculos aperuit, qui diligenti ductus sollicitudine, miseriae huius regni compatiens, vniuscuiusque Ducis coronatione intellecta, alteram, quae per praelatum Ecclesiae Strigoniensis in persona Domini regis Karoli facta fuerat, tanquam ab eo factam, qui huiusmodi ius habuit coronandi, et non alius praeter eum, approbauit et approbando confirmauit; alteram vero omnino annullauit; deditque nobis in mandatis, vt nos in vnum venientes, huiusmodi approbationem et approbationis confirmationem, per ecclesiam Romanam factam toti regno publicaremus, et omnes regnicolas ad hoc induceremus, vt eidem D. regi Karolo, tanquam Domino regni et rite coronato, obedirent, fidelitatis seruitia illi et non alteri impendendo; contrarium vero facientes per excommunicationem et interdictum ad illi obediendum arctaremus. ideoque, prout ex obedientia, qua sanctae RomaEcclesiae tenemur, ad locum, per D. Cardinalem pro huiusmodi publicatione facienda deputatum, conuenimus, et inuocata Spiritus Sancti gratia, habitoque tractatu cum Baronibus et multis regni

Nos

Nobilibus, ipsum D. Regem Karolum, Dominum regni, pari voluntate nominauimus; in eos nihilominus, qui a fide, eidem Regi Karolo praestita se retraxerint, sententiam excommunicationis vt in speciales; in vniuersitates autem, vt est vestra, ac etiam, et in ciuitates et liberas villas, quae contrariam partem tenendo eidem regi Karolo, recepta certitudine per nostram, vel aliorum veridicam relationem, de huiusmodi publicatione, per nos facta, nollent obedire, sententiam interdicti promulgauimus. Vniuersitatem ideoque vestram, auctoritate praesentium exhortamur, vt, remotis omnibus dubietatibus, quae hactenus vos inutiliter detinuerint, corde fideli Domino vestro regi Karolo obedire debeatis, ne propter vestram inobedientiam interdictum, quod auctoritate Domini legati et nostra, propter hoc est promulgatum, incurratis. Alioquin vobis Sacerdotibus firmiter damus in mandatis, vt huiusmodi interdictum, per nos promulgatum, propter plebeianorum Vestrorum inobedientiam firmiter debeatis obseruare, nisi concorditer ipsum regem Karolum Hungariae rite coronatum, suum proclamauerint esse Dominum; et post haec statim per idoneos nuncios eorum, in praesentia latorum praesentium, ad hoc destinatos, eundem Dominum nostrum et Vestrum, vt Dominum suum naturalem, cum omni obedientia fecerint visitari, iura regalia, hactenus sibi delegata, illi ad plenum administrando. Praesentes autem literas Vestrae Vniuersitati sub sigillis Domini Gregorii, Strigoniensis electi, et Domini Stephani, Archi-Episcopi Colocensis, qui de Curia Romana recenter est reuersus, duximus transmittendas. "

E MSS. Dan. Cornides, Katona Hist. Cr. Tom. VIII. pag. 59.

LI.

A. Ch. 1303. Eiusdem Bonifacii sententia etiam per Dalmatiam promulgata, effectuique data. XXII. Augu sti Spalati.

Anno MCCCIII. XXII. Aug. Quod cum M. Laurentius, Vicarius Domini Archi-Episcopi Spalatensis, pridie in Ecclesia S. Laurentii, scilicet Cathedrali, publicauerit ex parte D. Papae et Archiepiscopi sub poena excommunicationis, vt quilibet notarius nominaret regem Vngariae (Carolum) et regnante eodem; et Siroctus Notarius dicat, se velle facere, et nolle esse excommunica→ tum; captum, quod notarii ponant nomen regis, Apud Lucium L. IV, C. X. p. 304.

LII.

A. Ch. 1303. Idem Bonifacius Stephano Colocensi Archi episcopo contra haereticos ac Patarenos Bosniae procedendi potestatem defert. Anagniae tertia Id. Iunii.

Bonifacius

Ven. fratri Stephano, Archiepiscopo Colocen. salutem. Ad exstirpandam vbique pestem letiferam haereticaè prauitatis, tanto sollertius opem et operam impertimur, quantó illa vehementius displicet votis nostris, vt pote perniciosius périculum pariens animarum, quae totis desideriis euitamus. Quum itaque, sicut ex relatione didicimus fide digna, in Banatu Boznensi et aliis diuersis partibus Colocensis prouinciae circa maritimas, huius modi prauitas cnnsueuerit admodum pullulare; nos ad eius exterminium iuxta officii nostri debitum sollicite intendentes, et de