ac aliarum regionum annexarum sibi, etiam si regnorum titulum habeant, dictis reginae Vngariae et regi nepoti, tanquam eiusdem regni Vngariae reginae, et regi legitimis, parere et intendere; ac de fructibus, reditibus, seruitiis, iuribus et obuentionibus aliis consuetis et Regi Vngariae debitis respondere procurent; praelatis, clericis, et religiosis, comitibus siue banris, Baronibus, militibus, ciuibus, incolisque praescriptis, sub poena excommunicationis iniungentes expresse; quam eo ipso, si fecerint secus, incurrant, vt iisdem reginae, ac regi Vngariae circa recuperationem, defensionem, et conseruationem regni praedicti auxiliis, consiliis, et fauoribus opportunis assistant. Et quia in praedictis eosdem efficaciter, obedienter et placide sic agere cupimus, vt a contrariis prorsus abstineant, et desistant; praelatis, clericis, et religiosis, Comitibus siue banris, baronibus, militibus, ciuibus, incolisque praefatis sub simili poena excommunicationis et eodem modo praecipimus, ne memoratos regem Boëmiae, vel eius filium, regem Vngariae nominare, vel titulare aliqua nominatione, vel descriptione praesumant; neue ipsis aut ministris eorum de fructibus, reditibus, prouentibus, ac iuribus aliis dicti regni, et praefatorum sibi adiacentium respondeant quoquomodo, vel aliis circa occupationem, inuasionem, detentionem, seu vsurpationem, memorati regni Vngariae, et praemissorum, quae annexa sunt sibi, occulte vel publice consilium vel auxilium afferant, vel alicuius praesidium fauoris impendant. Nos enim Praelatos, clericos, religiosos, comites seu banros, barones, milites, ciues et incolas memoratos ab omnibus homagiis, sacramentis fidelitatis, colligationis aut coniurationis, quae praelibatis regi Boëmiac, filio, aut ministris eorum praestiterunt, aut cum ipsis in praeiudicium dictorum Reginae, et regis Vngariae aliquatenus inierunt; etiamsi ea fuerint iuramentorum, personarum adiectione, vel quouis alio vinculo roborata, quae viribus vacua; et nulla fore censemus, et carere decernimus omni robore firmitatis, absoluimus, et ad eorum obseruationem quomodocunque, aut quantumcunque se adstrinxerint pro obseruandis eisdem, ipsos decernimus. non teneri. Ceterum, vt quae grauitati sedis Apostolicae congruunt, cum debita maturitate seruemus, nec excludamus a nostris processibus amicam in throno sedentibus aequitatem; Regi Boëmiae, filioque praefatis, peremtorium terminum quatuor mensium, a die datae praesentium numerandum in antea, et peremptorie praefinimus, infra cuius temporis spatium ipsi per se vel per alios aut alium, si quae iura de proprietate dicti regni Vngariae se habere credunt, nobis et Apostolicae sedi reuerenter ostendant, illaque gerant et prosequantur, vt expedit, ordine debito, et rationabile fuerit, sicut ipsis melius videbitur expedire. Super possessorio tamen cuiuscunque speciei aut generis, pro dicto regno Vngariae memorato regi Boëmiae vel filio competente, propter eorum contumaciam sic contractum perpetuum silentium eis duximus imponendum, vltra praemissi vero temporis spatium quadrimestre, ne in potestate sit dictorum Boëmiae regis et filii inquietare pro libito, molestare frequenter, et, vt vitandi scandali occasionem tollamus, et causam; ex nunc prout ex tunc in iure ac proprietate, com petentibus ipsis forsitan in regno praefato, iurisdictionis nostrae et Apostolicae sedis denegamus immutabili edictione praesidium; et eis in tribunali quocunque tam in iustitiae fomite, quam de ipsius potestatis plenitudine perpetuum silentium imponimus de fratrum consilio praedictorum. Ita quidem, quod praedicta termini praefinitio, iurisdictionis denegatio, impositio silentii ex nunc, elapso iam dicto quadrimestri spatio, perinde vigorem habeant et effectum, ac si in eiusdem Boëmiae regis et filii notitiam per formam citationis solitae peruenissent; cum magistratus alii etiam non maiores, de iuris licentia, per edicta in scriptis publice, vel in aedes proposita citare valeant; nec sit verisimile vel praesumptum, vt praemissa in notitiam et conscientiam dictorum Boëmiae regis et filii debito tempore peruenire non valeant, quae in praesentia ipsius consistorii, praedictorum Praelatorum, aliorumque plurium, et eorumdem nuntiorum ac excusatorum maxime, sunt tam vulgate, tamque solemniter publicata; de reformatione praefati regni collapsi, disponere cum ipsorum fratrum consilio, prout tempora se apta praebuerint, praeuisis consiliis opportunisque remediis, auctore Domino, sollicite proponentes, vt in ipso, gratia disponente superna, tranquilla tempora redeant, inquieta recedant ;) sicque ipsius regni status reformetur in prosperum, quod laeta pax et amoenitas in locum tam grauium adueniat scandalorum. Nulli ergo etc. Datum Anagniac II. Kalend. Iunii anno IX.“ Apud Rajnald. ad a. h. nro. XVII-XXII. Fautores Caroli Roberti coram Curia Romana fuerant: Stephanus A. Ep. Colocen., Michaël Zagrabien., Theodorus laurien., Benedictus Wesprimien., Praepositorum et A. Tom. VIII. Vol. I. 9 Diaconorum nomina vide supra. Munus haec ad notitiam Wenceslai ac Hungarorum perferendi Colocensi et Zagrabiensi fuit demandatum, qui Roma in Siciliam citeriorem apud Auunculum Caroli Roberti legatione sunt functi. Ibid. XLVII. A. Ch. 1303. Idem Bonifacius sententiam suam Carolo Roberto perscribit, curamque regni Hungariae singulariter comendat. Anag. III. Nonas Iunii. Bonifacius Carissimo in Christo filio Carolo, Regi Vngariae, illustri. Propagato caritatis ordine ac successiuo dilectionis affectu, te specialem filium amamus ex eodem; et tui status compatientes angustiis tuos honores et commoda, quantum cum decentia possumus, promouemus. Sane in negocio dicti regni, tibi et carissimae in Christo filiae Mariae, Siciliae, Vngariaeque reginae, illato praepedio multimodae praepeditionis anfractu per charissimum in Christo filium nostrum Wenceslaum, Boëmiae regem, et natum ipsius; super declaratione tui iuris, in ipso nuper diffiniendo ac decernendo processimus de fratrum nostrorum consilio et assensu. Volumus igitur et hortamur attente, vt, quatenus permittit tibi aetatis tenellae discretio, circa prouisam tuae personae custodiam, gubernationem et regimen, et statum prosperum dicti regni collapsi te geras laudabiliter et discrete, vt ab annis teneris, assumpto principio virtuoso, virtus altissimi semper ad meliora te prouehat, et vsque ad canos te sapientia comitetur. Speramus enim in Domino, quod te in moribus et in doctrina crescente, regnum ipsum, laceratum vndique, sub tuo dominio reparationis compendia sentiet, et pro spinis et tributis fructus vberes quietis et pacis cum amoenitate producet. Nos etenim caussam tuae iustitiae de regno praefato sic opportunis praesidiis coadunare proponimus, quod statum tuum nostra protectio semper adaugeat, tuaque deuotio beneficia matris Ecclesiae, effectu prosequente, cognoscat. Datum Anagniae III. Nonas Iunii. Anno IX." Apud Rajnaldum ex Epist. L. IX. Nro. 37. Sollicitauit etiam auiam ipsius, Mariam Siciliae reginam, ne nepoti in administrando regno deesset. Ibid. Epist. 38. A. Ch. 1303. Idem Bonifacius Alberto Austriae Duci omne auxilium contra Carolum Robertum ferendum interdicit. Anag. III. Idus Iunii. Bonifacius Excellentiam regiam rogamus et hortamur attente, in filio Dei Patris, quatenus pro reuerentia Apostolicae sedis et nostra intuitu defendendae iustitiae et amore sanguinis, quo idem Carolus Rex Vngariae tibi obnixius alligatur, circa defensionem, recuperationem, ma– nutentionem et conseruationem regni Vngariae memorati, dicti reginae ac Regi Vngariae fauens efficaciter, et praesidiis opportunis assistens, praefatis regi Boëmiae aut filio circa occupationem, inuasionem, vsurpationem, seu descensionem in occupatione praetacta, nullum praestes per te vel per alium auxilium, consilium, vel fauorem, nec praestari per alios, quos tua potes iurisdictione compescere, patiaris; vt dicti regina et rex Vngariae, de tuae potentiae brachio eorum iure congaudeant, et erga te, tibique coniunctos et subditos in intensioris amoris dulcedinem feruenter |