FERIA QUARTA. LECTIO I. De libro primo Regum. Cap. 4. Phinees. Currens autem vir de Bénjamin ex ácie, venit in Silo in die illa, scissâ veste, et conspersus púlvere caput. Cùmque ille venisset, Heli sedébat super sellam Er factum est in diébus il contra viam spectans. Erat lis, convenérunt Philisthiim in pugnam : et egressus est Israel óbviam Philisthiim in prælium, et castrametátus est juxta Lápidem adjutórii. Porrò Philisthiim venérunt in Aphec, et instruxérunt áciem contra Israel. Iníto autem certámine, terga vertit Israel Philís thæis, et cæsa sunt in illo certámine passim per agros, quasi quatuor millia enim cor ejus pavens pro arca Dei. Vir autem ille postquam ingressus est, nuntiávit urbi; et ululávit omnis civitas. Et audivit Heli sónitum clamóris, dixitque: Quis est hic sónitus tumultûs hujus? At ille festinávit, et venit, et nuntiávit Heli. R. Dixit, 156. LECTIO III. HELI autem erat nonaginta et octo annórum, et óculi ejus caligáverant, et vidére non póterat. Et dixit ad Heli: Ego sum qui veni de præ virórum. Et reversus est pópulus ad castra; dixeruntque majóres natu de Israel: Quare percussit nos Dóminus hó- || die coram Philisthiim? Affe-lio, et ego qui de ácie fugi rámus ad nos de Silo arcam fœderis Dómini, et véniat in médium nostrî, ut salvet nos de manu inimicórum nostró- || rum. Misit ergo pópulus in Silo, et tulérunt inde arcam fœderis Dómini exercituum sedentis super Chérubim; erantque duo filii Heli cum arca fœderis Dei, Ophni et Phinees. R. Dilectus, 156. LECTIO II. hódie. Cui ille ait : Quid actum est, fili mi? Respondens autem ille qui nuntiábat : Fugit, inquit, Israel coram Philisthiim, et ruína magna facta est in pópulo: insuper et duo filii tui mórtui sunt, Ophni et Phínees; et arca Dei capta est. Cùmque ille || nominasset arcam Dei, cécidit de sella retrorsum juxta óstium, et fractis cervicibus, mórtuus est. Senex enim erat vir, et grandævus et ipse judicávit Israel quadraginta annis. Nurus autem ejus, uxor Phinees, prægnans erat, : PUGNA UGNAVERUNT ergo Philísthiim, et cæsus est Israel, et fugit unusquisque in tabernáculum suum et facta est plaga magna nimis ; et cecidérunt de Israel triginta mil-vicínaque pártui : et audíto lia péditum. Et arca Dei capta est : duo quoque filii Heli mórtui sunt, Ophni et núntio quòd capta esset arca Dei, et mórtuus esset socer suus, et vir suus, incurvávit FERIA QUINTA HEBDOMADÆ I POST PENTECOSTEN. 1 IN FESTO CORPORIS CHRISTI. ANNUALE-MINUS. IN I VESPERIS. Psalmi de Feria. Ant. 1. D. Redémit Dóminus Jacob, et liberávit cum : et vénient, et laudábunt in monte Sion: et cónfluent ad bona Dómini super frumento et vino. Jerem. 41. Ant. 2. D. Consolábor eos, et lætificábo à dolóre suo : et inebriábo ánimam sacerdótum pinguédine, ait Dóminus. Jerem. 31. Ant. 3. a. Triticum cómedent, et vinum bibent in átriis sanctis meis. Is. 62. Ant. 4. E. Erit ánima eórum quasi hortus irriguus; et ultrà non esúrient : et pópulus meus bonis meis adimplébitur. Jerem. 31. miserátor Dóminus: * Escam dedit timéntibus se: † Memor erit in séculum testamenti sui. . Jesus cùm dilexisset suos, qui erant in mundo, in finem dilexit eos. *Escam dedit. Glória Patri. † Memor erit. Ps. 110. Joan. 13. Hymnus, Pange lingua, infrà 169. . Quàm magna multitú do dulcédinis tuæ, Dómine, B. Quam abscondisti timéntibus te! Ps. 3o. Ad Magníficat. Ant. 6. F. Omnes sitientes, veníte ad aquas; properáte, et comédite : et venite ad me, et vivet |ánima vestra, allelúia. Is. 55. Oratio ut infrà ad Laudes. AD COMPLETORIUM, Psalmi de Feria; cetera ut in die, in Ant. 5. C. Audite audientes me, et comédite bonum: || frá 170. et fériam vobiscum pactum AD OFFICIUM NOCTURNUM. sempiternum. Is. 55. CAPITULUM. Eccli. 24. MEMORIA EMORIA mea in generatiónes seculórum. Qui edunt me, adhuc esúrient; et qui bibunt me, adhuc sítient. Qui audit me, non confundétur. B. Memóriam fecit mirabílium suórum miséricors et * Ve Invitat. Panem vitæ Jesum Christum Dóminum, níte, adorémus. Joan. 6. HYMNUS. S. Th. Aq. SACRIS Solémniis juncta sint gáudia, Et ex præcórdiis sonent præcónia : Recédant vétera, nova sint ómnia, Priscis indulta pátribus. POST agnum typicum, explétis épulis, Corpus Dominicum datum discípulis, Sic totum ómnibus, quod totum síngulis, Ejus fatémur mánibus. Dedit fragilibus córporis férculum; Dedit et trístibus sánguinis póculum, Dicens : Accipite quod trado vásculum; Omnes ex eo bíbite. Sic sacrificium istud instítuit, Cujus officium committi vó luit IN I NOCTURNO. Ant. 1. J. Non congre gábo conventícula de sanguinibus: Dóminus pars hæreditátis meæ et cálicis mei. Ps. Dóminus regit me, 86. Ant. 2. D. Calix meus inébrians quàm præclárus est! Ps. Júdica me, Dómine, 51. Ant. 3. a. Circúmdabo altáre tuum, Dómine, ut áudiam vocem laudis, et enar rem mirabília tua. . Acceptábis, Dómine, tiónes et holocausta. Ps. 50. sacrificium justitiæ, . Obla LECTIO I. De libro Exodi. DIXIT Dóminus ad Móysen Cap. 12. et Aaron in terra Ægypti: Mensis iste vobis principium ménsium primus erit in ménsibus anni. Loquímini ad universum cœtum filiórum Israel, et dícite eis : Décimâ die mensis hujus tollat unusquisque agnum per famílias et domos suas. Sin autem mi. nor est numerus ut sufficere possit ad vescendum agnum, assúmet vicínum suum qui junctus est dómui suæ, juxta númerum animárum quæ suf ficere possunt ad esum agni. Erit autem agnus absque mácula, másculus, annículus : juxta quem ritum tollétis et hædum. Et servábitis eum usque ad quartam-décimam Per tuas sémitas duc nos quò diem mensis hujus : immola téndimus, Ad lucem quam inhábitas. Amen. bitque eum universa multitúdo filiórum Israel ad vésperam. Etsument de sánguine ejus, ac ponent super utrum- || eis Móyses : * R. Immolabit agnum multitúdo filiórum Israel ad vésperam Paschæ, et edent carnes et ázymos panes Quicumque coméderit fermentátum, peribit. . Pascha nostrum immolátus est Christus: ítaque epulémur in ázymis sinceritátis et veritátis: * Quicumque. Exod. 12. 1 Cor. 5. * Iste est panis quem Dóminus dedit vobis ad V De libro tértio Regum. ENIT Elías in Bersabée Juda, et dimisit ibi púerum suum, et perrexit in desertum, viam uníus diéi. Cùmque venisset, et sedéret subter unam juniperum, petívit ánimæ suæ ut morerétur, et ait : Súfficit mihi, Dómine: tolle ánimam meam; neque enim mélior sum quàm patres mei. Projecitque se ; et obdormivit in umbra juníperi : et ecce Angelus Dómini tétigit eum, et dixit illi: Surge, et cómede. Respexit, et ecce ad caput suum subcinerícius panis, et vas aquæ comédit ergo, et bibit, et rursum obdormívit, LECTIO II. Cap. 16. LOCUTUS est autem Dóminus ad Móysen, dicens: Audívi || murmuratiónes filiórum Israel, lóquere ad eos : Véspere || comedétis carnes, et mane saturabímini pánibus; scietisque quod ego sum Dóminus Deus vester. Factum est ergo véspere, et ascendens coturnix coopéruit castra mane quoque ros jácuit per circúi-Reversusque est Angelus Dótum castrórum. Cùmque operuisset superficiem terræ, appáruit in solitúdine minútum, et quasi pilo tusum, in similitúdinem pruínæ super terram. Quod cùm vidissent filii Israel, dixérunt ad invicem: Manhu? quod signíficat, Quid est hoc? ignorábant enim quid || esset. Quibus ait Móyses: Iste est panis quem Dóminus dedit vobis ad vescendum. mini secundò, et tétigit eum, dixitque illi: Surge, cómede; grandis enim tibi restat via. Qui cùm surrexisset, comédit et bibit, et ambulávit in fortitúdine cibi illíus quadraginta diébus et quadraginta || nóctibus, usque ad montem Dei Horeb. R. Respexit Elías, et ecce ad caput suum subcinerícius panis, et vas aquæ : comédit ergo et bibit, et ambulávit usque ad montem Dei, fortitúdine cibi illíus. * In R. Appáruit in solitúdine minútum in similitúdinem pruinæ super terram. Quod cùm vidissent filii Israel, ait || quis manducaverit ex hoc pa . Si |