Oldalképek
PDF
ePub

DIGNITAS ET OTIUM.

ALTIOR est reliquis, quæ sella vocatur honoris ; Acclivis, facili sed superanda jugo.

Hoc solium ascendit, quem tota frequentia poscit
Præsidis in noctem sustinuisse vices.

Ille ubi composuit sese, clavoque galerum
Suspendit, pœtum fert tubulosque puer.
Implet, et accendit, cubitoque innixus utroque
In cathedra digne pro gravitate sedet.
Arbiter hinc dicit legesque modumque bibendi,
Quoque propinanda est ordine cuique salus.
His tandem officiis functus, vinoque gravatus,
Nondum deposito nutat hiatque tubo.
Quæ raro coeunt, et in una sede morantur,
En ubi majestas, et sit habenda quies!

AD STEPHANUM DUCK,

Ἐγκωμιαστικόν.

ORTU humilem, obscurum vita, servumque labore,
Te, Stephane, in lucem rustica musa vocat.
Principibus placuisse viris tibi contigit Aulæ,
Et minor est fama Lauriger ipse tua.
Cæsareo jussu, certum est tibi pensio munus ;
Te curatorem regius hortus habet.

Regia præterea, si fama est nuncia veri,
Curæ mandatur bibliotheca tuæ.

Nec fastu tamen elata est, vultuve superbo
Fert tua fortunæ prospera musa vices.
Nec mutantur adhuc mores; sed et ille modestus,
Ille verecundus, qui prius, usque manes.
In modicis æquus; prudens, moderatus in altis,
Exemplar magnis esto, vel opprobrium.

SUICIDA.

MUSCA meam volitat circum importuna lucernam,
Alasque amburit jam prope jamque suas.
Sæpe repello manu venientem, et, "ineptula musca,
Quæ, te," inquam, "impellit tanta libido mori ?”
Illa tamen redit, et, quanquam servare laboro,
Instat, et in flammas exitiumque ruit.

Exiguam tibi nolo animam, quam projicis, ultra
Servare; et si sis certa perire, peri.

'APXITEKTON.

ASPICIS, ut nidum tignis suffigit hirundo,
Camento ut luteo pensile firmat opus!
Aspicis, ut solido durescunt mœnia nexu,

Quem neque ventorum vis, neque solvat aqua!

Structura incolumis, multos mansura per annos,
Vere eadem reduces excipit hospes aves.
Præstat in exigua, quod non Vanbrughius æquet,
Quod non Gibbesius vincat, hirundo domo.

ARTIS EST CELARE ARTEM.

PULCHRA, nec invitos, vocat ad spectacula cives
Fauxius, egregiæ dexteritatis homo;
Fallere spectantes quo non solertior alter,
Vel linguæ insidiis, vel levitate manus.
En! vobis (aperitque manum deceptor utramque)
Orbiculum! hei præsto!-fugit, abivit―adest.
Est hic, est illic-nusquam est, et ubique-videte,
In mensa-in loculis hujus-in ore tuo.

Tunc

peram invertit; fraudemque exorsus ab ovo Gallinam profert aligerumque gregem.

Cartula (proh! monstrum!) summi ad laquearia tecti
Subvolat, et formam jussa capessit avis.
Spectator lætus videt hæc miracula rerum,
Et stupet occulti captus amore doli.

Multum habet ingenii, multum delusor et artis;

Qui, simul ac aperit se, nihil artis habet.

IRIS PORTABILIS.

COLLIGIT et frangit radios in mille colores
Vitrum, quod docti nomifle prisma vocant;
Coccina cæruleis, croceis hyacinthina distant,
Singula per varios attenuata gradus.
Dissimiles umbris sunt umbræ, et linea quævis
Languidior sensim contiguaque minor.
Per sic dispositæ discrimina lucis, in omni
Depictam facie prismatis Irin habet.

-LEVIUS FIT PATIENTIA,

QUICQUID CORRIGERE EST NEFAS.

CLAUDITUR in cavea, laqueo quam prenderit auceps,
Et silet, et fatum lugubre plorat avis.
Nec placet angustus carcer, quam limite nullo
Aërias nuper juverat ire vias.

Nascitur, et longo patientia crescit ab usu;

Nec jam, quæ dederat tædia, carcer habet.

Jam se solatur cantu captiva; nec ulla
Suavius in campis libera cantat avis.

VERITAS ET AMICITIA.

EST homo, mercator ruri, cui lux tremit intus;
In cultu gravitas est, et in ore fides:
Qui longis odit verborum ambagibus uti,
Nec cum vicinis dissimulanter agit.
Nec pretium ingeminat venalibus amplius æquo,
Ut mox diminuat, dimidietve, lucrum.
Nec nimis extollit merces, et laudibus auget;
Commendet melius quas suus ipse valor.

Nil vanum aut falsum; sed næ solenniter aut non
Profert particulas, et sine fraude, duas.
Quodcunque affirmatu opus est, quodcunque negatu,
Affirmat nude, simpliciterque negat.

O probitas primæva! an et hæc laudatur et alget? Nonne hæc emptores conciliare potest?

Næ! venit, ah! sane! multus venit emptor amicus, Multaque cum sancto fratre profana soror.

ENIGMA.

PARVULA res, et acu minor est, et ineptior usu:
Quotque dies annus, tot tibi drachma dabit.
Sed licet exigui pretii minimique valoris,
Ecce, quot artificum postulat illa manus!

« ElőzőTovább »