Nemo sagax magis est exploratore novorum,
Cum vitra in naso gestet, in ore tubum :
His pollens armis, his adjutricibus armis,
Arcani nihil est, quod subolere nequit.
Adjumenta domi hæc si fors fortasse relinquat,
Frustra sub cubito biblia portat anus:
Excidit ex animo, nihilique est concio tota
Ni caput et versum, secum habet, unde notet.
Induit alternis psalmodus et exuit infra
Clericus, alternis ut legat, utque canat.
Polliced tunc habuit suspensa, obliqua tuenti
Cum niveum ostendit nympha sopora sinum.
Lumina cui languent, multis hebetantur et annis,
Quatuor ut fiant, addat ab arte duo.
Qui vult argutus, qui vult oculatus haberi,
In capite hic oculos gestet, et in loculo.
d Vide picturam Gul. Hogarth, quæ sopitam lepidissime describit congregationein.
Hunc prætervecto lapidem, qui proximus instat,
Millia signabit præteriisse duo.
Vix e conspectu, vix sese ubi submovet ille,
Ordine qui subeant, alter et alter erunt:
Tertius, et quartus-quintusque haud conficit horam ;
Tam placido pergunt usque tenore viæ.
Ignotæ tantum præstat distantia nota ;
Millia quæ reddit plura, minusque viæ.
CAUPO MEDIATOR.
SEU lis inciderit muliebris sive virilis,
Caupo statim rixæ pacificator adest.
Ille interponens sese, "Pacem impero vobis,"
Inquit, "et in regis nomine posco, rogo:"
Præcipue cautus, ne verba in verbera cedant,
Respicit hinc pugilum, respicit inde manus.
Neu desit quidquam, quantum facundia possit,
Tentat, et has voces addit et hisce pares.
Tollite barbariem; vicini estote, quod estis :
Imbelles animos arguit iste furor.
Quin sociis mecum fœdus renovate lagenis;
Lædit enim totas lis inimica domos.”
Nemo magis præsens illo est componere lites;
Sed nebulo siccas odit amicitias.
SUB sepe exiguum est, nec raro in margine ripa,
Reptile, quod lucet nocte, dieque latet,
Vermis habet speciem, sed habet de lumine nomen ;
At prisca a fama non liquet, unde micet.
Plerique a cauda credunt procedere lumen;
Nec desunt, credunt qui rutilare caput.
Nam superas stellas quæ nox accendit, et illi
Parcam eadem lucem dat, moduloque parem.
Forsitan hoc prudens voluit natura caveri,
Ne pede quis duro reptile contereret:
Exiguam, in tenebris ne gressum offenderet ullus,
Prætendi voluit forsitan illa facem.
Sive usum hunc natura parens, seu maluit illum,
Haud frustra accensa est lux, radiique dati.
Ponite vos fastus, humiles nec spernite, magni ;
Quando habet et minimum reptile, quod niteat.
VIRGINES, quas castus Amor jugali
Destinat tædæ, generosa vitis
(Quod sit, o! felix, quod et usque felix)
Si preces junctæ auspicium secundent,
Vos simul festum repetemus omen;
"Vite cum dulci juveni sit ulmo
Floreant una viridi juventa,
Et pari longum vigeant honore;
Invicem nexis socientque ramis
Robur et vires columenque tutum
Arbori arbor det valida imbecilli,
Et diu sospes stabilisque vitem
Palmites innectat in arctiorem
Vitis amplexum, gravidoque fœtu et
Purpura multi decorans racemi
Quod potest, vitem tueatur ulmus;
Quod potest, vitis locupletet ulmum;
Illa tutamen, decus addat illa,
Utraque irruptam arbor, et hæc et illa,
Copulam servet, pariter fidelis,
Nec die solvat citius supremo
Sit diu salvum sociale vinc'lum,
Nulla quod fati violet potestas:
Serius fiat viduata vitis,
Arbores sylvæ spatiosiores,
Arbores, quas lucus alit, minores,
Hanc fidem laudent, simul æmulentur,
|