Oldalképek
PDF
ePub

Tu gelidos inter ventos versaris et imbres,
Cum mala tempestas, et nigra sævit hiems.
Seu te præsentem vicus, seu viculus, audit;
Nocturnum multo carmine fallis iter.

Quid si culta minus, docta vacet arte poësis,
Si simplex versus sit, numerique rudes;
Invidiam somnus (tanta indulgentia noctis)
Opprimit; et livor, te recitante, silet.
Divorum hyberni menses quotcunque celebrant,
Cuique locum et versum dat tua musa suum :
Crispino ante omnes ; neque enim sine carmine fas est
Nobile sutorum præteriisse decus.

Nec tua te pietas fieri permiserit unquam

Cæsaris immemorem Cæsareæque domus.
Officio dominos multo dominasque salutas;
Gratia nec fidæ sedulitatis abest.

Multa docens juvenes, et pulchras multa puellas,
Utile tu pueris virginibusque canis :
Conjugium felix monitis utentibus optas,
Cunctaque quæ castus gaudia lectus habet.
Tu monitor famulis sexus utriusque benignus,
Munditias illis præcipis, hisce fidem.
Omnibus at votis hoc oras atque peroras,
Ut dominis cedant prospera quæque tuis.
Unum hoc præ cunctis meminisse hortaris, ut imis
Summa etiam exæquet mortis amica manus.
Quid tibi pro totidem meritis speremus? amori
Quisve tuo æqualis retribuatur amor?

Tuque tuusque canis si nos visetis, uterque
Grati eritis nobis, tuque tuusque canis.
Mille domos adeas, et non ignobile munus
(Nulla minus solido) dent tibi mille domus
Quemque bonum exoptas nobis, lætumque Decem-
Esto tibi pariter lætus, et esto bonus.

[brem,

IN OBITUM ROUSSÆI,

COLLEGIO TRINITATIS SERVI A CUBICULIS,

ANNO 1721.

ALME Charon, (nam tandem omnes, qui nascimur et
Nascemur, tua nos cymba aliquando manet,) [qui

Per ripas fer circum oculos, omnesque recense
Manes, ad Stygias qui glomerantur aquas;
Prospice, si crassam fors exploraveris umbram,
Non est in toto crassior umbra loco.
Luctantem cernes, animasque hinc inde minores
Turbantem, ut cubito pandat utroque viam.
Squalidus et pinguis totus, tibi navita dextram
Tendet, ad Elysii trajiciendus agros.

Dum vixit, Roussæus erat, nostri accola Cami,
Quem puerum novit, novit et unda senem.

Navita non illo melior fuit; esset agenda

Seu remis, conto seu subigenda, ratis.

Nec quisquam ex humero contorsit rete sinistro,
Certius incautis piscibus exitium.

Quid tamen hæc memoro, Camus cum perfidus idem
Roussæum inviso merserit amne suum!

Hunc nostro ut reddas cælo, te carmine multo,
Alme Charon, Grantæ mosta juventa petit.
Sin Parcæ prohibent, et inexorabilis orci,
Quem petimus, reditum lex inimica vetat :
Hoc saltem concede; admota ad littora cymba,
Per Stygium nautam transvehe, nauta, lacum.
Nec poscas naulum; loculos nam vivus inanes

Gessit, et haud obolum, quem tibi solvat, habet.
Quod si tam crebras transmittere te piget umbras,
Et longum refugis, portitor unus, opus:
Accipe divisi socium comitemque laboris ;
Divisus levior fiet utrique labor.

Adde quod (ut similes estis) dubitabitur, utrum
Roussæus geminus sit, geminusve Charon.

EPITAPHIUM IN CANEM.

PAUPERIS hic Iri requiesco Lyciscus, herilis,
Dum vixi, tutela vigil columenque senectæ,
Dux cæco fidus: nec, me ducente, solebat,
Prætenso hinc atque hinc baculo, per iniqua locorum
Incertam explorare viam ; sed fila secutus,
Quæ dubios regerent passus, vestigia tuta
Fixit inoffenso gressu; gelidumque sedile
In nudo nactus saxo, qua prætereuntium
Unda frequens confluxit, ibi miserisque tenebras
Lamentis, noctemque oculis ploravit obortam.
Ploravit nec frustra; obolum dedit alter et alter,
Queis corda et mentem indiderat natura benignam.
Ad latus interea jacui sopitus herile,

Vel mediis vigil in somnis; ad herilia jussa
Auresque atque animum arrectus, seu frustula amice
Porrexit sociasque dapes, seu longa diei

Tædia perpessus, reditum sub nocte parabat.

Hi mores, hæc vita fuit, dum fata sinebant, Dum neque languebam morbis, nec inerte senecta, Quæ tandem obrepsit, veterique satellite cæcum Orbavit dominum: prisci sed gratia facti Ne tota intereat, longos deleta per annos, Exiguum hunc Irus tumulum de cespite fecit,

140

EPITAPHIUM IN CANEM.

Etsi inopis, non ingratæ, munuscula dextræ ; Carmine signavitque brevi, dominumque canemque Quod memoret, fidumque canem dominumque benignum.

EPITAPHIUM IN CANEM.

QUI observantiam et fidem,
Ubicunque spectentur,
Amare non dedignaris,

PHYLLIDI, cani obsequentissimæ,
Per undecim annorum spatium

Hero in venatibus et terra et aqua
Comiti et adjutrici sagacissimæ,

Vix hanc invidebis urnam;

Herilis utpote gratitudinis

Inusitatius fortasse, sed condonabile, testimonium.

« ElőzőTovább »