γαρ

Μεθάρμοσον ει μη τυγχανω τι καίρου.
Εγω γαρ ενιχ' ίκομην, το πυθικον,
Μαντείον, ὡς πατρος μαθοιμι ὁ τῷ τρόπῳ
Αροίμην δίκας παρα των φονευσάντων
Ο Φοίβος χρη τοιαυθ' μοι, ὧν ταχα πευσ
Αυτόν ασκευον σΊρατου τε και ασπίδων
Κλεψαι σφαγας ενδίκους χειρος δόλοισι.
Οτ' ουν εισηκουσαμεν τοιονδε χρησμού
Συ μεν μόλων, όταν καιρος εισαγῇ σε,
Δομων των δ' εσω, παν το δρωμενον ισθε,
Όπως αν, ειδώς, αγγελης σαφη ήμιν.
Ου γαρ μη σε γηρχ τε και μακρω χρονω
Γνωσ ̓ ουδ ηνθισμενον ὡδ ̓ ὑποπτευσωσιν.
Ξέρω δε τοιωδ ̓ λογῳ, ότι ει μεν ξενος,
Φωκευς, ἥκων παρ' ανδρος Φανοτεως·
Τυγχάνει μεγιστος δορυξένων αυτοις
Άγγελε προστιθεις δ ̓ ομ ῳ όθ ̓ ουνεκα
Ορεστης τεθνηκ' εξ αναγκαίας τυχης,
Πυθικοισιν αθλοισι, εκ τροχηλατων
Κυλισθείς δίφρων· ὡδ ̓ ἑσατω ο μυθος.
Ημεις δε τυμβον πατρος, ὡς εφιετο
Λοιβαισι και χλίδαις καρατόμοις προτων
Στέψαντες, είτ' αψορρον παλιν ήξομεν
Ήρμενοι χαλκοπλευρον τυπωμα χεροίν,
Ο και συ οισθα κεκριμμένον που θαμνοις.
Όπως κλέπτοντες λόγῳ, φατιν ἡδειαν.
Αυτοις φεροίμεν, ὡς τουμον δέμας ερρει,
Ηδη φλογισίον και κατηνθρακωμενον.
Τι γαρ λυπει με τουθ', όταν θανων λογῳ,
Σωθω εργοισι, καξενεγκωμαι κλέος ;
Ουδέν μεν ρημα δοκω κακον συν κερδει.
Ηδη γαρ πολλακις και τους σοφούς είδον
Ματην θνησκοντας λογῳ, ειθ' όταν δόμους
Ελθωσιν, αυθις πλεον εκτετίμηνται.
Ως επαυχω καμ' απο της φήμης τησδε,
Ετι λαμψειν, δεδορκοτ ̓ ὡς ασέρον εχθροίς.
Αλλ' ω γη πατρῳα, Θεοι τ' εγχωρίοι
Δέξασθε με ευτυχουντα ταις όδοις ταίσδε,
Συ τ' ω δωμα πατρωον· σου γας ερχομαι
Δικῇ ὡςμημένος καθαρτης προς θεων.

20

30

40

away dishonoured out of the land, but greatly enriched, and possessor of the palace.

CHAP. LII.

A literal translation of a Paraphrase, by Socrates, of the opposite Greek.

VENIT Chryses filiæque redemptionis pretia ferens, et supplex Achivorum, præcipue autem regum; et orabat illis quidem deos dare, capientes Trojam, ipsos etiam servari, filiam vero sibi ipsi solvere, accipientes redemptionis pretia, et deum veritos. Talia locuto il lo, alii quidem venerabantur et assentiebantur; Agamemnon vero exasperatus est, jubens nunc et abire, et rursus non venire, ne illi et sceptrum, et dei coronæ non subvenirent; prius vero quam solvi illius filiam, in Arge dixit senecturam cum se; abire autem jussit, et non irritare, ut salvus domum veniret. Senex autem audiens timebat et abiit silentio ; digressus vero e castris, multa Apollini precatus est, et cognomenta dei inclamans, et in memoriam revocans et repetens, si unquam vel in templorum structuris, vel in victima rum sacrificiis gratum largitus sit, quorum tum gratia imprecabatur ulcisci Achivos suas lacrymas illius sa gittis.

και μη με αποστείλησε τησδ' ατιμον γης Αλλ' αρχεπλουτον, και δόμων κατασίατην.

CHAP. LII.

50

METAPHRASIS, OR POETRY TO BE PARAPHRASED IN PROSE.

Ο γαρ ήλθε θεας επί νηας Αχαίων,
Λυσόμενος σε θυγατρα, Φερών τ' απερεισί αποίνα,
Στέμμα τ' έχων εν χερσιν ἑκηβόλου Απολλωνος,
Χρυσέω ανά σκέπτρῳ· και ελίσσετο παντας Αχαιους,
Ατρείδα δε μάλισία, δυω κοσμήτορε λαών·

Ατρείδαι τε, και αλλοι εϋκνημίδες Αχαιοι,
Υμίν μεν θεοι δοιεν, ολυμπια δωματ, έχοντες,
Εκπερται Πριαμοιο πολιν, εν δ' οικαδ' ικέσθαι·
Παιδα δε μοι λυσαιτε φίλην, τα δ' αποινα δέχεσθε,
Αζόμενοι Διος ύιον ἑκήβολον Απολλωνα.

Ενθ' αλλοι μεν πάντες επευφημησαν Αχαιοί,
Αιδεσθαι θ' ἱερηα και αγλαα δέχθαι αποινα
Αλλ' ουκ Ατρείδης Αγαμεμνονι ἄνδανε θυμῳ·
Αλλά κακως αφίες, κρατερον δ' επι μυθον ετελλε·

Μη σε, γερον, κοιλῃσιν εγω παρα νηυσι κιχείων
Η νυν δηθύνοντ', η ύστερον αυτις ιοντα,
Μη νυ τοι ου χραισμῇ σκηπτρον, και στεμμα θεοῖο.
Την δ' εγω ου λυσω, πριν μιν και γηρας επεισιν,
Ημετέρω ενι οίκῳ, εν Αργεί, τηλοθι πάτρης,
Ισίον εποιχομενην, και εμον λεχος αντιοωσαν
Αλλ' ιθι, μη μ' ερεθιζε· σαωτερος ὡς κε νεηαι.
Ως εφατ' εδδεισεν δ ̓ ὁ γέρων, και επείθετο μυθῳ
Βη δ' ακέων παρα θινα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης,
Πολλα δ' επειτ' απάνευθε κιων ηραθ ̓ ὁ γεραιος
ό
Απολλωνι ανακτι, τον ηύκομος τεκε Λητω·

Κλύθι μευ, Αργυρότοξ, ός Χρυσην αμφιβέβηκας,
Κίλλαν τε ζαθέην, Τενέδοίο τε ιφι ανάσσεις,
Σμινθευ· ει ποτε τοι χαρίεντ' επι νηον εξεψα,
Η εν δηποτε τοι κατα πιονα μηρί εκμα
Ταύρων ηδ αιγών, το δε μοι κρήηνον εελδωρο
Τίσειαν Δαναοι εμα δακρυα σοισι Βελεσσιν.

END OF THE EXERCISES,

NOTES ON SYNTAX.

ALTHOUGH the rules, with respect to the construction of cases, appear very numerous, yet they may all be reduced to the following principles.

1. Every nominative agrees with some verb, expressed, or understood.

2. Every genitive expresses that from which something proceeds, or by which it is possessed; and, in general, depends upon a noun or preposition, expressed or understood.

3. Every dative expresses that to which something is acquired. But as the dative, in Gruch, cur rresponds also to the ablative in Latin, it expresses that from which any thing is taken, or by means of which it is done.

4. Every accusative is governed by an active verb, or a preposition, expressed or understood; or it agrees with an infinitive.

When other words are said to govern certain cases, as verbs, the genitive; or when cases are said to be put absolutely, these principles should be referred to, and they will show the force and propriety of the expression.

An attention to the following concise notes will enable the learner to supply these ellipses, with others of very frequent occurrence.

Rule 1 .Κακων (πραγματων) των πριν (οντων) μνείαν έχειν, Τα (χρήματα εξω). Ο ανθρωπος) ερχομένος, τη μεν (μερι δι), τῇ δε (μερίδι).

Εργον, οι πραγμα, may

3. Ορθον (χρημα) ή αλήθεια από sometimes be understood in place of χρημα; as Ποιον (Ego) Epεžas; What a deed have you done? MeTA TAUTA (xgayuara). After these things.

4. Ω ψυχη (σου) ὃς μηδ' ήσθης.

5. For, Οιομένων (αυτους) είναι σοφωτατους.

8. For, Τοιος δ' ειμι) διον όρος.

12. For, Προς τούτοις & λεγε: and, Ουτος εστιν ανθρωπος ἂν λεγεις.

14. Εστιν αιρετα (χρηματα). Τα δίκαια (πραγματα).

15. Το πασιν αρεσαι δυσαρεστατον (εργον) εστι.

20. Εργα (αντι) πλαισίου αξία. (Απο) των χαλεπων απειρός. Γυμνασια μεσία (εξ) ανδρων. Αναίτιος (επ) αφροσυνης. 22. Οι παλαιοί (εκ) των ποιητων.

τεροι (εξ) ανθρώπων.

Μονος (εκ) βρωτον.

22. (Προ) βούλης ουδέν εστιν εχθιον κακης.

Οι γεω

23. These datives are all of acquisition, or defri vation.

24. Ανθρωπων (επι) μακρω αριστος.

25. Ο πιπρασκομενος έτερου (κτημα) γινεται.

26. Αισθάνομαι ψοφου. The perception proceeding from the sound; or the noise being the cause of hear ing. Παντων των καλων ηρα. The love proceeding from, or being excited by the beautiful. Ουδε (απο) τουτου διημαρτε. Άμελεις (απο) των φίλων. Απολαυες (εκ, or απο) των

παρόντων.

Many verbs seem to govern a genitive, or accusative, indifferently; but the accusative only is governed by their own immediate influence: the genitive depends upon τι, μέρος, or the like, understood, and expresses a part in contradistinction to the whole; as, Πινω οινον, I drink up the wine. Πίνω (τι εξ) οινου, I drink some of the wine.

28. A preposition may be understood, after verbs of following, and discoursing, besides the force of acquisition; as, Ακολουθείν (μετα) τιν, Το follow a person: Ομιλειν (μετα) σοφοις, Το converse with wise men.

32. This is a dative of acquisition, or deprivation; the genitive depends on vexa or understood; the accusative alone is really governed by the verb. Agew σε (ένεκα, Οι επι) παρανοιας, I accuse you of folly.

33. Απαντα (ες) σε διδάξομαι. Χρη αιτων τους θεους (κατα, Oι επι) αγαθα. Αποστερε με (κατα) τα χρηματα. (Εις) σ γενω μεθυ.

R