POEM ATA.

[Jan. 20, 21, 1773. ]

VITA qui varias vices

Rerum perpetuus temperat Arbiter,

Læto cedere lumini

Noctis triftitiam qui gelidæ jubet,

Acri fanguine turgidos, Obductofque oculos nubibus humidis

Sanari voluit meos.

Et me, cuncta beans cui nocuit dies,

Luci reddidit et mihi.

Qua te laude, Deus qua prece profequar?

Sacri difcipulus libri

Te femper ftudiis utilibus colam:

Grates, fumme Pater, tuis

Recte qui fruitur muneribus, dedit.

[Dec. 25, 1779. ]

NUNC dies Chrifto memoranda nato

Fulfit, in pectus mihi fonte purum

Gaudium facro fluat, et benigni

Gratia Cœli!

Christe

Christe da tutam trepido quietem,
Chrifte, fpem præfta ftabilem timenti ;
Da fidem certam, precibufque fidis

Annue, Chrifte.

[In Lecto, die Paffionis. Apr. 13, 1781, ]

UMME Deus, qui femper amas quodcunque creâfti; Judice quo, fcelerum eft pænituiffe falus : Da veteres noxas animo fic flere novato, Per Chriftum ut veniam fit reperire mihi.

[In Lecto. Dec. 25, 1782. ]

PE non inani confugis,

SPE

Peccator, ad latus meum;

Quod pofcis, haud unquam tibi
Negabitur folatium.

[Nocte,

[ Nocte, inter 16 et 17 Junii, 1783 *. ]

SUMM

UMME Pater, quodcunque tuum † de corpore + Numen

Hoc ftatuat, § precibus Chriftus adeffe velit: Ingenio parcas, nec fit mihi culpa ¶ rogâffe, Qua folum potero parte, ** placere tibi.

[Cal. Jan. in lecto, ante lucem. 1784. ]

SUM

UM ME dator vitæ, naturæ æterne magister,
Caufarum feries quo moderante fluit,
Refpice quem fubigit fenium, morbique feniles,
Quem terret vitæ meta propinqua fuæ,
Refpice inutiliter lapfi quem pœnitet ævi;
Recte ut pœniteat, refpice, magne parens.

* The night above referred to by Dr. Johnson was that in which a paralytick stroke had deprived him of his voice, and, in the anxiety he felt left it fhould likewife have impaired his understanding, he compofed the above Lines, and said concerning them, that he knew at the time that they were not good, but then he deemed his difcerning this, to be fufficient for the quieting the anxiety before mentioned, as it fhewed him that his power of judging was not dimi

P

ATER benigne, fumma femper lenitas,
Crimine gravatam plurimo mentem leva :
Concede veram pœnitentiam, precor,
Concede agendam legibus vitam tuis.
Sacri vagantes luminis greffus face

Rege, et tuere, quæ nocent pellens procul ;
Veniam petenti, fumme da veniam, pater;
Veniæque fancta pacis adde gaudia :
Sceleris ut expers omni, et vacuus metu,
Te, mente purâ, mente tranquillâ colam :
Mihi dona morte hæc impetret Christus suâ.

SUMM

[Jan. 18, 1784. ]

MME Pater, puro colluftra lumine pectus,
Anxietas noceat ne tenebrofa mihi.
In me fparfa manu virtutum femina larga

Sic ale, proveniat meffis ut ampla boni.
Noctes atque dies animo fpes læta recurset,
Certa mihi fan&to flagret amore fides.
Certa vetet dubitare fides, fpes læta timere,

Velle vetet cuiquam non bene fanctus amor.

Da, ne fint permiffa, pater, mihi præmia fruftra,
Et colere, et leges femper amare tuas.

Hæc mihi, quo gentes, quo fecula, Christe, piâsti,
Sanguine, precanti promereare tuo !

[Feb.

[ Feb. 27, 1784. ]

MENS mea quid quereris ? veniet tibi mollior

hora,

In fummo ut videas numine læta patrem ;
Divinam in fontes iram placavit Jesus ;
Nunc eft pro pœna pœnituiffe reis.

CHRISTIANUS PERFECTUS.

Q

UI cupit in fanctos Chrifto cogente referri,
Abftergat mundi labem, nec gaudia carnis
Captans, nec faftu tumidus, femperque futuro
Inftet, et evellens terroris fpicula corde,
Sufpiciat tandem clementem in numine patrem.

Huic quoque, nec genti nec fectæ noxius ulli,
Sit facer orbis amor, miferis qui femper adesse
Geftiat, et, nullo pietatis limite claufus,
Cunctorum ignofcat vitiis, pietate fruatur.
Ardeat huic toto facer ignis pectore, poffit
Ut vitam, pofcat fi res, impendere vero.

Cura placere Deo fit prima, fit ultima, fanctæ
Irruptum vitæ cupiat fervare tenorem ;
Et fibi, delirans quanquam et peccator in horas
Difpliceat, fervet tutum fub pectore rectum :
Nec natet, et nunc has partes, nunc eligat illas,

Nec