XIII.

CAPUT ret, dominareturque ; cum contra Jesus noster nomen acceperit, ut falvum faceret populum fuum a peccatis eorum, falus populorum. Habuit, ut cum S. Bernardo loquar a), et Judæa quosdam Jesus, quorum vacuis gloriatur vocabulis. Illa enim nec lucent, nec pascunt, nec medentur. Idcirco fynagoga in tencbris est usque adhuc, fame et infirmitate laborans; et non fanabitur nec fatiabitur, quousque fciat meum Jesum dominari Jacob, et finium terræ, et convertatur ad vesperam, et famem patiatur ut canes, et circumeat civitatem. " Sic S. Bernardus, mirifice hoc nomine delectatus, varimode passim id in fuis fermonibus est interpretatus prout græci Patres ex fua lingua ethymologiam effinxerunt, addideruntque hebraicæ.,, Jesus, itaque, ut loquitur S. Cyrillus Hierosolimitanus b), iuxta Hebræos falvatorem fonat, in lingua vero græca eum, qui fanat, quandoquidem animarum est et corporum medicus, et fpirituum curator. " Et brevius fupra c), Jesus nominatur congruo fibi nomine, ab falutari medicina appellationem habens." Veluti coniungens genuinum fensum, quem angelus Josepho in fomnis declaravit d): vacabis nomen eius Jesum: ipse

a) Serm. XV, in Cunt. n. 8. T.

b) Cathech. X. #. 13. p. 143.
d) Matth. 1. 21, Luc. 11.

11.

IV. p. 1312.
c) lb. n. 4. p. 138.

enim falvum faciet populum fuum a peccatis CAPUT corum. Zara habetur in græco textu, unde XIII. Σώτηρ. Zarne. Indignatus invehitur Cicero in Verrem, quod hoc nomen usurparit inscriptione quadam Syracusis fibi posita: Hoc, ait a), quantum est! ita magnum, ut uno latino vocabulo exprimi non possit. Is est nimirum Soter, qui falutem dedit. Hoc est, quod nos omnino in Christo Jesu agnoscimus, unique omnem falutem nostram in acceptis feri mus, atque cum Maria matre eius in Deo falutari nostro exultamus; ut quisque cum propheta dicat: Ego autem in Domino gaudebo, et exultabo in Deo Jesu meo. Nisi enim Jesus fimul esset Deus, non posset esse Jesus feu Salvator noster, ut se condignam cœlesti Patri fuo pro falute nostra offerret hostiam placationis ac reconciliationis, mediator inter Deum et homines: quod quomodo esse posset, si ipse merus homo fimul mediatore indigeret, aut folum Deus, medium inter se Deum et homines non haberet? Unus enim Deus, unus et mediator Dei et hominum, homo Christus Jesus, qui dedit redemtionem femetipsum pro ómnibus b). Non fic Josue dux populi Israelitici bellator fortis falvavit populum fuum, ut per femetipsum Jesus esset ac dici posset, ficut Jesus Salvator ac Deus noster c): Qui cum in forma Dei esset, non rapinam arbitratus est, esse se

a) Or. II. n. 63. b) 1. Tim. II. 5. c) Phil. 11. 6.

1

CAPUT &alem Deo: fed femetiprum exinanivit formam
Xlil jero: copiers, in for itären kominum factus,

et halitu imentus ut homo. Hmiäzvit jemet-
ip:um factus obediens usque ad mortem, mortem
caten crucis. Propter quod et Deus exaltavit
12m, et donavit illi nomen, quod est Super
omne nomen: ut in nomine Jesu omne genu flec-
tatur cælestium, terrestrium et infernorum: ut
nimirum per incarnati Verbi mysterium na-
tura humana divinæ in una hypostasi idem
homo fit, et adoretur Deus, de quo pro-
pheta a): Deus ipse veniet, et falvabit ncs,
Tunc aperientur oculi cacorum, et aures furdo-
rum patebunt. Tunc faliet ficut cerous claudus,
et aperta erit lingua mutorum. Quæ testantur
de Christo Jesu Evangelia, fimulque de
eius discipulis, in eius nomine eadem fa-
cientibus. Quod et testatus est post eius
resurrectionem Petrus Judæis, dum claudum
fecisset ficut cervum falientem b): Notum fit
omnibus vobis, et omni plebi Israel: Quia in no-
mine Domini nostri Jesu Christi Nazareni, quem vos
crucifixistis, quem Deus fuscitavit a mortuis, in
hoc iste astat coram vobis fanus. Hic est lapis,
qui reprobatus est a vobis ædificantibus, qui fac-
tus est in caput anguli : et non est in alio aliquo
Salus. Nec enim aliud nomen est fub cælo datum
hominibus, in quo oporteat nos falvus fieri.

a) Isai. XXXV. 5. b) Act. IV. 10.

CAPUT XIV.

MAGI CHRISTUM ADORATURI EX

ORIENTE ADVENIUNT.

Cum ergo natus esset Jesus in Bethlehem Juda in diebus Herodis regis, ecce Magi ab Oriente venerunt Jerosolymam dicentes: Ubi est, qui natus est rex Judæorum? Vidimus enim ftellam eius in Oriente, et venimus adorare eum. Matth. II. 1. 2.

CAPUT

XIV.

Unus et idem Deus, funt verba $. Ire- Videntes

eius in

næi L. III. de hæres. c. 9. qui a prophetis prædicatus est, et ab Evangelio denuntia- Oriente. tus, et huius Filius, qui ex fructu ventris David, id est, ex Maria virgine, et Emmanuel: cuius et ftellam Balaam quidem prophetavit: Orietur ftella ex Jacob, et furget dux in Israel. " Numer. XXIV. 17. (ubi hæc habetur prædictio quam alii quoque SS. Patres de Christo Messia interpretantur) pro Dux legitur virga de Israel, virga nimirum virtutis fuæ, quam iuxta psalmistam emissurus erat Dominus ex Sion, ut dominetur in medio inimicorum fuorum, ut mox fequitur 1. c. Num. XXIV. 19. De Jacob erit, qui dominetur, et perdat reliquias civitatis, Hierusalem nimirum exci

CAPUT dendæ postquam ablato fceptro de Juda XIV. reiectisque perfidis Judæis implenda iam in

Sublimis

Magorum

gentibus erat promissio a Deo patriarchæ Jacob facta de qua egimus c. VIII. aderantque mox nato Domino magi veluti incunabula regni in domo Jacob in dispersione gentium dilataberis ad Occidentem, et Orientem, et Septentrionem, et Meridiem, et benedicentur in te, et in femine tuo cuncta tribus terra a). Quam promissionem acceperat, cum ex promissa fimul terra Chanaan exiturus erat per plures annos commoraturus in Mesopotamia (unde Magi hi advenisse creduntur) ductis etiam ibi uxoribus b), non fine numine cavente patre Isaac, ne Cha naanitidem fibi coniungeret, terra illa promissa quidem, diris aliquando tamen devovenda: quam etiam fenex postea Jacob cum tota familia fua iterum relicturus erat in Ægyptum migrans: apud exteras gentes constituta domo Jacob, in qua aliquando Messias regnaturus erat inter gentes orta ftella ex Jacob de qua Magi: Vidimus ftel lam eius in Oriente, et venimus adorare eum.

Magos in rege Judæorum Christo Jesu, de Christo nato excelsius aliquid homine, atque divitheologia, num agnovisse, vetustissima est SS. Pa

trum doctrina, qua confundebant Judæos, de Messia fuo non nisi terrena fapientes: a) Gen. XXVIII. 14. b) Ib. I.