CAPUT tis in operando esset cum Deo a)." CerXXXVII. te ea verba tam clara ipsis Judæis tunc

erant, ut propterea magis quærerent eum interficere, quia non folum folvebat fabbatum, Sed et Patrem fuum dicebat Deum, æqualem se faciens Deo b). Pergit vero Christus, eundem se æqualem Patri Filium demonstra. re aliis argumentis: Sicut enim, inquit, Pater fuscitat mortuos; et vivificat: fic et Filius, quos vult, vivificat. Neque enim Pater iudicat quemquam fed omne iudicium dedit Filio, ut omnes honorificent Filium, ficut honorificant Patrem. Ne vero alium existimarent Filium hunc Dei, quam eundem illum, qui tunc loquebatur, Filium hominis, eandem in duabus naturis personam, mox, addita folita fua iurandi formula: Amen, amen dico vobis, ait, quia venit hora, et nunc est, quando mortui audient vocem Filii Dei: et qui audierint, vivent. Sicut enim Pater habet vitam in femetipso: fic dedit et Filio habere vitam in femetipso: et potestatem dedit ei iudicium facere, quia Filius hominis est. Idem igitur est Filius Dei et Filius hominis, cui Pater eamdem, quam cum ipso habuit Deus de Deo, potestatem exercendam dedit etiam tanquam Filio hominis, et Apostolis post resurrectionem edixit: Data est mihi omnis potestas in cælo et in terra. a) T. III. p. 533. b) Jo. V. 18.

CAPUT XXXVIII

CAPUT

LEX NOVA A CHRISTO IN
MONTE DATA.

Videns Jesus turbas ascendit in montem
et cum fedisset, accesserunt ad eum
discipuli eius, et aperiens os fuum do-
cebat eos. Matth. V. I.

veteri

lege.

S. Lucas huic fermoni electionem aposto- Antiquatà lorum præmittit. Dicit habitum esse præsente turba discipulorum eius, et multitudine copiosa plebis ab omni Judæa, et Jerusalem, et maritima, et Tyri et Sidonis, elevatis a Christc oculis in discipulos fuos, quos folus commemorat Matthæus, qui non folum multo copiosior est, verum etiam fublimiora capita complectitur perfectionis evangelice, prout erant ab eius discipulis apostolis imprimis in prædicatione 'Evangelii observanda, quæ ab aliis evangelistis non uno loco afferuntur. In V. T. lex data fuit in monte, decalogo tabulis lapideis insculpto voluitque etiam falvator noster conscendere montem, ut fuo divini Verbi incarnati ore legem nobis evangelicam proponeret diffundendam in cordibus Spiritu Dei vivi: non in tabulis lapideis, fed in TOM. II;

D

CAPUT tabulis cordis carnalibus a). Creditur hic XXXVIII. primus fuisse fermo Christi, cui ex Maritima, Tyro et Sidone ad mare mediterraneum aderant primitiæ gentium, ex quibus erat Ecclesia congreganda.

دو

દ

Nec prætereundum, quod dicatur Christus aperiens os fuum docuisse discipulos : Quod, ut S. Augustinus hic notat, in lege veteri aperire foleret ora prophetarum. Ex quibus ultimus præcursor Do. mini S. Joannes vox clamantis in deserto ipsum Verbum divinum iam incarnatum denunciat in Spiritu et virtute Eliæ; ut convertat corda patrum in filios, apostolos nempe ad Messiam, prædicandum ex gente Judaica felectos, et incredulos, ex gentilibus et Judæis ad prudentiam iustorum veteris testamenti, patriarcharum et prophetarum præprimis, qui in Christum futurum crediderunt, et prænunciarunt venturum. Quo pertinet fermo hic in monte prima ac præcipua Christi concio, qui aperiens os fuum auspicium facit de beatitudine, ad quam fuapte natura ferimur, a præstitutis autem a benignissimo numine finibus toto cœlo aberrantes per ducatum Evangelii in orbitam revocamur, instituto hoc cumprimis fermone ad perfectionem legis evangelicæ manifestandam veteri lege ad occasum vera) II. Cor. III. 3..

gente, in qua „per prophetas, et famulos CAPUT fuos" Deus dedisse dicitur S. Augustino, XXXVIII. 9, minora præcepta, quem adhuc timore alligari oportebat, et per Filium fuum maiora populo, quem caritate iam liberari convenerat . Nec mirum est quod dantur præcepta maiora propter regnum cœlorum, et minora data funt propter regnum terrenum, ab eodem uno Deo, qui fecit cœlum et terram a). CC Hæc ille in exordio operis fingularis quod fecit de Sermone Domini in monte fecundum Matthæum. Rationem autem, cur ex toto Evangelio hunc imprimis fermonem tractandum fusceperit, mox in exordio aperit: Sermo. nem, inquit b), quem locutus est Dominus noster Jesus Christus in monte, ficut in Evangelio fecundum Matthæum legimus, si quis pie, fobrieque consideraverit, puto quod inveniet in eo, quantum ad mores optimos pertinet, perfectum vitæ Christianæ modum, quod polliceri non temere audemus, fed ex ipsis eiusdem Domini verbis coniicientes. Nam fic ipse fermo concluditur, ut appareat in eo præcepta esse omnia, quæ ad informandam vitam pertinent. Sic enim dicit: “ Omnis ergo, qui audit verba med hæc, et facit ea,

a) Tom. 111. P. II. p. 166.

b) Lib. 1. n. 1. p. 165:

CAPUT

XXXIX.

Paradoxa

fapienti

bus.

CAPUT XXXIX.

OCTO BEATITUDINES.

Beati pauperes Spiritu: quoniam ipsorum est regnum cœlorum. Beati mites: quoniam ipsi possidebunt terram. Beati, qui lugent: quoniam ipsi consolabuntur. Beati, qui esuriunt, et fitiunt iustitiam : quoniam ipsi faturabuntur. Beati misericordes: quoniam ipsi misericordiam consequentur. Beati mundo corde: quoniam ipsi Deum videbunt. Beati pacifici: quoniam filii Dei vocabuntur. Beati, qui persecutionem patiuntur propter iustitiam: quoniam ipsorum est regnum cœlorum. Matth. V. 3.-10.

Eo præstabilius, excellentiusque hic ap

carnaliter paret fublime in Evangelio Christi, quo minus opinione hominum terræ affixorum ii beati esse censentur, quos tales Christus deprædicat. Christum, antequam inciperet fermonem hunc, et postquam eum consummasset, multa miracula legimus edidisse, ceu benevolentiam captando ad persuadendum paradoxa hæc Judæis imprimis, quibus se Messiam demonstrare debebat, de cuius regno illi nonnisi prospera