modo oporteat in Domo Dei conversari, CAPUT que est Ecclesia Dei vivi, columna, et firma- XXXIV. mentum veritatis a). Perseveravit porro hactenus constanter in hac ipsa Ecclesia fancta catholica et apostolica argumentum hoc, quo Christus usus est ad demonstrandam potestatem fuam remittendi peccata, quam ipsam in Ecclesia reliquit, eadem apostolos fuos instruendo Matth. XVIII. 18. iterumque, dum post resurrectionem fuam infufflando in discipulos fuos dixit: Accipite Spiritum fanctum : quorum remiseritis peccata, remittuntur eis: et quorum retinueritis, retenta funt b). Jam vero abiturus in cœlum, postquam proxime ante passionem generatim credenti promisisset: Opera, que ego facio, et ipse faciet, et maiora horum faciet c); eadem potestate instructos mittit apostolos in universum mundum prædicare Evangelium omni creaturæ: Illi autem profecti prædicaverunt ubique, Domino cooperanté, et fermonem confirmante, fequentibus fignis d). Quod et factum post acta Apostolorum monumenta ecclesiastica docent, ut longe frequentiora quidem primis illis temporibus essent huiusmodi figna, quando ad fidem convertendus erat mundus, diabolique regnum destruendum: id quod tot ac tantis testimoniis de potestate in dæmones asser a) 1. Tim. IIÍ. 15. c) lb. XIV. 12. b) Joan. XX. 22. J CAPUT tum legimus, relicto etiam in Ecclesia pe- six feculis constanter in eadem fervato, at- Miraculorum vero gloria femper in Ecclesia per ætates in personis fingulari illustribus fanctitate permansit conspicua, apud memorias item martyrum aliorumque fanctorum ad hodiernum usque diem, peren-nantibus etiam hinc inde miraculis. In vetera tempora excurrere immensum foret. Unus instar omnium esse potest S. Gregorius a miraculorum frequentia thaumaturgus dictus: quem S. Basilius in lib. de Spiritu fancto testatur a) ab ipsis veritatis hostibus a) Num. 74. alterum Moysen appellatum. Sed hunc ad CAPUT ea tempora quisquam referat, de quibus XXXIV. ,, miracula necessaria fuisse دو dici potest, Non abnuerim, fuccessu temporis per decursum medii ævi facta huiusmodi multis næniis fuisse incrustata, proclives item cumprimis extitisse his in rebus tum quoad TOM: II: C CAPUT dæmonurgiam cum thaumaturgiam illusioXXXIV. nes ac præstigias: bonæque causæ perinde olim nimiam credulitatem obfuisse, ut nunc incredulitas irreligiosorum ævi nostri et quorumcumque aliorum a fide Ecclesiaque catholica alienorum; quos ut nihil adeo, quam hæc divina constringit in vera Ecclesia relicta, constanterque retenta po ita ad eam obfuscandam oppugnan damque nihil non moliuntur. Et his, proh dolor! hodie in rebus divinis ac religiosis, fphæram captumque fuperantibus humanum, passim aurem præbent degeneres. Ecclesiæ filii, fibi fuffeni: de quibus nos cautos esse voluerunt apostoli a S. Juda in Epistola Catholica notati, ut memores fimus verborum, quæ prædicta funt ab Apostolis Domini nostri Jesu Christi, qui dicebant vobis, quoniam in novissimo tempore venient illusores, fecundum desideria fua ambulantes in impietatibus. Hi funt, qui fegregant femetipsos, animales. Spiritum non habentes. Horum ex numero novi hodie Sadducæi cumprimis censeri merentur, qui feipsos dehonestantes, divinamque e flatu Dei öriginem, quod est fpirituale in homine animam immortalem abnegantes, non nisi animale cum brutis commune in se agnoscunt. Quapropter astutus dæmon fuo proventu inducitur, ut se in corporibus hu ut 2 دو manis, unde potestate a Christo in Eccle- CAPUT sia relicta expellendus esset, ad firmandam Xxxiv. opinionem, ac si in rerum natura non existat, occultet, obsessos tantum anima in rabiem eam agendo, quam modo diabolicam profecto passim intueri est eorum, de quibus S. Augustinus lib. XX. de civit. Dei c. 8. haud defuturis a), donec hoc fæculum finiatur, qui oderint christianos, h in quorum quotidie, velut in abysso, cæcis et profundis cordibus includatur. “ Нос capite proxime antecedenti iam dixerat de misso in abyssum diabolo Apoc. XX. „Quo nomine, inquit b), fignificata est, multitudo innumerabilis impiorum, quorum in malignitate adversus Ecclesiam Dei multum profunda funt corda: non quia ibi diabolus ante non erat, fed ideo dicitur illuc missus, quia exclusus a credentibus, plus cœpit impios possidere. Plus namque possidetur a diabolo; qui non folum alienatus est a Deo, verum etiam gratis odit fervientes Deo. Agit S. Doctor proxime fequent. capp. de miraculis tum falsis fallacia dæmonum, olim tempore regni fui idololatrici cum veris; quæ lib. XXII. præsertim magno numero recenset facta in memoriis martyrum, de quibus utrisque inter se comparatis,, Verum, inquit c), si qua fimilia S i i |