CAPUT LXXXV. Cæteri præte: ip sum fures et laro nes. CAPUT LXXXV. CHRISTUS OSTIUM OVILIS, Amen, amen dico vobis: qui non intrat Mira et fublimis est eorum, quæ capite hoc decimo in toto illo fermone de ostio, ostiario, pastore ovium et ovibus dicuntur, connexio cum iis, quæ ad finem capitis proxime antecedentis dicta modo attulimus, de cæcis illis, qui se videntes existimabant, quales ex Judæis erant omnes illi, qui non agnoscentes, veteri testamento antiquato novum esse fubstituendum in Christi fanguine, pertinaciter fuis ritibus, qui erant figura eorum, quæ per Christum fuerunt complenda, inhæserunt, nec Christum ut Messiam fusceperunt, adhærentesque ei, ut apostatas legis habuerunt. Orditur Christus fermonem feu fimilitudinem folito fuo iuramento, quod asserendis rebus maximi momenti præmittere folebat: qualis profecto est nosse verum et CAPUT unicum ostium, quo in caulam dominicam LXXXV. intratur, et qui non intrat per illud ostium, fur est et latro; qui autem per illud intrat ostium, pastor est ovium, huic ostiarius aperit, et oves vocem eius audiunt. Directus est hic fermo proxime ad eos, qui se duces et pastores gerebant in fynagoga, debuerantque oves fuas ad verum ostium adducere, cui ostiarius aperiret, ovesque vocem eius audirent, qui proprias oves vocat nominatim, et educit eas etc, Hoc proverbium dixit eis Jesus, ut prosequitur evangelista a), illi autem non cognoverunt, quid loqueretur eis. Dixit ergo eis iterum Jesus: Amen, amen dico vobis, quia ego fum ostium ovium. Omnes quotquot venerunt, fures funt et latrones, et non audierunt eos oves. Ego fum ostium. Per me si quis introierit, falvabitur: et ingredietur, et egredietur, et pascua inveniet, Unicum obiectum et finis veteris testamenti perinde ac novi Christus erat, quem Joannes baptista præcursor Domini medius inter utrumque veluti interiectus denunciavit agnum Dei, qui tollit peccata mundi. Qui (Apoc. XIII. 8.) occisus est ab origine mundi. Nec poterat unquam ab ullo alio esse falus, nisi per Christum. Quicunque aliam felicitatis humanæ viam, aliud ostium ostentabant, fures funt et latrones, five per fapiena) Jo. X. 6. LXXXV. CAPUT tiam humanam feu philosophiam, five per quamcunque fuperstitionem cultuum quorumcunque religionis fectarumque diversarum, in ipso Judaismo, et opinionum de Messia, a fcopo aberrantium, a recta nimirum in Christum fide, verum Messiam: cum non deessent circa Christi præsertim tempora, qui se aut eum dicerent esse, aut eius causa turbas excitarent, quales Act. V. 36. etc. notantur fures et latrones. Erant porro, quando Christus advenit et antea Judæi perinde ac gentiles, qui fibi magisterium usurpabant pastorum: fures et latrones, fibi fuisque viribus ac virtuti tribuebant, quæ a primo lapsu in officiis quibusvis non nisi a vero pastore Christo fperari poterant, viribus et facultatibus fauciatis per peccatum. Tantoque nequiores erant fures et latrones, quanto longius a falutari fine, qui circa genus humanum constitutus erat, aberrabant: quales erant, qui præsenti vita res humanas circumscribebant, apud Judæos etiam Sadducæi, et quicunque apud eosdem se umbra legis continebant: Pharisæi, quatenus iustificatos se iactabant operibus legis, fuisque viribus, virtute, et fapientia cum philosophis omnibus. Igitur quicunque alium quam Christum pastorem fecutus est, fequiturque, et non. intrat per ostium in ovile ovium, fed ascendit دو aliunde, ille fur est et latro. Omnes quotquot CAPUT venerunt fures funt, et latrones, et non audierunt LXXXV. cos oves. Quid est hoc Domine? quærit hic S. Augustinus a): Omnes quotquot venerunt? Quid enim? Tu non venisti? fed intellige: omnes quotquot venerunt dixi, utique præter me. Recolamus ergo. Ante adventum ipsius venerunt prophetæ : nunquid fures fuerunt et latrones? absit. Non præter illum venerunt, quia cum illo venerunt. Venturus præcones mittebat: fed eorum corda, quos miserat, possidebat. Vultis nosse, quia cum illo venerunt, qui est ipse femper? Carnem quippe accepit ex tempore. Quid est ergo femper? In principio erat Verbum. Cum illo ergo venerunt, quia cum verbo Dei venerunt. Ego fum, inquit, via, veritas, et vita. Si ipse est veritas, cum illo venerunt, qui veraces fuerunt. Quotquot ergo præter illum, fures, et latrones, id est ad furandum et occidendum. Prosecutus Ven. Beda S. Augustinum b): „ Per se, inquit, venerunt, quia per eum missi non fuerunt, dicente apostolo: Quomodo prædicabunt, nisi mittantur? Et quia per se venerunt, et non funt ab eo missi, fures funt, et latrones. Nam ante adventum, Christi falsi fuerunt in populo Dei prophetæ, falsi doctores, ficut post adventum illius fub دو a) Tract. XLV. in Jo. n. 8. T. 111. P. 11. p..597. b) T. V. in cap. X. Joun. p. 541. CAPUT nomine christiano quam plurimi falsi fue LXXXV.runt doctores, nec doctores, fed feduc 'tores: non prædicatores, fed prædatores, latrocinia exercentes, non fan doctrinæ inhærentes, fed falsæ, de quibus dictum est, fures funt, et latrones, id est ad furandum et occidendum venerunt. Sed. non audierunt eos illæ, quæ veræ funt oves, non fub pelle ovina lupinum cor abscondentes. Igitur qui ante adventum Christi prædicaverunt, eodem fpiritu prædicaverunt, quo apostoli, et fancti doctores, qui post adventum Christi veritatis viam mundo ostenderunt. Quotquot autem illo tempore crediderunt, vel Abraham, vel Isaac, vel Jacob, vel Moysi, vel aliis patriarchis, aliisque prophetis Christum prænuntiantibus, oves erant, et Christum crediderunt, non alienam vocem, fed ipsius Christi audierunt. Nam iudex clamabat in præcone, dum præco iudicem annuntiabat venturum. Alii funt ergo, quos non audierunt oves, in quibus non erat vox Christi, errantes, falsa docentes, inania garrientes, vana fingentes, miseros feducentes, ficut pseudoprophetæ, ficut fcribæ, et Pharisæi temporibus ipsius Domini. Hi funt, qui venerunt per se, et non funt a iudice missi." O cæcos igitur Judæos, et duces cæcorum fcribas et Pharisæos! qui toto cœlo verum ostium aberrarunt ipsi a Christo |