CAPUT nam gratiam contendamus: quia in via XXXIII. Domini non progredi, regredi est. Mi دو nime pro certo bonus est, funt verba laudati S. Bernardi, qui melior esse non vult: et ubi incipis, nolle fieri melior, ibi desinis esse bonus. In collationibus Patrum apud Cassianum a) id de renuntiatione fæculi acceptum, parabola evangelica confirmatur de rege, qui cum decem millibus progreditur contra eum, qui cum viginti millibus occurrit: quod apte ac concinne de conflictu virtutum, et vitiorum explicatur, id est, ut ne initium quidem renuntiationis arripiant potius, quam tepide eam post exsequentes maiori discrimine femetipsos involvant. Melius est enim non vovere, quam vovere, et non reddere. Pulchre autem hic cum decem millibus, et ille cum viginti millibus describitur. Amplior enim vitiorum nos impugnantium numerus est, quam virtutum pro nobis dimicantium. Nemo autem potest Deo fervire, et Mammone. Nec ponens quisquam manum fuam fupra aratrum, et respiciens retro, aptus est regno Dei." Igitur tales funt, qui postquam fese fæculo abdicarunt, mundumque reliquerunt, retrospiciunt: feseque impedimentis falutis, quibus se iam expedierant, iterum a) Lib. VII. ç. 13. irretiunt: quæ funt concupiscentia carnis, CAPUT concupiscentia oculorum (coniuncta utra- XXXIII. que fibi iuxta Evangelii rigorem, quo qui viderit mulierem ad concupiscendam eam, iam machatus est in corde fuo) et fuperbia vitæ, cum omni illa mundi vanitate, de qua Psalmista: Averte oculos meos ne videant vanitatem, in via tua vivifica me: nempe, quæ via, veritas et vita est. Quodsi fimul in animum revocemus fortem, quam cum Adamo ex paradyso expul so ad aratrum damnato acceperamus, fublimitas doctrinæ huius Adami fecundi magis elucescit. Maledicta terra, denuntiavit Adamo post lapsum Deus a), in opere tuo: in laboribus comedes ex ea cunctis diebus vitæ tuæ. Spinas et tribulos germinabit tibi, et comedes herbam terra. In fudore vultus tui vesceris pane Et emisit eum Dominus Deus de paradiso voluptatis, ut operaretur terram, de qua fumtus est. Quid vero Adam fecundus Christus Dominus? Congregat fibi operarios in agrum fuum. Ager autem est mundus b), dicit in parabola, de regno cœlorum præsentis temporis Ecclesia fimili homini, qui feminavit bonum femen in agro Juo. Bonum vero femen, ut loquitur in expositione parabole, hi funt filii regni non huius autem mundi, in quem ex paradiso a) Gen. II. 17. etc. b) Matth. XIII. CAPUT expulsi mali et miseri degimus, fed EccleXXXIII. siæ regni Christi in terris, et æterni in cœlis, quod in Adamo primo nobis ereptum restituit Adamus fecundus misertus nostri. Qui aliquando videns turbas, misertus est eis: quia erant vexati, et iacentes ficut oves non habentes pastorem. Tunc dicit discipulis fuis: Messis quidem multa, operarii autem pauci. Rogate ergo dominum messis, ut mittat operarios in messem fuam a). Operarii isti discipuli Christi, ab illo vocati mox relictis omnibus fecuti funt eum, nihil tergiversati vel causati cum illo dicente: Permitte mihi primum renunciare his, quæ domi funt; missi a Deo in universum mundum in messem fuam. Ex quibus unus ex principalibus apostolorum D. Paulus, quam Speciosi, exclamat b), pedes evangelizantium pacem, evangelizantium bona! ex Isaia propheta, qui addit c): Dicentis Sion: Regnabit Deus tuus! vox Speculatorum tuorum: levaverunt vocem, fimul laudabunt: quia oculo ad oculum videbunt, cum converterit Dominus Sion. Quod futurum fperamus, præstolamurque, dum adhuc renunciare his causantur Judæi, que domi funt, id est veteri Testamento, consociandi aliquando novo, ut fiat unum ovile, et unus pastor. a) Matth. 1X. 36, b) Rom. X. 15. c) Isa. LII. 7. CAPUT XXXIV. CAPUT XXXIV. DIVINA REMITTENDI PECCATA POTESTAS. Quid est facilius, dicere: Dimittuntur tibi peccata tua: an dicere: Surge et ambula? Ut autem fciatis, quia filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata, tunc ait paralytico: Surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam. domum fuam. Et furrexit, et abiit in Quam fublimis in fimplicitate captatæ oc- Demon دو miraculis a Christo. casionis, tam ad vim argumenti, admi- stratur rabilis est hoc in exemplo ratio ad convictionem missionis divinæ Christi. Peccata igitur remittens, funt verba S. Irenæi a), hominem quidem curavit, femetipsum autem manifeste ostendit, quis esset. Si enim nemo potest remittere peccata, nisi folus Deus; remittebat autem hæc Dominus, et curabat homines: manifestum, quoniam ipse erat Verbum Dei, filius hominis factus, a Patre potestatem remissionis peccatorum accipiens, quoniam homo quoniam homo, et quoniam Deus: ut quomodo homo compassus est nobis, tanquam Deus misereatur nostri, et • Lib. V. contra læres. c. 17. n. 3. p. 314. CAPUT remittat nobis debita nostra, quæ factoXXXIV. ri nostro debemus Deo. " Argumentum, Uti etiam ab Aposto clesia. quo hic usus est Christus, et S. Irenæus Ne igitur fuos, quos ad prædicandum deinceps Evangelium misit, atque ipsam Ecclesiam, lis et Ec- quam essent in orbe terrarum congregaturi, fine testimonio vadens ipse ad Patrem ac recedens, relinqueret, hanc eis potestatem fimul reliquit vicariam, omni exceptione maius testimonium argumentumque irrefragabile, ut opera, quæ ipse faciebat, et ipsi facerent ad plenam, certamque demerendam fidem, ut fciat unusquisque quo n) Jo. V. 36. b) Ib. X. 37. 38. c) Ib. XIV: 11. |