Oldalképek
PDF
ePub

CAPUT eorum non morietur, et ignis non extinguetur LXXVII. omnium meritissimi divinæ vindictæ victi

mæ, omnis enim igne falietur, et omnis victima fale falietur. Quibus verbis ter repetitæ fententiæ de verme non morituro, igneque inextinguibili Christus addit novam confirmationem ex falis natura corruptioni resistente fuis etiam discipulis falutare ad finem monitum, ne dum in hoc fæculo funt fal insulsum, et infatuatum, in altero tanquam victimæ igne faliantur incorruptibili ac æter no: πυρὶ ἁλισθήσεται fcilicet igne falietur, qui quod incorruptibilis fit, et æternum conservetur, falis, qui a corruptione præservat, comparatione declaratur.

Igne in- Nec est vero, cur ab hac allegoria ad extingui ignem aut vermem metaphoricum argumentum fumatur contra expressam et apertam morituro. tremendi iudicis fententiam: Discedite a me,

bili et ver.

me non

maledicti, in ignem æternum a). Perinde vero idem de iustis et damnatis paulo post dicitur: Ibunt hi in fupplicium aternum, iusti autem in vitam æternam. Ita ut, nisi cum materialistis ingratus creatori, qui ad imaginem fuam et fimilitudinem inspiravit tibi fpiraculum vitæ, animam fpiritualem et immortalem, teipsum dehonestare non erubescas (comparatus iumentis insipientibus, et fimilis factus illis, merum, ac purum putum a) Matth. XXV. 41.

brutum te et materiale animal faciens) non CAPUT possis queri fupplicium fine fine æternum, LXXVII. dum vicissim dat Deus vitam immortalis animæ cum corpore immortali per resurrectionem fine fine beatam. Quid, quod eadem five de igne, qui non extinguetur five de verme, qui non morietur, fententia tam fæpe fit non folum in novo fed etiam in veteri testamento repetita. Ne vero quis argutetur, fieri posse, ut ignis non extinguatur, quin tamen iniecti in illum fine fine crucientur eo, expresse dicitur: vermis eorum, damnatorum fcilicet, non morietur, et ignis non extinguetur. Et quidem Isaiæ cap. ultimo versu ultimo id iisdem omnino verbis ac in Evangelio habetur : Et egredientur, et videbunt cadàvera virorum, qui pravaricati funt in me: vermis eorum non morietur, et ignis eorum non extinguetur. Ubi cadaverum mentio fupplicium etiam corporale post resurrectionem corporum indicat. Id quod adhuc manifestius fecundum omnes circumstantias exprimitur Judith XVI. 20. etc. Va genti insurgenti fuper genus meum: Dominus enim omnipotens vindicabit in eis, in die iudicii visitabit illos. Dabit enim ignem, et vermes in carnes eorum, ut urantur, et Sentiant usque in fempiternum; generatim vero Eccli. VII. 19. Humilia valde Spiritum tuum: quoniam vindicta carnis impii, ignis et vermis. Et fane fupposita carnis resurrectione omnis

CAPUT omnino disparet difficultas de corporibus LXXVII. damnatorum igne materiali urendis, ac ver

me corrodendis, uno incorruptionis discrimine, quia omnis, nempe quivis eorum, igne falietur et omnis victima, divinæ iræ videlicet ac vindictæ, fale falietur, ut fit ni mirum inconsumtibilis. Uti vero in igne, ita etiam in verme quodnam inconveniens fingi potest, ut caro plasmatori fuo inobe diens vermibus undique, quibus corrodatur, fcateat? Ne quid de verme malæ conscientiæ dicam: qui dum haud raro in præsenti etiamnum vita miserandum in modum discruciat peccatores, ubi tamen adhuc remedium in fpe veniæ fuperest; quid de altera vita existimandum est, quando desperata funt omnia? In inferno, ubi nulla est redemtio, nulla damnatis refocillatio. Ubi vermis eorum non moritur, et ignis non extinguitur. Ut quid nobis securitatem, quæ falutis æternæ incurios reddat, polliceri audeamus, quam folus præstare potest Deus? Ut quid nos ingerere divinis iudiciis, quæ funt abyssus multa, præsumamus? Supremo Numini nos, fortemque nostram, de eius pietate confisi, nec despondentes, nec elati animo, temere de divina nemesi arrogato arbitrio, humiles committamus, qui fuperbis resistit humilibus autem dat gratiam, qua freti, ab inferni flammis, quas fane opinando nos non extinquemus, tutos nos reddere liceat.

CAPUT LXXVIII.

SERVUS DEBITOR, ALII NON
REMITTENS.

Serve nequam, omne debitum dimisi tibi,
quoniam rogasti me: nonne ergo opor-
tuit et te misereri conservi tui, ficut
et ego tui misertus fum? Et iratus
Dominus eius tradidit eum tortoribus,
quoadusque redderet universum debi-
tum. Sic et Pater meus coelestis fa-
ciet vobis, si non remiseritis unus-
quisque fratri fuo de cordibus vestris.
Matth. XVIII. 32.

CAPUT

LXXVIII.

Quod hic dicit paterfamilias: Omne debi- Deus per

Christum

omne no

mittens,

tum dimisi tibi, quia rogasti me, non rogatus nobis præstat Deus in facramento regene- bis debirationis; ita ut, quotiescunque immemores tum retanti beneficii, ab imposita nobis obliga- idem a notione reciproca (qua ex parte Dei nullum bis fieri maius cogitari potest divini erga genus hu- vult. manum amoris argumentum) aliquid in nobis desiderari patimur, nos vindictæ in fervum hunc nequam reos Deo reddamus: Nonne ergo et te oportuit misereri conservi tui? ,, Formidolosa fententia, exclamat in hunc locum S. Hieronymus a), si iuxta nostram mentem fententia Dei flectitur, atque mua) T. IV. p. 86.

[ocr errors]

CAPUT tatur. Si parva fratribus non dimittimus, LXXVIII. magna nobis a Deo non dimittentur. Et

quia potest unusquisque dicere: nihil habeo contra eum, ipse novit, habet Deum iudicem, non mihi curæ est, quid velit agere, ego ignovi ei; confirmat fententiam fuam, et omnem fimulationem fictæ pacis evertit, dicens: Si non remiseritis unusquisque fratri fuo de cord bus fuis. " S. Benedictus c. 13. Reg. opportune huc quam maxime præcipit:,, Plane agenda matutina, vel vespertina non transeat aliquando, nisi in ultimo, ordine oratio Dominica omnibus audientibus dicatur a Priore propter fcandalorum fpinas, quæ oriri folent, ut conventi per ipsius orationis fponsionem, qua dicunt: Dimitte nobis debita nostra, ficut et nos dimittimus debitoribus nostris, purgent se ab huiusmodi vitio." Jam fupra monitum est, quid in quotidiana oratione Dominica attendendum nobis fit, ne ipsi nos fententiam damnationis cum fervo illo (de quo parabola habet, quod domino fuo debitor decem millium talentorum, cum folvendo non esset, procidens dilationem debiti rogarit) in nos dicamus, orantes dimitte nobis debita nostra, ficut et nos dimittimus debitoribus nostris: reviviscatque debitum nostrum, quando conservi non miseremur, ficut Deus misertus est nostri, et iratus Dominus tradat nos tortoribus, quoadusque reddamus universum debitum.

« ElőzőTovább »