modo geniti infantes rationabile et innocens lac CAPUT concupiscite etc. Postquam omnia verba apo- LXXVI. ароstoli breviter definisset ad formandam in illis innocentiam ut vocat fanctitatis, ad hanc pergit,,, vos exhortor, talium est enim regnum cœlorum humilium fcilicet, hoc est fpiritaliter parvulorum. Non contemnatis, non abhorreatis. Magnorum est illa pusillitas. Superbia vero fallax infirmorum est magnitudo; quæ ubi mentem possederit, erigendo deiicit, inflando evacuat, distendendo dissipat. Humilis esse non potest nocens, fuperbus esse non potest innocens. Humilitatem illam loquor, quæ non vult perituris rebus excellere, fed æternum ali quid veraciter cogitat, quo non fuis viribus, fed adiuta perveniat a)." Explicat denique fingula a D. Petro notata vitia fuperbiæ, fanctæ adversa infantiæ, quæ de immortalitate beatorum reddit fecuros. Ta lium est enim regnum cœlorum: quique sé humiliaverit ut parvulus, maior erit in regno cælorum. Quæ in verba S. Leo:,, Amat, inquit b), Christus infantiam, quam primum et animo fuscepit, et corpore. Amat Christus infantiam, humilitatis magistram, inno-` centiæ regulam, mansuetudinis formam. Amat Christus infantiam, quæ maiorum

a) Serm. CCCLIII. T. V. p. 1372.

b) Serm. VII. in Epiph.

CAPUT dirigit mores, ad quam fenum reducit ætaLXXVII. tes, et eos ad fuum inclinat exemplum, quos ad regnum fublimat æternum."

Sermonis

CAPUT LXXVII.

SCANDALA. IGNIS INEXTIN-
GUIBILIS.

Quod si oculus tuus fcandalizat te, eiice
eum: bonum est tibi luscum introire in
regnum Dei, quam duos oculos haben-
tem mitti in gehennam ignis: ubi ver-
mis eorum non moritur, et ignis non
extinguitur. Omnis enim igne falietur
et omnis victima fale falietur. Bonum
est fal: quod si fal insulsum fuerit,
in quo illud condietis ? Habete in
vobis fal, et pacem habete inter vos.
Marc. IX. 46. etc.

Posteriora hæc verba nexum faciunt toconnexio. tius fermonis de fcandalo, quem etiam Matthæus immediate coniungit responsioni. Christi ad interrogationem apostolorum, quis maior fit in regno cœlorum: post contentionem nimirum in via, quis eorum maior esset; ut ostenderet apostolis, quos alias fal terræ vocavit, quomodo cum fale fapientiæ, cuius acrimonia condire debeant

3

1

mentes fidelium, humilitate infantium, non CAPUT
fuperbientes inde, quod non folum fal LXXVII,
terræ, fed etiam lux mundi dicantur, tum
vero remota omni ambitione et fastu pa-
cem inter se habeant. Nexus horum om-
nium clarior redditur apud Lucam, ubi
brevis est fermo directus ad discipulos fuos a),
futuros pastores, quos inter maxima in Ec-
clesia hæresum, et aliarum contentionum
efferbuerunt fcandala, quibus vel maxime
fcandalizantur fideles pusilli, uti etiam qui-
busvis vitiis ac pravis actibus pastorum :
ut adeo, quæ hic ad discipulos apostolos
fuos dicuntur de igne gehennæ, verme non
moriente, igne inextinguibili, victima fale
falienda, maxime eorum in Ecclesia fucces-
sores terrere debeant doctrina vel vita ac
moribus fcandalizantes pusillos fideles. Quis
vero non contremiscat, dum audit Chri-
stum dicentem: Impossibile est, ut non veniant
fcandala ve autem illi, per quem veniunt.
Necessitatem hanc nasci SS. PP. ex mali-
tia dæmonum, ac malitia fimul et infirmis
tate hominum, quod quotidiana proh do.
lor! docet experientia, interpretantur. Om-
nes autem tres evangelistæ pœnam illam
mortis, imponendi circa collum reorum
molam asinariam, feu lapidem molarem de-
mergendique, habent.

a) Luc. XVIl. 1.

CAPUT

æternitas.

Dum vero apud Matthæum melius esse

LXXVII. dicitur abscindere, et proiicere manum
~ pedem, oculum, qui fcandalizat, id est,
Pœnarum qui ansa et occasio est peccandi, quam duas
manus etc. habentem mitti in ignem æternum a),
vel in gehennam ignis, ne cui in mentem cum
Origene veniat dubitatio de æternitate ignis
infernalis inextinguibilis, prout Matth. III.
12. appellatur, putetque benignius interpre-
tandam æternitatem non fempiternam, id
est, femper ac fine fine duraturam; per-
pendat, apud Marcum non folum ignem
istum dici inextinguibilem, verum etiam
addi b): Ubi vermis eorum non moritur, et ig-
nis non extinguitur. Idque ter ad maiorem
attentionem excitandam, fortiorem in mente
impressionem faciendam, graviorem terro-
rem incutiendum, ter inquam repetitur.

Non eum, funt verba S. Augustini c),
piguit uno loco eadem verba ter dicere:
quem non terreat ista repetitio, et illius
pænæ comminatio tam vehemens ore divi-
no?"
Nec etiam piguit S. doctorem in-
tegras ibidem illas tres comminationes
Christique æterni iudicis fententiam eum in
finem adiicere; fententiam inquam perinde
claris verbis expressam, et apertam, ut a
nemine nisi Christum veritatem æternam
blasphemante, quidquam opponi in contra-

a) Matth. XVIII. 8. b) Marc. 1X. 42.
e) De Civit. Dei lib. XXI, c. 9. 11. 1. T. VII, p. 630.

rium possit. Quod tamen proh dolor! CAPUT hodie tam execrabili temeritate, impuden- LXXVII. tiaque, divini Numinis, nominisque profanatione non ferenda, etiam in vulgus fpargitur. Et ad quid? An propterea, quia miser homuncio fidem detrectat verbo divino, res aliter se habebit, quam æterna veritas pronunciat? quid obtinent isti? quid lucrantur? qui timorem pœnarum fine carentium fibi aliisque excutere animo ge, stiunt? Num ignem, quem Filius Dei pronuntiat inextinguibilem, ipsi extinguent? Num ideo vermem, quem æterna veritas dicit non moriturum, fuffocabunt, efficientque, ut moriatur? Vel fuam ipsorummet mentem ac conscientiam iamiam nunc rodentem? Tantum in obviis periculis, ne quid de articulo mortis dicam, ubi aut perpendere, aut verbis faltem exprimere angustata mens non amplius potest fua fensa, huiusmodi hominum (cuiusmodi passim corum exempla eduntur, ut nuper in eorum coryphæo Voltairio non unum per vitam, omnium vero horribilissimum in morte, se a Deo et hominibus derelictum vociferante, animamque postquam furibundus propria fua devorasset excrementa, exhalante fpurcissimam ) considerentur horrores, terrores, ad quodvis periculum conscientiæ immanem torturam, ora pallentia, trementes artus, futuri aliquando, ubi vermis