culorum tineæ pretiosissima quæque con- CAPUT sumtioni præparant. Stultum est illis ani- XLIX.

mum affigere, cum nobis parata fint æterna bona, ea tamen conditione, ut illa tota animi intentione consectemur, atque nobis thesaurizemus thesauros in cœlis:

obtutu

Si fixo.

Palam fit admirabilis, ac divina con- Sed fupernexio horum cum iis, quæ fequuntur, ver- nis rebus bis: Lucerna corporis tui est oculus tuus: oculus tuus fuerit fimplex, totum corpus tuum lucidum erit etc. Si nempe iudicium nostrum de rebus huius et futuræ vitæ fanum fuerit, et rectus purusque affectus animi erga æterna bona, præ caducis huius vitæ rebus, ftudia etiam nostra et facta bona erunt, et recta: Ubi enim est thesaurus tuus, ibi et cor tuum erit. Judæi cordi tribuunt, quæ funt affectiones animi, fecundum quas de rebus iudicamus, et in eas abripimur, quibusve delectamur, frui desideramus, atque earum usura felices nos esse putamus, aut fecus: et fic benigno aut maligno eas oculo ceu lucerna respicimus. Lucerna corporis, ut rem explicat S. Chromatius a), fensus mentis, et fides cordis intelligitur: quæ si in nobis pura et lucida fuerit, fine dubio, omne corpus nostrum illuminat. Idcirco autem lucerna in comparatione fidei poni

6) Tract. XVI. in Matth, T. VIII. Bibl. PP. p. 350;

CAPUT tur, quia ficut lucerna incedentium in XLIX. nocte gressus illuminat, ne aut in foveas,

aut in offendicula quæque ambulantes incurrant: ita in hac fæculi nocte fplendor fidei omnes vitæ nostræ gressus, præeunte lumine veritatis illuminat, ne aut in foveas peccatorum, aut in offendicula diaboli incidamus. " Insigniter hoc Theophanes homilia lectu dignissima in hæc verba a): Lucerna corporis est oculus duce S. Gregorio Nazianz. orat. 38. Paneg. de Nativit. D. illustrat exemplo primorum parentum in paradyso fimplicitate nudorum: „At, inquit, ubi improbi dæmonis consilio et aversione a bono contrariæ visionis factus est particeps, tunc aperti funt oculi eorum, non ut melius viderent, fed ut intellige rent se esse nudos, et erubescerent. Nam quæ postea fubiit mali cognitio, priorem fimplicitatem hebetavit, quemadmodum lumen fuccedentibus tenebris naturalem dePassim hic fimplex ocucorem amittit. " lus puritas intentionis uno verbo, nec diversa ad priorem fententia dicitur cum S. Augustino:,, Ut noverimus, inquit libro II. de fermone D. in monte b), omnia opera nostra tum esse munda, et placere in conspectu Dei, si fiant fimplici corde, id est, intentione fuperna, fine illo chari

*) Hom. XLII. p. 298. b) Num. 45. T. III.

tatis: quia et plenitudo legis charitas. Ocu- CAPUT lum ergo hic accipere debemus ipsam in- XLIX. tentionem, qua facimus, quidquid facimus : quæ si munda fuerit, et recta, et illud aspiciens, quod aspiciendum est; omnia opera nostra, quæ fecundum eam operamur, necesse est bona fint." Ultimus finis noster, de quo modo locuti fumus, in quem fuapte natura necessario ferimur unus est, quem benignissimum Numen in feipso fummo bono collocare dignatur, ad quem unice intentio nostra ferri debet atque ad eum omnia funt referenda, quorum nobis usura in rebus præsentibus conceditur tanquam mediis ad finem ultimum non in hac, ubi omnia caduca funt, fed in æterna vita fruendum.

2

CAPUT

L.

ني

Non pos

sumus

Deo fer

vire et

ne.

CAPUT L.

DEO SOLI SERVIENDUM.

Nemo potest duobus dominis fervire: aut enim unum odio habebit, et alterum diliget: aut unum fustinebit, et alterum contemnet. Non potestis Deo fervire et mammona. Matth. VI. 24.

Consequenter hæc ad fuperiora dicta sunt,

ne cor ad res terrenas et transitorias affigatur postpositis cœlestibus et æternis. AmMammo- plius vero hic depravatio humanæ naturæ ostenditur, cui cupiditas dominatur, quod Christus consistere nequaquam posse dicit cum fervitute, qua Deo obstricti fumus: Nemo potest duobus dominis fervire. „Si voluerimus, ait S. Clemens P. R. a), et Deo fervire, et Mammonæ, non congruit hoc nobis. Quid enim prodest, si quis totum mundum lucretur, animæ vero detrimentum patiatur? funt vero fæculum hoc, et futurum duo inimici: hoc loquitur fornicationem, et corruptionem, et avaritiam, et deceptionem, illud vero ista prohibet. Non possumus ergo istorum duorum esse amici oportet vero nos ab hoc feparatos illo frui. “ Nempe non potestis Deo fer

a) Epist. 11. ad Cor. n. 6.

L.

vire et Mammona. Deum quidem, ut CAPUT commentatur S. Irenæus a), confitens Deum, Mammonam autem nominans hoc quod est. Nam Mammonam dominum vocat dicens : Non potestis duobus dominis fervire; fed discipulos docet fervientes Deo, non fubjici Mammonæ, neque dominari ab eo. Qui enim, inquit, facit peccatum, fervus est peccati. Quemadmodum igitur fervientes peccato, fervos peccati vocat, non tamen ipsum peccatum Deum appellat; fed et eos, qui Mammonæ ferviunt, fervos Mammonæ appellat, non Deum appellans Mammonam!"

Satis exprimit vim fententiæ Christi S. Martyr in eos, qui divitias instar Numinis habent, quod est Mammona, græcis

Tos, cui fervire fimul ac Deo est Paulo, idolorum fervitus b). Sic idem Col. III. 5. avaritiam notat, quæ est fimulacrorum fervitus, utroque loco vitia carnis præmittens usu apud doctores Judaicos in more posito, quælibet idololatriæ comparandi vitia. Sicut etiam apostolus notat inimicos crucis Christi Phil. III. 18. etc, quorum finis interitus : quorum Deus venter est, quos nos dicere folemus, ventri deditos, voluptatibus nempe quæ ex ingesto cibo ac potu percipiuntur.

a) Lib. III. contra hæres. c. 8. 12. I. p. 182. etc b) Ephes. V. 5.