Undæ tùm lustratis Comes orat et exorat Brunum Alemannicum; Nam tenetur, ut ligetur Illius devotio. Accersitus, non invitus Jubilosus advenit. Baptisatur et lavatur Sacro puer flumine, Lanvinus est patrinus

Nobilis Northmanicus, Tùmque sacro de lavacro Olivo Bruno inungitur. Sistunt bellum post puellum Christo Deo supero. Felix omen, tenet nomen Puer hic Rogerius Canunt omnes, stant insomnes Metris jubilantibus. Ardet forus, gaudet thorus Nimio præ gaudio. Militensis nam ostensis

Gaudebat ecclesia,

Qui tapete cum abiete

Exornata cernitur ;
Fronde viret, nemo silet,
Cuncti ludunt gaudiis.
Tùm Urbanus, sed humanus
Jubilat natalibus,

Hic secundus, totus mundus
Quem adorat protinus

Christi sede cum mercede
Regni beatissimi

Hic precatur, dum levatur,

Puerili Domino

Salutarem atque parem

Vitam Christi calibem.

Ergò nato, sed renato
Christus regna puero
Donet cœli dono zeli
Simùl et justissimo
Summo jugis laus frugis

Deo sit in sæcula. Amen.

(Bolland., page 657, vita S. Brunonis. ) Charte du comte Roger, qui confirme de nouveau la donation faite à Bruno et à ses successeurs, à perpétuité, de tous les biens-meubles et immeubles de tous ceux qui avoient mérité la mort, pour avoir conspiré contre lui, et spécifie les personnes par leur nom et leur famille.

Hæc sunt nomina et lineæ servorum et villanorum centum duodecim, qui inventi sunt cum Sergio proditore, in obsidione civitatis Capua, kalendis martii, incarnationis Domini anno millesimo nonagesimo octavo, indictione sextâ, quos ego Rogerius Calabria et Siciliæ per Dei voluntatem comes, pro miraculo, quod Deus dignatus est mihi visibiliter ostendere orationibus D. Brunonis, ad salutem fidelium christianorum, qui mecum erant, et meam, donavi eidem P. Brunoni, ejusque successoribus non solum ipsos, sed etiam filios filiorum suorum usque in sempiternum, in servos perpetuos et villanos, cum eorum bonis omnibus mobilibus et stabilibus, habitis et habendis, ubique locorum sistentibus, cujus cumque sint artis sive negotii, sive marinarii; quos proditores ex sententia interfeci diversis generibus suppliciorum damnaveram; sed ad petitionem dicti P. Brunonis tùm eís mortem perniciosum

peperci; et ad ecclesiarum B. Mariæ de eremo, et B. Protomartyris Stephani obligavi perpetuas servitutes et villanigia, et inde fieri feci chyrographum apud Squillatium cum donatione, quam feci de monasterio S. Jacobi et de Muntaulo et tenementi sui. Sed eorum nomina et lineæ non habentur in eodem chyrographo. Ad petitionem autem F. Lanvini prioris ecclesiæ S. Stephani, isto privilegio jussi poni in memoriam sempiternam, et hæc nomina et lineæ dictorum servorum et villanorum.

Hæ sunt centum duodecim lineæ servorum et villanorum quos dedi P. Brunoni et successoribus ejus cum omnibus bonis eorum, ubicumque sint, in perpetuum, et habitent ubicumque, et ii fuerunt quasi omnes de tenemento Squillacii et suberati. Hoc privilegium scriptum est quartò junii mensis in capella S. Martini, que sita est in medio civitatis mileti, infirmo existente Domino meo comite, per manus mei Fulconis capellani dicti Domini comitis, et recitatum in camera, ubi idem Dominus meus comes infirmus jacebat, præsente dominâ meâ Adelaïde comitissâ, et concedente Malgerio Domini comitis filio, præsentibus Petro de Moritonio, Roberto de Layna, Toraldo Carbonello, Raynaldo de Clinpeam, Uberto de Selona, incarnationis Domini nostri Jesu Christi anno millesimo centesimo primò, indictione nonâ. Amen.

Rogerius comes. Adelais comitissa. Petrus de Moritonio. Malgerius, filius comitis Rogerii. Robertus de. Layna. Toraldus Carbonellus. Raynaldus de Climpeam. Ubertus de Selona. Ego Fulco Domini comitis Rogerii capellanus, de man. dato ejus, hoc privilegium scripsi, et me subscripsi. (Bollandistes, page 684. )

Profession de foi que fit S. Bruno avant que de mourir, telle qu'elle nous a été transmise par ses disciples.

Credo firmiter in Patrem, et Filium, et Spiritum Sanctum, Patrem ingenitum, Filiùm unigenitum, Spiritum Sanctum ex utroque procedentem et has tres personas unum Deum. Credo, quod idem Dei filius conceptus sit de Spiritu Sancto ex Mariâ Virgine. Credo, quod virgo Castissima fuerit ante partum, virgo in partu, et post partum virgo in æternum permanserit. Credo, quod idem Dei filius conceptus sit inter homines, ut verus homo, sine peccato. Credo, quod idem Dei filius invidiosè à perfidis Judeis captus sit, injuriosè tractatus, injustè ligatus, conspuetus. flagellatus, mortuus et sepultus. Descendit ad inferos, ut suos captivos indè liberaret, descendit propter redemptionem nostram, et resurrexit, ascendit ad cœlos indè venturus est judicare vivos et mortuos. Credo sacramenta quæ catholica credit et veretur ecclesia: et nominatim quod consecratur in altari, verum corpus esse, veram carnem et verum sanguinem Domini nostri Jesu Christi, quem et nos accipimus in remissionem peccatorum nostrorum, in spem salutis æternæ. Credo carnis resurrectionem vitam æternam, amen. Confiteor et credo Sanctam atque ineffabilem Trinitatem, Patrem, et Filium, et Spiritum Sanctum unum Deum naturalem, unius substantiæ, unius naturæ, unius majestatis atque .virtutis. Et patrem quidem non genitum,

creatum, sed ingenitum profitemur. Ipse pater à nullo originem ducit, ex quo Filius nativita

tem, et Spiritus Sanctus processionem accepit. Fons ipse igitur et origo est totius Divinitatis; ipse quoque Pater essentià quidem ineffabilis, suâ substantiâ, Filium genuit ineffabiliter, nec tamen aliud, quàm quod ipse est. Genuit Deus Deum, lux lucem. Ab ipso ergo est omnis paternitas in cœlo et in terrâ. Amen. (Bollandistes, vita S Brunonis, page 687.)

Lettre circulaire envoyée après sa à toutes les églises du

mort

royaume.

Primò loco, quem primatem et caput in ecclesiâ credimus et confitemur, apostolicæ sedis præsulem, totamque illam principalem curiam humiles eremita Calabria monasterii Sanctæ Dei genitricis Mariæ, cujus fundator pater Bruno fuit et prælatus, dum in carne viveret, debita subjectione veneramur et salutamus, sanctique Patris nostri obitum pridiè nonas octobris denunciamus, ut meritis eorum et precibus adjuvetur apud Deum. Salutamus quoque universam sanctam ecclesiam in ordinibus et professionibus suis, canonicos, monachos, eremitas, Deo dicatas Sanctas Virgines, quibus, et omnibus spirituali præsentiâ prosternimur, ut defuncti patris nostri memores esse velint; ut dilectæ illi animæ, si adhæsit macula ( cùm non sit justus, qui non pecet ) multiplicatis intercessoribus et precum instantiâ detergatur, et transeat ad requiem. Precamur quoque, ut quorumcumque locorum congregationes, aut persona religiosa ejus memoriam agant; se nominatim non pigeat, in hâc charta subscribere; separatim verò, si qui volunt ejus memoriam scriptam et anniversariam observare, scribantur, ut congruam vicem singulis rependamus,