4716.d.65 Ibidem; ex schedis Nestoris L'Hôte edidit Letronnius 1. c. p. 453. n. DIII. ΕΡΜΗΣ ΡOCAΦΡΟΣ....ΤΗ Ἑρμῆς, Ὧρος, Αφρο[δεί]τη 4716. d.66 In loco Ouadi - Doghbug; ex schedis Wilkinsoni edidit Letronnius l. c. p. 453. n. DVI. CICIN P...... Η ΚΘΗΜ Videtur inesse vs. 1. [Ε]ἶσιν. N. 4719. P. 565. in lemmate nunc recenseri potest etiam Vater qui de statua Memnonis disputavit Iahnii Annal. philol. Suppl. Vol. XIV, 3. p. 420-444. Titulus 4719. est in crure Memnonis sinistro; edidit Letronnius Receuil des inscr. cet. T. II. p. 337. n. cccxxx. (tab. xxxv. 19.) qui habuit etiam ex schedis Nestoris L'Hôte. Vs. 6. ACTOYMHNIA, unde Letronnius effecit μηνί Αθύρ - -]. Novum apographum edidit Bailius Fasc. inscr. III. p. 222. hoc: Si litterae vs. 1. OYTWN non pertinent ad aliam inscriptionem iuxta positam, non refragabor putaboque acquiesci posse in lectione a Bailio proposita. N. 4720. p. 366. repetiit Letronnius 1. c. p. 338 sq. n. cccxxxii. (cf. tab. xxxii. 8.) qui habuit Nestoris L'Hôte apographum mutilum. Denuo edidit Bailius 1. c. III. p. 294. qui habet vs. 2. extr. GERMA NICO.XVII, vs. 3. init. TETRONIVS cet., vs. 9. extr. PRAEF COH• Π, vs. 10. THEBAEORUM. Ο N. 4721. p. 366. repetiit Letronnius 1. c. p. 342. n. cccxxxvi. (cf. tab. xxxvi. 29.), qui habuit etiam ex schedis Nestoris L'Hôte, in quibus apographum mutilum est. Novum apographum edidit Bailius 1. c. III. p. 226. cum hac varietate lectionis: vs. 1. extr. ENOAAEIKAPEICIOC, vs. 2. EPMWNDIOCTEKAI AATWN cet., vs. 3. extr. 40YABIAN..N.AYOEN, vs. 4. extr. TOCEN......MHTHP, vs. 5. extr. AПO ....T€¢EI, vs. 6. extr. KAPTAO..... WC, vs. 7. extr. THCENEICCEIOKA, vs. 8. extr. EWNE .....E, vs. 9. extr. ▲IOC....... KOY, vs. 10. extr. EAPA .. N, vs. 12. extr. CTIXWN, vs. 13. OCEINE CAYTW $INTATOCTEA. Si in lapide est KAPEICIOC, ut vult Bailius, scriptura debetur peculiari pronuntiationi. Nam vix hoc loco aliquis de nomine gentis Carisiae cogitaverit. Vs. 3. extr. Bailius legit év Sɛv; debebat certe Sev, quae lectio stare potest (evadel Sev), si verum est in lapide ductus illos cerni. Vs. 4. lectione EN fretus Bailius legebat evey,” ötav μning, quod ferri non potest. Recte se habet nostrum in μrg. Vs. 5. Letronnius olim ά[ogoй στε]pu, posthac ex coniectura Grotefendi ȧ#[«vý σré]pu scripsit. Vs. 6. extr. zágra [EE]us secundum apographum suum recte Bailius dedit. Letronnius legebat κάρτα προφρόνως, olim κάρτα φιλοSéus. Vs. 7. extr. eis σeio xéos, ut Letronnius proposuit, nunc scribendum videtur, nisi ductus OKA ex coniectura Letronnii posuit Bailius. Vs. 8. extr. [y udSov] cum Letronnio Bailius. Vs. 9. si fides litteris KOY, quas exhibet Bailius, scribendum Пlearɣixo, ut Letronnius dedit ex coniectura Grotefendi. Vs. 10. Bailius paxov Tois ducis]. Vs. 11. extr. idem ixλakɛis. Vs. 12. extr. σTiv Tévov, mox σrev ETCs scripsit Letronnius; Bailius CTIXWN exhibens dedit στίχων μόχθον. Male. Dixit auctor ἐχάραξε; hinc non potuit efferre στίχων πόνον vel μόχθον, ut nihil dicam praemissis TOUTOV TV significari sequi debere Txov. Singularis pro plurali est. Retineo meam coniecturam ex qua etiam ies concinnius dictum reperitur. Vs. 13. Bailius prarÓS TE dao, paulo melius scripturus ' dao; sed non verisimile hoc mihi videtur. In contextu litteris maiusculis expresso vs. 7. scribe HYTHCEN pro HYTYCEN. N. 4722. p. 367. repetiit Letronnius 1. c. p. 341. n. cccxxxvii. qui vs. 3. omittit xal quae particula omissa est etiam in apographo tradito. Novum apographum edidit Bailius 1. c. III. p. 224. qui habet vs. 2. init. ΚΑΡEICIOC, vs. 3. ΘΕΙΤΟΥΚΑΙΛΑΤΟΠΟ AEITOYHKOY, vs. 7. ¤WYаѕ L· Z · AAPIANOY TOYK. unde verba vss. 1. 2. 3. uncis liberanda sunt; vs. 7. scribi potest Ow; et in fine x[ugiau. De scriptura nominis KAPEICIOC conf. ad n. 4721. in his Add. sur ces monticules, c'était en qualité de théore et N. 4724. p. 368. repetiit Letronnius 1. c. p. 347. n. CCCXL. (cf. tab. xxxII. XXXIII. 13.) qui habuit etiam ex schedis Nestoris L'Hôte. Ille nulla memorabili varie- λeye@vos Cx. De legione xxII. cf. Introd. p. 314. Vs. 9. denique scribe: ἔτους 3 Αδριανοῦ [του] κυ[ρίου. Inscriptionem citatam in annotatione nunc vide n. 5914. N. 4725. p. 369. repetiit Letronnius 1. c. p. 351 n. CCCXLIII. (cf. tab. xxxv. 22.) qui habuit etiam ex schedis Nestoris L'Hôte. Novum apographum edidit Bailius 1. c. p. 235. qui habet vs. 1. BAABIAAHC, vs. 2. extr. MEMNONOC, vs. 5. OHBAIKW, vs. 7. XAIPHN (in tab. Letr. mox Einer olwc ON), vs. 8. init. TITAN (in tab. Letr. TITAN), vs. 9. init. NCKIAI (in tab. Letr. AICKIA, ib. vs. 10. IN pro IH, et deinde MEMΝΟΝ ΠΑ ΙΑΥΔ), vs. 11. ΧΑΙΡΩΝ ΚΑΙ TPITONAXONIH (in tab. Letr. init. vers. WCYTO NON et in fine AXONIN), vs. 12. KOIPANOCAAPI ANOCX...AICA cet., vs. 13. MEMNONAKAII........ ...ɅAKAMEгOICIПONOIC (in tab. Letr. MEMNON ΑΚΑ ...... ΚΑΛΛ......ΠΟΝΟΙΣ), vs. 14. CAMAI N. 4723. p. 368. in contextu litteris minusculis NO. TATOCEYПIA€ cet., vs. 15. AAAONMAICIAE expresso vs. 3. scribe ἐν κάνει γὰρ αὐτῇ τῇ τῶν χωμάτων nulla interpunctione apposita, ut vidit Letronnius, qui titulum repetiit 1. c. p. 345. n. cccxxxix. (conf. tab. xxxш. 10.) usus apographo Nestoris L'Hôte, in quo vs. 3. extr. est XWMATWN, fere ut apud Pocockium. Sententiam recte exposuit Letronnius dicens: „car, s'il s'est exposé à la poussière qui s'élève INSCR. GR. VOL. III. ΓΕΙ. ΤΩ ΓΕΦΙΛ.ΙΣΙΘΕΟΙ (in tab. Letr. extr. ΦΙΛ CI OEOI). Letronnius titulum fere ita legit ut nos, nisi quod vs. 13. dedit Meuvova nai BanGirλa náμev or Tóvois, vs. 14. εû ide, vs. 15. picii, nec rationem accentus Aeolici habuit per universam inscriptionem. Non male in hoc titulo legendo versatus est Bailius licet ipse incuriosior accentuum rationis. Eius apographum sequentes nunc scribendum censemus vss. 12-15. Nnnnnnn Κοίρανος Αδρίανος χ[άρε], δὶς δ ̓ ἀσπάσσατο καὗτος Μέμνονα· καὶ [Βαλβίλ]λα κάμε ποισι πόνοις γρίππατα σαμαίνο[ν]τά τ ̓ ἔτ ̓ εἴπιδε κὥστ ̓ ἐσάκουσε· δῆλον παῖσι δ ̓ ἔγε[ν]τ ̓ ὥς τε φίλ[ε]ισι θέοι. Ita legit etiam Bailius, nisi quod falso dedit vs. 14. εὖ είδε, vs. 15. φιλοῖσι. De forma ειδε dixi in annotatione: accedit nunc Vau Phoenicium litterae Y appositum, ut alibi. Cf. Elem. epigr. Gr. p. 42. Notabis aoristum insolentiorem χάρε et nomen Βαλβίλλα in incisione pentametri positum, id quod in annotatione dixi mihi non probabile videri. Fortasse Balbilla hoc ausa est, ut ultima nominis syllaba, quae brevis est, ictu versus produceretur. Ceterum formam Vau Phoenicii in inscriptionibus Balbillae r esse, ut in titulis Boeoticis, si fides transcribentibus (Vol. I. n. 1574. conf. Giese de dial. Aeol. p. 190.), nunc etiam apographum Bailianum docere videtur. Postremo notabis formam daños quae in nomine insulae Años nota est. In adiectivo exempla huius Dorismi defuerunt (vide Ahrens de dial. Dor. p. 151.). N.4726. p. 370. repetiit Letronnius 1. c. p.368. n. CCCXLVIII. (conf. tab. xxxvI. 45.) schedis Nestoris L'Hôte usus. Edidit etiam Bailius 1. c. p. 240. sine varietate lectionis, nisi quod A expressit A. Quum Pocockius vs. 1. init. habeat AAA, Bailius coniicit praemissum fuisse siglum praenominis A(cúxios) vel A(os). Idem propter verbum poeticum exλov suspicatur auctorem versus facere voluisse, qui nunc ad rhythmum anapaesticum proxime accedunt. Paum probabiliter. N. 4727. p. 370. repetiit Letronnius 1. c. p. 364 sq. n. cccxLvI. (cf. tab. xxxvi. 46.) qui schedis Nestoris L'Hôte usus repraesentat vss. 1-6. ш pro W. Novum apographum edidit Bailius 1. c. p. 242. qui vs. 1. AYAACANTOC, vs. 2. init. OWNACTAC, vs. 3. init. HNOON, ibid. extr. CABINNAI, vs. 4. init. W PAC, vs. 5. extr. ΠΕΜΠΤΟΙ ΔΕΚΟΤΟΙΔΕ, vs. 6. NIAYTWIADEXECKENAOYPEIKOCI, vs. 7. KAINE ΕΥΡΑ ΕΙΚΟΣΤΩΙΠΕΜΠΤΩΙ. Nec Letronnius nec Bailius accentus peculiaris rationem habuit. In contextu litteris minusculis expresso scribe vs. 1. audátavros, quod etiam in annotatione desideravimus; vs. 3. init. Sov. N. 4728. p. 371. repetiit Letronnius 1. c. p. 369. n. CCCXLIX. (cf. tab. xxxvI. 42.) schedis Nestoris L'Hôte usus, qui exhibet C pro C. Aliud apographum edidit Bailius 1. c. p. 242. qui item C pro C. Utriusque variae lectiones hae sunt: vs. 1. L'Hôte BEINA, Bail. C. BEINA; vs. 2. init. L'H. OKPAT cet., Bail. TOKPAT cet.; vs. 3. init. L'H. OY, Bail. NOY et in fine WPACĀ; vs. 4. init. uterque CAIC. Titulum Latinum, quem ibi memoravimus, Letronnius 1. c. tab. xxxv. 20. nunc ita exhibet: IMPTRAIAN ΡΙΑΝΟΙ inscriptione residua sunt neque amplius explicari possunt ut fecimus in annotatione. N. 4729. p. 371. repetiit Letronnius 1. c. p. 361. n. CCCXLV. (conf. tab. xxxvI. 24.) ex schedis Nestoris L'Hôte. Novum apographum edidit Bailius 1. c. p. 246. ПР......MEPA cet., in fine Bail. OYKH; vs. 3. Utriusque variae lectiones hae sunt: vs. 1. L'Hôte Bail. XOICOONMAN.......... MEMNONOC; vs. 4. Bail. OCMAɅINA^^OTPIOCBAZINANAY. OC (L'H. NAANOC); vs. 5. Bail. ПPHСOHAP CE. TAMOPOA BACIAHIAOO...MI (L'H. MPH ГАРСЕ....А MOPA cet. et in fine MI); vs. 6. Bail. EXOOICA T..TAIOHIONAXONIHI; vs. 7. sub fin. Bail. KOTE ΔΑΡΟΝ); ΚΑΙΔΑΡΟΝ (L'H. ΚΟΤΕ vs. 8. Bail. TANCEMNANKΑΤΕΧΗΙΚΟΥΡΙΔΙΑΝΑΛΟ XON (L'H. TANCEMNANKATEXE... KOYPIÄI..... AOXON); vs. 9. Bail. KWMEMNONTPECCAIC ME гA^WCMENOC et nihil amplius (L'H. MEгA^WC MENO. IC' AC: IN); vs. 10. Bail. EAПINACAYAA CAAYCIOIC...XAPH (L'H. AAY....IOIC...XA PH). Nonnulla Bailius de coniectura potius quam de lapide dedisse videtur: unde non multum proficimus in restituenda hac inscriptione. In lectione a Bailio fidentius proposita non immorabimur. Veremur enim ne non sit assecutus auctoris sententiam scribendo - Χθίσδον μὲν ἱκέται τῶ Μέμνονος ἔνθα παρῆμες, ὃς πάλιν ἀλλότριος βάξιν ἄναυδος ἔχε πρήσθη γὰρ σέπτα μορφὰ βασιληΐδ ̓ — ὄφρ ̓ ἄμμιν ἐχθοίσα τ ̓ αὐτῷ θήϊον ἄχον ἱῇ. Immo si quid inest in apographo Bailiano, quo aliquis merito nitatur, nunc repetita cura totum epigramma ita legerim: Χθίσδον μὲν [κλύομες τῶ] Μέμνονος [ἀντιάσαντες], ὃς πάλιν ἀλλοτρί[ω]ς [λ]αξ[ε]ν ἄναυ[δ]ος [ἔων]· πρήσθη γὰρ σέ[π]τα μόρφα βασιληΐδος, [αι] μ[ὴ] ἐ[λ]θοίσᾳ [γ' α]ὔτα θήιον ἄχον ἴῃ. او α μὴ καί τοι βασίλευς κοτέ[σῃ, ὅ] νυ δῶρον [α]ν[ί]α τὰν σέμναν κατέχ[ε]ι κουριδίαν ἄλοχον. κὦ Μέμνων τρέσσαις μεγάλως μένος [ἐκ β]ασι[λήων] ἐξαπίνας αὔδασ· ἃ δ ̓ ἐ[ΐ]οισ ̓ [ε]χάρη. „Heri tandem audivimus Memnonem, qui rursus desiit esse insolenter mutus: nam Augusta indignatione exarsit, ni ipsi quum advenisset, vocem ederet; atque ita verendum erat, ne etiam Imperator irasceretur, quod Memnon tamdiu detineret coniugem." Forma λaev, si littera A, ut videtur, in lapide est, non potest offensioni esse in auctore insolentiores formas sectante; etsi Dores vulgo Ayew dixisse videntur (vide Ahrens de dial. Dor. Similiter auctor daλos sibi indulsit n. 4725. (in his p. 152 sq.). Add.). Verbum vαι nunc de tumore et ira dictum videtur. Vs. 1. scribendum xcoaμev. N. 4730. p. 372. repetiit Letronnius 1. c. p. 356. n. CCCXLIV. qui in tab. xxxv. 23. ex schedis, ut opinor, Nestoris L'Hôte exhibet. Novum apographum edidit Bailius 1. c. p. 249. Variam lectionem ex utroque collectam primum enotabo. Vs. 1. extr. Letr. explicatur p. 380. n. cccLx. unde verba ex longiore ПPO PON CME, Вail. ПРOOPWNEME; vs. 3. Bail. i. e. Imperatore) Traian[o Had]riano ut recte |