nusculis expresso omisit versum 12., putat APPIA ptore cogitant (conf. Boeckhius Vol. II. p. 969. ad NOC superesse ex versu quarto decimo. Ceterum n. 3779.). non opus est ut moneam me non multum tribuere opinioni eorum qui h. 1. de Fl. Arriano noto scri Post n. 4700. adde: 4700. b. Apud Androsphingem; edidit Vyse Proceedings to operations carried on at the Pyramids of Gizeh T. III. tab. F. n. 2.; unde repetiit Letronnius Rec. des inscr. cet. T. II. p. 483 sq. n. DXLII. ΗΔΕΚΥΡΕΙ ΠΑΝΤΟ(ΝΕΦΗΞΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΝΟΡΑΜΑ Η ΦΑΣΜΑΤΟΣ 201€POIONOHCEICKOCMONΑΠΑΝΤΑ CINONKVENTОOEAMANPEKECEITICICNOTICEI ΤΝ ΧΕΙΤΕIHOTOETION MONHCACIOΝΔΕ ΚΕ/ΚΕΤCANΤΕΛΕΙΑΙΟΜΕΔΣΣΙΓΣΕΚΤΗ ΟΕΙΟΤΗΤΟΣ Ἥδε κυρεῖ πάντ[ως ἡ] σφίγξ καὶ θεῖον ὅραμα. 4700.e. σ]ῶμα [γ]ὰρ [εἰ] νοέεις [ὕψ]ος [θ ̓ ὅ]περ ἔπλετο τῇδε, In ungui Androsphingis; edidit Letronnius l. c. p. 477. n. DXXXV. πλ]άσμ[α]τος ε[ὐωπ]οῖο νοήσεις κόσμον ἅπαντα, ἱερόν, ὡ[ς] ἐφύπερ[]ε πρόςωπον ἔχει τὸ [ε]ό[πν]ουν, 5 γυ[ί]α δὲ καὶ δέμας οἷα λέων· βασιλεὺς ὅ γε θηρῶν· δε]ινὸν [μ]ὲν τὸ θέ[α]μ', ἀ[τ]ρεκὲς δ ̓ εἴ τίς γε νο[ή]σει ὄψι]ν [ἔ]χει [δ]ει[νῶπος] ἐπών[υ]μον Ἡ[φαιστεί]ν[ας ἐκ τῆς [θ]εότητος ἐσθλῆς. αὐτὰρ ἔγωγε Σα[ρ]απίων ἐχάραξα. Letronnius, qui vs. 1. legit πάντων σφίγξ ἡ καὶ Θεῖον ὅραμα, putat excidisse versum eumque primum, quo explicetur πάντων. Vs. 2. idem proposuit χῶμα γὰρ ἀγνοέεις ὕψος θ ̓ ὅπερ ἔπλετο τῇδε; extrema recte. Vs. 3. idem φάσματος εὐεργοῖο. Sed Η est ΠΛ, ΕΙ ΕΡΟΙΟ videtur esse ΕγωΠΟΙΟ. Vss. 4. 5. recte le git Letronnius, qui θεόπνουν monet Christianum quiddam sonare. Vs. 6. idem exsculpsit: κεν τὸ θέαμά τις ἀτρεκέως γε νοήσει, nescio quo casu. Vs. 7. exempli causa composuimus. Elementa huius et sequentis versus nimis confusa sunt, quam ut certum aliquid statui possit. Hephaestina est uxor Aegypti. Vs. 9. Letronnius: ἐσθλῆς αὐτὰρ ἔγωγε θέας ἀπιων ἐχάραξα. 4700.c. Apud Androsphingem; edidit Letronnius 1. c. p. 476. n. DXXX. DXXXI. ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ Τὸ προςκύνημα ΑΡΠΟΚΡΑTIOC ΚΑΙ ΠΥΝΑΝ. Αρποκρατί[ωνος καὶ Vs. 5. Τιμάνδρου proposuit Letronnius. In ungui Androsphingis; edidit Letronnius l. c. p.477. n. DXXXIII. 4700.g. In ungui Androsphingis; edidit Letronnius 1. c. p. 477. n. DXXXVI. Τὸ προςκύνημα Ερμίου ̓Αλε ξάνδρου Π[ε] χειμ[ε]ίνι[ος. Extremum nomen dubium est. De ethnico cogitat Letronnius, qui Πεχειμεινίου proposuit. 4700. h. In ungui Androsphingis; edidit idem l. c. p. 477. n. DXXXIV. ΚΕΚΑΡΙΚΟΥΚ ΕΥΤΥΧΙ ΚΕΜΑΝΔΡΙΚΕXPYC . . ΦΙΟΥΚΕΕΠΑΛΙΧΟΙ Apud Androsphingem in parte postica suggestus, quem Letronnius coniicit esse τέμενος καὶ τόπον ἀνάβασιν ἔχοντα πρὸς τὸ λέγειν ἐπήκοα (Suid. v. βωμός, coll. Curtii Anecd. Delph. p. 12.); edidit Letronnius Rec. des inscr. T. II. p. 463. n. DXXV. (cf. tab. XXXIX. 4.) cc TIMΤΟΥΣΕΟΥΗΡΟΥ ΕΥC€BYC 5 ΜΕΓΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Μ· ΑΥΡΗΛΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΝΟΥCEBACTO 10 τῷ μακρῷ χρόνῳ putabat esse Letronnius. Sed videtur excidisse τοῦ ναοῦ vel simile quiddam. Vs. g. nomina praefecti ex inscriptione recens reperta Alexandriae restituit Letronnius. Unde M. Antonius Sabinus praefectorum catalogo addendus est Introd. p. 513. b. N. 4702. p. 346. iudicium nostrum de inscriptione metrica probat Letronnius Rec. des inscr. T. II. p. 537. N. 4703. c. p. 347. MOXIAAI in lapide esse testantibus apographis Nestoris l'Hôte, Wilkinsoni, et auctore Ampero dicit Letronnius Recueil des inscr. II. Τ. Π. p. 556. qui comparat alia epitheta ut ΜενουΤιὰς, Θερμουθιάς. Post n. 4705. p. 349. insere: 4705.b. Antinoes in meridiem prope rudera urbis, quam Psinaulam putat Jomardus (cf. Descr. de l'Ég. Antiq. Heptanomide p. 13 sq. tab. LxIII. fig. 6.) specus sunt, in quibus Wilkinsonus incisas inscriptiones repperit: edidit Letronnius Rec. des inscr. T. II. p. 455. n. DVIII. ΚΙΔΑΙΣΧΡΙΩΝ...ΛΟΤΟΥ ΘΡΑΙ ΕΥΛΟΓΗ. ΤΟΝΕΥΟΝΘΕΟΝ ΙΔΜΕΣΟΡΙΚΒ [] ιδ Αἰσχρίων [Διοδ]ότου Θραξ ε[υ]λογ[@] τὸν εὔο[δο]ν Θεόν. [ ιδ, Μεσορὶ κβ. Idem homo videtur esse n. 4705. c. ubi vide. 4705. c. Ἔνθ ̓ ἀναβὰς ἐ[κ]ά[ρα]ξε Κατυλλῖνος ἐν προ[θύρ]οισ[ιν τέχνην θαυμάζων τῶν ἱερῶν λαοτόμων. Distichon vitiosum. Vitium metricum vs. 2. tollere auctor poterat scribendo: τέχνην θαυμάζων λαοτόμων ἱερῶν. Ceterum ἐχάραξε Letronnius vidit scribendum esse. Idem ἐν προθυραίοις aut ἐν προπυλαίοις proposuit. Videtur esse aut προθυραίοις aut προθύροισιν, quod prae tulimus. 4705.k. Ibidem; edidit Letronnius l. c. p. 457. n. DXIII. ΜΗΝΟ ΦΙΛΟΣΕΛΘΟΝ Ibidem; edidit Letronnius 1. c. p. 455. n. DIX. XOIAKIZ ΗΛΙΟΔΩΡΟΣ ΚΑΙΣΑΡΟΣ CEBAΣΤΟΥ ΘΕΟΥ ΥΙΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΚΑΠΟΥΛΙΑΣ CEBAC Bailius apographum Wilkinsoni summa cura confectum dicit et tamen ductuum vs. 1. inter KAI et ΙΟΥΛΙΑΣ superstitum rationem non habuit, quia in apographo suo non repperit. ΘΕΟΙΣ deinde NAol. AOP... ITHI cet., sub fin. post OEoIC habet L.... BE....K......c. Si fides esset ductibus vs. 2. ΚΑΙΓ... ΥΙΟΥ...ΥΠΡΕ..ΚΟΥ, haberemus καὶ Γαΐου Ἰουλίου Πρείσκου aliumque epistrategum atque eum quem exsculpsit Wilkinsonus vir in Ν. 4714. p. 557. edidit Bailius 1. c. III. p. 157. transcribendis inscriptionibus religiosissimus. In litqui vs. 1. AYTOKPATOPOCKAICĀPOCNE. ΝΟΥ cet., vs. 2. lacunam notat ubi litteras punctis expressimus, itemque vs. 3. ubi initio lacunae habet ΚΛ...., vs. 4. post lacunam HC; vs. 5. med. ΟΥ KIOYCOY....10........ПAPXOYA...П.OY ΗΡΞΑΤΟΤΟΕΡΓ; vs. 7. init. LoTB ΑΥΤΟΚΡΑΤ... ... ΤΡΑΙΑΝΟΥ cet. et in fine ...ΙΣΝ ΤΕ. In his quae concinnavit vs. 5. manifesto ex coniectura Letronnii sunt; ut lectioni fides haberi nequeat. Idem in contextu litteris minusculis expresso vs. 4. scripsit ὁ ἐκ τῶν κεχειλιαρχηκότων citra morem; vs. 5. τὸ πρόπυλον ἐπὶ Λουκίου Σουλπικίου Σιμίου ἐπάρχου Αἰγύπτου. ἤρξατο τὸ ἔργον τῆς οἰκοδομῆς ἔτει (τῷ δεῖνι), συνετελέσθη το δέ. Nihil considerate. N. 4715. p. 359. edidit Bailius 1. c. III. p. 216. Vs. 1. med. ΕΛΕ........ΕΒΑΣΤΟΥ.Π.ΟΠΛΙΟΥ ΟΚΤΑΟΥΙΟΥΗΓΕΜΟΝΟΣ ΚΑΙ, particula KAI in hunc versum translata: ex quo apparet Bailium alterum exemplum transcripsisse. Vide variet. lect. Vs. 3. init. ΥΝΟΜΟΥ, sub finem ΛΑ. N. 4715. p. 360. edidit Bailius 1. c. III. p. 216. qui habet vs. 1. init. ΕΡΑΥΤΟΚΡΑΤ cet. et extr. ENIA.....Y....^..... AA... YH; vs. 2. init. CKAIT...YIOY... YПPE.. KOYEN....AT...Y CAPAMIN C cet.; vs. 3. init. CKAITOYNOMOY cet. teris minusculis Bailius vs. 3. extr. scripsit ἔτους είκο στοῦ Τιβερίου Καίσαρος Αθὺς εἰκοστῇ exempli causa. 4716. d.2 Ibidem, in porta aediculae monolithae; ex schedis Nestoris L'Hôte edidit idem 1. c. p. 423 sqq. n. CDXV. τής, redemptor. Eiusdem alterum proscynema sequitur in fine. Quintum proscynema sequitur col. 2. vs. 7. ubi Letronnius bene restituit Μαρκέλλου δὶς Βαγαίου, unde Marcelli pater et avus Bagaeus audit, 5 nomine Persico (Herod. III, 128. VII, 80. Xenoph. Hellen. III, 4, 13.). Fuit ille miles ex cohorte, cui praefectus erat Niger (cf. ad n. 4713. f.). Iuventius, qui ibi memoratur, potest esse P. Iuventius Rufus, μεταλλάρχης. Letronnio videtur esse P. Iuventius Agathopus, qui a domino suo Iuventio Rufo partem metallorum exercendam susceperit: unde vs. 15. spatium vacuum nomine Αγαθόποδος explendum putat. Fortasse recte. Nam homines vss. 1-4. ad totam Aegyptum pertinent: reliqui fortasse ad stationem, in qua est sita aedicula. Postremo nota permutationem casuum vs. 2. μεταλλάρχῃ p. μεταλλάρχου, vs. 5. col. 1. Αγαθόπους pro Αγαθόποδος; vss. 10. 11. στρατιώτης pro στρατιώτου. 10 15 Sunt proscynemata hominum in metallis et lapicidinis laborantium in aedicula, ut videtur, Pani s. Ammoni dicata. Certe id numen est inprimis cultum in his desertis (cf. n. 4716. d.3). Primum proscynema est (vss. 1 - 4.) P. Iuventii Rufi, qui μεταλλάςχης audit (cf. Introd. P. 320.6.), item Smaragdi, Casii, Margaritae omniumque in Aegypto operarum. Ad genitivos igitur intellige τὸ προςκύνημα. In nominibus nota orthographiam duram Ζμάρακτος pro Ζμάραγδος (cf. n. 6740.) s. Σμάραγδος; Μαρκαρίτου pro Μαργαρίτου. Nomen [Κ]ασίου, quod exsculpsit Letronnius, incertum est. Potest enim esse etiam Βάσ[σ]ου. Alterum proscynema est P. Iuventii Agathopodis (cf. n. 4716. d. 1), qui se fert libertum P. Iuventii Rufi, positum a. v. Tiberii, m. Phaophi d. ix. i. e. a. p. Chr. 17. m. Novembris d. v. Etiam hic suppressum est τὸ προσκύνημα aliunde intelligendum. Tertium proscynema incipit vs. 13. col. 1. ex quo parum apparet. Quartum col. 2. posuit Mersis ἀρχιτέκτων, qui fortasse et n.4713. d. et hoc loco est i. q. μισθω 4716. d.3 Ibidem; ex schedis Wilkinsoni et Nestoris L'Hôte edidit Letronnius l. c. p. 427. n. CDXXI. ΤΟΠΡΟΣKYNHMA ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΟΥ ΠΑΡΑΘΕΝ ΠΑΝΙ 5 ΟΤΙΕΥΕΙΛΑΤΟΣYMEIN ΓΕΓΟΝΕ LITIBEPΙΟΥ ΚΑΙ CAPOC Τὸ προςκύνημα Ἰουλίου στρατιώτου καὶ Διδυμᾶτος παρὰ Annus est p. Chr. xx. m. Aprilis d. xi. Genitivi in aros plurima in titulis Aegyptiacis exempla sunt. |