Oldalképek
PDF
ePub
[merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors]

ἔπαρ]χον σπείρης [Θ]ςι[κῶν

πρ]ώτης, ἔπαρχον [ἔ] [νους Ιου

5 δαί]ων, ἀντεπίτρο[πον Τιβε
ρίο]υ Ιουλίου ̓Αλ[ε]ξ[άνδρου,
ἐπά]ρχου [τ]οῦ Ἰουδαϊ[κοῦ ἔθνους,
ἐπίτ]ροπον Συρ[ίας καὶ Φοινίκης,
χειλίαρχον] λεγεῶνος Ε - -

De homine Secchius comparavit inscriptionem

In insula Arado; ex schedis iisdem edidit Secchius l. c. p. 18. n. III. Latinam ap. Orellium Collect. inscrr. Latt. n. 2223.

Η ΒΟΥΛΗ ΚΑΤΟ
ΔΗΝΟΣ

ΑΝΤΙΟΧΟΝΔΗΜΟΚΡΥ

ΤΟΥΤΟΥΚΑΙΜΑΡΙΩΙ

5 ΝΟΣΚΑΛΩΣΓΡΑΜΜΑ ΤΕΥΣΑΝΤΑ

$ ΤΩ 50 ETEI
ΤΕΙΜΗΣΧΑΡΙΝ

Ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆ[μ]ος ̓Αντίοχον Δημοκρ[ί]του τοῦ καὶ Μαρίωνος καλῶς γραμματεύσαντα τῷ 5οτ ἔτει τειμῆς χάριν.

Epochae Aradiorum initium ducendum ab auctumno a. u. c. 495. anno recuperatae autonomiae (vide Eckhel. D. N. Vol. III. p. 594 sq.). Unde annus inscriptionis 376. spectat ad a. u. c. 871. p. Chr. 118. unoque, anno recentior est titulus n. 4536. e. in his Add. in quo signatus annus 377. est.

[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors]

in qua T. Appius Alfinius Secundus quum aliis muneribus tum praefectura alae 1. Aug. Thracum functus; recte ille dubitans ne non idem sit Secundus qui honoratur titulo nostro. Idem inde a versu 4. ita legebat: ἔπαρχον νο[μέρων τ]ῶν ἀντεπι[στρατευσάντων ὑπὸ Γαΐο]υ Ἰουλίου ̓Αλεξ[άνδρου καὶ ἐπά]ρχου Ἰου[λ]ίου Δαι - - -, ratus Iulium Alexandrum h. 1. memoratum esse illum, cuius ut ὑποστρατηγοῦ mentionem iniicit Dio Cassius LXVIII, 50. Parthorum rebellionem a Traiano repressam describens. At, ut nihil aliud dicam, vs. 5. ἀντεπίτροπον verum videtur licet syllabis vocabuli in apographo puncto diremptis; quumque vs. 7. mentio sit Ἰουδαϊκοῦ ἔθνους, coniecerit aliquis intelligendum esse Tib. Iul. Alexandrum, qui a. p. Chr. 46. procurator Iudaeae fuit (cf. p. 311. a.); ut Secundus aliquando vicem gessisse illius Alexandri videatur. Hic autem Alexander optimo iure etiam ἔπαρχος τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ἔθνους dici potuit, quum ex voce ἀντεπίτροπος satis pateat eum fuisse procuratorem. Quid quod procurator Iudaeae etiam ἔπαρχος ἔθνους Ἰουδαίων appellari posse videtur. Cf. n. 4340. b. in his Add. Atque hunc ipsum titulum videor mihi cognoscere vss. 4. 5. Quo posito Secundus praefectura gentis Iudaeorum functus posthac vicem gesserit procuratoris Iulii Alexandri, mox procurator Syriae et Phoenices futurus. Haec si ita sunt, inscriptio est ex aetate Vespasiani. Neque non favet huic aetati mentio legionis v., quam constat post militiam in Ponto et Armenia exactam sub Carbulone missam esse in Aegyptum atque in Syria militasse flagrante bello Iudaico (Tacit. Hist. V, 1.). Iam vero legio v. una cum legione VIII. in nummis Beryti et Heliopolis celebratur inde ab Augusto, qui legionum harum veteranis colonias in Syria assignavit (vide Eckhel. D. N. Vol. III. p. 357. et p. 335.). Unde Secchius mentionem legionis v. in titulo nostro iniectam ad veteranos illius legionis trahit, dubitans, utrum legio v. Alauda an legio v. Macedonica intelligenda sit. Ego quum putem legionem v. bipartitam fuisse, et alteram partem Alaudam vocatam esse, Macedonicam alteram, illam in Germania egisse, hanc in Moesia, ita statuerim, in nummis Beryti et Heliopolis veteranos celebrari legionis v. Alaudae, quumque legio v. e Moesis excita ad bellum Parthicum dicatur (Tacit. Ann. XV, 6.), eam esse Macedonicam, ac proinde, si de aetate huius tituli recte iudicavimus, eam ipsam legionem v. Macedonicam intelligi posse, in qua munere aliquo functus sit Secundus.

[blocks in formation]

In insula Arado; ex schedis iisdem edidit Secchius l. c. p. 41. n.1V. In insula Arado; ex schedis iisdem edidit idem l. c. p. 14. n. II.

[blocks in formation]

Vss. 4. 5. ex schedis Abekenii lectionem CYN tur Iuppiter stans ad rupem, prope quam pedum ΤΗ ΠΑΥΤΟΥΚΟΙΛΑΝΑ . . ΘΕΙΟΗΠΕΤΡΑ protulit Panis (Mionnet Descr. n. 21. Suppl. n. 4.). etiam Henzenius Bullett. dell' Inst. arch. Rom. 1848.

[blocks in formation]

Vs. 5. [Φλαουϊζανός coniicit Bailius, de Imperatori-
bus Diocletiano et collega cogitari posse debili con-
iectura ex nomine Valerii colligens. ss. 4. 5. κοίλη
πέτρα est cellula in rupe incisa ad recipiendum si-
mulacrum numinis. Ad sensum igitur non multum
a vero aberravimus olim quum reposuimus κόγχῃ.
In fine mentio fit Archelai Herodis M. filii qui
ethnarcha Iudaeae fuit, quae mentio quo pertineat
in hoc titulo, nunc non liquet. Bailius verisimile
putat esse officia eius erga sacerdotes et religionem
Panis commemorata fuisse in parte tituli quae periit.
N. 4538. p.244. edidit Bailius 1. c. III. p.132. ita:

ΤΗΝΔΕ .ΕΑΝΑΝΕΘΗΚΕ
ΦΙΛΕΥΙ. ΧΔΙΟΠΑΝΙ

ΟΥΙΚΤΩΡΑΡΗΤΗΡΛΥΣΙ

ΜΑΧΟΙΟΓΟΝΟΣ

Apposite Cavedonius Annal. XIX. p. 168. comparat nummos Caesareae Paniadis, in quibus repraesenta

Post n. 4538. insere:

[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small]

Οὐΐκτω[ς, Αυ]σιμά[χ]ου παῖς, Ἑς[μογόνο]υ δ ̓ ἅμα [Πα]νὸς [@]gnτng

Sacerdos Panis Victor Lysimachi filius notus est ex n.4558. Is nunc Pani et Nymphis Mercurii imaginem dedicat. Secundi hexametri pars altera certa ratione restitui non potest. Probabilitate carent quae Bailius proposuit: άοσσητῆς vel ὁδηγητῆς ̓ ὑπὸ γαίην. Idem vs. 3. dedit ‘Eguaíeu d'aua, proponens simul Ἑρμογενοῦς.

N. 4539. p. 244. vss. 1-9. scribe: 'Ayginлα Má[gн]ου gxшv šтOUS [o]ny čv[c]igw xę[n]oμodo[TMn]Deis T[n]v x[v]g[í«v] 'Hxw ¿vérzev cet. Video in eandem sententiam incidisse Cavedonium, nisi quod ille vs. 7. τῶν βιοῤῥῶν legi posse putabat. Sed τὴν κυρίαν certum est. Ex apographo Abekeniano Henzenius (Bullet. dell' Inst. arch. Rom. 1848. p. 67. edidit verba:

ЄTOYC ΕΚΓΟΝΙΡ.

XPHCMO.

ΔΟΥ. ΘΕΙΣ

5 THNK......

unde editor illud feliciter, reliqua infelicissime exsculpsit: ἐκ πονηροῦ χρησμοῦ κελευθεὶς τὴν κυρίαν Ἠχὼ ávénxev. Vs. 14. extr. litteram C et vs. 15. extr. litteram H Abekenium vidisse idem narrat. De formula òveig enoμcdorn Sels cf. dictionem similem μatio Deis nar' ovag et quae ad n. 4331. in his Addenματισθεὶς κατ ̓ dis annotavimus. Annus 223. obvius etiam in nummis Caesareae Paneadis (Mionnet Descr. n. 23.) ad epocham huius urbis revocandus est, quae initium habet a. u. c. 751. (cf. Eckhel. D. N. III. p. 342.). Itaque titulus in a. u. c. 975. p. Chr. 222. incidit. Quae dixi de Agrippa, nummis Caesareae Paneadis quodam modo confirmari monet Cavedonius (conf. Eckhel. D. N. III. p. 341. 491.), originem tamen nominis recte repetens a M. Agrippa Augusti genero, qui missus est in Syriam.

N. 4540. p. 245. vs. 3. PAPA ingeniose Cavedonius 1. c. ita explicat, ut siglum praenominis Flavii ([.] [.]) bis praemissum sit nominibus Euvoμos et 'AygITTELves, quo indicaretur utrumque Flavium audiisse. Hoc nominibus plene scriptis alias ita efferri solet Φλάβιοι Εὔνομος καὶ ̓Αγριππεῖνος. Cf. ad n. 4541. in his Add,

Ν. 4541. p. 245. vs. 2. ΦΦΛΛ, i. e. Φλάβιος) Φλάβιος) explicat Cavedonius. Nempe Φλάβιος Καπίτων nai pλáßios Nazalos. Cf. ad n. 4540. in his Add.

N. 4544. p. 246. in lacuna fuisse nomina Avidii Cassii de industria deleta egregie annotat Cavedonius Annal. XIX. p. 168. Avidius Cassius in Orientem missus est finito bello Parthico a. u. c. 919. (vide Borghesium Iser. di Burbul. p. 59.). Eo anno titulus positus pro salute et victoria M. Aurelii et L. Lucii ad bellum cum Marcomannis et Quadis gerendum proficiscentium.

N. 4546. p. 248. vs. 3. scribe г(dïos) 'Exciïos, ut recte legit Letronnius (Extrait de la Revue archéol. VII année, 1850. p. 8.). Monuit Cavedonius.

me

N. 4551. p. 247. b. lin. 27. 28. 29. deleantur. Iulius Saturninus videndum ne sit idem ille qui Lyciae et Galatiae Praeses fuit n. 4013. 4272. De xenodochiis Cavedonius conferri iubet Furlanettum Append. ad Forcellin. v. xenodochium.

N. 4554. p. 248. videtur mihi nunc Gesenius recte cogitasse de deletis nominibus Alexandri Severi, non quod etiam alias huius Imperatoris nomina iussu Maximini exstincta videntur (cf. n. 4562. Borghesium Mem. dell' Inst. arch. p. 297. Avellinum Opusc. III. p. 211.), sed quod formula únèg owingías nai veizs aptius de Alexandro Severo explicari potest. Accedit quod etiam legionis nomen deletum est, quam Cavedonius 1. c. p. 169. ingeniose coniecit esse VII. Geminam Alexandrinam, ut belli Germanici, ita fortasse expeditionis contra Persas participem factam (cf. Borghes. 1. c. p. 298. Annal. Inst. arch. XI. p.152.). Itaque si epocham urbis cum Cavedonio credideris ex a. u. c. circiter 968. repetendam esse, adoptatam illam fortasse ob Caracallae in Syriam adventum (cf. Eckhel. D. N. VII. p. 214. 274.), annus 16. qui titulo subscriptus est, videri potest in annum incidere eum, quo Severus Alexander contra Persas profectus est; ut pro eius salute et victoRabbathmomae dixi, nunc retracto, postquam ex ria titulus poni potuerit. Postremo quod de epocha nummis Severi et Caracallae constat eam altius repetendam esse, quam visum est Eck helio (vide Mionnet Descr. n. 53. Suppl. n. 24.).

N. 4556. p. 249. b. de forma xéyxns Cavedonius 1. c. conferri iubet Viscontum Mus. P. Clem. VII. tab. 18. et nummos Bybli ap. Mionnet Descr. n. 132. Suppl. n. 70. (coll. Sestino Mus. Hederv. III. p. 82.); de opere inaurato inscriptionem Vol. II. n. 3148. et aliam ex Aegypto reportatam Vol. III. n. 5100.

N. 4561. p. 250. vide ne subsit nomen Zárov[gos].

N. 4562. p. 250. de deleto nomine Alexandri cf. ad n. 4554. in his Add.

N. 4566. p. 251. vss. 3. 4. 5. Cavedonius 1. c. thicae) vel P(iae) ex leg(ione) 111. K(yrenaica) scil. p. 170. ita legit: Geo Tgaïavo leg(ionis) 1. P(arpromotus, translatus. Cf. Marini Fratr. Arv. p. 629. 630. Orellii Collect. inscrr. Latt. n. 3454.

N. 4568. p. 251. vs. 2. Xαigeσipάavn scribendum putat Cavedonius 1. c. p. 170, contra analogiam.

N. 4578. b. p. 253. vs. 5. extr. scribe TV. Videtur os titulus esse dignitatis alicuius. Etiam n. 4590. πιστῶν referendum ad nomina Κασσίου Μαλιχάθου et Παύλου Μαξιμίνου, non ad Μαρδόχων.

[blocks in formation]

detur. Nomen est Praesidis Syriae et Phoenices. Ac videndum, ne intelligi possit Dalmatius s. Dalmatius Caesar, fratris Constantini M. filius, quem Antiochiae commoratum esse tradit Theophanes Chronogr. I. p. 45. edit. Bonn. yvoùs de ó Gartheus τὰς κατὰ ̓Αθανασίου διαβολὰς Δαλματίῳ πρῶτον τῷ ἰδίῳ ἀνεψιῷ ἐπιτρέπει τὴν ζήτησιν εἰς ̓Αντιόχειαν ὄντι, et cuius facinus in vicinia Syriae patratum prodit Cedrenus Hist. T. I. p. 519. edit. Bonn. Kahónapos de ἐν Κύπρῳ τυραννήσας ἐν Ταρτῷ τῆς Κιλικίας ὑπὸ ΔαλμαTiov Zwv naτanaleta. Conf. Theophan. Chronogr. I. p. 43. edit. Bonn. Utut est, nomen yeuóvos videtur esse Aanuáris, i. e. Aaλuários, in quo auctor tituli sibi indulsit producere syllabam paenultimam. Scribe igitur vs. 4. ἔπλετο Φοινίκ[ω]ν Δ«[λ]μάτιος, ἄντα δό[μ0]10.

N. 4582. p. 255. vs. 2. ȧyaπnty ȧnóx mavult Cavedonius 1. c. Non male. Cum formula répavov víxns vorpiraro vs. 7. idem comparat verba Pauli Ep. II. ad Timoth. IV, S. àñónsiтaí paι & Tйs dixαioσúvns στέφανος.

N. 4598. p. 259. tractavit Ferd. Piper Zeitschr. für Alterthumswissensch. 1845. n. 40. demonstrans titulum a Stoico oriundum esse. Omnino eo refertur formula deiwos Seós. Quippe Stoici rò deí?wov Iovi tribuerunt utpote deì Zŵvтi et To v auctori, quemque Iovem mundi animam praedicabant esse, eum abolito nomine mythologico Sev simpliciter vocare solebant. Monet praeterea vir doctissimus etiam Equμέvov Téqua cum philosophia Stoicorum convenire (vide Plutarch. de Stoic. rep. c. 47. p. 1056. c.), neque obstare Bounds To Secũ, quas quum Chrysippus ad fatum rettulerit (vide Plutarch. 1. c. c. 34. p. 1050.), tum nihil dicit esse aliud, quam causas rerum. Conf. n. 6199.

N. 4601. p. 260. in textu litteris minusculis expresso lin. 2. scribe [Kouuédo] pro [Oing]. Hoc pridem notatum in schedis meis. Posthac vidi monere etiam Cavedonium 1. c. qui de Martio Vero post oppressam demum Avidii Cassii seditionem Praeside Syriae ablegat ad Borghesium Iscr. di Burbul. p. 39.

N. 4602. 4603. p. 260. nomina de industria deleta esse censet Cavedonius 1. c. p. 172. monens vestigia nominis Πρίσκου idonea esse ad coniiciendum laudari filium Prisci fratris M. Filippi Imp. de quo Zosimus I, 19. xai Пgíлnov ädeλpèv övтα τwν ×ατà тhv

N. 4585. p. 256. scribe: ing ourrgías nal veinns καὶ αἰωνίου διακον[ῆς τῶν Κυρίων] ἡμῶν [Αὐτοκρατόρων Καισάρων Γ. Ἰουλ. Μαξιμείνου καὶ Γ. Ἰουλ. Μαξίμου τοῦ] vicu aurcu 33. cet. et in annotatione: Titulus ad a. u. c. 989. pertinet commonstrante Consulatu Afri-giev #gоEσThαTо σrgareпéduv. cani, quem M. Antonium Gordianum Africanum filium esse evicit Borghesius Mem. dell' Inst. arch. Rom. I. p.320 sqq. Nomina Maximini et Maximi Augustorum (cf. Eckhel. D. N. Vol. VII. p. 291. et 298.) coniiciente Cavedonio deleta fuerint quum Maximinus inimicus declararetur, cognito de Gordianis Africanis Romae creatis nuntio. Votum factum pro salute

et victoria Augustorum Cavedonio videtur lucem afferre titulo PARTH.MAX. quem Maximinus tulit in inscriptione ad a. u. c. 990. pertinente (vide Orelli Coll. inserr. Latt. n.964.). De designatione Pomponii Iuliani, qui legatus pro Praetore Syriae Phoenices annexa tum Palaestina fertur (conf. Borghesium Iscr. di Burbul. p.61.), Cavedonius comparat Traianum Decium, qui in inscriptione Lusitaniae ex a. u. c. 991. similiter deletis nominibus Maximini audit LEG.AVGG.PR. PR. (cf. Borghesium Dipl. di Decio p. 22.) non immemor inscriptionis Romanae a. 997ap. Fabrett. p. 559. n. 511. in qua qui Pomponius Iulianus memoratur, fortasse idem ille sit, quem

sistit titulus noster.

N. 4592. p. 257. Imperatorem, cuius nomina et elogia deleta sunt, Cavedonius 1. c. p. 171. non improbabile putat esse Severum Alexandrum (conf. n. 4554. 4562.) aut Elagabalum.

N. 4593. p. 258. dele annotationem de Consulibus, et scribe: Annus Consulatus est a. u. c. 1084. p. Chr. 331. nominibus Bassi et Ablavii notatus. In contextu litteris minusculis expresso legendum Cavedonius putat: Zatopvivos Overga(víou), —'AGougģis — Σατορνῖνος Οὐετρα(νίου), ̓Αβουῤῥις

Ἡράκλιτος Οὐετρανίου. Fortasse recte.

N. 4608. p. 262. b. in annotatione extr. adde: quo anno nummis huius Imperatoris libertas celebratur et laetitia publica. Monuit Cavedonius 1. c. p. 172. qui scite annotat omissum esse in praescriptis xai víxns ut in titulis pro salute Antonini Pii positis. Titulus denuo tractatur in libello posthumo

Letronnii (Revue archéol. vime année. 1850. Extrait

p.

10 sq.): le pluriel ¿úa est assez remarquable; il paraît que l'auteur a considéré à part l'entablement des colonnes et celui des pilastres, à moins toutefois que conservant le singulier TO on ne lise: TO - - .ENICTYAIA, qui serait une abréviation de ἐπιστυλίδιον, forme diminutive de ἐπιστύλιον.” Posterius probabile non est. Quodsi in fine KC in CE mutatum ibat Letronnius, falli videtur. Neglexit idem anni designationem Al, in qua ei videbatur esse MAYP, lacunam ante has litteras statuenti.

N. 4609. p. 262. in contextu litteris minusculis expresso vs. 2. scribe: xal II. ET[Tuí]ov [Téra Kaioάguv] cet. quae restitutio per incuriam nescio quam σάρων] mutata est in A. Augnhiou Oungou. Error non fugit Cavedonium.

N. 4610. p. 262. vs. 6. in contextu litteris minusculis expresso scribe: []rg(ariwτns) λ(egiŵvos) 7 Ku(gnvaïxs), ut praeclare vidit Cavedonius monens legionem 1. Cyrenaicam dictam Antoninianam videri de Caracalla, ut postea cognominata sit Valeriana Galliena (conf. Cardinali Dipl. p. 299.), atque etiam exemplum adstruens ex inscriptione ad a. 212. pertinente, in qua est mentio LEGIONVM III ANTO NINIANARVM (cf. Labum Ara ant. d' Heinburgo p. 63.

et Borghesium Dipl. de Tr. Decio p. 33. 34.). Nihili est ἄρκης ̓Αντωνινιανῆς, quod dedi ad exemplum ἄρκης Aẞiavis Vol. II. n. 3484. 3497. quam lectionem egregie submovit Cavedonius Bullett. dell' Inst. arch. Rom. 1849. p. 127 sq.

N. 4612. p. 263. vs. 4. in contextu litteris minusculis expresso scribe Μοινίου Χλαμμέους. Exemplum nominis Moenii protulit Cavedonius ex marmore Mus. Estensis (Indic. p. 62.), in quo habetur M. MOENIO.C. Cf. Bull. dell' Inst. arch. Rom. 1848. P. 107. 108.

N. 4616. p. 264. Legatum pro Praetore, cuius nomina deleta sunt (cf. n. 4544.), Cavedonius 1. c. coniicit esse Lusium Quietum, qui a. u. c. 869. a Traiano missus est in Palaestinam (Dio Cass. LXVIII, 32. Euseb. Hist. eccl. IV, 2.), decennio fere ante Con

sulatu ornatus. Eius nomina in monumentis deleta esse posteaquam Hadriano suspectus ad mortem datus esset, idem suspicatur Cavedonius. Itaque titulus, quem ob elogium Dacici dixi a. u. c. 856. non antiquiorem esse, propter omissum elogium Parthici, a. u. c. 869. non posterior est.

N. 4617. p. 264. Cavedonius censet significari consulatum Iulii Saturnini, ut alias Africani (n. 4585.), et Bassi et Ablabii n. 4595. (cf. n. 4644.), ut nihil

mutandum sit in lectione varevovтos 'Iouiou ZarougVεívou. Cui coniecturae nihil habeo quod opponam, praesertim quum etiam Proconsulatus in Syria offendat. Itaque adoptata Cavedonii coniectura si Iulius Saturninus sit, qui Consul fuit a. u. c. 1017. p. Chr. 264. vulgo Amulius Saturninus, Imperator,

cuius nomina interierunt, fuerit Gallienus. Proinde legendum videtur:

Ἔτους [δωδεκάτου τοῦ] Κυρίου Αὐτοκράτορος [Καίσαρος Λικινίου Ἐγνατίου Γαλλιηνοῦ] ὑπατεύοντος Ἰουλίου Σατουρνείνου cet.

Itaque in annotatione dele verba: Iulius Saturninus Proconsul est idem, cuius est epistola ad Phaenesios data n. 4551. et quae sequuntur.

N. 4618. p. 264. vss. 2. 3. 4. Cavedonio subesse videtur ἀρχὴν ἄρξαντι τῶν δεκάνδρων πραγμάτων ζητέων, qnod quomodo conciliari possit cum litteris superstitibus vs. 2., equidem non video, ut mittam new nihili esse.

N. 4624. p. 266. Epocha, ad quam pertinet annus 109., ignota esse putanda est, recte monente Cavedonio iusto antiquiorem videri titulum, si statuatur epocha Pompeiana. Videndum, ne epocha sit Bostrenorum statuenda (a. u. c. 858.). Conf. ad n. 4659. in his Add. Quo posito annus 109. respondet a. p. Chr. 212. Idem dictum velim de n. 4635.

[blocks in formation]

N. 4639. p. 268. vss. 6. 7. Cavedonius non male coniicit legi posse ἐγ λεγεῶνος @ [Αθηνᾶς]. Cf. Borghes. Annal. Inst. arch. Rom. XI. p. 140.

N. 4640. p. 268. vss. 2. 3. Overgavoì èíσ×ожа i. e. ἐπίσκοποι veterani speculatores probabiliter legit Cavedonius coll. Eckhel. D. N. VI. p. 53.

N. 4641. p. 268. de epocha, ad quam pertinet annus 260., vide ad n. 4624. in his Add.

N. 4643. p. 269. in contextu litteris minusculis expresso lin. 2. scribe up. Cf. Elem. epigr. Gr. * T μυρ. p. 353. Monuit Cavedonius simul coniiciens litteris in fine ΠΠ subesse ἱππικού.

N. 4643. b. vss. 5. 6. scribe: T[E]VOLS [T][σ]Us [#]agéλaßev, ut vidit Cavedonius.

N. 4644. p. 269. de Imperatore tituli aliter statuit Cavedonius 1. c. p. 175. qui quum sibi persuadeat nomina Imperatoris et legati de industria deleta esse, quod Gordiano accidisse non probabile sit, Philippum I. designatum censet ipsis Bostris oriundum, ubi positus titulus est. Hoc quo probabilius videatur, epochae Bostrenorum principium ait esse aequinoctio verno a. u. c. 858. ac proinde annum 139. in priores menses incidere a. u. c. 997., fieri facile potuerit, ut patria pro eius salute et viut Philippo mense Februario Imperatore renuntiato ctoria votum fecerit. Ceterum legatum, cuius ex nominibus supersit MAPK, fortasse legendum Magxíov, videri posse fuisse affinem Marciae Otaciliae Philippi I. uxoris, quum constet perfidum Impera

torem inprimis propinquos suos honoribus auxisse. Huic argumentationi obstat primum quod demonstrari in titulo tam mutilo ex lapide fracto transcripto non potest nomina Imperatoris et legati dedita opera esse exstincta, deinde quod probabile non est Bostrenos tam celeriter aliquid dedicasse novo Imperatori, ut annum 139. subscribere potuerint, denique quod, quum vix dubium sit quin in praescriptis fuerit xai víxns, haec formula parum apta est Philippo, quum contra praeclare conveniat Gordiano adversus Persas profecto. Haud scio an nunquam in titulis pro salute Philipporum positis obvia formula sit únèg vízŋs (cf. n. 4516.).

N. 4646. p. 270. σrguμara Cavedonio videntur inprimis esse pavimentum, area lapide constrata; xgnis est margo. Vocem σrgua habes etiam de te

cto Vol. II. n. 2266.

N. 4647. p. 270. ȧnò phaμévos eo sensu dictum videtur Cavedonio ut significet ex-flamine, ad analogiam formularum in titulis Latinis obviarum ex-consule, ex-pedite (cf. Marinum Fratr. Arv. p. LXXVIII.). Fortasse recte. Certe àñò pλauέvos significare potest, quum flamen fuisset vel deposito flaminis munere. Quamquam hac in re usitatior numerus pluralis, ut hauǹv nai åñò åywvoDeTwv (Vol. I. n. 521.), et praepositio, ut docent locutiones Ex TEVÝTWV ThoÚσIOL, ἐκ δούλων ἐλεύθεροι γεγένηνται.

« ElőzőTovább »