Cibyrae in basi; ex schedis Danielli ediderunt Sprattius et Forbesius Itin. Lyc. II. p. 285. (conf. Vol. I. p. 258.) ΚΑΙΣΑΡΕΩΝΚΙΒΥΡΑΤΩΝΗΒΟΥ ΠΑΥΛΕΙΝΟΥ ΥΠΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ 5 ΚΛ . ΜΑΡΚΙΟΛΛΗΣ ΥΠΑΤΙΚΗΣ ΑΝΔΡΙΑΝΤΟΣΣΑΚΕΡΔΩΤΟΣ ΑΤΩΠΕΝΤΕΚΟΣΤΩΕΚΑ Καισαρέων Κιβυρατῶν ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος ἐτείμησαν Τιβέριον) Κλαύδιον) Φλαουϊανόν, υἱὸν Τι. Κλ. Παυλείνου 5 ὑπατικοῦ καὶ Κλαυδίας) Μαρκίας) Κέλλης ὑπατικῆς, προν[ο]ησαμένου τῆς κατασκευῆς καὶ ἀναστάσεως τοῦ 10 ανδριάντος Σακέρδωτος τρὶς τοῦ γενομένου γραμματέως τῆς πόλεως ἐν τῷ [ἐν]άτῳ πεντ[η]κοστῷ ἑκατοστῷ ἔτει. Caesarei Cibyratae audiunt etiam n. 4380. b.1 Titulus positus est a. 159. qui annus ex epocha Cibyratarum (cf. n. 4380. v. et 4380. a. in his Add.) incidit in a. u. c. 933. p. Chr. 180. N. 4380. b. p. 191. in annotatione adde: Conf. n. 438o. l. et nummos Cibyratarum (Mionnet Descr. n. 371. Cavedonii Spicileg. num. p. 235.). N. 4380. e. p. 192. Balbura a L. Murena Lyciae tributa inde ab a. u. c. 670. (Strab. XIII. p. 631.), quo anno posteriores tituli omnes huius urbes superstites esse videntur Cavedonio in litteris. N. 4380. g. p. 192. vs. 14. scribendum videtur Μουσαίος [ν Τρωΐ]λου Μουσαίου. Cf. n.4380. f. vs. 10. N. 4380. i. p. 193. huius fragmenti vss. 3. 4. 5. denuo transcriptos ediderunt Sprattius et Forbesius Itin. Lyc. II. p. 289. ΜΑΡΤΥΡΗΘΝΤΑ ΔΕΚΑΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΡΑ itaque in contextu litteris minusculis expresso scribendum κρατίστης et in fine ἐπιστολῶν. Post n. 4380. k. adde: 4380. k.2 Balburis in basi; ex schedis Danielli ediderunt Sprattius et Forbesius Itin. Lyc. II. p. 289. ΒΑΛΒΟΥΡΕΩΝ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΟΝ ΤΟΥΣΕΑΥΤΟΥ 5 ΔΕΣΠΟΤΑΣ ΟΝΗΣΙΜΟΣΔΗ ΜΟΣΙΟΣ.Α ΟΙΣ ΚΑΠΡΟΣ ΕΘΕΤΟ ΙΣΤΟ 10 ΣΕΙΤΟΜΕΤΡ ΟΝ ΚΑΤΕΤΟΣ M. TNB Βαλβουρέων τὴν βουλὴν καὶ τὸν δῆμον, τοὺς ἑαυτοῦ δεσπότας, Ονήσιμος δημόσιος, [π]«[ρ] εἷς κα[ὶ] προςcîs xa[i]_πgosέθετο [ε]ἰς τὸ σειτόμετρον κατ ̓ ἔτος μο(δίους) τνβ. Σιτόμετρον s. σιτομέτριον est frumentum dimensum. Keilius apposite comparari iubet, Plutarch. Parall. 31. p. 313. τῆς εὐθηνίας μὴ ἀρκούσης Κίννας τοῦ δήμου τὸ σιτόμετρον ὑπέσπασε. Idem de senatus populique statuis provocat ad Otfr. Mülleri Enchir. Art. S. 405. p. 661. 4380. k.3 Prope Balbura in vico Trimeli; ex schedis iisdem ediderunt iidem I. c. p. 289. ΕΡΜΑΣ ΑΡΦΙΑΔΙ 5 ΚΟΛΟΣΣΗΝΗ Ἑρμᾶς ̓Α[π]φιάδι τῇ ἰδία γυναικί, τῇ Τρύφωνος θυγατρί, γένει 5 Κολοσσηνή, μνήμης ἕνεκα. 4380. k." Prope vicum Ebajik, Balburis in orientem, ubi Bubon sita fuisse putatur, in basi; ex schedis iisdem ediderunt iidem l. c. p. 288. ΒΟΥΒΩΝΕΩΝΗΒΟΥΛΗΚΑΙΟΔΗ ΜΟΣΕΤΕΙΜΗΣΕΝ ΑΡΤΕΜΙΟΝ ΤΡΟΙΛΟΥΟΡΕΣΤΟΥ ΒΟΥΒΟΝΙΑ. ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΥΓΕΝΙΔΑΤΑΞΕΩΣΤΩΝ 5 ΠΡΩΤΕΥΘΗΤΩΝ ΤΗΣΠΟΛΕΟ. ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΓΕΝΩΝ ΑΡΞΑ. ΤΩΝΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΛΦΙΑ ΑΝΔΡΟΝΠΑΣΗΑ 10 ΡΕΤΗΚΕΚΟΣΜΗΜΕΝΗΝΙΕΡΑ 15 ΠΟΛΛΑΚΑΙΜΕΓΑΛΑΑΝΑ.. ΣΑΣΑΝΤΗΠΑΤΡΙΔΙ Βουβωνέων ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος ἐτείμησεν ̓Αρτέμιον Τρ[ω]ίλου Ορέστου Βουβ[ω]νί[δ]α, γυναῖκα εὐγενίδα, 5 τάξεως τῶ[ν] πρωτευο[υσ]ῶν τῆς πόλε[ως], πατρὸς καὶ συνγενῶν ἀρξιέ[ν]των τῆς πατρίδος καὶ τοῦ Λυκίων 10 ἔθνους, σώφρον[α], φί[λ]ανδρον, πάσῃ ἀρετῇ κεκοσμημένην, ἱερασαμένη[ν] τῶν θεῶν Σεβαστῶν μετὰ καὶ τοῦ ἀνδρὸς [α]ὐτῆς Νεάρχου τρὶς τοῦ Μο[λ]λέσεος Βου15 βωνέ[ω]ς, καὶ πολλὰ καὶ μεγάλα ἀνα[λώ]σασαν τῇ πατρίδι. Oppidum Bubon notum est e scriptoribus. Strab. XIII, 631. Plin. N. H. V, 28. Ptolem. Geogr. V, 3. Hierocle Synecd. 28. Steph. Βyz. s. v. Βουβών. Ethnicum, ut etiam Stephanus tradit, est Βουβωνεύς. Vs. 14. Μέλλεσις idem nomen videtur quod est alibi Μόλλι σις n. 4224. f. in his Add. N. 4380. m. p. 193. ex schedis Danielli ediderunt Sprattius et Forbesius Itin. Lyc. II. p. 290. cum hac varietate lectionis: vs. 2. ΜΟΥΛΟΥΚΙΟΥ Π. ΙΛΙΟΥΕΥ, vs. 3. ΑΡΕΣΤΟΥΠΑΝΕΓΥΡΕΩΣ, vs. 4. Ε.......ΕΥΑΡΕΣΤΕΙ, vs. 5. extr. ΣΤΗΣΑ, vs. 6. extr. ΧΡΗΜΑΤΩΝ, vs. 7. ΠΟΠΛΙΟΣ, vs. 8. extr. ΥΙΟΣΙΙ, i. e. f, vs. g. extr. ΛΙΚΙΝΙΑ, vs. 11. extr. KO!NON, vs. 13. extr. MAAHN, vs. 14. extr. ПATHP, vs. 17. ΑΝΔΡΟΝ, vs. 19. init. ΑΡΑΜΕΜΟΣ, deinde ΘΗΚΕΡΑΤΟΝ, vs. 20. ΖΟΑΝΟΝ. Hinc vss. 3. 4. scribendum παν[η]γύρεως Ε αγώνων τῶν Εὐαρεστείων. Ita que concidit quod praeeunte Leakio dedimus Παλαιτυρέως et quod huic coniecturae substituit Cavedonmus Annal. Inst. arch. Rom. XIX. p. 162. Deleatur annotatio nostra de Tyro. Ceterum epigramma litteris minusculis repetiit Welckerus Mus. Rhen. 1850. p. 620. n. 16. Ν. 4580. n. p. 194. vss. 3. 4. lege: παν[ηγ]ύ[ρεως Ε ἀγώνων τῶν Εὐαρεστείων. Cf. ad n. 438u. m. in his Add. Post n. 4580. adde: 4389. n.2 Oenoandis in tabula moenibus inserta prope portam; ex schedis Danielli ediderunt Spratlius et Forbesius Itin. Lyc. II. ρ. 290. ΧΡΟΜΑ ΥΨΙΣΤΩ ΤΟΝΥ 5 ΧΝΟΝ ΕΥΧ.. Χρ[ω]ματὶς Θεῷ ὑψίστῳ τὸν λύχνον εὐχ[ήν. Nomen Χρωματὶς conferri potest cum Φιληματὶς et similibus, et Χρωμάδης (Ross. Dem. Att. n. 9.) et (Ross. Dem. Att. n. 9.) et Εὐχρώμιος n. 4367. e. bene comparavit Keilius: nisi nomen mere Lycium est ut Περματὶς n. 4314. Vix tamen recte ad nomen Xpouios revocaveris. 4389. n.3 Ex hoc titulo efficitur prope Oenoanda oppidum fuisse Termessum, distinguendum ab urbe cognomini maiore, quae ob id ipsum in titulis inferioris aetatis vocatur ἡ λαμπρά Τερμησσέων τῶν μειζό νων πόλις n. 4366. i.34 in his Add. Memoratur haec Termessus a Steph. Βyz. s. v. qui monet: ἔστι καὶ ἄλλη ταύτης ἄποικος καὶ αὐτὴ Πισιδίας, λεγομένη μικρά, ὡς ἡ προτέρα μείζων. Hanc minorem Termessum in agris Oenoandorum sitam fuisse hic titulus docet. Vs. 6. σου syllaba ex nomine avi videtur resedisse; vss. 6. 7. Θεῖς Αρτέμιδος proposuit Keilius comparans n. 4362. Idem vss. 9. 10. εὐσεβείας καὶ σωφροσύνης ἕνεκεν. N. 4381. b. p. 196. in contextu litteris minusculis expresso vs. 5. lege πρινκιπά[λι]ν. In annotatione: de principalibus vide Forcellini Lex. v. principalis. Monuit Cavedonius 1. c. p. 162. N. 4382. p. 196. edidit Texier Descr. As. min. Τ. Π. p. 137. qui vs. 2. init. exhibet ΘΕΟΥ. II. N. 4383. p. 196. edidit Texier Descr. As. min. T. II. p. 158. ex Hamiltono expletis tamen lacunis. N. 4385. p. 197. edidit Texier Descr. As. min. Τ. II. p. 136. qui vs. 4. med. KOY[EY]TYXIAC, vs. 3. extr. APMEN[IAKOY], vs. 6. min. IEPA[C]CYN cet. N. 4393. p. 198. quod dixi de 'Ageia confirmari videtur nummis Isauriae, in quibus Pallas νικηφόρος conspicitur (Mionnet Descr. n. 1.). Quod qui monet Cavedonius 1. c. p. 162. non animadvertens Lucium Orestae filium votum solvisse, non Orestam, dicit tradi etiam Athenis ab Oresta aram Palladi ̓Αρεία dedicatam esse (Pausan. I, 28, 5.). N. 4400. p. 199. nomina Tullii et Lucii Cavedonio 1. c. videntur aetati deberi, qua L. Tullius cum M. Tullio Cicerone Proconsule Ciliciae in Asia Ibidem in basi; ex schedis Danielli ediderunt Sprattius et For- versabatur (a. u. c. 703. cf. Epist. ad Div. XV, 4. ad besius Itin. Lyc. II. p. 291. INSCR. GR. VOL. III. Attic. V, 4. 21.). Iii iii i ADDENDA ET CORRIGENDA. Ν. 4403. p. 200. scribendum videtur ̓́Αρην [τὴν μητέρα αὑ]τοῦ. Conf. n. 4366. n. Pag. 203. in titulo columnae scribe IOTAPE. Ν. 4411. p. 205. a. Σεβαστοί intelligi possunt etiam generatim Divi Augusti. Cf. ad n. 4332. in his Addendis. Π. N. 4424. p. 206. edidit Bailius Fasc. inser. Gr. p. 99. ex schedis Rossianis a Borrellio missis: ΚΟΥΡΙΔΗΔΕΙΟΥ ΚΑΤECKEY ALEN ΤΟ ΗΡΩΟΝ ΕΑΥΤΩΚΑΙ ΤΟΙΣ Si vera esset scriptura Pl, facile aliquis coniiceret scribendum esse [Διος]κουρίδης; sed hoc propter spatium lapidis statui vix potest. A etiam in hoc apographo est. Itaque tutius scribere ΚΟΥΑΔΗΣ, Κουάδης, quod nomen factum est ex nomine Kcύας (n. 4402. 4410.). Simile nomen est regis Persarum Κωάδης Malal. XVI. p. 114. XVIII. p. 185. ap. 5. Vss. 2. 4. nomen mutilum Ἐλπιδαφόρου esse putat Bailius. 4432. g. Ibidem; transcripsit et edidit H. Barthius Mus. Rhen. VII. 1849. p. 248. n. 9. TAPACIΙΝΤΟΡΑΦΟΥ Ταρασίου ἱ[στ]ιοράφου. 4432.h. Ibidem in vestibulo monumenti in rupe excavando facti; edidit Ei ΕΙΜΟΥΘ..ΝΕΓΝ... ΝΕΜΟΡΦΗΣ ΤΥΠΩΝ. ΠΑΡΟΔΙΤΑΙ ΝΦΙΟΕ. ΝΗΝΕΚΗΣΑΙΕΕΝ::Δ De sacro τεμένει h. 1. sermonem esse sane vel Τρένου mentio prodit. Sed tamen ratio xcpívou quae sit h. 1. latet. In nummis Pompeiopolitanis imagines Solis, Palladis, Dianae comparent. Vs. 8. ταῖς τε Σάκαις legebat Bailius, in Auctario p. 350. loculos interpretans ad recipiendos thesauros sacros. Sed quis unquam dixit Sάκη? μου [ὁρῶθ ̓ ἁ]γν[ῆς] μορ[φ]ῆς τύπον, [] παροδῖται, Barthius Mus. Rhen. VII. 1849. p. 248. n. 8. Habet Ν. 4440. p. 209. denuo transcripsit et edidit II. Ν. 4435. p. 208. edidit Bailius 1. c. II. p. 97. ΑΡΜΕΝΙΟΝΠΕΙΣΩΝΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΛΑΜΠΡΟΤΑΤΟΝ Itaque scribendum: Αρμένιον Πεισωνεῖνον τὸν λαμπρότατον. Ν. 4436. p. 209. edidit Bailius 1. c. II. p. 97. ex schedis Rossianis a Borrellio missis: ΚΗΠΟ econos quod Bailius legit κήπου ἔοπτος s. τόπος, putans sermonem esse de horto quodam publico aedificiis ornato, ad quem introitus erat per columnationem. Si litterae P, quae extat in apographo Beaufortiano, ratio habenda non est, ut coniici potest ex apographo a Bailio tradito, legas κήπου ἐςο[δ]ος. Post n. 4436. adde: 4.136. b. Solis s. Pompeiopoli, in columna stoae, ad quam pertinent etiam n. 4454. 4155. 4456.; edidit Bailius I. c. II. p. 96. qui habuit etiam apographum Rossii de Bladensburg a Borrellio missum. ΕΠΙΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΤΟΥ ΟΥΠΗΚΙΗΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑ 5 ΤΗΡΙΑΣΤΟΥ ΟΙΚΟΥΑΥΤΟΥΘ ..ΜΕ . ΑΙΣ..ΘΑΚΑΙΣΜΟΙ . . ΕΚΤΩΝΙΔΙΩΝ VS. 1. init. ONTWC, vs. 2. extr. APOMOIC, vs. 3. extr. Ν. 4443. p. 21o. in annotatione scribe: Θεὸς Σε βαστές est Augustus. Dele verba C. Iulius Caesar et quae sequuntur. Errorem quidem a me damnatum in schedis animadvertit etiam Cavedonius 1. c. a.u. p.163. coniiciens simul titulum positum esse a. u. c. 734 vel 735, postquam Augustus mare feliciter emensus est ex Oriente Romam repetens. Apteque Venerem Εὔπλοιαν invocari idem monet propter tutelam gentis Iuliae (Horat. Od. IV, 15.). Post n. 4443. adde: 4443. b. Mopsuestiae in lapide muro inserto; transcripsit et edidit H. Bar- ΦΙΛΟΚΛΗΣ ΦΙΛΟΚΛΕΟΥΣ ΤΟΥ Φιλοκλῆς Φιλοκλέους τοῦ Ἰσχολάου ἀρχιτέκτ[ω]ν [Θεῷ Solis imago etiam in nummis Mopsuestiae habetur (vide Eckhel. D. N. Vol. III. p. 6o.). Alterum titulum, quem Mopsuestiae transcripsit Barthius, quum Pocockius et Turnerus in insula Cypro viderint prope Ex apographo Rossiano Bailius enotat vs. 5. extr. Salaminem (vide Vol. II. n. 2634.), probabile fit la ΘΩΙΜΕ. Ἐπὶ ̓Αλεξάνδρου τοῦ του δὶς ἄρχοντος καὶ γραμμα τεὺς καὶ δὶς ἄρχων ὑπὲρ σω 5 τηρίας τοῦ οἴκου αὑτοῦ [ευξά]με τῷ κοφίνῳ καὶ ταῖς ἀναβάθραις Vs. 3. init. nomen magistratus subesse videtur, exem- bus lapidis accurate inter se collatis OYETIAIOY s. OYETEIAIOY, idem coniicias subesse etiam lectioni, quam ex codice Dionis enotavit Ursinus: KAIMOA BITEAACE^EYKOC, licet hae litterae nomen Vitel ΤΕΙΛ i. e. Βετείλιος. N. 4451. p. 213. a. lin. 6. scribe n. 4480. Malbochum et Selamanen intelligi posse coniicit Cavedonius 1. c. in nummis Hieropolis, quibus praedicantur EOICYPIAC (Eckhel. D. N. III. p. 262.). N. 4453. p. 213. Bonov Kogvinovλagíwv imatizo li commendare videantur. Sed vide ne fuerit BE Βοηθὸν Κορνικουλαρίων ὑπατικοῦ Cavedonius 1. c. agnoscit adiutorem corniculariorum Legati consularis Syriae (conf. Marinus Fratr. Arv. p. 759.770.). Epocham, ex qua annus 243 notatur, idem coniicit esse Caesaream, ut in nummis Antiochiae, quibus nummi Beroeae aliorumque huius tractus oppidorum similes sunt. N. 4458. p. 216. a. ad vim Jewv Zwrńgwv, quos Dioscuros esse statui, Cavedonius 1. c. monet in nummis Antiochi I. Soteris expressos haberi pileos Dioscurorum (cf. Cavedoni Spicil. num. p. 261.). N. 4460. p. 216. Caesium Priscum Cavedonius 1. c. bene annotat videri fuisse praesidem Syriae inter Iul. Severum et Commodum vel inter Burbuleium et Commodum collocandum (conf. Borghesium Iscr. di Burbul. p. 68. 71.). N. 4461. p. 217. Seleucenses duabus inprimis epochis usi sunt, altera ab a. Varroniano 646. deducenda, altera Actiaca a. u. c. 725. (conf. Borghesium Iscr. di Burbul. p. 70.). Ad Actiacam revocandum annum tituli esse censet etiam Cavedonius 1. c. Vs. 4462. p. 217. tituli annum Cavedonius 1. c. mavult exigi ad epocham Actiacam. Vs. 2. extr. nai diaμovns legendum censet Keilius. N. 4463. p. 217. in contextu litteris minusculis expresso extr. scribe Bagayev. Cf. n. 4573. c. Nomen Semiticum est, id quod iure Cavedonius etiam de nomine ABEAPAYAΣ vs. 3. statuere videtur. N. 4469. p. 219. melius factum esset, si titulum in inscriptionibus Italiae posuissem. Extat Florentiae in museo artium publico, ubi transcripsit Osannus (Syllog. inscr. p. 532. 13.), transcripsimus ipsi a. 1847. Leguntur in lapide haec accurate expressa: ΛΟΥΚΙΑΟΝΠ O XAIPE 5 YAA NHC Hinc apparet pessime opera functum esse quadratarium. Retracto nomen a me exempli causa positum. Videtur ille voluisse ΛΟΥΚΙΛΛΙΑΝΕ, ut sit Λουκιλλιανὲ Πρωτογένη, χαῖρε, Αντιοχεῦ [ἀπὸ] Δάφνης. N. 4472. p. 221. a. lin. 34. verba:,,Nicopolis Seleucidis est" delenda esse monui p. 730. a.-Ibidem p. 221. b. lin. 8. scribe p. 291. Sententiam Borghesii quod paucis abieci, oblique notat Cavedonius. Atqui non abiudicavi a Seleuco nomen Fabii, sed in inscriptione Chandleriana huic nomini locum nullum esse significavi. Quod nomen eruimus ex lectioni N. 4473. p. 222. quod nomen artificis esse conieci, etiam agoranomi nomen esse posse putat Cavedonius 1. c. coll. n. 4476. 4531. N. 4474. p. 222. ad Mareae mentionem in titulo Latino Cavedonius apposite annotat Marcam quendam memorari Antiochenum ap. Ammian. XII, 5. (cf. Mai Coll. script. Vatic. II. p. 234.), qui circiter aetate ca, cui tribuendus hic titulus est, operam praestitit Persis Antiochiam obsidentibus. N. 4476. p. 224. pondus in Syria repertum per Ed. de Cadalvene et in antiquarium bibliothecae Parisinae translatum, accuratissime edidit et descripsit Longperier Annal. Inst. arch. Rom. Vol. XIX. Suppl. p. 341. conf. Monum. ined. Inst. arch. Rom. T. IV. tab. XLV. n. 11. 11 b. Inscriptiones lateris utriusque ita se habent: |