Formam tituli dedi ex Texiero. Vs. 1. init. Bail. ΚΡΑΤ. ΕΤΩ ΘΕΟΥ cet., ibid. in fine idem addit ΟΥΕ; vs. 3. init. Bail. CIACTΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙ ΤOE, Tex. [ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΤΟΒ; vs. 4. Bail. EIMHTH, qui T habet in fine versus praecedentis; Texier annotat reliqua in hoc versu de industria deleta esse. Sed nihil desideratur; vs. 5. init. Tex. ΕΠΙΤΙΤΟ ΑΥΡΗΛΙΟΥΚΥΗ Ο ΠΡΕΣΒΕΥ ΤΟΥ, Bail. quod dedi; vs. 6. init. Tex. [ΤΗΓΟΥ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΤΟΥ ΚΑΙΕΑΓΟΜΕΝΟΥΛΟΝΙ ΤΟΥ ΕΠΙ ΤΡΟΠΟΥ, Bail. quod dedi; vs. 7. Bail. ΑΠΕΡΑΕΙ TN, in fine Tex. ENS[N]. Ceterum Bailius C expressit, ubi Texier habet E. Αὐτο]κράτορι Τίτῳ Θεοῦ Οὐεσπασιανοῦ υἱῷ Καίσαρι 5 ἐπὶ Τίτου Αὐρηλίου ['Αο]υίτου πρεσβευτοῦ καὶ ἀντιστρα[τή- ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος τὸ βαλανεῖον καὶ τὸ πρόστοον κατε- Pertinet ad a. u. c. 833. p. Chr. So. ut Vol. II. n.3173. Novum Titi elogium τειμητής quo celebrabatur pater Vespasianus (cf. Eckhel. D. N. VI. p. 344.). Conf. n. 58og. De legatis pro Praetoribus conf. ad n. 4238. d. in his Add. Mire Bailius vs. 1. init. scripsit Κρατίστῳ omisso Titi nomine. Notabilis formula est Απερλειτῶν καὶ τῶν συμπολιτευομένων ἡ βουλὴ καὶ ὁ δήμος. 4300. x. In vico Evâssari prope veteres Aperlas, in columella porphyretica, quae in ambitum turriculae in arce urbis veteris illata fuerat; edidit Bailius J. c. III. p. 38. Αὐτοκράτορσιν Κέσαρσιν Γαΐῳ Αὐρηλίῳ Διοκλητιανῷ καὶ Μιρκῳ Αὐρηλίῳ Οὐα[λερίῳ Μαξιμι]ανῷ, Εὐσεβέ 5 σιν, Εὐτυχέσιν, Σεβασ[τοῖς], καὶ Φλαυΐῳ Οὐαλε[ρίῳ] Κωνσταντίῳ καὶ Γ[αλερίῳ] Οὐαλερίῳ Μαξι[μιανῷ] τοῖς 10 ἐπιφανεστ[άτοις] Κέταρτ[ιν] ̓Απερ[λ]ιτῶν ἡ πόλις. Bailius statuit titulum positum esse aut post bellum adversus Narseum confectum a. u. c. 1050. Ρ. Chr. 297. (Tillemont. Vol. VIII. p. 4.) aut a. u. c. 1056. p. Chr. 303. cao tempore Diocletianus ab Oriente Romam reversus triumphum una cum collega celebravit. 4301.b. 4301. d. Ibidem in rupe littorali; edidit Bailius 1. c. III. p. 58. T......0 ΤΟΥΤΟ ΤΟΜΝΗΜΑ ΘΕ. ...A CAMENA 5 ΔΙ . . . ΕΓ. ΓΕΩ ΤΟΥΔΑΙΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΙΣ Vss. 1 - 4. legit Bailius, Τ[ύχα ἀγα][α τοῦτο τὸ μνῆμα Τειμο]θέ[α, ἱερ]ασαμένα Δι[ὸς Μ]εν[ι]στέω[ς καὶ ̓Αγαθ]οῦ δαίμονος, Δι] καὶ θεοῖς. qui vss. 5-7. ita: Διός, καὶ θεοῖς, coniiciens sa cerdotem sepulcrum Mercurio et diis dedicasse. Imma sacerdos est Διὸς Μεγιστέως, ut est Απόλλων Μεγιστεύς (cf. n. 450. b. in his Add.), et ni fallor, aya τοῦ δαίμονος, cuius cultus celeber Rhodi fuit in metropoli Megistensium, ut docet mentio Αγαθοδαιμονιαστῶν (Ross. Inscrr. Grr. in edd. III. n. 282. 5.). Conf. Vol. II. n. 2510. 3074. Vol. III. n. 5886. Vs. 7. Διΐ proposuit Keilius. De sepulcro diis dedicato et in 4302. a. Myris in columella Dorica in platea veteris fori; edidit Bailius Fasc. inser. III. p. 61. 64. qui habuit etiam ex schedis Rossii de Bladensburg a Borrellio missis; accuratius ediderunt Rossius Kleinasien u. Deutschland 1850. p. 29. Texier Descr. As. min. T. III. p. 240. Nuper denuo transcriptum edidit H. Barthius Mus. Rhen. VII. 1849. p. 257. n. 39. Tit. 4. vs. 1. Tex. ΑΓΑΘΗ ΤΥΧΗΙ; vs. 2. idem · ΕΧΩΝΛΑΜΒΑ 15 ΚΑΙ ΤΩΝΕΝΒΑΛ ΛΟΝΝΑΥΛΩΣΗ ΠΡΟΣΦΩΝΕΙΤΩ 20 ΚΑΙ ΔΙΔΟΤΩΠΑΝΤΟΣ ΤΟΥΝΑΥΛΟΥΤΟΔ ΗΥΠΟΚΕΙΣΕΤΑΙ ΤΩ ΤΕΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΜ, Barth. ΑΣΜ. ΕΑΝΠΟΤΟΥΣΤ Tit. B. vss. 1. 2. Tex. ΤΟΥΤΗΝΟΙΩΝΗΝΕΧΟΝ; vs. 6. Tex. ΠΛΕΥΣΕΙ ΔΕΜΟΝ; vs. 7. Bail. ΜΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟ, Blad. ΜΟΝΚΤΑΑΠΟ, Ross. Barth. ΜΟ ΝΑΤΑΛΠΟ, Tex. ΜΟΝΑΙΑΑΠΟ ; vs. 8. Bail. ΠΕΠΡΑ MENA, Blad.TETP.. NENA, Ross. Tex. Barth.гEгPAM ΜΕΝΑ; vs. 1o. Bail. ΑΝΕΠΙΤΥΧΘΗ, Βlad. ΑΝΕΓΝΑΘΟΙ, Barth. ΑΝΙΑ ΧΟΡΙ, Ross. ΑΝΣΥΝΧΩΡΙ, Tex. ANE ΥΝΧΟΡΗ; vs. 11. Bail. ΤΙΩΝΙΩΝ . ΕΝ, Blad. ΣΗΟ ΗΝΩΝ.N, Barth. ΣΗΟΝΤΙΝΩΝ, Ross. Tex. quod dedimus (nisi quod Tex. ΩΝΗΝ); vs. 12. Bail. EX ΘΕΝΛΑΜΒ, Blad. ΕΧΟΝΛΑΜΒ, Tex. ΕΧΟΝΛΑΜΒΑ, Barth. EXONKAM, Ross. quod dedimus; vs. 15. Blad. ΝΟΝΟΣ ΠΑΝΟΣ, Bail. Tex. ΝΟΝΤΟΣ ΠΑΝΤΟΣ, Barth. ΝΟΝΤΟΣΠΑΝΤΟΣ; vs. 14. Bail. ΝΤΑΚΑΤΑ ΟΥΤΙΔΙ, Blad. ΝΑΤΑΟΥΤΙΔ, Ross. Barth. NAY ΛΟΥΤΟΔ, Tex. ΝΑΥΛΟΥΤΟΔΕ; vs. 15. Bail. ΚΑΙ ΩΝ cet., Blad. ΚΛΙΠΩΝ cet., Barth. Ross. ΚΑΙΤΩΝ, Tex. KATON cet.; vs. 17. Bail. AEO...AYTOETO, et sic, ut videtur, Blad. Rossius, Texier, Barth. quod dedimus; vs. 18. Bail. ΛΟΟΝΑΝΑΠΛΩΣΗ, Blad. ΛΟΝΝΑΤΛΟΣΗ, Ross. Barth. quod dedimus (Tex. ΛΟΝΝΑΥΛΟΣΗ); vs. 19. Bail. habet solum ΠΡΟΣ, Ross. quod dedimus, Tex. ΠΡΟΣΦΩΝΕΝΤΩ, Barth. ΠΡΟΣΟΦΕΙΛΕΤΩ; vs. 20. Bail. ΠΑ ΔΙΔΟΝΤΟΣ ΠΑΝΤΟΣ, Blad. 1. . ΑΙΔΙΔΟΤ. ΠΑΝΟΣ, Tex. ΚΑΙ ΑΙΔΟΤΟΠΑΝΟΣ, Ross. Barth. quod dedimus ; vs. 21. Bail. ΤONNAY . . ΝΚΑΘΥΠΟΔ, Blad. ΤΟΥ ΑΘΥΓΟΔ, i. e. ΤΟΥΝΑΥΛΟΥΤΟΔ, quod dederunt Rossius, Texier, Barth.; videtur post NAY vitium esse in lapide; vs. 22. Bail. E ........ΚΕΙΣΕ ΤΑΙΤΩ, Blad. Η - - - ΕΙΞΕΙΑΙΤΩ, Tex. ΗΥΠΟΡΕΙ ΣΕΙΑΠΟ, Barth. ΗΥΠΟΡΑΙΣΤ.ΠΩ., Rossius quod dedimus; vs. 23. Bail. ΓΕΓΡΑΜΜΕΝΩΠΕ, Blad.... ΑΜΜΕΝΩ, Tex. ΠΡΟΓΕΓΡΑΜΜΕΝΩ, Barth. ΠΡΟΣ Γ...ΜΜΕΝΩ; totum hunc versum omittit Rossius; vs. 24. Bail. - - ΜΩ, Blad. - - - ΑΛΟ, Tex. ΠΡΟ ΤΕΙΜΟΣ, Barth. ΠΡΟΣΤΙΜΙΟΝ, Rossius quod de dimus. σίαν ἔχοντος [ζήτ[η]σιν ἀπογράφεσ θα Β. τοῦ τὴν τος τοῦ τε πλοίο ου καὶ τῶν σκευ5 ῶν αὐτοῦ. πλεύσει δὲ μόνα τὰ ἀπο γεγραμμένα πλοῖα καὶ οἷς 10 ἂν συνχωρή σῃ ὁ τὴν ὠνὴν ἔχων, λαμβάνοντος παντὸς ναύλου τὸ δ 15 καὶ τῶν ἐνβαλο λομένων. ἐὰν δέ τις αὐτόστο λον ναυλώση, προςφωνείτω 20 καὶ διδότω παντὸς τοῦ ναύλου τὸ δ ἢ ὑποκείσεται τῷ προγεγραμμένῳ προςτείμῳ. Ita legit etiam Keilius ap. Rossium, nisi quod tit. 4. vss. 15. 16. Δασ[λήρ]ας dedit fretus Εtym. Μ. 249, 15. ubi Δάσληρα (Δασλήρα Lobeck. Pathol. serm. Gr. p. 264.) ὄνομα λίμνης est. Hoc autem valde improbabile est vel ob lacus mentionem proxime sequentem, qui sine nomine est. Aliam ob causam supplementum istud repudiavit Rossius improbabile dicens quod vs. 15. extr. vix tres litterae in lapide fuisse viderentur. Et hic quidem proposuit Δασέας; quem ita secuti sumus ut exempli causa scriberemus Δασείας, quod nomen loci potest esse densi arboribus. Quae deinceps memoratur λίμνη, Rossio videtur lacus salsus, qui est inter Myra et Limyra ad littus, ubi Sprattius vetus Isium situm fuisse arbitratur (Itin. Lyc. I. p. 140. 157.). In universum hoc titulo placitum continetur de navigationis singulari beneficio donatae iuter Limyra et Andriacen conductione. Andriace portus fuit Myrensium (Ptolem. Geogr. V, 3. Plin. H. N. V, 28. Appian. Bell. civ. IV, 82. conf. Sprattius et Forbesius Itin. Lyc. I. p. 134.). In singulis non liquet de mulcta, quae indicitur tit. A. vs. 21. ubi apographa in diversa aberint. Tit. B. vss. 12. 13. ad λαμβάνοντος intellige τοῦ τοιούτου sc. τοῦ τὴν ὠνὴν ἔχοντος καὶ συνχωρήσαντος. Texier legebat λαμβάν[ω]ν [ὡ]ς παντὸς ναύλου τὸ δέκατον ἐμβαλλομένων. Ibid. vss. 16. 17. memorabilis usus est vocis αὐτόστολος de eo qui naviculam locaverit ἐφ' ἑαυτοῦ. Missa facimus, quae in explicando hoc titulo commentus est Bailius, melius is fortasse opera perfuncturus, si apographi Rossii de Bladensburg rationem habuisset. Eee eee e 4302. b. Myris in gradu proscenii theatri; edidit Texier Descr. As. min. A ΤΟ ΙΕΝΑΝΔΗ Β. ΓΕΛΑΣIOV ΚΑΠΗΛΟΝΟΤΟ Μόσχος φιλεῖ Φιλιῶτα τὴν Δημητρίου. Memorabilis titulus amatorius in sepulcro incisus, fortasse is oriundus ab architecto nomen puellae amatae celebrante. De huiusmodi titulis conf. Elem. epigr. Gr. p. 337. Accusativus Φιλιῶτα deducendus de recto Φιλιώ, nisi statuendum Φιλώ, quod nomen nunc declinatum est ad modum eorum, quae Nihil apparet nisi Γελασίου. Pessime transcriptus composuimus ad n. 4224. e. in his Add. ut tamen titulus est. N. 4302. p. 157. eiusdem sepulcri sub porticu Texier Descr. As. min. T. III. p. 239. tradit legi inscriptionem hanc: MOCXOΣΦΙΛΕΙΦΙΛΙΩΤΑΤΗΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ b. ΦΙΕΥΤ ΤΟΥΜ ΝΗΜΕ ΥΤΗΣΕ ΓΑΡ ΗΓΑΑΥΤΩΙΚΑ HTE ΤΟ ΕΙΣΤ ΟΥΣΘΕΟΥΣΠΑΝ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟΝΚ...ΣΚΕΥΑΣΕΝΓΕ ΦΕΑΣΑΣ ΟΥΟΤΟΝΩΜΟΝ ΑΜΑΝ ΤΕΚΝΩΝΕΦΗΒΟΛΟΣΕΣΤΟ ΑΙΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΙΤΟΙΣΓΑΜΒΡΟΙΣΚΑΙΜΗΟ ΑΝΔΕΤΙΣ ΒΙΑΞΗΤΕΙΑΝ ΗΝΛΗΤΟ ΚΑΙΕΙΣΤΟΣΛΟ 5 ΟΥΑΛΛΗ ΤΕΡΔΙΛ .... [πρ]ο[ν]όνω[ν μεταλ]αμ[β]αν[όντ ων τῆς θυσίας τοῦ [ε]ο[ῦ, το]ῖς τέ[κ]νοις α[ὑτ]ῆς και ὶ τοῖς γαμβροῖς καὶ μη[θεὶς κυρ]ιευ[έτω] τοῦ μνημε[ί 5 ου, ἀλλ ̓ ἢ [Σ]τερ[τινία καὶ τὰ τέκν]α καὶ [οἱ γ]αμβ[ροὶ α]ὐτῆς· ἐ- ε]υρέσε[ι ἡτινι]οῦν, [μ]ή[τ]ε ἐνέν[κη] ἡ γ[η] αὐτῷ κα[ρπὸν μ]ήτε τέκνων ἐφήβολος ἔστ[ω κ]αὶ ἁμαρτωλὸς [ἔσ]τ[ω] εἰς το ὴν Λητ[ω] καὶ εἰς το[ὺ]ς λο[ιπ]οὺς θεοὺς πάντας. ... Tit.α. Τοῦτο τὸ μ[νημεῖζον κατεσκ[εύασεν Στερτινίζα [τὴν Λητώ] καὶ εἰς τοὺς λοιπ]οὺς θεοὺς πάν τας. Nomina propria etiam nunc latent; nisi quod nomen feminae dixeris esse ΣΤΕΡΤΙΝΙΑ, quo ducit scriptura tradita ΣΤΕΒΛΙΛΑ, ΕΤΕΡΔΙΛ, ΣΟΠΤΙΔ. Til. b. vs. 2. ligaturae multae fuerunt, ut ΓΡΟΓΟ ΝΩΝ ΜΕΤΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤ. In formula extrema notabis ἐφήβολος p. ἐπήβολος et Latonae mentionem cf. n.4259. 4300. i. in his Add. N. 4303. b. p. 158. accuratius edidit Bailius 1. c. III. p. 60. ΤΥΧΗΠΟΛΕΩΣΚΑΙΔΙΝΕΙΚΑΙΩ Itaque lege: Τύχῃ πόλεως καὶ Διΐ νεικαίῳ. Notetur Ζεὺς νικαῖος. N. 4303. e. p. 158. transcriptum ad portum Tristoma prope Myra edidit Bailius 1. c. p. 66. ΤΟΝΤΑΦΟΝΚΑΤΕΣΚΕΥΑΣΑΤΟ ΑΡΧΕΙΔΗΜΟΣ ΕΡΜΑΠΙΟΥ ΕΑΥΤΩ ΚΑΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΙΛΥΤΟΥΜΑΜΑ - - ΥΑΝΔΡΟΥ 5 ΚΝΟΙΣ ΑΛΛΩ ΔΕ ΜΗΔΕΝΙΕΞΕΣΤΩ ΘΑΨΑΙ Itaque legendus titulus ita: Τὸν τάφον κατεσκευάσατο Αρχέδημος Ερμαπίου ἑαυτῷ καὶ τῇ γυναικὶ αὑτοῦ Μαμα[ίᾳ Ε]ὐάνδρου καὶ τοῖς τέκνοις καὶ τέκνων τέ 5 κνοις. ἄλλῳ δὲ μηδενὶ ἐξέστω θάψαι· ἐὰν δέ τις θάψη τινά, ὀφειλέτω Μυρέων τῷ δήμῳ [δραχμὰς] γ, τῆς πράξει ως οὔσης παντὶ τῷ βουλομένῳ ἐ πὶ τῷ ἡμίσ[ει]. Falsum est quod vs. 7. Bailius dedit et nos in minusculis posueramus *. Fuit potius < siglum drachmarum. Cf. n. 4244. et 4300. . in his Add. Incertum est Γ, pro quo fortasse scribendum C; cf. n. 4293. et ad n. 4207. in his Add. Vs. 3. Μαμαία debetur Bailio, qui tamen non debebat aetatem Alexandri Severi respicere, qua longe vetustior titulus est. Vs. 6. extr. Bailius in apographo suo habuit Al, quod ad vocem Auvgéwv deducit; sed ipse ductus illos pro incertis habuit et expunxit. Post n. 4303. e. adde: 4303.e.2 Prope vicum Dembreh in sepulcro inter rudera veteris oppidi iacentia ad ripam fluminis Andraki; edidit Bailius l. c. III. p. 68. ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟΝ ΚΑΤΕ PA ΔIΣAΠΟΛΛΩΝΙΟΥΜΥ 5 ΚΙ ΑΥΤΟYAPCACI Τὸ μνημεῖον κατέ- |