PARS TRICESIMA SEPTIMA. INSCRIPTIONES GERMANIAE. 6808. Coloniae in pavimento lithostroto s. musivo eruto prope ecclesiam S. Caeciliae praeter duo vasa et pateras frugibus repertas picta cernuntur septem sexagona, in quibus repraesentantur imagines s. protomae. Horum quinque tantum integra sunt et inscriptionibus insignia. Opus descriptum est in programmate diei natali Winckelmanni celebrando edito: Das Cölner Mosaik, herausgeg. vom Vorstande des Vereins von Alterthumsfr. im Rheinlande, Bonn. 1846. Conf. Gerhardus Archaeol. Zeitung 1844. n. 16. p. 271 sq. Urlichs Mus. Rhen. IV. 1845. (1846.) p. 611 sqq. Welckerus Annal. Instit. archaeol. Rom. XVIII. 1846. p. 152. Bonnae repertus lapis pedes 11 et dimidium altus, 1′ 4′′† latus, 6′′ crassus, olim in suburbano Creveldi medici, nunc in museo academico; supra inscriptionem insculptus canis est; edidit et interpretatus est Grotefendus in ephemeride Isis Fasc. III. 1822. p. 242. et ap. Dorow Die Denkm. Germ. u. Röm. Zeit in den Rhein. Westph. Provinzen tab. XIX. fig. IV. aeri incisam (T. I. p. 51.); accuratius edidit Welckerus Syllog. epigr. Graec. p. 150. n. 101. edit. sec. aeri incisam. JECCANONEIKH M ΠΑΤΡΙΣ ΕΠΛΕΤΟΟΥΝ ΛΟΙΥΟΦΙΛΤΡΟΙΣΙΛΑΜ YPONHNAAXO ΙΛΙΑΔΟΘΑΛ ΓΟΝΙΝΕΥΘΕΙ ΤΙ Θ]εσσαλονείκη μ[ὲν] πατρὶς ἔπλετο· οὔν[ομ ̓ Ὕ]λη μοι· κἄμ' ̓́Ασιος Β[ατά]λο[υ] ὑὸς φίλτροισι [δ]άμ[ασσεν εὐνοῦχος περ ἐ[]ν· [οὐδ ̓ ἔμπ]ερον ἦν λάχε[ς ἡμῶν· ne]ìuaι S, Eva λ[úßov voù]Jov, [u]vεuSe [«][gns. Grotefendi coniecturas non tango. Vs. 1. extr. et vss. 2. 4. restitutionem praeivit Welckerus, qui vs. 1. init. μa dedit, ubi nos uv, vs. 3. autem scribebat εὐνοῦχός περ ἔκ[ν καὶ ἄ]κυρον ἦν λάχε[ς' αὐτοῦ. Lapicidae vitia quaedam notavit Welckerus. Eidem tribuendum videtur TTEPEN pro TTEPEWN. Ad sen tentiam epigrammatis proxime accessit Welckerus, cui ancilla vel libertina Thessalonicae nata in domo Romana ad Rhenum amatorio medicamento ab Asio spadone accepto in morbum incidisse et mortua esse videtur, neque tamen ea amatorem accusare his verbis sed sortis eius misereri. Miserationem equidem non agnosco. Dicere potius puella videtur, se ab illo pirgus petitam, non ad connubium accessisse sed prius mortuam esse. In eamque sententiam tertium hexametrum utcunque composui (nec tamen eum sortita sum facibus accensis). Notae sunt ai vuμpınai dudes. De canis imagine multus est Welckerus, qui ad significandum nomen defunctae (Y) insculptum putat, satis frequenti more veterum, ut phonetico allegoriae quodam genere nomina sub animalium, plantarum, aliarum rerum cum hominibus forte conspirantium imaginibus exponerent. Quamquam imago canis haud raro etiam symbolum est itineris facti (conf. n. 6131. b.). 6810. In vico Stockstadt ad Moenum prope Ascapha (Aschaffenburg) lapis in coemeterio repertus a. 1844. altus 1′ 2′′1⁄2, latus 83". Lapis arae similis, insculptis cornucopiae et candelabris; supra vestigia statuae olim impositae cernuntur; edidit Ios. de Hefner Act. Acad. litt. Bavar. class. philos. Vol. IV. P. II. p. 206. n. 29. ΣΩΘΕΙΣ ΕΚΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΑΜΕΤΡΗΤΩΝΜΑΛΑ ΜΟΧΘΩΝ Ο ΕΥΞΑΜΕΝΟΣ ΑΝΕΘΗΚΑΓΕΝΙΟΥ ΕΙΚΟΝΑ ΣΕΜΝΗΝ Σωθεὶς ἐκ πολλῶν καὶ [α]μετρήτων μάλα μόχθων εὐξάμενος ἀνέθηκα Γενίου εἰκόνα σεμνήν. Genius Vitia metrica insunt in altero versu. nunc est i. q. Aaiuwv. Conf. Creuzer Symb. et Mythol. T. III. p. 794 sq. ed. III. Hominem, qui votum solvit, Isaurum fuisse, qualis etiam in alio monumento memoretur ibidem reperto (Röm. Bayern n. 232.), censet editor. PARS TRICESIMA OCTAVA. INSCRIPTIONES PANNONIAE, DACIAE, ILLYRICI. 6811. Poetovione (Pettau) in lapide anaglyphis ornato; supra est crocodilus, quem a tergo aggreditur panthera; infra miles clypeo apposito dextra innixus; iuxta adstans vir togatus: altera figura militaris sub fornice ad sinistrum latus, altera iuxta item sub fornice; utraque sinistra manu volumen tenet. Utraque figura videtur eundem hominem repraesentare, nunc militari habitu, nunc togatum, ut notat Montfauconius, siquidem M. Aurelius, quem constat in Pannonia fuisse, quum bellum gereret contra Germanos, omnes milites togam gestare iussit. Ex Apiano aliisque edidit Gruterus p. DCLXXI. 14. ex Boissardi schedis Montfauconius Ant. expl. Suppl. T. IV. p. 11. tab. 7. Idem deinceps habet ΑΥΡΗΛΙΩΙΔΗΜΗΤΡΟΙ. Vs. 3. Εὐστάθι, ταῦτα. Αὐρηλίῳ Δημήτρι[ος] καὶ Φηλικίτας Ita emendavit etiam Montfauconius, nisi quod initio ЄYCTAO11 legendum putavit nec quidquam statuit de TANA, quod est TAYTA. De formula Taura vide ad n. 6460. 6759. Reinesii audaciam, qui ECTAOH reponebat, notavit Marinus Inscr. Vill. Alb. p. 98. 6812. In vico quodam inter Arrabonam et Bregetionem (Komorn) in arca sepulcrali; ex Brownii Itinerario edidit Sponius Miscell. erud. antiq. IV. p. 144. n. 14. Habet etiam Tollius Epist. itin. p. 244. (cf. Auson. edit. Toll. p. 789.). Ex Astorio dedit Muratorius T. II. p. CMLVII. 8. idemque ex Comite Marsilio T. III. MDCLXXXVIII. 12. cum Lat. interpret. Rectius dederunt Schoenwisner Itin. Pannon. II. p. 273. Chishullus Itin. p. 113. Sestinus Itin. p. 15. Cf. Hagenbuchius ap. Orell. Collect. inscr. II. p. 358 sq. ΠΑΛΜΥΡΙΕΥΨΥΧΕΙ ΜΕΤΑΠΑTPOC Brown: ΙΤΑΛΜΥΡΙΕΥΨΥΧΕΙ ΜΕΤΑΤΙΑΤΡΟΣ, unde Sponius effecit MEFACIATPOC, quam lectionem ex Astorio expressit Muratorius, qui ex Marsilio ita: ΙΤΑΛΜΥΡΙΟΣ ΕΥΨΥΧΗΣ ΕΙΜΕΤΑΠΑ ΤΡΟΣ, Toll. ΠΑΛΚΥΡΙΕΥΨΥΧΕΙ ΜΕΤΑ ΠΑΤΡΟΣ, quod tentavit Heininius ad Toll. P. 253. Chishullus et Sestinus quae dedimus, nisi quod Chishullus habet E et E pro E et C, Sestinus autem inter singulas voces puncta ponit. Παλμυρί, εὐψύχει μετὰ πατρός. 6813. In ruderibus Ulpiae Traianae in Dacia; transcripsit et edidit Marsilius Danub. Pannonic. Mysicus Vol. II. p. 131. tab. 55. n. 2. unde repetierunt Ferd. Iac. Baier in libello: Expositio.veteris inscriptionis de Aesculapio et Hygea diis piλavgwñois, Altorf 1725. et Muratorius T. I. p. XIX. 1. Habet etiam Schwarzius Opusc. edit. Harl. p. 230. Rectius ex lapide in museo Baronis Bruckenthali (Hermannstadt) asservato transcripsit et edidit Koeppenius Nachricht von einigen in Ungern, Siebenbürgen u. Polen befindlichen Alterthümern, Wien 1823. p. 25 sq. (cf. Annal. Vindob. T. XXIV. Append. p. 21.). Repetiit Orellius Collect. inscr. Latt. T. I. p. 526. n. 1763. Denuo nuper edidit Henzenius Bullett. dell' Instit. archeol. Rom. 1848. p. 185. ΑΣΚΛΗΠΙΟ ΚΑΙ AEIOCAIAIAN.. 5 ONEWTEPOCEY XAPICTHPION Vs. 1. Marsil. ACI HIIIW, Mur. ACKAHNI, Köpp. ACKAнNIW. Vs. 2. Mars. 11€IA, Mur. YIAI, Köpp. vПIEIA. Vs. 3. Mars. IAANOPWПOIO, Mur. Ασκληπιῷ καὶ Ὑγιείας θεοῖς φιλανθρώποις ̓́Αξιος Q. Axius Aelianus v(ir) e(gregius) procurator Dacia repertis ap. Gruter. p. iv. 8. xXXVII. 11. LXXVIII. 1.2. cí. 4. quarum in duabus subscriptum IONI. Dixeris igitur nostrum Axium Aelianum esse eundem illum. Ionius Baiero sculptor videtur esse. Nec habeo quod contra dicam. De piλavgwnia deorum varia congessit Baierus 1. c. 6813. b. Ex ruderibus veteris Coloniae Apuli prope oppidum Carlsburg, in parva ara anaglyphis ornata: in altero latere repraesentatur Medusa, in altero vasculum floribus refertum, caput bovis et serpens; in tertio inscriptio est, quam edidit Henzenius Bullett. dell' Instit. archeol. Rom. 1848. p. 178. ΗΛΙΩ ΑΝΕΙΚΗ ΤΩ. ΕΡΜ НС. ГОРГІ 5 ΟΥ.ΑΝΕΘΗΚΕ 6814. Ἡλίῳ ἀνεικήτῳ Ἑρμῆς Γοργίου ἀνέθηκε. In Auraria maiore (Abrudbania s. Grofs-Schlatten, Altenburg) in urceo, qui asservatur Klausenburgi in collegio Arianorum; edidit Koeppenius Nachricht von einigen in Ungarn, Siebenbürgen u. Polen befindlichen Alterthümern, Wien 1823. p. 26. ΕΙΛΕ ОСЕРАПІС Εἷλεώς μοι ὁ Σέραπις καὶ οἱ θεοὶ πάντες. ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ 5 ПАНТЕС 6815. Albae Iuliae in Dacia; ex Sigleri schedis edidit Gruterus p. LXVIII. 6. unde repetiit Martorellus Thec. calam. I. p. 147. Denuo transcriptam edidit Henzenius Bullett. dell' Instit. archeol. Rom. 1848. p. 179. ADDENDA ET CORRIGENDA. Ex instituto huic volumini additis supplementis praeter operarum vitia non solum ea, quae quum ipse mutanda intellexi tum viri docti interim monuerunt, enotavi atque percensui, sed etiam inscriptiones per eas regiones, quarum titulos hoc volumen complectitur, recens repertas, suis locis inserendas putavi. Harum inscriptionum aliae schedis debentur virorum doctorum, qui institutum nostrum liberaliter adiuverunt, aliae eaeque longe plurimae ex libris petitae sunt, qui aut non prius in lucem emissi erant quam ii huius voluminis fasciculi, quibus inserendae inscriptiones erant in illis libris publicatae, aut sero ad me pervenerunt. Et ex schedis quidem virorum doctorum, quibus inscriptiones ineditas aut nova editarum apographa debemus, inprimis notabilia sunt quae Loewius ex itinere a. MDCCCXLV. per Lyciam suscepto reportavit collectanea, quorum partem in Annal. Instit. archaeol. Rom. Vol. XIX. publicavi: tantaque ille liberalitate usus est, ut non solum titulos in Lycia accuratissime et nitidissime a se transcriptos sed etiam plagulas, quibus tum madidis singulorum lapidum faciem impresserat, mecum communicaret. Nonnulla augendis inscriptionibus Paphlagoniae ex schedis Sidoux, qui cum Choiseul-Gouffiero in legatione fuit, accepta a Dionysio (Denis) mihi transmisit vir amicissimus, A. E. Eggerus, Parisinus. Novissimeque mihi traditae schedae Mommsenii sunt, eo nomine insignes, quod praeter titulos aliquot ineditos per regionem Neapolitanam collectos inscriptiones Graecas continent ex libris et ephemeridibus in Italia publicatis petitas, quibus libris nec Boeckhio in primordiis collectionis olim uti nec mihi posthac continuanti eam et augenti licuit: addito insuper si quid inscriptionum repertum est in libris manu scriptis, qui in bibliothecis publicis Italiae asservantur; quo pertinent Io. Bapt. Casimiri Epistola apologetica ad Q. Mar. Corradum a. MDLXVII. ex bibliotheca Brundisina et Fabii Iordani Historia Neapolis inter annos MDLXXI - MDXC. composita quae asservatur Neapoli in bibliotheca Burbonica. Unde factum est, ut in his Addendis numerus augeretur titulorum illorum, quos in ipso opere recepissem, si mihi in tempore uti libris licuisset, quibus illi continentur. Sed plurimum laborem libri interim oblati attulerunt, ex quibus praecipue nominandi sunt: Texier, Description de l'Asie mineure, Par. T. I. 1839. T. II. et III. 1849. fol. Agnew, p. 25 Archaeol. Britann. T. XXVIII. 1840. 4. Steuart, Description of some ancient monuments in Lydia and Phrygia, Lond. 1842. fol. W. J. Hamilton, Researches in Asia minor, Pontus and Armenia, Vol. I. et II. Lond. 1842. 8. ex quo libro, quum licuisset, nonnullas inscriptiones occupavimus p. 30.; Spratt and Forbes, Travels in Lycia, Milyas and the Cibyratis, in company with the late rev. Daniell, Vol. I. et II. Lond. 1847. 8. Letronne, Recueil des inscriptions grecques et latines de l'Égypte, T. II. Par. 1848. 4. It. Journal des Savants, 1848. Jac. Kennedey Bailie, Fasciculus inscriptionum Graecarum, Lond. et Dubl. 1842. 4. Fasc. II. 1846. Fasc. III. 1849. Le Bas, Revue de philologie cet. Par. 1845. 8. Eiusd. Voyage archéologique en Grèce et en Asie mineure, T. III. fasc. inscr. 12. 13. 14. 1847. 1848. 4. Lud. Rossius, Intelligenzblatt zur allgem. Litteraturzeitung, 1845. n. 36-40. Eiusd. Kleinasien und Deutschland, Hal. 1850. 8. H. Barthius, Rhein. Mus. d. Philol. VII. 2. 1849. In tanta copia inscriptionum ex his libris redundante etsi mihi etiam de illis titulis monendum esse duxi, qui quum hoc volumine contineantur posthac ab aliis editi sunt aut ex impressis exemplis repetiti aut ex lapidibus denuo transcripti, tamen horum repetitam editionem non recensui pluribus nisi ubi aut meliorem lectionem allatam aut minus recte iudicatum ab editoribus cognovissem. Praeterea in his Addendis conscribendis grato animo quum aliorum monitis usus sum tum Caroli Keilii et Caelestini Cavedonii, qui posteaquam de prioribus fasciculis huius voluminis censuram egerunt, ille in Annall. critt. Berolin. 1845. n. 18. et in Gersdorffii Repertor. Lips. 1849. I. p. 193-205., hic in Aunal. Inst. arch. Rom. Vol. XIX. 1847. p. 152-178., non destiterunt incepto, sed, qua sunt benevolentia, liberaliter me adiuverunt transmissis schedis, quibus uterer, si ita ferret. His viris doctis et benignis non minorem me gratiam habere quam iis, quibus exempla debeo inscriptionum, consentaneum est. Neque enim in hac materia tractanda ubique omnia ab uno praestari possunt, et usus augetur, si habeas multiplicatam in dies materiam. Ceterum ut libros, unde hausi inscriptiones, ita viros eruditos quibus quaeque debeo, suo quemque loco, ut par est, nominavi. Finem Addendis imposui mense Septembri exeunte a. MDCCCL. N. 3810. p. 1. Aids BpovTwvTos, cuius mentio fit quum alias tum n. 3817. b. in his Add. 3819. 3822. 4135., Cavedonius in Ann. Inst. arch. Rom. Vol. XIX. p. 132. monet imaginem exhiberi etiam in nummis Dorylaei (Mionnet Descr. n. 520. Suppl. 325.). N. 3813. p. 1. vs. 2. init. vide ne fuerit NHCA N. 3819. accurate edidit Bailius 1. c. II. p. 251. ӨЕОІСКА ΤΑΧΘΟ NIOICKAI ΔΙΒΡΟΝ TWNTI ΜΕΝΩΝ, ὠνησαμένων. Verbum παρασχομένων (conf. Donarium est diis inferis et Iovi tonanti oblatum eo n. 4078.) vel simile desiderat Keilius. N. 3814. p. 2. vs. 2. vide ne fuerit TIZAN, ut n. 3843. 3883. ubi nihil mutandum (cf. n. 3843. et n. 3827. v. in his Add.). N. 3816. p. 2. Zvi nunc ad hominem pertinere atque esse nomen viri proprium coll. Keilio Spec. onomotol. p. 18. arbitratur Cavedonius 1. c. p. 133. Quo posito statuendum esset patrem, cui liberi monumentum posuerunt, Aía et Atticum audiisse. At Vocabulum TITTα docet liberos Attici, quod monumentum Iovi posuerunt, simul patri consecratum esse voluisse. Geminum exemplum est Vol. II. n.3766. quo titulo Iovi et parentibus aliquid dedicatur. Similiter dedicatio fit θεοῖς καταχθονίοις καὶ Διὶ βρον TVT n. 3819. convenienter formulae sepulcrali Secis καταχθονίοις καὶ τῷ δεῖνι, ut n. 6649. N. 3817. p. 2. In nummis Prymnessi Iuppiter repraesentatur sedens, qui Cavedonio 1. c. videtur esse Ζεὺς Παπίας, Πάπας, Παπαῖος. Cf. Eckhel. Num. vet. tab. xiv. n. 16. Lobeck. Aplaoph. p. 1048. consilio ut ulciscerentur mortem alicuius. Alias habetur in eiusmodi titulis Geoïs óríois nai dinaíois n. 3830. Θεοῖς ὁσίοις δικαίοις ii nai dina ut Vol. II. n. 3594. cf. Vol. IV. n. 6845. b. aut invocatur "Hos, ut Vol. II. n. 2016. d. in Add. Manus adversis palmis sublatae, quae in his titulis expressae cernuntur (conf. Vol. II. n. 2042. Vol. III. n. 4206.), videntur certum quoddam exsecrationis genus denotare, de quo post Spretium Hist. Ravenn. I. p. 216. et Cavedonium Ind. del mus. del Cataio p. 58. plura collegit Ludolfus Stephanius Ind. schol. in Univ. litt. Caes. Dorpat. per alt. sem. 1849. habend. p. 12 sqq. Post n. 5820. p. 3. insere: Prope Yapuldak in loco dicto Antonio, litteris rubro colore inductis; edidit Steuart I. c. p. 12. + TIMOOE - - ΥΠΟΥ ΠΟΛΥΔ -. Τιμοθέ[ο]υ [το]ῦ Πολυδεύκου. Post n. 3822. b. p. 3. adde: 3822. b.2 In pago Alekiam s. Alekian, quem Pocockius vidit esse veterem Rrrrrr 2 |