T. Iulio T. f. Vol(tinia) Dolabellae, 1111vir(0) ab aerar(io), pontifici), praef(ecto) vigil(um) et armor(um) sacra synhodos Neapoli certamine quinquennali dec[revit]. 5 Ψήφισμα τῆς ἱερᾶς [Τραϊαν]ῆς ̓Αδριανῆς συνόδου τῶν [περὶ τὸν] Αὐτοκράτορα Καίσαρα Τραϊανὸν ̓Αδριανὸν Σεβαστόν, νέον Διόν[υσον], συναγωνιστῶν· ἐπεὶ Δολάβελλ[α, ἀν]ὴς οὐ μόνον ἐν τῇ λαμπρο[τάτῃ πατρίδι] διά τε γένους δόξαν καὶ βίου ἐπιείκειαν [λ]όγῳ καὶ ψυχῆς μεγαλει[ότητι διενηνοχ]ώς, ὅτι διὰ τοῦ τοιούτου πάσῃ [τῇ ο]ἰκουμένῃ οὐ[χ] ἥκι[στα φιλεῖ διαδίδο10 σθαι ἡ περὶ πολίτου ἐπικρατο]ῦσα γνώμη, τοι[αῦτα εὐεργέτησε]ν ἡμ[ᾶς], ἀνθ ̓ ὧν καὶ πρότ[ερον ἤδη ἐξενηνόχαμεν περὶ τ]οῦ ἀνδρὸς μαρτυρίαν Synodus haec de Hadriano denominata (conf. 6785.) videtur esse gymnica et, ni fallor, quodam modo περιπολιστική (vide Vol. I. n. 349. Vol. II. n. 3476. b. cf. Boeckhium Vol. II. ad n. 3067. et nos Vol. III. n. 5804.), ita tamen ut sedem habuerit Nemausi. Nam decretum a synodo factum est Neapoli certamine quinquennali, de quo vide ad n. 5804. Dolabella magistratus Nemausensis fuit. Nemausenses fere tribui Voltiniae adscripti fuerunt, ut colligi potest ex titulis Latinis Nemausi repertis (vide Histoire de l'Acad. des Inscr. T. XIV. tab. 3. litt. n. o. p. tab. 2. litt. m.). Dolabellae munera habes in titulo Nemausensi (Hist. de l'Acad. d. Inscr. T. XIV. tab. 3. litt. n.): 6787. SOILLIO.T.F.VOLT. VALERIANO PONTIFICI. PRAEFECT 5 VIGILVMETARMORVM .QVVMPVBLICVMHABE D. D. Soillio T. f. Volinia) Valeriano, IIII viro ab aerar(io), pontifici, praefect(o) vigilum et armorum, [e]quum publicum habe(nti) decreto) decurionum). Nemausi fragmentum a. 1739. repertum; editum est Hist. de l'Acad. des Inscr. T. XIV. tab. I. A. (conf. p. 107 sq.) Nemausi fragmenta a. 1739. reperta; edita sunt Hist. de l'Acad. des inscr. T. XIV. tab. I. B. C. D. E. (conf. p. 107 sqq.). Fragmentum a edidit Maffeius Mus. Veron. p. ccccxiv. 5. qui ibi etiam reliqua citat. Fragmentum & dedit Millinus Voyage dans le midi de la France T. IV. p. 255. Tit. a. vs. 2. Maff. EПEIAНCAMMIOC; vs. 3. Maff. omittit El. Tit. b. vs. 2. extr. Hist. acad. IAO TEH; vs. 3. Mill. A pro ▲ et ultimo A; vs. 5. init. Hist. acad. PIC, Mill. IC; ib. extr. Hist. acad. ПAI, Mill. ПA; vs. 6. Hist. acad. ANENAENTWCOCWN ANA, Mill. ANENACI AOCWNANA; vs. 7. Hist. acad. ICENTEAIA, Mill. €NENTEAIA; vs. 10. Hist. acad. WAEC, Mill. AEO. P Ex decreto nihil superest nisi: Ψήφισμα γεγονότων Tit. c. est ex recensu comoedorum et chorau- πα-; - ος Καισαρέως, Τραλ[λιανοῦ] -; vs. 5. τος Ταρσεὺς κωμ[ῳδὸς] [της] ἐν Ρώμῃ ἱερᾶς συν[όδου] Καπετ[ωλείοις] -; vs. 8. -; vs. 7. χοραύλης υἱός, ἄρχων συνό[δου] - - - ; vs. 9. Τραλλιανός, χορ[αύλης]; vs. 10. Σεβαστονείκη[ς], vocabulum formatum ut ἱερονείκης, Καπετωλιονείκης (n. 6829.). Tit. d. est ex decreto, quo laudatur aliquis, qui in rem publicam beneficia contulit, ut colligi potest ex membris orationis superstitibus: [T Nε]μαυσ[ίων πόλει] [ἔ]δωκε δην[άρια] Tit. e. apographum non eiusmodi est, ut definiri aliquid de argumento possit. 6789. Nemausi inscriptio a. 1710. reperta; edidit Sallengre Nov. Thes. ant. Rom. Praef. p. 7. deinde Martene et Durand Voyage littéraire P. I. p. 30g. Menard Antiq. de Nîmes VII. p. 319. Maffeius Gall. antiq. sel. ep. xr. p. 6o. et Mus. Veron. p. CCCCXIV. 6. cum interpret. Lat. Osservaz. letter. IV. p. 238. Ex Sallengero repetiit Muratorius T. I. p. DXL. 1. ex eodem litterisque Maffei citatur in libro: Saggi e dissertaz. accadem. dell' Accad. Etrusca di Cortona T. II. p. 146. Ex Maffeio repetierunt Bonada Anthol. T. II. p. 246. (cf. Burmannus Anthol. Lat. II. p. 69. Brevall Travels through Spain, France cet. III. p. 204. 205. Van Goens de Cenotaphiis n. 77. Klotzius ad Tyrt. p. 49.). Postremo edita est in commentatione: Lettre inédite de M. de la Bastie (Bimardi) à Mr. de Caveirac sur une inscription Grecque et Latine de la ville de Nimes, avec des observations par A. L. Millin, quae excusa est in libro Magas. encycl. 1814. T. VI. p. 328 sqq. unde repetiit Orellius Collect. inscr. Latt. n. 4855. Epigramma Graecum dederunt Brunckius Anal. III, 303. Iacobsius (Animadv. III, 2. p. 279.) Anthol. Palat. Append. n. 120. ΑΝΘΕΑΠΟΛΛΑ ΓΕΝΟΙΤΟΝΕΟΔΜΗΤΩ ΕΠΙΤΥΜ ΒΟΜΗΒΑTOCAYXMΗΡΗΜΗ ΚΑΚΟΝΑΙΓΙΠΥΡΟΝ 10 AMAIAKAICAMYOYXAKAIYAATINHNAPKICCOC Vs. 3. init. V omittunt Mart. et Dur. Bimard. D(iis) manibus) C. Vibi Liciniani. vixit) ann(os) XVI. m(enses) VI. 5 C. Vibius Agathopus et Licinia Nomas filio) optimo, püssim(o). Ανθεα πολλὰ γένοιτο νεοδμήτῳ ἐπὶ τύμβῳ, μὴ βάτος αὐχμηρή, μὴ κακὸν αἰγίπυρον, 10 ἀλλ ̓ ἴα καὶ σάμψουχα καὶ ὑδατίνη νάρκισσος, Οὐΐβιε, καὶ περὶ σοῦ πάντα γένοιτο ῥόδα. De voto sollemni conf. n. 5759. 6200. Agathopus et Nomas videntur Graeci natione, servi manumissi a Licinio quodam, qui ex familia Vibia fuit. 6790. Nemausi pyramides parvae tres ex terra igni cocta repertae sunt, quarum una inscripta est litteris OY, altera littera X, tertia nullam habet inscriptionem. Has pyramides qui edidit Caylus Recueil d'antiquit. T. V. P. V. tab. 98. n. 5. p. 276 sq. magnitudinem earum descripsit ita: „, Hauteur de la plus grande, six pouces trois lignes: largeur sur la face de chaque base, deux pouces neuf lignes; hauteur de la seconde, cinq pouces trois lignes: largeur du quarré de sa base, deux pouces quatre lignes; la troisième est la plus mal formée; elle est travaillée encore avec moins de soin que les autres; elle est presque ronde à sa base et sa hauteur est de trois pouces dix lignes." Idem de usu talium pyramidum coniecit haec:,,Je croirois qu'elles pourroient avoir servi à marquer dans un magasin les assortimens et le nombre compté d'un intervalle à l'autre, qui se trouvoit rempli de marchandises en état d'être vendues, et cependant de qualité et de prix différens. L'une et l'autre de ces circonstances étoient désignées par ces pyramides. J'ai su depuis qu'on avoit trouvé à Herculanum une chambre qui renfermoit plusieurs balances, dont les poids de même matière, d'une forme égale et d'une proportion pareille, portent les mêmes caractères. Un si grand nombre de circonstances semblables ne laissent aucun doute sur la conformité de l'usage. On peut ajouter, sans craindre de se commettre, que ces poids d'une matière si commune et travaillés avec si peu de soin, ne servoient que pour le détail des denrées les plus grossières et dont l'usage étoit le plus répété." Nolui huius supellectilis notitiam praetermittere, propterea quod similes pyramides etiam in solo Athenarum reperiri nuper mihi in litteris nuntiavit Stephanus Cumanudes, professor Atheniensis, qui ex uno exemplo enotavit inscriptionem PAYK, i. e. Tux(v). Extant huius supellectilis exempla etiam in museo regio Berolinensi. 6791. Burdigalae olim in aede St. Andreae; ediderunt Apianus p. CCCCLXXXIX. Lipsius in Auctar. Smet. Inscr. p. 59. Sincerus Append. ad Itiner. Gall. p. 41. Ex Vineto (ad Ausonium) edidit Gruterus p. DCCCII. 1. cum interpret. Lat. unde repetiit Fleetwood Inser. syllog. p. 285. 1. litteris minusculis; item ex Grutero dederunt Bonada Anthol. T. II. p. 129. Brunckius Anal. III. p. 310. n. 730. Iacobsius (Animadv. III, 2. p. 316. „Historia huius distichi narratur in vita Ioan. Guijonii, quam fratrum Guijoniorum operibus praefixit Phil. de la Mare, ibidemque repetitur") Anthol. Palat. Append. n. 232. Translatio Latina ap. Ferretium Mus. lapid. p. 33o. conf. Anthol. Lat. II. p. 51. n. LXXIV. Lugduni ad introitum ecclesiae S. Irenaei; edita est ex Artaudi apographo in Ferussac Bullet. des sciences histor. T. IV. p. 193. Tractavit Welckerus Syllog. epigr. p. 94. et ex novo apographo, quod Florentiae vidit, in Mus. Rhen. III. 1845. (1844.) p. 263 sq. PIT. Vs. 10. Welck. THKITWNDOONEPWN, Art. D(iis) manibus) Lucretiae Valeriae Sex(tus) Avius Hermeros coniugi sibi merit(ae) et sibi vivus posuit et sub ascia dedicavit. Ὁ φθόνος ὡς κακόν ἐστιν· ἔχ[ει δέ] τι καλὸν ἐν αὑτῷ· τήκ(ε)ι γὰρ φθονερῶν ὄμματα καὶ κραδίην. Epigramma habetur etiam in Anthologia ap. Brunck. Anal. T. III. p. 242. n. 429. Iacobsium (Animadv. III, 2. p. 117.) Anthol. Palat. II. p. 376. n. 193. Ibi vs. 1. legitur: ὁ φθόνος ἐστὶ κάκιστος· ἔχει δέ τι naλov ev air. Lapidis lectio praestat. Verba EXI TAPTI dixeris nata esse ex EXEIAETI, nisi proba bilius lapicidam errasse, propterea quod etiam postea THKI pro THKEI dedit; in quo videri potest mente praecepisse particulam ПAP altero demum versu exarandam. In ea autem lectione (Txe yag) consentiunt Anthol. et, ut videtur, lapis. Ductum putatur epigramma ex Isocratis Evag. p. 190. To'Twv δ' αἴτιος ὁ φθόνος, ᾧ τοῦτο μόνον ἀγαθὸν πρόςεστιν, ὅτι μέγιστον κακὸν τοῖς ἔχουσιν ἐστιν (cf. Stob. tit. xxxv.). Illud apparet sententiam ad invidiam et violentiam arcendam, fere ut phalli symbolum, inscribi solitam esse, ut etiam Welckerus monuit. Ita Zacynthi in epistylio portae nunc ecclesiae in monte Elato incisum epigramma: ὁ φθόνος αὐτὸς ἑαυτὸν ἑοῖς βελέεσσι δαμάζει. Vol. II. n. 1935. 1935. quod et ipsum habetur in Anthol. Χ, 111. (conf. Chrysoberges Διατριβὴ περὶ τῆς ἐν Ζακύνθῳ Ἑλληνικῆς ἐπιγραφῆς. ἐν Ναυπλίῳ 1834.). 6793. In suburbio Lugdunensi prope Rhodanum, in horto Ivordii; ex Paradíno et Verderii schedis edidit Gruterus p. DCCCCXXXIII. 11. Lugduni olim in xenodochio S. Laurentii; ex Paradini schedis edidit Gruterus p. DLXIII. 7. NIKACI SEVERIANVS. 7. LEG.II. AVG.CVM. PATERNIA NIKACI VICTORINA.ET.TERTINIA.TERTINA. FILIS Memoriae perenni, quiaeti (i. e. quieti) aeternae Ter- Paternia Victorina et Tertinia Tertina filis p(onen- Χαῖρε Νικασί. 6796. Lugduni in muro claustri Basilicae Ioannis; ex schedis Paradini edidit Gruterus p. CCCCXXIV. 5. Bonae memoriae et spei aeternae spiritu quoque incomparabili Feliciae Minnae, feminae rarissimae, castitatis, exempli, affectionis plenae erga omnes homines, Iulius Primitivus dec(urio) Coloniae) C(laudiae) C(opiae) Aug(ustae) Lug(dunensis) coniugi incomparabili, quae vixit ann(os) XXXII, mens(es) V, dies IIII, sine ulla querella, sibique vivus fecit et sub ascia dedicavit. Πένταδι, ὑγεί[α]ινε, [λ]ύπ(ε)ι. p. ΥΓΕΙΛΙΝΕΛΟΥΡΙ Monetur ap. Gruter. p. cccxxxiv. „Menestr. hist. 83. Graecis vocabulis hinc inde extantibus addit superius D.M. habetque vs. 3. MINAE". Barth. Advers. XXII. c. 21. vult MIMIAE. Sigla Champer in Append. lib. de claris Lugdunensibus mire interpretatur decurio trecentorum Augurum Lugduni. In Graecis АɅYП i. e. АAYПEI legendum esse vidit Orellius (Collect. Inscr. Latt. Vol. II. p. 359.). Augusteduni in cippo marmoris candidi a. 1809. effosso; edita est Magas. encycl. a. XVI. (1811.) T. II. p. 136. cum supplemento Visconti; rursus nuper edidit Ed. Thomas Hist. de la ville d'Autun, 1846. p. 241. |