Apparet haec fragmenta pertinere ad congratulationem Imperatori diem natalem celebranti decretam a Graecis Asiam habitantibus. Fragmenta b. c. videntur esse ex decreto ipso, cuius principium est a. col. II. Ibidem quae praecedunt, haud dubie rogationem continent, ex qua decretum factum. Letronnius (Journ. des Sav. 1829. p. 688.) in honorem Tiberii haec decreta putavit ob beneficia, quibus is Asiae duodecim urbes terrae motu collapsas levavisset. Verba quidem tit. c. vs. 9. ἥτις ἐστὶν πρὸ ἐννέα Kaλανδῶν produnt Augustum, qui natus est ante d. ix. Cal. Octobr. (conf. Eckhel. D. Ν. Τ. VI. p. 69. Et Augusti diem natalem constat ubique terrarum solitum esse celebrari. Conf. n. 39o2. 6. Igitur, si Tiberius est laudatus Imperator, coniicias, ut in tam la cero titulo, tamen Augusti diem natalem certa quadam ratione ibi fuisse commemoratum. Tit. a. col. II. vs. 4. Apollonius Menophili f. Aezanita videtur aut pater aut frater esse eius Menophili, ad quem litteras dedit Nero; quarum litterarum fragmentum reportavit Hamilt. Research. n. 16. Ad b. vss. 1. 2. Letronnius confert verba inscriptionis Rosettanae n. 4697. lin. 47. ἐπωνύμους (ἡμέρας), αἱ δὲ πολλῶν ἀγαθῶν ἀρχηγοί εἰσιν. Ad sententiam sequentem comparaveris Plut. Quaest. Rom. 289. 22. ὅτι τῆς Ῥώμης ἡ τύχη παρέσχε τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν γένεσιν, ἢ φυσικώτερον ἔχει λόγον τὸ πρᾶγμα καὶ φιλοσοφώτερον, ὡς τὴν τύχην πάντων οὖσαν ἀρχὴν καὶ τὴν φύσιν ἐκ τοῦ κατὰ τύχην συνισταμένην, ὅταν τισὶν ὡς ἔτυχεν ἀποκειμένοις τάξις ἐγγένηται. Tit. c. vs. 7. quid sit νέα νουμηνία, in tanta lacuna non liquet. 3958. Apameae Ciboti, hodie Dineir, in basi; ed. Arundell. Itin. vII eccles. As. min. in tab. lithogr. n. 17. (conf. p. 110.). Tractavit Letronnius Journ. des Sav. 1829. p. 687. Denuo ed. Hamilton. Research. in As. min. n. 199. Primam vocem habeo etiam ex schedis Alex. De Laborde, quas misit Letronnius. ΜΑΡΚΙΑΝΣΕΒΑΣΤΗΝ 5 ΚΟΥΑΤΤΑΛΟΥ ΑΡΓΥ ΛΕΩΣ Vs. 1. Arund. MAPKAN, Lab. et Ham. MAPKIAN, quod dedi. Vs. 1. extr. THN habet Hamilt. Μαρκιαν[ὴν] Σεβαστὴν ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος καθειέρω5 σεν ἐπιμεληθέντος Μάρκου Αττάλου ἀργυροταμίου τῆς πόλεως. Marciana anno vi. Traiani (a. p. Chr. 111.) nondum Augusta vocatur sed Augusti filia. Mortua autem fuit iam anno 114. Inter hos igitur terminos inscriptionem positam iudicavit Letronnius. Confer n. 3959. 3959. Apameae Ciboti, hodie Dineir, in basi; ed. Arundell. 1. c. n. 16. et Hamilton. Research. in Asia min. n. 200. Habeo etiam ex scheidis Alex. De Laborde, quas misit Letronnius. Apameae Ciboti, hodie Dineir, in colle quodam prope urbem; ed. Arundell. 1. c. in tab. lithogr. n. 12. conf. p. 109. 244. Tractavit Letronnius Journ. des Sav, 1829. p. 687. Denuo ed. Hamilton. Research. in As. min. n. 193. sine memorabili varietate. Habeo etiam ex schedis Alex. De Laborde, quas misit Letronnius. ΟΔΗΜΟΓΟΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΩΝ ΡΙΟΥΥΙΟΝΚΥΡΕΙΝΑΜΙΘΡΙΔΑΤΙΝ 5 ΑΡΧΙΕΡΕΑΤΗΣ CIACTONEΑΥΤΩΝ 10 In apographis Cet Σ promiscue. Vs. 5. Arund. ΑΕΙΛΕΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ, Lab. ΑΣΙΑΣΤΟΝ ΕΑΥΤΩΝ, Ham. ACIACTONEAYTON. Vs. 6. extr. TE omittit Arund. Vs. 7. Arund. ΤΗΝΚΛΟΓΩΝ ΚΑΙΗΘΕΡΑΝΗΙΝ, Ham.ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΗΘΕ ΚΑΙΕΙΙΙΝ, Lab. quod dedi. Vs. 8. Arund. ΕΥΜΟΙ et vs. 9. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ. Vs. 11. Arund. ΞΕΝΩΝΑΣ, Ham. ΖΕΝΩΝΟΣ, Lab. quod dedi. Ὁ δῆμος ὁ ̓Απολλωνιατῶν τῶν ἀπὸ Ῥυνδάκου ἐτείμη σεν Τιβέριον Κλαύδιον Τιβερίου υἱὸν Κυρείνα Μιθριδά 5 την, ἀρχιερέα τῆς ̓Ασίας, τὸν ἑαυτῶν προστάτην καὶ εὐεργέτην, διά τε τὴν ἐκ λόγων? καὶ ἤθει ἀρετὴν καὶ διὰ τὴν πρὸς αὐτὸν εὔνοιαν· τὴν ἐπιμέλειαν ποιησαμέ10 νου τῆς τοῦ ἀνδριάντος ἀναστάσεως Ξένωνος Απολλωνίου, ἀνδρὸς κρατίστου τῶν πολειτῶν. 1 Recte de hoc titulo iudicat Letronnius, qui Mithridati civi Apamensi honori datum ab Apolloniatis Mysiae statuit. Cf. Vol. II. n. 2981. 3960. b. Apameae Ciboti, hodie Dineir, in coemeterio; ed. Hamilton. Research. in Asia minor n. 203. ΑΡΤΑ ΑΡΤΕΜΙΔΩΡΟΥΜΕΤΑ ΣΕΛΙΔΩΝ ΔΥΟΝΑΕ...N 5 ΤΟΝ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΤΙΕΡΟ ΤΑΤΗ ΠΛΑΤΙΑΕΠΙΜΕΛΗ ΘΕΝΤΩΝCΤΗ... ANACTA ΣΕ ΘΕΜΕΝΕΚΛΕΟΥΣ ΠΡΟΚΛΟΥ ΤΟΥΑΡΤΕΜΙ Αρτας Αρτεμιδώρου μετὰ πάσας ἀρχὰς καὶ λιτουρ γίας καὶ τὰ ἔργα ἐν τῷ σταδίῳ σελίδων δύο [ἀ]ν[ε]σ[τη5 σε]ν τὸν ἀνδριάντα τ[ῇ] ἱερ[ω]τάτῃ πλατίᾳ· ἐπιμεληθέντων τῆ[ς] ἀναστάσεως Μενεκλέους Π[ατρ]όκλου τοῦ 10 Αρτεμιδώρου καὶ Μενεκλέους Τρύφωνος τῶν ἀνε[ψι]ῶν αὐτοῦ. Αρτας nomen notum est ex Thucyd. VII, 33. Vs. 4. σελίς est spatium inter sedilia. Vs. 6. πλατία est πλατεία, quae nunc vocatur ἱερωτάτη, haud dubie ob simulacra deorum ibi posita. 3961. Apameae Ciboti, hodie Dineir; ed. Arundell. Itin. VII eccles. As. min. in tab. lithogr. sine numero. Apameae Cibori, hodie Dipeir, ad pontem fuminis Marsyae, ed. Hamilton. Research. n. 206. Apameae Ciboti, hodie Dineir, in campo; ed. Arundell. Itin. VII eccles. As. min. in tab. lithogr. n. 18. (cf. n. 110.) ΑΥΡΟΖΟΣuoc€ΠΥΕΑΤΟΗΘΟ ΑΥΡΗΛΙΑ CYNKΛΙΤΙΚΗ 5 ΕΙΔΕΤΙΕΠΙΤΙΔΕΥΣΕΙΘHΣEICTOΙΕΡΩΤΑΤΟΝΤΑΨΕΙ --ETAL--ΑΥΤΟ..ΑΔΗΜΗΤΡΙΑΝ 5 μετέδων ἐμαυτοῦ πάντα τῇ ψυχῇ καλά. ἀμάχως ἐβίωσα με[τὰ φί]λων κ(αὶ) συγγενῶν, μηδέποθ ̓ ὑπούλως [μηδὲ] δολίως λαλ[ῶ]ν τινι. οὗτος ὁ βίος μοι [γ]έ[γ]ον ̓ ὅταν ἔζων ἐγώ. εἰς πάντα δ' ηὐτύχησα εἰς αὐτὸν πιστεύ[σα]ς [9]εῷ· 10 [τ]ὸ δ ̓ ἐ[φειλ]όμενον ἀπ[έδ]ωκα τῇ φύσ[ει τζέλος, Ῥούφ[ῳ ποθει]νὸς ἀεί? μου γλυκυτάτῳ πατρὶ κ(αι) Παυλείν[ῃ δάμαρτι] φιλάνδρῳ μέχ[ρ]ι τ[έ]λους. Versus pessimi sunt. Auctor dum senarios sectatur, plerumque versus effecit hypermetros, ut mittam reliqua vitia metrica. In lapide plurimae evanuerunt litterae ligatae, ut vs. 2. ΚΤΩΜΈΝΟC et ΤΡΥΦΩΝΟΥΝ, vs. 4. ΠΡΟΣΗΚΕΙ ΕΥΣΤΑΘΕΙ, vs. 12. ΜΕΧΙ ΈΛΟΥΣ. Vs. 7. δολίως bisyllabum est. Vs.g. εἰς αὐτὸν (scil. τὸν βίον) male inseruit auctor; quibus vocabulis eiectis versus satis commode procedit. Sensus ubique planus est et apertus. Unum moneo, vs. 1. τὸ ζῆν ὁ ζήσας significare: qui vita rite functus est; qui eam vivendi rationem iniit, quae sola vitalis haberi debet. Boeckhius, qui una hunc titulum examinavit, putat aliquanto melius, etsi ne sic quidem bene, ita scripturum fuisse auctorem: 3965. Τὸ ζῆν ὅτις ζῇ, καὶ θανών ζῇ τοῖς φίλοις· ὁ κτώμενος δὲ μὴ τρυφῶν σὺν τοῖς φίλοις τέθνηκε περιπατῶν νεκροῦ τε ζῇ τρόπον. ἐγὼ δ ̓ ἐτρύφησ ̓, ὅσον προςῆκον εὐσταθεῖ, 5 μετέδων τ' ἐμαυτοῦ πάντα τῇ ψυχῇ καλά, ἀμάχως δ ̓ ἐβίωσα μετὰ φίλων καὶ συγγενῶν, μηδέποθ ̓ ὑπούλως ἢ δολίως λαλῶν τινί. οὗτος ὁ βίος μου γέγονεν, ὁπότ ̓ ἔζων ἐγώ· εἰς πάντα δ' ηὐτύχησα πιστεύσας θεῷ· 10 τὸ δ ̓ ὀφειλόμενον ἀπέδωκα τῇ φύσει τέλος, Ρούφῳ ποθεινὸς ἀεὶ γλυκυτάτῳ μου πατρὶ ἀλόχῳ τε Παυλείνῃ φιλάνδρῳ μέχρι τέλους. Apameae Ciboti, hodie Dineir; ed. Arundell. Itin. vu eccles. As. min. in tab. lithogr. sine numero. Apameae Ciboti, hodie Dineir; ed. Hamilton. Research. n. 198. - - μνημεῖ]ο[ν] προ[γ]ονικ[όν]. εἴ τινες ἀπολειώσαν[τες καταληφθεῖεν] τὴν ἐπιγραφήν 3967. Nota ἀπολειοῦν simili sensu dictum ut ἀπαλείφειν. In loco Ketschiburla, prope Apameam Cibotum (Dineir), ad fontem; ed. Hamilton. Research. n. 191. SECTIO QUARTA. PHRYGIA PISIDICE ET PAROREUS. APOLLONIA, ANTIOCHIA, PHILOMELIUM, TYRIAEUM. 3969. In oppido Oluburlu, ubi vetus Apollonia (ἡ πρότερον Μορδιαῖον sec. Steph. Βyz. s. v. 'Απολλωνία, cf. Athen. III. p. 81.), in horto Papae; ed. Arundell. Discov. in As. min. Vol. I. p. 245. (cf. p. 243.) litteris minusculis et Hamilton. Research. n. 450. Apolloniae, hodie Oluburlu, supra portam arcis; ed. Arundell. Discov. in As. min. Vol. I. p. 242. litteris minusculis. Versum unum p. 236. dedit litteris maiusculis. Imperfectius ed. Hamilton. Research. n. 454. ex quo tamen apparet, quomodo distincti versus sint in lapide. Itaque utrumque apographum exhibemus: Apolloniae, hodie Oluburlu; ed. Arundell. Discov. in As. min. Vol. II. p. 426. (cf. Vol. I. p. 241. 242.) Tractavit Franzius in Monatsbericht der Berliner Akademie der Wissenschaften, Juni 1859. p. 102 sqq. Col. III. et IV. quattuor priores versus cum iis, quae utrique columnae praescripta sunt maioribus litteris, nuper transcripsit et ed. Hamilton. Research. n. 455. Exhibemus utriusque apographum. [Textum vide pagg. seq. interpositum.] Sunt fragmenta tria data ab Arundello forma ét consecutione, quam stare non posse iam Leakius (ad Arundell. I. p. 241.) vidit, qui monuit col. III. vs. 1. continuari col. II. vs. 2. unde effecit γεγονέναι Ποπλίῳ Σουλπικίῳ καὶ Γαΐῳ Οὐαλγίῳ ὑπάτοις. Quod verissimum est. Itaque Franzius, quum col. IV. et V. sir militer composuisset, ubi Mag[*]ῳ Κράσ[σ]ῳ καὶ [Γ]ναίῳ Λέντ[λ]ῳ Α[γ]ουρι, restituissetque etiam cetera, quae possunt restitui, animadvertit his fragmentis contineri indicem rerum ab Augusto gestarum, qui Ancyrae in templo repertus est, unde vulgo monumentum Ancyranum vocatur (Chishull. Antiq. Asiat. 165 sqq. conf. Oberlinus ad Tacit. T. II. P. II. Ρ. p. 837 sqq. et Wolf. ad Sueton.). Hinc patet non solum Ancyrae indicem rerum ab Augusto gestarum fuisse expositum una cum Graeca interpretatione (vide n. 4o40.), sed etiam in aliis Asiae urbibus, quae saepe multis ab eo beneficiis sunt affectae, eundem ei honorem solitum esse haberi. Quod apud Apolloniatas qua occasione factum sit, non liquet. Fuerunt columnae septem, quibus universus index Graece redditus continebatur. Prima columna cum dimidia parte secundae interiit; item sexta et septima. Ceterarum superest principium, ex eoque fere versus seni. Hoc quo planius fieret, addidi tabulam [Continuatur pag. 56.] |