3938.

Laodiceae ad Lycum, hodie Eski - Hissar, „non procul ab aquaeductu post traiectum fluviolum, qua ad urbem ascenditur, in lapide muro apposito"; extat in Append. II. cod. Askew. ex cod. Chishulli I, 83. unde misit Müllerus.

Laodiceae ad Lycum, hodie Eski-Hissar, in loco eminentiori; extat in cod. Askew. Append. II. ex cod. Chishulli I, 83. Misit

Laodiceae ad Lycum, hodie Eski-Hissar, in ruderibus gymnasii ut videtur; ed. Chandler. in Syllabo p. xΙ.

Laodiceae ad Lycum, hodie Eski-Hissar,,,non procul a maiori theatro inter magnorum aedificiorum rudera"; extat in cod. Askew. Append. II. ex cod. Chish. I, 83. Misit Müllerus.

...ΔΟΣΚΑΙΤΩΝΝΕΩΚΟΡΩΝ

. . ΝΤΕΣΥΝΠΕΡΤΗΣΣΥΡΕΘΕΙΣΗ

- δος καὶ τῶν νεωκόρων

ντες

3942.

De neocoratu Laodicenorum cf. ad n. 3938.

Laodiceae ad Lycum, hodie Eski-Hissar; ed. Spon. Itin. T. III. P. I. p. 144. indeque Patinus Comment. in Monumm. ant. p. 229. versibus aliter distinctis. Litteris minusculis repetiit Meletius Geogr. vet. et nov. p. 460.

ΜΝΗΜΑΜΟΝΟΜΑΧΙΔΩΝΔΟΘΕΝΤΩΝ
ΥΠΟΑΡΧΙΕΡΕΩΣΚΑΙΣΤΕΦΑΝΗΦΟΡΟΥ

ΔΙΟΚΛΕΟΥΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΦΙΛΟΥ

Μνῆμα μονομάχ[ων τ]ῶν δοθέντων ὑπὸ ἀρχιερέως καὶ στεφανηφόρου Διοκλέους του Μητροφίλου.

Inaudita forma est μονομαχίδης p. μονομάχος, haud dubie nata ex errore transcribentis. Ceterum dictio μονομάχους διδόναι respondet Latino gladiatores edere. Cf. n.4039.

3943.

Laodiceae ad Lycum, hodie Eski-Hissar, in epistylio columnae; ed. Thom. Smith. Notit. và eccles. As. p. 42.

ΔΟΚΤΙΚΙΟΥΜΟΡΦΗΣΝΕΧΩΤΥΠΟΝΕΙΚΟΝΑ ΔΑΥΤΕ

ΘΕΣΠΕΣΙΗΣΑΡΕΤΗΣΦΟΡΕΕΙΣΤΟΜΑΦΩΤΟΣΕΚΑΣΤΟΥ

ΤΙΣΤΟΔΕΚΑΛΟΝΑΓΑΛΜΑΤΙΝΟΣΧΑΡΙΝΗ ΤΙΝΙ ΦΩΤΩΝ
ΗΠΟΛΙΣΑΝΤΑΓΑΘΩΝΔΟΤΙΚΙΩΜΕΓΑΛΩ

INSCR. GR. VOL. III.

Δοκτικίου μορφῆς [μὲ]ν ἔχω τύπον· εἰκόνα δ ̓ αὐτ[οῦ
θεσπεσίης ἀρετῆς φορέει στόμα φωτὸς ἑκάστου.

Τίς τόδε καλὸν ἄγαλμα; τίνος χάριν; ἢ τίνι φωτῶν;
Ἡ πόλις ἀντ ̓ ἀγαθῶν Δοκτικίῳ μεγάλων.

F

3944.

Laodiceae ad Lycum, hodie Eski-Hissar, in integriori theatro boream spectante maioribus litteris; extat in cod. Askew. Append. II. ex cod. Chish. I, 85. unde misit Müllerus.

Est titulus honorarius pessime habitus. Fortasse: Η βουλὴ καὶ ὁ δ]ῆ[μ]ο[s] Νεικόμαχο[ν

5 - - ο]υ, [το]ν [ν]υ[μνα]σία[ρ]χον [τῆς πόλε]ως καὶ ἐ[ξ]ετ[ασ]τὴν κ[αι] σ[ε]ιτών[ην] καὶ δεκάπ[ρωτον καὶ] ἐπιμελητὴν χώ[ρας καὶ τῶν] δ[η]μοσίων τῆς πόλεως.

Vs. 4. videtur scriptum fuisse ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΟΝ vel ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΟΝ, ut Pocockius plane omiserit A. Hanc vocem et vs. 5. ἐξεταστὴν restituit Böckhius. Ligaturas adhibitos esse in hoc titulo patet etiam ex vs. 6. ubi ΣΤΙΤΩΝΙ fuit ΣΕΙΤΩΝ Ν.

3946.

In loco Derekoi, qui locus videtur in vicinia Hierapolis et Laodiceae ad Lycum esse. Ex Sherardianis p. 81. (cod. Askew. IV, 101.) misit Müllerus. Marmor citatur a Corsino Nott. Gr. p. 88.

̓Αγαθῇ τύχῃ. Αερ. Χρύσε[ρ]ως β ἀγορανόμος τοὺς πέντε
Ερωτας τῇ γλυκυτάτῃ πατρίδι.

Corsin. vs. 2. ΧΡΥΣΠΩΣ, omissis ΒΑΓΟΡΑΝΟ ΜΟΣ. In fine legerat ΠΡΙΔΙ, unde decurtatum vocabulum esse existimavit. Sed si non fuit ΠΑΤΡΙΔΙ, potest scriptum fuisse ΠΑΙΔΙ vel ΠΑΙΔΙ. De argumento conf. Vol. II. n. 2925.

3947.

Ibidem. Ex Sherardianis p. 80. (cod. Askew. IV, 101.) misit Müllerus.

In vico Gerelicui, qui proxime abesse videtur a Caruris; in latere collis australi a theatro descendenti. Ex Sherardianis p. 81. (cod. Askew. I, 16.) misit Müllerus.

Titulus ab initio mutilus est. Vs. 1. fortasse χρυσοῦς vel potius [ἐπι]χρύσους ad res dedicatas pertinet. Sequitur deinceps ut videtur, ἀντὶ [σ]τρατηγίας τῆς δι[α] νυκτὸς ἀνέθηκ[εν], καθὼς τὸ γενόμενον αὐ[τ]ῷ περὶ τῆ[ς] στρατηγίας περιέχει ψήφισμα· στ[ρα]τηγούντων τ[ῶν] περὶ Γάϊ[ο]ν Κα[λλί]σ[το]ατον.

Vss. 1. 2. syllaba ΣΤΡΑ videtur bis exarata esse. De στρατηγίᾳ τῇ διὰ νυκτὸς cf. Vol. II. n. 2930.

3949.

Ibidem; fragmenta tria, a et b in via prope fluvium, ab austro boream versus urbis latera praeterfluentem in rupto epistylio; c in alio epistylio; extant in Append. cod. Askew. II. ex cod. Chish. I, 17. b est etiam in Sherardianis p. 8o. (cod. Spanh. n. 106.) Misit Müllerus.

Fragmenta a. b. posteaquam coniunximus, Boeckhius vidit fragmento c. correcta prima voce tituli

Δ[ι] μεγίσ[τῳ] σ[ω]τῆρι καὶ Αὐτοκράτορι

σίας τὸ

ὑπάτῳ τὸ

initium constitui; itaque universus titulus hoc fere modo legendus erit:

[Κ]αίσαρι Σεβαστῷ, ‖ ἀρχιερεῖ μεγίστῳ, δημαρχικῆς ἐξο[υ

- - Τιβ]ές[ιος Κλαύ]διος Σεβαστοῦ ἀπελεύθερος Τρύφων τοὺ[s] πύργ[ους καὶ [] τὰ περὶ] τοὺς πύργους καὶ τὸ τρίπυλον σὺν [παντὶ τῷ κόσμῳ

Littera T in ΣΕΒΑΣΤΟΥ (fragm. c. vs. 2. et fragm. a. vs. 2.) bis scripta est, Boeckhio iudice quod in utroque fragmine vestigium litterae dimidiatae apparuerit

transcribenti. Tryphonis praenomina si respexeris, Imperatorem, cuius nomina sive casu sive dedita opera interierunt, coniicias esse Neronem.

3950.

Tres quae sequuntur inscriptiones (n. 5950. 3951. 3952.) in Sherardianis Aphrodisiade ponuntur. Attudenses esse primus vidit Boeckhius. Quippe in codice Spanhemii manu egregii viri scripto, qui ex schedis Picenini medici fluxit, usque ad n.95. procedunt Aphrodisienses ; n. 96 - 98. ponuntur prope angustum castrulum Ipsali - tusar. Quod nomen male transcriptum videtur a Spanhemio. Scripserat Piceninus haud dubie Ipsali - hisar, quem' in locum relicta Aphrodisiade Sherardum constat cum Picenino profectum esse. Iam quum n. 5950. manifesto Attuda referat, apparet non solum recte hos titulos ab Aphrodisiensibus esse seiunctos a Boeckhio, sed etiam Ipsili-Hissar in loco, ubi antiquitus Alluda, situm esse, quae urbs ut plurimum Phrygiae tribuitur. Prima igitur harum inscriptionum reperta est in Ipsili-Hissar,,prope angustum castrulum ad moscheae vestibulum"; ex Sherardianis p.9. (cod. Askew. I, 81.) misit Müllerus. Extat in cod. Spanhem. n. 98. Ed. Franzius in dissert. Fünf Inschriften u. fünf Städte, p. 14.

Attudis, hodie Ipsili - Hissar (cf. lemma ad n. 3950.), „prope angustum castrulum apud fonticulum"; ex Sherardianis p. 81. (cod. Ask. I, 16.) misit Müllerus. Extat in cod. Spanhem. n. 96.

Attudis, hodie Ipsili - Hissar (cf. lemma ad n. 3950.), „prope angustum castrulum in marmore oblongo ipsius moscheae muro adiecto"; ex Sherardianis p. 9. misit Müllerus cum varietate Chishulli. Extat in cod. Spanhem. n. 97.

Vs. 4. init. Β omittit Sher. Vs. 12. init. Sher. ΠΟΗΘΙΩΝ, Spanh. ΠΟΙΗΘΙΩΝ. Vs. 20. ΔΙ et vs. 25. foliolum non habet Spanhemius.

Ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος ἐτείμησαν] Νεικίαν, [ἄνδρα ἀπὸ προγόν]ων? εὐεργέτ[η]ν [αὐ]τῶν, υἱὸν Πα[υ]σανίου β τοῦ 5 Διονυσίου, ἀνδρὸς βουλευτοῦ καὶ πάσας ἀρχὰς καὶ) λειτουργίας λαμπρῶς καὶ ἐπιφανῶς ἐκτετ[ε]λεκότος, νει10 κήσα[ν]τα τὸν πρώτως ἐπιτελεσθέντα τῶν Π[υ]θίων ἀγῶνα [ἀγ]ε[νείων πάλην] κ(αὶ) Αδριάν[ε]ια παί15 δω[ν] πάλην· ἀναθέντος τοῦ ἀγωνοθέτου ̓Ανδρείου τοῦ 20 Περείτου τὸν ἀνδριάνταν· τῆς ἀναστάσεως γενομένης δι ἐπιμελητῶν Παυσανίου τοῦ Παυσανίου ~ κ(αι) Παυσα25 νίου τοῦ Ἐπιγ[ό]νου τῶν ὑπὸ τῆς πόλεως προτραπέντων.

Chishullus emendavit vs. 2. τὸν εὐεργέτην, vss. 8. 9. ἐκτετελεκότος, νεικήσαντα, vss. 12. 13. νενικηκότα "Ακτια. Vs. 12. Pythia hic videntur celebrari ut Trallibus (Vol.II. n. 2932.55.). Vs. 12. 15. ἀγενείων πάλην dedit Boeckhius. Nomen Пegeiras etiam in titulis Aphrodisiensibus occurrit Vol. II. n. 2771. 2770. 2834. ex quo, priusquam de vera origine horum titulorum constaret (vide lemma ad n. 3950.), proclivis erat ad dubitandum via.

3953.

Attudis, hodie Ipsili- Hissar, in colle ad dextram, in coronide terrae infixa; ed. Thom. Smith. Notit. vII eccles. As. p. 42. qui ad Laodiceam ἐπὶ Λύκῳ refert, yin fragmento candido marmoris”. Extat etiam in Append. II. cod. Askew. ex cod. Chish. I, 16. unde transcripsit Müllerus.

ΑΛΚΕΡΔΩΤΟΣ ΠΟΜΠΩ.ΝΟ

Ask. omittit ΑΛ et addit in fine post ΠΟΜΠΩ lacunam cum NO, quae rursus Smithius non habet.

Fragmentum est ex titulo maiore:

Σα]κέρδωτος Πομπω[νια]νού.

Nomen Σακέρδως habes n. 4058.

3953. b.

α.

ΗΒ . . ΔΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ
ΓΛΑΥΚΩΝΑΣΩΣΟ.ΝΟΥΣΚΤΙ

In oppido Makuf, ubi olim Trapezopolis putatur sita fuisse, in ruinis moenium urbis; misit Schönbornius.

b.

Η ΒΟΥΛΗΚΑ Ο ΔΗΜΟΣ
ΜΕΛΙΤΙΟΝΧΑΡΙ..ΔΟΥΓΥΝΑΙΚΑ

ΓΛΑΥΚΩΝΟΣΣΩ ΕΝΟΥΣ

ΚΑΤΑΤΗΝΤΟ (ΓΛΥΚΩΝΟΣ
ΔΙΑΘΗΚΗΝ

b.

Ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος
Μελίτιον Χαρ[μί]δου, γυναῖκα
Γλαύκωνος Σω[σ]ένους

κατὰ τὴν το[ῦ] Γλύκωνος

διαθήκην.

Glyco videtur idem esse, cuius mentio fit n. 3953. c. Huius ex testamento cur hae statuae positae sint, non liquet.

ΕΤΕΙΜΗΣΑΝ ΤΑ ΝΟΥΓΑΤΕΡΑΣ

ΓΛΥΚΩΝΟΣ ΤΟΥ ΓΛΥΚΩΝΟΣΣΤΕΦΑΝΗΦΟΡΟΥ
ΛΙΣΚΑΙΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΑΤΕΥΣΑΝΤΟΣΔΕ

5 ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΦΕΝΤΟΣ ΤΗΣΒΟΥ
ΛΗΣ ΑΓΝΗΝΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣΑΣΑΝΚΑΙΔΙΑ

ΠΕΡΙΤΩΝΒΙΟΝΣΩΦΡΟΣΥΝΗΝ ΑΞΙΩΘΙΣΑΝΤΟ

In fine tres fere versus deesse dicuntur. Ἡ βουλὴ καὶ ὁ [δῆμος] καὶ [ἡ γ]ερουσία ἐτείμησαν Τα[τία]ν? [9]υγατέρα Γλύκωνος τοῦ Γλύκωνος στεφανηφόρου [δ]ὶς καὶ γυμνασιάρχου, ἱερατεύσαντος δὲ καὶ 5 τοῦ Ἡρακλέους καὶ προγραφέντος τῆς βουλῆς, ἁγνήν, γυμνασιαρχήσασαν καὶ διὰ [την] περὶ τ[ο]ν βίον σωφροσύνην ἀξιωθ[ε]ῖσαν

Sequebatur τῶν μεγίστων τιμῶν vel simile quiddam. Glyco videtur idem esse, cuius mentio fit n. 3953. 6. Fuit is etiam ἱερεὺς Ηρακλέους et princeps Senatus. De feminis magistratu fungentibus in civitatibus Asiae nota sunt omnia. Cf. Elem. epigr. Gr. p. 323.