ουδενι

αλλω εξον εσται

ειναι τινα ειδε τις

επιχειρήσει εισοίσει

5 εις την Ευμενιων βου

λην προστιμον (χιλλια δηνάρια)

Και εσται αυτω προς το
μεγα ονομα του θεου

Postquam inscriptiones Eumenenses universae iam impressae sunt, apparuit opus G. I. Hamiltoni Researches in Asia minor" Lond. 1841. Vol. I. II. quo quum nova apographa titulorum Phrygiae editorum, tum complures novae inscriptiones continentur. Hinc quae nova accesserunt, eorum partem ad Sect. II. pertinentem in Addenda differre coacti sumus, ea autem, quae Eumeniam spectant, quoniam commode feri potuit, hoc loco inseruimus. Et primum quidem potissimas ad titulos Eumeniae supra editos varias lectiones annoto.

N.3886. ap. Hamilt. est n. 551. ubi vs. 5. ΜΗ ΝΟΣΑΣΚΑΗΝΟΝ, unde coniicias fuisse καὶ] μηνὸς Ασκ[λ]ηνο[ϋ, ut sit deus Lunus, nescio unde is vocatus Ασκληνός; cum qua voce conferri potest nomen 'Ασκλας in Asia non infrequens (cf. n. 3go2. r.). Vs. 6. extr. Ham. ΤΕΩΝ, qua terminatione probata prodibit lectio καὶ] Θεῶν ̓Ανγδίστεων, quae certe analogiam habet in ̓Αρτέμισι πράαις n. 1598. et ταῖς Νεμέσεσι n. 2663. Vs. 7. extr. ΕΥΣΕΒ, et vs. 10. extr. ΕΓΛΟΓΙΣ, ut dedimus. Vs. 9. extr. ΤΟ ΕΡΓΟ, male.

N. 3889. ap. Hamilt. n. 371. ubi vs. 1. IOYAIA NOY, ut dedimus.

N. 3891. ap.
N. 3895. ap. Hamilt. n. 370. sine varietate le-

Hamilt. n. 353. vs. 1. ΕΡΡΩΣΘΕ.

ctionis.

οὐδενὶ ἄλλῳ ἐξὸν ἔσται θεῖναί τινα· εἰ δέ τις ἐπιχειρή 5 σει, εἰςοίσει εἰς τὴν Εὐμεν[έζων βουλὴν προςτίμο[υ] χίλια δηνάρια, καὶ ἔσται αὐτῷ πρὸς τὸ μέγα ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

De formula ἔσται αὐτῷ πρὸς τὸν θεὸν cf. n. 3890. 3980.

Τερτία αὑτῇ ζῶσ[α] κὲ φρονοῦσα κατ[ε]σκεύασεν 5 ἡρῷον σὺν τῷ σ[υ]νκρού[σ]τῳ καὶ τῷ γράδῳ κὲ τῷ βωμῷ, κὶ ̓Α[μ]μίᾳ τῇ ἀνεψιᾷ, ἐξὸν ἐ[ν]τεθῆν[αι] τὸν 10 ἄνδρα αὐτῆς κὶ ̓Αμ[μ]ιανὸν τὸν ὑὸν α[υ]τῆς, καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ· [ἐὰν δ]έ τις ἐπιχιρήσ[ῃ], θήσ[ε]ι εἰς τὸν 15 φίσκον * [β].

Vss. 5. 6. τὸ σύνκρουστον καὶ ὁ γράδος σὺν τῷ βωμῷ habetur etiam n. 3902. i. item τὸ ἔμπροσθεν σύνκρουστον n. 3902. o. Videtur τὸ σύγκρουστον idem fere esse quod alias dicitur θωράκειον, i. e. septum s. cancelli (vide Vol. II. n. 3278.). Quemadmodum plura θωράκεια in uno sepulcro esse possunt (conf. ibid. n.

281.), sic etiam plura interdum σύγκρουστα fuisse docet n. 39o2. o. Γράδος una cum συγκρούστῳ memoratus est gradus Latinum, scil. τὰ βάθρα, quorum etiam in θωρακείοις fit mentio n.5169. Vs. 13. nota Varietatem constructionis in τῇ γυναικί, quod est in lapide. Ceterum hoc apographum docet vitiose scriptum fuisse titulum ab initio, nec tam male transcripsisse Pocockium.

Qui recens accesserunt tituli Eumenenses, hi sunt:

3902. b. Eumeniae, nunc Ishekli, in coemeterio; ed. Hamilt. 1. c. n. 367. [Textum vide pag. seq.]

πρὸ ἐννέα Καλανδῶν] τῶν Ὀκτωβρίων γενεθλίου ἡμέρας Καίσαρο[ς· ἐπεὶ] δὲ [ἐ]ψηφισμέ[ν]ον [ἐστὶν εὐχαρι‐ στῆσαι τῷ τὰς μ]ε[γ]ίστας εὑρόντι τειμὰς ὑπὲρ Καίσαρος, δεδόσθαι Μαξίμῳ τῷ ἀνθυπάτῳ ὀν[ομαστ]εὶ ἀναγορεύεσθαι ἐν τῷ γυμνικῷ ἀγῶνι τῷ ἐν Περγάμῳ τῶν 5 Ῥωμαίων Σεβαστῶν, ὅτι στεφανοῖ [ἡ] Ασία Παῦλον Φάβιον Μάξιμον εὐσεβέστατα παρευρόντα τὰς εἰς Καίσαρα τειμάς, ὡςαύτως δὲ ἀναγορεύεσθαι καὶ ἐν τοῖς ἀγομένοις κατὰ πόλιν ἀγῶσι τῶν Καισαρίων. ἀναγρα φῆναι δὲ τὸ δελτογράφημα τοῦ ἀνθυπάτου καὶ τὸ ψήφισμα τῆς ̓Ασίας ἐν στήλλῃ λευκολίθῳ

καὶ τεθῆναι ἐν τῷ τῆς Ῥώμης καὶ τοῦ Σεβαστοῦ τεμένει. προνοῆσαι δὲ καὶ τοὺς καθ ̓ ἕτος [ἱερεῖς] ἑκάστους, ὅπως ἐν ταῖς ἀφηγουμέναις τῶν διοικήσεων πόλεσιν ἐν στήλλαις 10 λευκολίθοις ἐνχαρα[χ]θῇ τό τε δελτογράφημα τὸ Μαξίμου καὶ τὸ τῆς Ἀσίας ψήφισμα, αὗταί τε αἱ στῆλε λαι τεθῶσιν ἐν τοῖς Καισαρήοις.

Est exitus decreti ab Asianis facti in honorem Pauli Fabii Maximi Proconsulis, qui, ut videtur, urbibus Asiae auctor fuit diei natalis Augusti rite concelebrandae. Decretum, cuius initium fere fuit: Έδοξε

τοῖς ἐν ̓Ασία (vel ἐπὶ τῆς ̓Ασίας) Ἕλλησιν cet., antecessit Maximi libellus (δελτογράφημα) de instituendis honoribus Augusti. Est autem hoc fragmentum inscriptionum Eumenensium facile vetustissimum, sed aliquot annos tamen posterius anno u. c. 743. (a. Chr. 11.), quo anno Maximus Cos. fuit. Mox videtur proconsulatu Asiae auctus esse. Eundem antea Cypri fuisse proconsulem praetoria dignitate coniicitur (vide ad n. 2629.): sed nostro loco haud dubie Proconsul Asiae intelligendus est, qui consularis fuit, non praetorius. Augusti dies natalis memoratur vs. 2. init. Natus est autem a. d. ix. Kal. Octobr. (conf. ad n. 3957.). Post ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ signatur lacuna, sed ea nulla est. Reliqua supplementa dedi, ut potui. Vs. 4. Ρωμαῖα Σεβαστὰ sunt ludi Augustales Romani. Vs. 8. init. coniicias lacunam imputandam esse quadratario, qui quum incuria repetiisset αναγραφήναι vel properantius posuisset τεθῆναι, cognito errore litteras deleverit. In eodem versu τὸ τῆς Ῥώμης καὶ τοῦ Σεβαστοῦ τέμενος intelligendum illud quod fuit Pergami. Vss. 9. 10. 11. reductiores sunt. Inde vss. 8. 9. difficultas oritur. Nam τοὺς καθ ̓ ἕτος ἑκάστους nihili est. Igitur vs. 9. init. aliquid deesse videtur, ut soli vss. 10. 11. reductiores sint habendi. Vs. 11. Καισάρηα nunc sunt templa Augusti, de quibus cf. n. 4039.

3902.c.

Eumeniae, nunc Ishekli; ed. Hamilt. l. c. n. 372.

ΜΗΔΑΝ

ΑΝΑΓΡΑΦΗ
ΕΙ ΑΝΑΓΟΡΕΥΕΣΘΑΙ ΝΤΩΓΥΜΝΙΚΩΑΓΩΝΙΤΩΕΝΠΕΡΓΑΜΩΙΤΩΝΡΩΜΑΤΩΝ ΣΕΒΑΣΤΩ ΟΤΙ
5 ΣΤΕΦΑΝΟΠACIA ΠΑΥΛΟΝ ΦΑΒΙΟΝΜΑΞΙΜΟNEYCEBECTΑΤΑ ΠΑΡΕΥΡΟNTATACEIC ΚΑΙ CAPATEIMACOCAY
ΝΑΙ ΔΕ ΤΟ ΔΕΛΤΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΥΠΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΨΗΦΙΣMATHCACIACENΣΤΗΛΗ ΛΕΥΚΟΛΙΘΩ
EKAΣTOYΣ ΠΩΣ ΝΤΑΙΣ ΑΦΗΓΟΥΜΕΝΑ ΤΩΝΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ ΠΟΛEΣINENΣTΗΛΛΑΙ ΛΕΥΚΟΛΙΘΟΙΣ
. . . ΗΝ. ΚΑΙ ΤΕΘΗΝΑΙ ΕΝΤΩΤΗ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ CEBACTOY ΤΕΜΕΝΕΙ ΠΡΟΝΟΗΣΑΙΔΕΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΘΕΤΟΣ
ΤΩ ΔΕΑΝΑΓΟΡΕΥΕΣΘΑΙKAI ENTOIΣΑΓΟΜΕΝΟΙ ΚΑΤΑΠΟΛΙΝΆΓΩΣΙΝΤΩΝ ΚΑΙ CAPHΩΝ
ΕΝ ΧΑΡΑΘΗΙ ΤΟΤΕ ΔΕΛΤΟ ΓΡΑΦΗΜΑΤΟΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΙ TO THCACIAΨΗΦΙΣΜΑ ΑΥΤΑΙ ΤΕΛIΣTΗΛ
ΛΑΙΤΕΘΩΣΙΝΕNTOICKAI CAPHOIC

ELICTACEYPΟΝΤΙΤΕΙMACYΠΕΡΚΑΙΣΑΡΟΣΔΕΔΟΣΘΑΙ ΜΑΞΙΜΩΙΤΩΑΝΘΥΠΑΤΩΙΟΝ

10

10

3902. d.

ΠΑΙΔΑΚΤΙΑΚΟΣ

ΣΗΜΕΙΟΓΡΑΦΟΣ ΦΥΛΗΣΑΘΗΝΑΙΔΟΣ ΖΩΝ ΦΡΟΝΩΝΤΟ 5 MNHMEIONCYN

ΤΩΒΩΜΩΚΑΤΕΣ

ΚΕΥΑΣΕΝ ΑΥΤΩ
ΚΑΙ ΠΑΡΘΕΝΟΠΗ
ΤΗΓΥΝΑΙΚΙΑΥΤΟΥ
KAITOICTEKNOIC
ΑΝΤΩΝΙΑΚΑΙ ΤΗΓΛΥ
KYTATHAMMIAMNH

ΜΗΣΧΑΡΙΝ

Πό(πλιος) Αίλιος) Ακτιακός, σημειογράφος φυλῆς ̓Αθη 5 ναΐδος, ζῶν φρονῶν τὸ μνημεῖον σὺν τῷ βωμῷ κατεσκεύασεν ἑαυτῷ καὶ Παρθενόπῃ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ καὶ 10 τοῖς τέκνοις ̓Αντωνίᾳ καὶ τῇ γλυκυτάτῃ Αμμίᾳ μνήμης χάριν.

Titulus insignis ob librarii σημειογράφου et φυλῆς ̓Αθηναΐδος mentionem.

3902.o.

ΑΡΜΗΝΟΦΙΛΟΕΒΤΟΥΑΣ ΚΛΗΠΙΑΔΟΥΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΑΤΕΣΚΕYACATOEMΠΡΟΣ ΘΕΝΟΥΝΚΡΟΥΣΤΟΝΚΑΠΟΛ

5 ΑΩΝΙΩΥΙΩΚΓΥΝΑΙΚΕ

ΑΥΤΟΥΜΕΛΤΙΝΗΚΜΗΝΟ
ΦΙΛΩΚΑΣΚΛΗΠΙΑΔΗ
ΕΙΓΟΝΟΙΚΟΙΣΑΥΤΟΣ
ΠΕΡΙΩΝΒΟΥΛΗΘΗΣΙ

10 ΕΤΕΡONECTA ΑΥΤΩ
ΠΡΟΣΤΟΝ Χ

Αὐρ. Μηνόφιλος β τοῦ ̓Ασκληπιάδου βουλευτής κατεσκεύασα τὸ ἔμπροσθεν σύνκρουστον [ἑαυτῷ] καὶ) 5 Απολ[λ]ωνίῳ υἱῷ κ(αὶ) γυναικὶ αὐτοῦ Μελτίνῃ καὶ) Μηνοφίλῳ κ(αι) Ασκληπιάδῃ ἐ[γ]γόνοις κ(αὶ) οἷς αὐτὸς περιὼν βουληθῇ. [ε]ἰ [δέ τις ἐπιχειρήσει θεῖναι] ἕτε 10 gov, ἔσται αὐτῷ πρὸς τὸν [Θεόν.

Vss. 5. 4. de συγκρούστῳ cf. variam lectionem ad n. 3900. p. 25. enotatam ex Hamiltono. Nomen Μελτίνη vs. 6. redit n. 3902. r. de eo cf. n. 3473. Inter vs. 9. et vs. 10. integer versus interiit, quem exempli causa supplevimus. Vs. 11. verum esse non potest. De formula ἔσται αὐτῷ πρὸς τὸν Θεὸν cf. n. 3902. n.

ΚΑΙ ΤΗΜΗΤΕΡΙ

ΜΕΛΤΙΝΗ ΚΑΙ ΤΩΥΙΩΓΑΙ
ΩΚΑΙΤΩΑΔΕΛΦΩΜΟΥ

5 ΚΛΑΕΤΕΡΩΔΕΟΥΔΕΝΙΕ ΞΕΣΤΑΙ ΤΕΘΝΗΝΑ ΧΩΡΙΣ ΤΩΝΠΡΟΓ ΑΜΕΝΩΝ

ΟΣΔΕΑΝΕΠΙΤΗΔΕΥ ΕΕΙΕΕΤΑΙΑΥΤΩ ΠΡΟΣ 10 ΤΟΝΖΩΝΤΑ ΘΕΟΝ

KAINYNKAIENTHKPI ΣΙΜΩΗΜΕΡΑΚΑΛΟΝ ΤΟ ΓΗΡΑΝΚΑΙ ΤΟ ΗΓΗ IANTPICXΕΙΡΩΚΑΚΟΝ ΚΑ 15 ΛΟΝΤΟΘΝΗΣΚΕΙΝΟΙΣΤΟ ΖΗΝΥΒΡΙΝ ΦΕΡΕΙ ΠΑΡΗΝΤΟ ΓΗΡΟ ΚΑΙ ΦΕΡΕΙ ΠΡΟΣΟ ΠΕΙΟΝ

Ὁ δεῖνα κατεσκεύασα τὸ ἡρῷον ἐμαυτῷ] καὶ τῇ μη τέρι Μελτίνῃ καὶ τῷ υἱῷ Γαΐῳ καὶ τῷ ἀδελφῷ μου 5 [Ασ]κλᾷ. ἑτέρῳ δὲ οὐδενὶ ἐξέσται τεθῆναι χωρὶς τῶν προγ[εγρ]αμ[μ]ένων. ὃς δὲ ἂν ἐπιτηδεύσει, ἔσται αὐτῷ 10 πρὸς τὸν ζῶντα θεὸν καὶ νῦν καὶ ἐν τῇ κρισίμῳ ἡμέρᾳ. Καλὸν τὸ γηρᾶν καὶ τὸ μὴ γη[ρ]ᾶν τρὶς [λ]έ[γ]ω κακόν. 15 καλὸν τὸ θνήσκειν οἷς τὸ ζῆν ὕβριν φέρει.

παρ[ο]ν τὸ γῆρ[α]ς καὶ φέρει προς[ω]πεῖον. Titulum cave Christianum putes. De formula ἔσται αὐτῷ πρὸς τὸν Θεὸν et de nomine Μελτίνη conf. n. 3902. o. Nomen 'Arxλãs habes n. 3698. 3700. 3707. In fine auctor addidit sententias. Duos versus priores habes in sententiis μονοστίχοις (Menandri fragm. ed. Meineke), ubi vs. 283. καλὸν τὸ γηρᾶν καὶ τὸ μὴ γηρᾶν πάλιν, et vs. 291. καλὸν τὸ θνήσκειν οἷς ὕβριν τὸ ζῆν φέρει. Neque aliter hos versus praebet Brunckius in poëtis gnomicis. Priorem sententiam immutavit au