τῶν ἐπὶ τῆς φιλο]δαίμονος καὶ ε[υ]σεβ[εστάτης Σε]βαστης Εἰρήνης, Ε[ὐμενέων] τῆς πόλεως, τὸ ἕκτον [στρατηγ]ήσαντα καὶ ἐ[γ]λογιστ[εύσαντα] καὶ ἀγορανομήσαντα [καὶ εἰρηναρ]χήσαντα καὶ παραφ a quo hinc inde discedere coacti sumus. Nam de colonia Pace Augusta in urbem Eumeniam deducta vix licet cogitari. Ut taceam dictionem incommodam ἱερὰ τὰ ἐπὶ τῆς φιλοδαίμονος καὶ εὐσεβεστάτης Σεβαστῆς Εἰρήνης, Εὐμενέων τῆς πόλεως, vs. 9. videtur potius verbum praecedere, ex quo aptus est genitivus τῆς πόλεως; id quod intelligi potest vel ex sequente τὸ ἕκτον, quod ad magistratum praecedentem refertur necessario. Unde dedimus σ[τρατηγήσαντα] τῆς πόλεως τὸ ἕκτον. Restat igitur ut cognomentum Σεβαστῆς Εἰρήνης, si Letronnii rationem τῶν ἐπὶ τῆς φιλεδαίμονος cet. probemus, ad aliam potius urbem referendum sit. Nam

Eumeniam intelligi veri dissimillimum est. Et poterant sane Monimi maiores λαμπαδάρχαι sollemnium illorum esse in alia urbe actorum. Sed donec non constet de urbe Phrygiae Pace Augusta dicta, licebit nobis de ratione Letronnii dubitare et Monimum nostrum suspicari potius fuisse sacerdotem Imperatoris et Augustae titulis ̓Αγαθοῦ δαίμονος καὶ Σεβα στῆς Εἰρήνης cultorum. In inscriptionibus certe Aegyptiis iam Nero ἀγαθὸς δαίμων τῆς οἰκουμένης audit (Letronn. Rech. sur l'Égypte p. 391. cf. p. 181.) et in nummis νέος ἀγαθὸς δαίμων (vide Eckhel. D. N. T. IV. p. 35.). Sed nostro loco qui sit intelligendus Imperator, quae Pax Augusta, dictu difficilius est. Nec, si hodie non licet expedire rem, idcirco veremur ne minus probabilis nostra coniectura videatur.

Ἡ βου[λή] καὶ ὁ δ[ῆ]μο[s] ἐτείμησεν Μ. Αυρήλιον) 5 Σεβαστῶν ἀπε[λ]εύθερον Κρήσκεντα, [ἐ]π[ί]τροπον Α[ο]υγδούνου Γαλλίας καὶ ἐπ[ί]τροπον Φρυγίας καὶ ἐπίτροπον καστρῆσιν, ἐν παν[τὶ] καιρῷ ε[υ]ε[ργετή]10 σαντα τὴν πόλιν ἡμῶν· τοῦ ἀν[δ]ριάντος τὴν ἀνάστασιν [π]οιησαμένου Αὐρηλίου) Σε[β]αστῶν [ἀ]πελευθ[έ]ρου Ζωσίμου.

Crescens Neronis libertus habetur ap. Tac. Hist. 1,76. Hic noster M. Aur. Crescens videtur libertus esse M. Aurelii et L. Veri. Procuratorem Castrensem habes in inscriptione Latina ap. Orell. Collect. inscriptt. Lat. n. 2972. Nomen Castrensis etiam ex usu Romano interdum scribitur CASTRESIS, de quo vid. Osannus in Zimmermanni Diario archaeol. a. 1837. p. 57.

Vs. 1. ΕΡΡΟΘΕ omittit Lab. Vs. 2. Arund. ΓΕ ΝΕΛΛΟΕΜΗΝΑ, Lab. ΓΕΝΕΛΑΟΣΜΑΝΑ, quae composui. Ibid. extr. Lab. E pro H. Vs. 4. extr. Lab. ΦΝΙΠ ΠΟΥ, Ar. quod dedi. Vs. 7. Ar. ΕΙΕΟΠΡΟΣΕΚ cet. Lab. quod dedi. Vs. 8. extr. Lab. KA : : : : : Ar. quod dedi. Vs. 21. ΝΑΤΟΥ ΘΕΟΥΜΑΣ habet Lab. omittit Arund. Vs. 22. Ar. AlONION, Lab. quod dedi. Reliqua menda praetermitto. Comparato utroque apographo, ubique ¥ scriptum fuit; ap. Lab. et W promiscue habetur.

Ἔῤῥω[σ]θε.

Αὖρ. Γέμελλος Μηνᾶ βουλευτή[ς] τοῖς γλυκυτάτοις γο5 νεῦσιν Αὐρηλίοις Μηνᾷ β τοῦ Φιλίππου βουλευτῇ γεραιῷ καὶ ̓Απφίῳ - - - ἐκ τ[ῶν] ἰδίων· εἰς ὃ προεκήδευσεν [τὸν] ἀδελφὸν Φίλιππον καὶ τὴν πάτραν Κυρίλ 10 λαν καὶ τὴν ἐξαδέλφην Ιουλίαν) Παύλαν κηδευθήσε 15 ται δὲ εἰς αὐτὸ ἥ τε σύντροφος αὐτοῦ Φιλήτη καὶ εἴ τινι ἑτέρῳ ζῶν συνχωρήσει. ὃς δ ̓ ἂν ἐπιχειρήσ[ῃ] ἕτε20 ρον ἐπειςενενκεῖν, λήψεται παρὰ τοῦ ἀθανάτου Θεοῦ μάστειγα αἰώνιον.

Vs. 5. de βουλευτῇ γεραιῷ cf. n. 3916. Vs. 21. restituerat Letronnius in Journ. des Sav. 1829. p. 690.

3892.

1

5

ΕΤΟΥΣ ΕΠΘ ΜΗΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΓΛΥΚΩΝ
MENEYCZONTOHPOON
TECK YACAEMATΟΙΚ
ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΙΜΟΥ ΠΑΜ·IC

5 ΜΝΟΥΚΑΙΤΟΙΣΕΚΝΟΣΜΟΥ

ΑΝΤΙΤΑ. ΟΝΑΠΟΤΕΘΗΕΙΣΤΛΕΥΜΕ
ΝΕΩΝ ΑΡΧΕΙΑ

Ἔτους σπθ, μηνός [Ε], Διονύσιος Γλύκων[ος Εὐ]μενεὺς ζῶν τὸ ἡρῷον [κα]τεσκεύασα ἐμ[αυ]τῷ κ[αὶ] τῇ γυναικί 5 μου ̓Απάμ[η] Σ[κύ]μνου? καὶ τοῖς [τ]έκνο[ι]ς μου. ἀντί[γρ][4]ον ἀπ[ε]τέθη εἰς τ[ὰ] Εὐμενέων ἀρχεῖα.

Designatur annus 289, qui peculiarem urbis epocham prodit; cf. n. 3896. 3872. Menses numeris notantur, ut apud Phocenses (conf. Vol. I. p. 724.) et apud plurimos populos Asiae minoris (vide Letronn. in Journ. des Sav. 1829. p. 690.).

3893.

ὃ[ς] ἂν ἀνύξει τύμβον ἢ βλάψει τάφον, πό[ν]ων [α]ώρων περιπέ[σ]ε[ι]το [σ]υν φοραῖ[ε]. Ὁ δ ̓ ἐπιχειρ[ήσας εἰς]οίσει τῷ φίσκῳ δηνάρια Εφ.

3898.

Αγαθῇ τύχῃ.

Τὸ ἡρῷον κ[αὶ τὸν ἐπ ̓ αὐτοῦ βωμὸν κατεσκεύασεν 5 Ἰουβέντιος Ρούφος στρατιώτης ἑαυτῷ καὶ τῇ γενομένῃ αὐτοῦ γυναικ[ὶ] Σεπτιμία Λουκίλλῃ· εἰς ὃ αὐτοὶ κηδευ10 [9]ήσονται, ἕτε[ρ]ος δὲ οὐ[δ]εὶς παρὰ [γ]νώμην τοῦ Ρούφου ἢ διάτα[ξι]ν· ὁ δὲ ἐπιχειρήσ[α]ς κη[δ]εῦσαι 15 ἕτερόν τινα [ἀ]ποτείσει εἰς τὸν ἱερώτατ[ο]ν φίσκον δηνάρια [β]φ, διςχί[λ]ια πεντακόσια. Memorabilis est multae designatio siglis et verid quod notavit etiam Letronnius in expressa; Journ. des Sav. 1829. p.690. cf. n. 3922.

bis

κ]ὲ ̓Α[μ]μίᾳ τῇ ἀνεψιᾷ, ἐξὸν ἐ[ν]τε[9]ῆν[αι]

1ο τὸν ἄνδρ[α] αὐτ[ῆ]ε κὲ ̓Αμ[μ]ιανὸν τὸν ὑὸν α[υ]τῆς καὶ τὴ[ν] γυναῖκ[α] αὐτοῦ· ἐὰν δέ τις ἐπιχ[ε]ιρήσ[ῃ],

θήσ[ε]ι εἰς τὸν φίσκον δηνάρια [β].

Vs. 13. non negaverim in lapide esse ἐπιχιρήσι, θήσι ρ. ἐπιχειρήσῃ, θήσει.

ΤΟΝΑΝΔΡΑΥΤΕ

ΣΚΕΑΜΙΑΝΟΝΤΟ

ΝΥΟΝΑΤΗΣ ΚΑΙ

ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΙΑΥΤΟΥΣΑΝ

ΔΕΤΙΣΕΠΙΧΙΡΗΣΙΘΗΣΙΕΙΣΙΤΟ