In oppido Ushak (ubi sunt qui veterem Eucarpiam sitam fuisse putent, ut Letronnius in Journ. des Sav. 1829. p. 691. sed est potius in vicinia Alyddae s. Flaviopolis, cf. Arundell. Itin. VII eccles. As. p. 252. et Discov. T. I. p. 105.), in arca sepulcrali inserta muro moscheae; ed. Arundell. Discov. in As. min. T. I. p. 112. litteris minusculis. Pars altera inde ab KAIOZAN habetur etiam in schedis Seetzenii, qui transcripsit 12. Oct. 1803. ΝΕΩΤΕΡΟΣ ΚΑΤΕΣΚΕΥΑΣΑΜΝΗΜΕΙΟΝ ΖΩΝ alia pars eiusdem inscriptionis in alio fragmine: ΚΑΙΟΣΑΝΤΟΥΤΩ ΤΩΜΝΗΜΕΙΩΝΚΑΙΤΗΣΟΡΩΚΑΚΗΝ ΧΕΙΡΑΤΟΡΟΣΑΓΗ ΟΡΦΑΝΑΤΕΚΝΑΛΙΠΟΙΤΟΧΗΡΟΝΒΙΟΝΟΙΚΟΝΕΡΗΜΟΝ Versuum dispositio in parte priori vera esse non videtur; nec nihil ibi verborum interiit. In altera parte Arundellus scripsit λοιποιτο et extr. οἶκον etc. quippe quod ultimam opinor vocem non dignoverit. Littera M plerumque formam habet H. αν νεώτερος κατεσκεύασα μνημεῖον ζῶν ἐμαυτῷ ἂν τούτῳ τῷ μνημείῳ καὶ τῇ σορῷ κακὴν χεῖρα προςάγῃ, ὀρφανὰ τέκνα λίποιτο (λίποι), χῆρον βίον, οἶκον ἔρημον. Ultimus versus hexameter heroicus est, usitate errore affectus ; cf. n. 3875. 4000. 3863. Ibidem, in columella quadrata; ed. Arundell. Discov. in As. min. T. I. p. 114. litteris minusculis. Αυρ Μαρκελλος εαυτω Ζων και Αμμιανη Τη γυναικι μου και τη θυγατρι Αμμιανη και αυτού κατεσκευασα το μνημείον: ειδε τις παρα ταυτα 5 ποιήσει και ετερον επισοιει νεκρον θησει εις το Ιερωτατον ταμειον. Χ. Φ. Αὐρ. Μάρκελλος ἑαυτῷ ζῶν καὶ ̓Αμμιανῇ τῇ γυναικί μου καὶ τῇ θυγατρὶ ̓Αμμιανῇ καὶ Ζηνοδότῳ τῷ γαμβρῷ μου σὺν καὶ τοῖς τέκνοις αὐτοῦ κατεσκεύασα τὸ μνημεῖον. 5 εἰ δέ τις παρὰ ταῦτα ποιήσει καὶ ἕτερον ἐπιςοί[σ]ει νεκρόν, θήσει εἰς τὸ ἱερώτατον ταμεῖον * φ. Vs. 5. ἐπιςοί[σ]ει est p. ἐπειςοίσει. In vico Kobek prope Suleimanli, ubi veterem Blaundum sitam fuisse ipse titulus docet. Ex schedis suis misit G. I. Hamilton. In vico Kobek prope Suleimanli (cf. ad n. 3866.); ed. Arundell. Discov. in As. min. T. I. p. 97. litteris minusculis cum interpret. Lat. 3871. In vico Segiklar, antiquitus Sebaste (vide Kiepert in Franzii Dissert. Fünf Inschr. u. fünf Städte in Kleinasien, p. 33.); ed. Arundell. Discov. in As. min. T. I. p. 138. litteris minusculis. In vico Sasak, prope Segiklar (Sebasten), ad fontem; ed. Arundell. I. c. T. I. p. 131. cum interpretatione Latina. In pago Oturacktschai inter oppidum Ushak et Afioum Karahissar, sed propius ab illo, in marmore candido inter varia fragmina columnarum; ex schedis Seetzenii, qui transcripsit 14. Oct. 1803. κ[α]ὶ οἱ κατο[ι]κοῦντ[ες Ρω]μαῖοι ἐτ[ε]ίμησαν Τιβέριον Κλαύδιον Θεμι[σ]ταγόρου [υἱ]όν, 5 Κυρείν[α], Ασκ[λ]ηπι[άδη]ν, υἱὸ[ν] τῆς πόλ[ε]ως, [ἄνδρα ἐκ πρ]ο[ν]όν[ων ε]υε[ργε]τηκό[τα τή]ν τε πόλι[ν καὶ τ]ὸν δῆμον Initio versus deest, in quo perscriptus fuit populus, cuius nomen sane dolendum quod interiit. Vss. 6. 7. lacunae nimis longae indicatae sunt. litteris evanidis post ΔΗΜΟΝ effeceris πρεσβεύ Ex In 3875. In pago Oturacktschai, in marmore candido ad viam; ex schedis Seetzenii, qui transcripsit 14. Oct. 1803. Titulus ex sepulcro est in quo sculpta ianua. parte superiori recta linea decurrit vs. a. In li- · nea curvata semicirculi supra ianuam legitur vs. b. et infra semicirculum in supercilio vs. c. legitur, ibidemque probabile est ea perscripta fuisse, quae ad sententiam vs. a. deficiunt: 3876. 6. Τρ]όφιμο[ς] Τροφίμου σὺν [τ]ῇ c. γυναικ[ί] α. [ὃς δ ̓ ἂν κακὴν χεῖρα προςάγῃ vel simile, ὀρφανὰ τέκνα λίποι]το, χ[ῆ]ρον βίον, οἶκον ἔ[ρ]η[μον. De formula imprecationis cf. n. 3862. 4000. In pago Oturacktschai ad fonticulum exstinctum in marmore candido; ex schedis Seetzenii, qui transcripsit 14. Oct. 1803. CTABOCOΥΛΑΡΕΤΗΒΗΝΥΚΟΡ In alio lapide ibidem: INSCR. GR. VOL. III. ΦΟΣ.ΥΦΕ ΝΗ C In pago Gunek-koi inter oppidum Usbak et Afioum Karahissar, in muro parvae moscheae; ex schedis Seetzenii, qui transcripsit 15. Oct. 1803. In urbe Afioum Karahissar in fragmine marmoris candidi; ex schedis Seetzenii, qui transcripsit 16. Oct. 1803. Vss. 1 - 10. supersunt ex decreto populi nescio cuius, in quo dispiciuntur pauca vocabula, ut vs. 5. καὶ γνώμην, vs. 6. δ[η]μοσίας π - -, vs. 7. κατορθωμά [των vel alio casu, vs. 8. ἀξίαν οὖσα[ν, vs. 10. Θεόφιλος. Sequuntur deinceps vs. 11. praescripta epistolae Imperatoris, quae sic legenda sunt: Αὐτοκράτω[ρ Καῖσαρ Θεοῦ Μ. Αντωνείνου Εὐσεβοῦς Γερμανικοῦ Σαρματικοῦ υἱός, Θεοῦ ̓Αντωνείνου Εὐσεβοῦς υἱωνός, Θεοῦ [ Αδριανοῦ ἔγγονος, Θεοῦ Τραϊανοῦ Παρθικοῦ καὶ Θεοῦ Νερ[ούα ἀπόγονος, Δ. Σεπτίμιος Σεούηρος 15 Περτίναξ, Σε[βαστός, Αραβικός, Αδιαβηνικός, ἀρχιερεὺς μέγιστ[ο]ς, δη[μαρχικῆς ἐξουσίας τὸ γ, αὐτοκράτωρ τὸ ζ, ὕπα In urbe Afioum Karahissar vel potius extra urbem in coemeterio, ubi multi lapides sepulcrales marmoris candidi; ex schedis Setzenii, qui transcripsit 16. Oct. 1805. ex lapide sepulcrali anaglyphis ornato, quibus repraesentatur aedicula. In huius frontispicio duae sunt aviculae uvam edentes; iuxta ianuam utrinque instrumenta varia numero quattuor cernuntur. Frontispicium superne cingunt characteres litt. a; infra aviculas vel supra ianuam scripta sunt quae litt. ¿ signavimus. 3880. In urbe Afioum Karahissar, in lapide formam' parvae arae referente; ex schedis Seetzenii. Ασκληπιά]δης? κα[τεσ]κεύα[σε]ν τοῖς [ἐ]νγόνοις [ἑαυτοῦ] In fine fortasse scriptum fuit: δ]όν[τ]ο[ς τ]ὸν [τόπον τοῦ δεῖνος vel simile; cf. n. 3369. In vico Surmina prope Afioum Karahissar in orientem, in lapide cum anaglyphis, quae figuras humanas repraesentant et infra duos tauros; ed. Macdonald Kinneir Itin. p. 549. n. 22. EUMENIA, HIERAPOLIS, LAODICEA AD LYCUM ET VICINIA, ATTUDA, APAMEA CIBOTUS. 3884. Eumeniae, nunc Ishekli; ed. Pocock. Inscr. ant. P. I. c. 2. s. 5. p. 11. qui Ishekli falso Apameam Gibotum esse statuit. Tractavit Letronnius in Journ. des Sav. 1825. p.329 sq. et Franzius in Dissert. Fünf Inschr. u. fünf Städte, 1840. p. 10 sq. [Textum vide in pag. seq.] Αὐτ]οκράτορα Καίσαρα, [Θεοῦ] ̓Αντωνείνου [υἱόν], Θεοῦ 5 Αδριανού [υἱων]όν, θεοῦ Τραϊα[νοῦ] Παρθικοῦ ἔγγο[νον, ]εοῦ Νερούα [ἀπόγ]ονον, Μάρκον [Αὐρή]λιον ̓Αν 10 τωνε[ῖνο]ν Σεβαστὸν ἡ βου[λή] καὶ ὁ δῆμος ὁ Σεβασ[την]ῶν τὸν ἴδιον θεὸν [καὶ] εὐεργέτην· [ἐπι]μελη15 θέντος τῆς κατα]σκευῆς καὶ ἀν[αστά]σεως τῶν τε ἀ[νδριά]ντων καὶ τῶν ὑπ[ο]βάσεων [Αὐ]ς[ηλίζου? Egμέου. Supplementa dedit Letronnius, nisi quod vs. extr. coniecit H]ρώ[δ]ου Ἑρμε[ί]ου. Idem Eumeniam earum urbium fuisse statuit, quae Σεβαστής cognomentum habuerint. Unde, quum vss. 9. 10. 11. ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος ὁ Σεβαστηνῶν commemoretur, titulum ab Eumenensibus profectum esse arbitratur. At Eumenia et Sebaste ab Hierocle et in Actis conciliorum notitiisque episcopatuum diserte ut diversae |