Fragmentum hoc Imperatorum honores sistit. Iam quum dubium non sit, quin hic titulus in duas columnas divisus fuerit, in priore columna videmus L. Aurelium Verum memorari, cuius consulatum III. prodit vs. 3. In altera columna certe alius Imperator memoratur, quem vix quisquam ambigat M. Aure [Αὐτοκράτορα Καίσαρα Μ. Λούκιον Αὐρήλι]ον Οὔηρον Σ[ε- lium Antoninum esse. Atqui incommodum, priore [Αὐτοκράτορα Καίσαρα Μ. Μ. Οὐλπίζου ̓Αππου[ληΐο]υ Εὐρυκλ[έζους, ἀρχιερ- Exempli gratia scripsi ἐπιμεληθέντος, quamquam longe aliter comparata potuit esse oratio; et nonnulla in fine interiisse verisimile est. In principio videtur fuisse ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος vel simile. Μ. UI pius Appuleius Eurycles, toties is laudatus in titulis praecedentibus, eodem fere elogio ornatus est n. 2741. qui titulus huic nostro aetate suppar est. 3837. Aezanis; ex schedis Alexandri De Laborde, quas misit Letronnius. Inscriptio erat alte posita et lectu difficilis. ΙΟΙΡΙΩΡΚΑΣΑΡΟΕΟΥΜΝΟΥΕΩΕΒΟ ΥΣΤΕΡΝΑΝΟΚΟΥ-Χ ΘΕΟΥΚΟΜΜΟΛΟΥΑΛΕΑΦΟΧΟ ΡΥΧΟΥΣΗΥΙΟΝΟΣΟΥΟΥΑΛ 5 ΟΥΡΛΙΑΝΟΥ ΠΡΟΙΚΟΓΟΝΟΛΛΟΥΚΙΟ..Π ΑΧΤΟΡΓΥΧΠΓΗ ΛΕΤΟΚΡ. Αὐτ]ο[κ]ρά[τ]ως Κα[ι]σας [9]εοῦ Μ. [Αντωνεί]νου Ε[ὐσεβο ϋς [Γ]ερ[μ]αν[ι]κοῦ [Σαρματικοῦ υἱός], Θεοῦ Κομμό[δ]ου· ἀ[δ]ε[λ]φό[ς, Θεοῦ ̓Αντωνείνου 5 οἱ [Τ][α]ϊανοῦ Π[α][9]ικο[ῦ ἀπό]γονο[s], Λούκιο[ς μιος Σεούηρος Ε][σεβ]ή[ς Π]ε[ρτίναξ Σεβαστός etc. Fuit opinor epistola Septimii Severi Imperatoris, cuius supersunt praescripta; conf. n. 2878. De fratre Commodo vide ad n. 1736. 3838. Aeranis; ex schedis Alexandri De Laborde, quas misit Letronnius. Inscriptio erat alte posita et lectu difficilis. Videtur ex eodem loco esse, ex quo n. 3837. Est ex fine epistolae Imperatoris, fortasse ad n. 3837. pertinens. Sed apographum eiusmodi est, ut, qui multa tentatum iverit, frustra laboret. Vs. 1. videtur_esse [ἐξ]ουσίας, vs. 5. ἀρχ[ιε]ς[εύ]s, vss. 4. 5. ni fallor, τὸ [ψή]φι[σμα] πέμψαι; deinde sequitur formula sollemnis: ἐπρέσβε[υ]ον Καλ[λιππ]ιανός - - ικλ[ε]ίδο[υ, ΑἴἼλιος Πάσιπ[π]ος Μ[η]νοφί[λ]ο[υ], - - λιος Π[ά]σ[ιππ]ος? β, [Μ]ουσα[ῖος Φ]ιλίππου, Φίλ[ιππ]ος Μηνοφ[ίλου. In reliquis immorari otiosi hominis est. Cf. n. 2743. 3839. Aezanis in coemeterio, in basi; ex schedis Alex. De Labordii, quas misit Letronnius. ΑΓΑΘΗ ΤΥΧΗ H BOAH NO ΔΗΜΟΣ Μ ΑΥΡΓΕΟΥΗΡΟΝ 5 APYIEIPEAACIAI ΝΑΩΝΤΩΝΕΝ ΠΕΡ.ΑΜΩΚΙΗΤ 10 ΤΟΝΕΥΙΡΙΕΤΙΔ ΚΦΙΛΟΠΑΤΙΝ Αγαθῇ τύχῃ. Ἡ βο[υλ]ή [κ](αὶ) ὁ δῆμος Μ. Αὖρ. Σε5 ούηρον, ἀρ[χ]ιερέα Ασία[ς] ναῶν τῶν ἐν Περ[ν]άμῳ κ(αὶ) [τ][ς πα]τρίδο[ς] τὸ ἔ, [σ]τρατηγή[σ]α[ντ]α τ[ρ]ίς, 1ο τὸν εὐ[ε][γ]έτ[ην] καὶ) φιλόπατ[ρ]ιν. Kai omnibus locis hic fuit K vel K. Scriptura APXIEIPEA p. APXIEPEA videri potest quadratario deberi. De pontificibus, qui dicuntur ἀρχιερεῖς Ασίας ναῶν τῶν ἐν Σμύρνῃ, τῶν ἐν Περγάμῳ etc. cf. ad n.2741. 3840. Aezanis, in via in basi marmorea; ex schedis Alex. De Labordii misit Letronnius. ΤΟ ΜΕΓΑΝ ΚΑΙ ΕΥΕΡΓΕΤΗΝ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑ ΚΑΙ ΚΤΙΤΗΝΤΗΣ ΥΠΑΤΟΝΗ ΤΡΙΣΣΤΡΑΤΗΓΟΥ 5 ΝΤΟΣ ΤΟ Β ΚΛ ΑΠΟΛΛΙΝΑΡΙΟΥ Τὸν μέγαν καὶ εὐεργέτην καὶ σωτῆρα καὶ κτί[σ]την τῆς πόλεως, Κλ. Στρατόνικον ὕπατον ἡ [πα]τρίς, στρατηγοῦντος τὸ β Κλ. Απολλιναρίου. 5 3841. Aezanis in lapide singulari „,in the burial ground”; ex schedis Alex. De Labordii misit Letronnius. ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΝΡΙΑΔΡΙΑΝΩ ΓΕΝΕΤΟΡΙΕΙΣΑΝΓΕΙΑΑΝ ΤΟ ΠΟΠΛΙΟΥΚΑΙΔΙΟΝ ΥΓΙΟΥ ΕΥΝΕΔΡΟΥΤΟΥ Αὐτοκράτορι Αδριανῷ Γενέτορι, εἰςανγεί[λ]αντος Ποπλίου Κ[λ](αυδίου) Διονυσίου, [σ]υνέδρου τοῦ Πανέλληνος. Videtur dedicari aliquid Hadriano, qui nunc Γενέτωρ audit. Nomen dedicantis haud dubie in prin 3842. Aezanis in fragmine epistylii. Ed. Fellows Itin. As. min. p. 147. ΚΑΙ ΑΡΤΕΜΙΔΙΚΑΙ ΤΟΔΗ Est fragmentum dedicati operis publici.. ̓Απόλλωνι] καὶ ̓Αρτέμιδι καὶ τ[@] δή[μῳ τῷ etc. 1 Aezanis in stylobate prope aedificium parvum, quod nunc est pro moschea; ed. Fellows Itin. As. min. p. 147. cf. p. 327. In vico Jeni Kieu s. Jeniköi haud procul ab Aezanis in occidentem, in lapide Aezanis allato; ed. Keppel. Itin. T. II. p. 260. 5 ΟΥΝΟΜΑΜΟΙΜ..Σ ΝΕ..ΑΟΣΤΑΡΑ..Μ ΕΝΘΑΔΕΚΕΙΤΑΙ ΨΥΧΗ ..ΝΕΙΑΣΙ.... Οὄνομά μοι Μ[ε]νέ[λ]αος· [α]τὰρ [δέ]μ[ας] ἐνθάδε κεῖται, ψυχὴ δ ̓ ἀ[θ]ανάτων αἰθέρα [ναι]ε[τ]ά[ε]ι. Vs. 5. NEIAΣL muta in AIETAEI, De senten tia usitata in epitaphiis cf. Welcker. Syll. epigr. Gr. ed. I. p. 27 sq. Boissonad. Comment. epigr. in Holsten. epist. p. 452 sq. 3848. In eadem vicinia in occidentem inter Simaul (veterem ut videtur Synaum, cf. Kiepert in Franzii Dissert. Fünf Inschr. u. fünf Städte p. 33.) et Demirji s. Demirdshi; ed. Keppel. Itin. T. II. p. 264. ΘΕΝΙΣΗΦΑΙΣΤΙΩΝΙ.. Παρ]θενὶς Ηφαιστίωνι [μνήμης] χάριν. ΧΑΡΙΝ 3849. Prope Aezanos ad Hermum paulo infra fontes Ghiediz s. Gedis est, qui locus iure, ut videtur, a Keppelio pro Cadis Phrygiae habetur, Ad fontem inscriptio reperta haec est (Keppel. Itin. T. II. p. 244.): Ο δήμος ὁ Μυσῶν ̓Αββαειτῶν ἐτίμησε τὸν προπάτορα Χρώμιον... ΜΥΣΩΝΑΒΒΑΙΤΩΝ babetur etiam in nummis (cf. Masson. Collect. ad Aristid. p. xv. ed. Dind.) Teste Strabone Αββαΐτις ea regio fuit, in qua Ancyra Phrygiae, ad fontes Mecisti, qui in Rhyndacum effunditur. Sed Ghiediz, cuius nomen nomini Cadorum simile, ad Hermum est, ubi Cados urbem positam fuisse docent nummi Cadočnorum (ΚΑΔΟΗΝΩΝ), in quibus ΕΡΜΟΣ fluvii figurae adscriptum. Nec mirum Mysos Abbaitas Cadis posuisse titulum; Cadi (Καδοὶ) enim a nonnullis Mysiae annumerantur (Strabo: τοὺς δὲ Καδοὺς ἔνιοι τῆς Μυσίας φασίν, cf. Steph. Βyz. v. Καδοί), etsi vulgo Phrygiae epicteto tribuuntur. Ex accusativo Kadoùs natum videtur Ghiediz, qui locus omnino consentit situi Cadorum. Praeter inscriptionem Abbaitarum litteris minusculis datam a Keppelio ibi repertae sunt quae sequuntur n. 3849. 5850. Prior in ara, qua duae aviculae in nidis; ed. Keppel. Itin. T. II. p. 242. ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΗΚΑΠΙΦΙΟΝ ΜΕΝΟΝΔΡΩΚΑΠΟΙΩΓΟ ΝΕΥΕΙΝΜΝΗΜΗΣΧΑ PIN Ασκληπιάδη[ς] κ(αὶ) Απφιον Μεν[ά]νδρῳ κ(αὶ) Απφίῳ γονεῦ[σ]ιν μνήμης χάριν. 3850. Ibidem, in lapide nigri marmoris, in quo infans sculptus, litteris recentioribus quam n. 3849. ed. Keppel. T. II. p. 243. In vico Chaji Kieu s. Hadshiköi, unius horae spatio ab Aezanis Cotyaeum versus, in pavimento moscheae; ed. Keppel. Itin. T. II. p. 205. m. 3. έχει μορια je siadou sampa από τι n. 2. dq2. • 5 3852. Η ΟΜΗΔΟ In vico Soosooskieu s. Sususköi, quinque fere miliaria Anglica ab Aezanis Cotyaeum versus, horae spatio distante a Tatar Bazarjik s. Tatar Basardshik, duas inscriptiones repperit Millingenius, edidit Keppel. 1. c. p. 202. et Νανάση? [ἑ]αυτῇ [3]ῶσα καὶ φρονοῦσα, Prior videtur duos titulos continere diverso tempore inscriptos: Νανάσ[η]? Αντέῳ ἀνδρὶ μνήμης χάριν, 3857. In loco Tatar Bazarjik s. Tatar Basardshik, in media fere via ab Aezanis Cotyaeum versus, in columna anaglyphis ornata, super corona hederacea; ed. Keppel. Itin. T. II. p. 197. Leakio ap. Keppel. locus videtur olim Benna dictus. ΤΡΥΦΩΝΜΕΝΙΣΚΟΥΔΙ ΚΑΙ ΤΟΙΣΒΕΝΝΕΙΤΑΙΣ Τρύφων Μενίσκου Διὶ καὶ τοῖς Βεννείταις. Benna urbs Thraciae nota est ex Steph. Byz. v. item Benna Ephesia ap. Steph. Byz. v. Byz. v. Etiam hic haud dubie de loco denominati sunt Βεννεῖται. 3858. In vico Ahatkoi in coemeterio repperit Baro Wolffius Russus una cum aliis inscriptionibus; ex huius schedis edidit Franzius in Dissertatione: Fünf Inschriften und fünf Städte in Kleinasien, p. 6. ΑΓΑΘΗ ΤΥΧΗ ΑΝΑΣΙΔΗ ΗΙΟΔΩΡΟΥ 5 ΔΟΥΚΙΟΝΙΕΡΕΑΣΕΒΑΣ. ΤΗΣΕΥΒΟΣΙΑΣ ΔΙΑΒΙ ΤΗΓΗΣΑΝΤΑ ΑΓΝΩΣ sunt (cf. ad n. 2694. Elem. epigraph. Gr. p. 323.), atque una cum magistratibus masculis habentur etiam in nummis Byzantii; vide Eckhel. D. N. T. II. p. 31. Sacerdotes eas non fuisse vel ex praemisso EПIAPX intelligi potest; quamquam veri non dissimile est magistratus hos ita munera inter se esse partitos, ut feminae imprimis sacris rebus praeessent. Quod si concesseris, non alienum erit coniicere Iuliam Severam in nostro titulo propterea priore loco nominari, quod ibi sermo sit de sollemnibus, in quibus praecipuae eius partes fuerint. Nicias, qui etiam nomine Romano Lucius audit, dicitur. ἱερεὺς. Σεβαστῆς Εὐβοσίας. Est igitur sacerdos Augustae cuiusdam. Iam quum in nummis quos diximus Acmonensium Agrippina minor, Claudii coniux, repraesentetur, conieceris Niciam huius Agrippinae fuisse sacerdoΩΣΣΥΜΜΑΧΟΥΕΙΗΒΑΕΧΟΥ - tem Agrippina maior, Germanici uxor, in titulis ΚΑΠΕΡΕΩΣΤΟΥΑΧΕΝΙΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙ ΑΡΧΗΣΑΝΤΑ ΧΥΟΙΡΝΤΑΕΤΗΡΙΚΟΥΣΕ ΚΑΙ ΓΥΡΡΩΝΙΟΥΡΑΤΕΩΝΟΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΑΤΕΥΣΑΝΤΑΙΟΣ 15 ΓΩΣΤΗΝΕΠΙΜΕΛΕΛΕΙΑNHO ΗΣΑΜΕΝΟΥΤΗΣΑΝΑΣΠΑΣΗ Ὁ δῆμος͵ καὶ ἡ βουλὴ ἐτείμησεν Νικ[ί]αν Ασκ[λ]η5 [π]ιοδώρου [τὸν καὶ Α]ούκιον, ἱερέα. Σεβαστῆς Εὐβοσίας διὰ βίου, ἀγορανομήσαντα πολυτε[λ]ῶς καὶ στρα10 τηγήσαντα ἁγνῶς καὶ γυμνασιαρχήσαντα [τοὺς πε]νταετηρικοὺς [ἀγῶνας] ἐ[πὶ Ἰ]ου[λ]ίας Σ[ε]υουήρας καὶ [Σε]ο[ουη]νίου [Κ]α[πίτ]ωνος, καὶ [γ]ραμ[μ]ατεύσαντα 15 [πι]σ[τ]ῶς· τὴν [ε]πιμέλειαν [π]ο[ι]ησαμένου τῆς ἀνασ[τ]άσ[ε]ως Συμμάχου, ἐ[φ]ηβά[ρ]χου κα[ὶ ἱ]ερέως, τοῦ ἀ[δ]ε[λφ]οῦ αὐτοῦ. Magistratus Servenius Capito et Iulia Severa nominantur in pluribus nummis Acmonensium sub Nerone cusis. Vide Eckhel. D. N. T. III. p. 128. Mionnet. T. IV. p. 198. et Suppl. T.VII. p. 484. cf. Annal. Inst. archaeol. Rom. 1833. p. 266. tab. vi. B. 8. Unde apparet titulum nostrum ad Acmoniam esse, referendum, quam in vicinia vici Ahatkoi sitam fuisse verisimile est. Vide Dissert. citat. in lemmate. Feminae inter archontes civitatium non inauditae Aeolidis Asianae de Cerere denominatur Deà Aionis καρποφόρος (vide n. 3528.), quae denominatio, si recte statuit Eckhelius (D. N. T.VI. p.214. 215.), titulum n. 2183. ad Agrippinam Claudii referens (vide ad n. 2960.), a matre in filiam translata esse videatur. Utcumque est, certe Augusta, cuius Nicias sacerdos dicitur, Εὐβοσία Cereali epitheto audit, nec dissimile veri esse Agrippinam Claudii, cuius imago in nummis; haec similem cum matre cultum nacta in Asia de Cerere Εὐβοσία videtur denominata esse. Hoc autem epitheton non pro substantivo habendum, sed derivandum esse avoce inusitata εὐβόσιος docuit Franzius 1. c. Similiter Hesychio teste Εὐαλωσία dicitur Ceres. Praeterea Cereris EiGorías cultum Franzius monuit bene convenire Phrygiae urbibus Polyboto, Eucarpia, Euphorbio insigni, non immemor narrationis illius ap. Steph. Byz. (s. v. 'AZavoí), qua pastores huius regionis aliquando dicuntur θῦσαι εὐβοσίαν γενέσθαι, qui pastores quum nihil profecissent, Euphorbum quendam accepta diis sacra fecisse; unde εὐαρεστηθέντων τῶν θεῶν εὐβοσίαν γενέσθαι καὶ τὴν γῆν πολυκαρπῆσαι. |