(403) V. ci-dessus art. vii, n.o 8. Note 335. (404) Hoc autem totum factum est, ut adimpleretur quod dictum est per prophetam dicentem Dicire filiæ Sion ecce rex tuus venit tibi mansuetus, sedens super asinam, et super pullum filium subjugalis. (Matth. xx1, 4, 5.)

(405) At reverà Dominus noster Jesus Christus Jerusalem ingressurus præcepit discipulis, ut asinam quandam, quæ unà cum pullo suo in introitu vici Bethfage dicti alligata erat ad se adducerent: eique insidens Jerusalem ingressus est. Quod quemadmodùm conceptis verbis prædictum fuerat à Christo factum iri, ita ab eo in omnium oculis factum, Christum eum esse apertè declarabat et cum hæc omnia contigerint, ut ex scripturis sacris demonstratur, adhuc tamen corde obdurescitis. Rem ita eventuram Zacharias unus è duodecim prædixit his verbis: lætare vehementer filia Sion etc. (S. Justinus dial. cum tryphone cap. LVI.)

Nullus post hujus prophetiæ tempus apud judæos fuisse memoratur, qualem hæc prophetia describit, nisi unus duntaxat salvator, et Dominus noster Jesus Christus Dei: cujus tempore hoc quoque vaticinium suum finem est consecutum, cum ad suos discipulos verba illa dixit: Ite in vicum qui contra vos est: et invenietis asinam et pullum alligatum: solvite illum, et adducite. Et si quis vobis dixerit Quid facitis? dicite illi: Dominus his indiget. Et abeuntes illi fecerunt, ut præceperat illis Jesus. Et ca quidem quæ, vel ad oraculum, vel ad oraculi

eventum pertinent, in hunc modum se habent, (Eusebius demonst. evang. lib. IX. )

Zacharias de Christo, et ecclesiâ, Exulta, inquit, valdè filia Sion etc. hoc quando factum sit, ut Dominus Christus in itinere jumento hujus generis uteretur, in evangelio legitur ; ubi et hæc prophetia commemoratur eâ parte, quantum illi loco sufficere visum est. ( S. Augustinus de civit. Dei lib. x vIII, cap. 35 n.o 2.)

et

Gaude vehementer filia Sion etc. Hæc verò ex ipsis rebus apertam habent expositionem, Etenim rex quem prophetæ prædixerunt venit; et justitiâ suâ peccatum delevit; et mansuetudine diaboli superbiam fregit: et qui pullo asinæ insedit reges habet adoratores, qui auro, lapidibus pretiosis ornati vehiculis gestantur. (Theodoretus in Zachar, cap. 1x, vers. 9. (406) Sicut pastor gregem suum pascet: in brachio suo congregabit agnos, et in sinu suo levabit fratres ipse portabit. (Is. XL, II.)

(407) Qui dispersit Israël congregabit eum, et custodiet, sicut pastor gregem suum. (Jerem.

(408) V. ci-dessus art. Iv § 1 n. 1. Note 223.

(409) Ego sum pastor bonus, bonus pastor animam dat pro ovibus suis. (Joan. x, II.) Ego sum pastor bonus; et cognosco meas : et coguoscent me meæ. (Ibid. 14.)

Oves meæ vocem meam audiunt et ego cognosco eas; et sequuntur me: et ego vitam æternam do eis. ( Ibid. 27, 28. )

(410) Deus autem pacis qui eduxit de tencbris

pastorem magnum ovium, in sanguine testamenti æterni, Dominum nostrum Jesum Christum, aptet yos in omni bono. (Hebr. xIII, 20.)

(411) Eratis sicut et oves errantes: sed conversi estis nunc ad pastorem et episcopum animarum vestrarum. (S. Petr. 11, 21.)

(412) Cum apparuerit princeps pastorum, percipietis immarcessibilem gloriæ coronam. (1 Petr. v. 5.)

(415) Haurietis aquas cum gaudio de fontibus Salvatoris, (Is. XII, 15.)

(414) Rorate cœli desuper, et nubes pluant justum aperiatur terra, et germinet Salvatorem. ( Is. XLV, 8.)

:

(415) Ecce dedi te in lucem gentium, ut sis salus mea usque ad extremum terræ. ( Is. XLIX, 6.) (416) Prope est justus meus: egressus est Salvator meus. (Is. 4, 5.)

(417) Dicite filia Sion: Ecce Salvator tuus venit. (Is. LXII, 11. )

(418) Ego in Domino gaudebo : et exultabo in Deo Jesu meo. (Habac. 111, 18.)

(419) Exulta satis filia Sion : jubila filia Jerusalem. Ecce rex tuus venit tibi justus, et salvator. (Zachar. ix, g. )

(420) Ecce concipies in utero, et paries filium: et vocabis nomen ejus Jesum. ( Luc 1, 51.)

Pariet autem filium: et vocabis nomen ejus Jesum. Ipse enim salvum faciet populum suum à peccatis eorum. (Matth. 1, 21. )

(421) Natus est vobis hodie salvator, qui est Christus Dominus. (Luc II, II.)

(422) Venit enim filius hominis salvare quod perierat. (Matt. XVIII, II.)

Filius hominis non venit animas perdere, sed salvare. (Luc ix, 56.)

(423) Ipsi enim audivimus; et scimus quia hic verè est Salvator mundi. (Joan. iv, 42.)

(424) Hunc principem, et salvatorem, Deus exaltavit dexterâ suâ, ad dandam pœnitentiam Israëli, et remissionem peccatorum. ( Act v, 31.) (425) Hujus (David) ex semine, secundùm promissionem, eduxit salvatorem Jesum. (Act. XIII, 23.)

III,

(426) Vid. Philipp. II, 20, 1 Timoth., I, I, 3 , IV, 10, Tit 1, 3 et 4, 11, 10, 11 et 13, 4 et 6, 2 Petr. I, I et II 2 II 10, III, 2 et 18. Joan. iv, 14, jud. 25. Et alibì passim. (427) Scio quod redemptor meus vivit ; et in novissimo die de terrâ surrecturus sum. (Job, XIX, 25.)

(428) Et redempti à Domino convertentur, et venient in Sion, cum laude et lætitiâ sempiternâ super caput eorum. (Is, xxxv, 19.)

(429) Et timebunt qui ab occidente nomen Domini, et qui ab ortu solis gloriam ejus; cum venerit quasi fluvius violentus quem spiritus Domini cogit, et venerit Sion redemptor, et eis qui redeunt ab iniquitate in Jacob.( Is. LIX, 19, 20.) (430) Loquebatur de eo omnibus qui expectabant redemptionem Israël. (Luc 11, 38.)

(451) Nos autem sperabamus quod esset redempturus Israël. (Luc XXIV, 21.)

(432) In quo habemus redemptionem per

sanguinem ejus remissionem peccatorum. (Ephes. 7 diss. 1, 14.)

(433) Scientes quod non corruptibilibus auro vel argento, redempti estis de vanâ vestrâ conversatione paternæ traditionis ; sed pretioso sanguine quasi agni immaculati Christi, et incontaminati. Petr. 1, 18.)

(434) Juravit Dominus, et non pœnitebit eum: Tu es sacerdos in æternum secundùm ordinem Melchisedech. (Ps.

IX, 4. )

(435) V. ci-dessus art. viii, n.o 1.

(456) Hiutius demonst. evang. propos. vii, n. 14.

(437) Edificavit ibi David altare Domino : et obtulit holocausta et pacifica. ( 2 Reg. xxiv, 25. )

(438) Atque hunc quidem psalmum non ignoro ita à vobis exponi, ut in Ezechiam dictum esse audeatis dicere. Vos autem errore labi protinùs vobis, et verbis ipsis demonstrabo. Dictum est. Jurabit Dominus, et non pœnitebit eum : tu es sacerdos in æternum secundum ordinem Melchisedech: et quæ sequuntur, quæque præcedunt. Ezechiam autem, nec sacerdotem fuisse, nec in æternum Dei sacerdotem esse, ne ipsi quidem contra audebitis dicere. Id verò in Jesu nostro dicta, verba ipsa declarant. (S. Justinus dial. contra Tryhp. cap. xxxii. )

Christus ergo etiam, is utique de quo loquitur psalmus, sacerdos erit. Quomodo enim testimonio prophetæ sacerdos esse dicitur, nisi idem priùs Christus extitisset. Sed etiam in æternum sacerdos esse dicitur. Porro hoc ampliùs naturæ