semus. Neque enim in rebus transeuntibus Α ἀλλ' ἐπ ̓ αἰωνίων καὶ ἀληθινῶν μετουσίαν κεκλή bonum situm est: verum ad æternorum verorumque bonorum participationem vocati sumus. Ejusd. Ante faciem tuam vitam et mortem posui, malum ac bonum, duas inter se contrarias naturas. Confer eas apud te: accurate perpende utiliusne tibi sit temporariam voluptatem amplexari, ac illius causa sempiterna morte multari, an ærumnam quam virtutis studium pariat, amplecti, atque ejus adjumento æternam vitam adipisci. Ejusd. — Noli omnia voluptati tribuere, fac D etiam aliquid animæ impertias. Sic existima duas tibi filias esse, vitæ hujus voluptatem, et cœlestem vitam. Si omnia præstantiori dare non vis, saltem intemperanti et pudicæ æquam portionem tribue. Noli hanc vitam immodicis opibus ornatam censere, alteram autem nudam et pannosam. Noli incomptam et deformem sponso exhibere sponsam : ne hanc ille conspicatus, faciem avertat, atque oderit, et cum ipsa copulari recuset. μεθα. Μὴ προτιμᾶτε τῶν πολυτιμήτων τὰ ἀτιμότατα, μηδὲ κακοὶ συναλλάκται γίνεσθε, τὴν φθειρομένην ζωὴν τῆς ἀφθάρτου καὶ μακαρίας ζωῆς προτιμῶν τες. Τέθεικα πρὸ προσώπου σου τὴν ζωὴν καὶ τὸν θάνατον, τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν, δύο ἀντικειμέ νας ἀλλήλαις φύσεις. Αντιστάθμησον αὐτὰς ἐπὶ τοῦ οἰκείου σεαυτοῦ κριτηρίου. Ζυγοστάτησεν ἀκριβῶς, τί σοι λυσιτελέστερον, τὴν πρόσκαιρον ελέσθαι ἡδο νὴν, καὶ δι' αὐτῆς τὸν αἰώνιον λαβεῖν θάνατον, ἢ τὴν ἐν τῇ ἀσκήσει τῆς ἀρετῆς ἑλόμενον κατοπάθειαν ταύτη προξένῳ χρήσασθαι τῆς αἰωνίου ζωής. Μὴ πάντα τῇ ἡδονῇ δός· δός τι καὶ τῇ ψυχῇ. Καὶ νόμισον δύο εἶναί σοι θυγατέρας, τὴν εὐπάθειαν τὴν ἐνθάδε, καὶ τὴν ζωὴν τὴν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Εἰ μὴ θέλεις πάντα δοῦναι τῇ κρείττονι, μέρισον γοῦν ἐξ ἴσης, τῇ τε ἀκολάστῳ παιδί, καὶ τῇ σώφρονι. Μὴ τὴν ἐνταῦθα διαγωγὴν ὑπερπλουτον δόξῃς γυμνήν δὲ τὴν ἄλλην, καὶ ῥάκια ἡμφιεσμένην. Μὴ ἄκοσμον καὶ ἄμορφον παραστήσῃς τῷ νυμφίῳ τὴν νύμφην, ἵνα μὴ θεασάμενος ἀποκλίνῃ τὸ πρόσωπον, καὶ ἰδὼν μισήσῃ, καὶ τὴν συνάφειαν ἀπαρνήσηται, Πολλὴν ἐζήσαμεν χρόνον τῷ κόσμῳ· ζήσωμεν λοι πὸν καὶ ἑαυτοῖς. Τί ψυχῆς ἀντάξιον ; τί ισοστάσιον τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν ; τίς ἀξιοπιστότερός σου σύμβουλος τοῦ Θεοῦ; τίς φρονιμώτερος τοῦ σοφοῦ ; τίς ὠφελιμώτερος τοῦ ἀγαθοῦ; τίς τοῦ κτίσαντος οἰκειότερος ; Ορα μὴ φεύγων τὸ στενὸν τῆς ἐπὶ σωτηρίαν ἀγούσης, τὸ εὐρύχωρον διώξῃς τῆς ἁμαρτίας. Φοβού μαι μὴ ἄχρι τέλους τὴν πλατεῖαν ὁδεύσας ἀκόλουθον εὕρῃς τῇ ὁδῷ τὸ κατάλυμα. Πρόσεχε σεαυτῷ· μήτε τοῖς θνητοῖς ὡς ἀΐδιος ἐναπομείνῃς, μήτε τῶν ἀϊδίων ὡς παρερχομένων καταφρονήσῃς. Υπερόρα σαρκός παρέρχεται γάρ . Επιμελοῦ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου. Μὴ πρόσεχε τῇ σαρκί, ἄνθρωπε, μηδὲ τῷ ταύτης ἀγαθῷ· μηδὲ χρήματα, καὶ δόξαν, καὶ δυναστείαν θαύμαζε, μηδὲ ὅσα σοι τὴν πρόσκαιρον ὑπηρεσίαν πληροί. Εἰ τὰ πρόσκαιρα τοιαῦτα καλά, ποταπὰ τὰ αἰώνια καὶ εἰ ἀνθρώπου μέγεθος μέτρον ἀνθρωπίνης διανοίας ἐκβαίνει, τῶν ἀϊδίων τὴν φύσιν τίς ἄρα ἀνθρώπων ἐξιχνιάσαι δυνήσεται ; Τὸ περὶ τὰ φαινόμενα τὴν σπουδὴν ἔχειν, ἰδιόν ἐστιν τῶν μηδεμίαν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος ἑαυτοῖς ὑποτιθεμένων ἐλπίδα. Εἰ τὰ σωματικὰ δίχα πόνων οὐκ ἐμπορίζεται τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλὰ καὶ ἄρτος, καὶ τροφή, κόπων δέ ονται, καὶ ἰδρώτων, καὶ ἡ ἀνάγκη τῆς φύσεως ἀπελαύνει τὸν ὄκνον, καὶ τῆς χρείας ἡ μάστιξ τὸν πηλὸν συνωθεῖ πρὸς ἀπαραίτητον κάματον· τὶς οὐκ ἄν διαιωνίζουσαν ἀκούων ζωὴν, πρὸς τοὺς πόνους Α lutum ad laborem adigat; quis sempiternam viδιεγέρθη ; τίς οὐκ ἂν ἡδέως ἱδρώσειεν ὑπὲρ οὐρανῶν βασιλείας ; τίς οὐκ ἂν ὀδύνης ὑπερφρονήσειεν, ὑπὲρ ἡδονῆς ἀπεράντου ; τίς οὐκ ἄν ταῖς τῶν πειρασμῶν ἐπικυδιστεύσεις τρικυμίαις, ἵνα πρὸς τὸ ἀλήστευτον τῶν οὐρανῶν ἐμπόριον παραγένηται ; καὶ γὰρ οἱ πόνοι πανταχοῦ τῶν ἀγαθῶν Χορηγοί. 4 Μικρὸν καὶ μέγαν ὁ Θεὸς ἐποίησεν· ὁμοίως δὲ προνοείται περὶ πάντων. » B C • Τὴν μὲν ὁλκάδα πρὸς ὄρεξιν πορισμῶν ἐποίησαν άνθρωποι τεχνίτης δὲ σοφίᾳ κατεσκεύασεν· ἡ δὲ σή, Πέτερ, διακυβερνᾷ πρόνοια, ὅτι καὶ ἐν θαλάσση ἔδωκας ὁδὸν, καὶ ἐν κύμασι τρίβον ἀσφαλῆ· δεικνύς ὅτι δύνασαι ἐκ πάντων σώζειν, κἂν ἄνευ τέχνης τις ἐπιδῇ· θέλεις δὲ μὴ ἀργὰ εἶναι τὰ τῆς σοφίας ἔργαν διὰ τοῦτο καὶ ἐν ἐλαχίστῳ ξύλῳ πιστεύουσιν ἄνθρω- D που ψυχάς, καὶ διελθόντες κλύδωνα σχεδία διεσώθη Πᾶν ὅπερ εἰς ἡμᾶς ἀγαθὸν φθάσει ἐκ θείας δυνάμεως, τῆς πάντα ἐνεργούσης χάριτος ἐνέργειαν εἴ και ξαμεν. ίδιον καὶ πρεπῶδες ὡς ἀληθῶς τῷ Θεῷ τὸ ἐλά σκεσθαι, τὸ ἐλεεῖν, τὸ τὰ ἔργα σώζειν ἑαυτοῦ, κἄν εἰς κίνδυνον διαφθορᾶς καταφέρηται. Παρ' αὐτοῦ γάρ, φησίν, ὁ ἱλασμός ἐστιν. Πάντα μὲν ἀθρόως ἐκ Θεοῦ προνοίας εἶναί τε καὶ διοικεῖσθαι, οἱ τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας σοφοί διαγο PATROL. GR. XCVI. tam audiens ad labores non excitetur ? quis non libenti animo cœlestis regni causa sudores ferat? quis propter perennem voluptatem dolorem non spernat? quis non tentationum fluctus et tempestates subeat, ut ad cœlestes nundinas, quæ prædonibus non patent, perveniat ? laboribus enim ubique bona comparantur. Ejusd. Falsæ sunt stultorum opiniones, falsæ male sentientium existimationes, qui opibus, et libertati, et potentiæ hujusce vitæ beatitatem attribuunt: illud nescientes licere quoque cernere servitutem omni libertate sublimiorem, et imbecillitatem quavis potentia firmiorem, et libertatem comperire omnibus divitiis locupletiorem. Isa. XLIX, 14, 15. « Dixit Sion: Dereliquit me Dominus, et Deus oblitus est mei. Nunquid obliviscetur mulier parvuli sui ? aut ut non misereatur partus uteri sui ? Sin autem et horum oblita fuerit mulier: sed ego non obliviscar tui, dicit Dominus. » Isa. LI, 4. - Consolabor omnia deserta Sion, et ponam ea quasi paradisum voluptatis. » Ezech. xxxiv, 16, 17. — « Hæc dicit Dominus : Quod perierat, requiram; et quod erraverat, reducam ; et quod confractum erat, alligabo ; et quod deficiens erat, confortabo ; et quod forte, custodiam, et pascam illas cum judicio. » Sap. 11, 35-37. « Diligis omnia quæ sunt, et nihil odisti eorum quæ fecisti: nec enim odiens aliquid constituisti. Quomodo autem posset aliquid permanere, nisi tu voluisses? aut quod a te vocatum non esset conservaretur ? Parcis autem omnibus, quæ sunt, Domine, qui amas animas. Sanctus enim tuus spiritus est in omnibus. » 637 Sap. VI, 8. Pusillum et magnum Deus fecit, et æqualiter est ei cura de omnibus. » Sap. χιν, 2 6. « Navem præ cupiditate acquirendi fecerunt homines: artifex vero sapientia fabricavit. Tua autem, Pater, providentia gubernat : quoniam dedisti et in mari viam, et inter fluctus semitam firmissimam, ostendens quia potens es ex omnibus salvare, etiamsi quis sine arte adeat mare. Vis autem non esse vacua sapientiæ opera : et in exiguo ligno credunt homines animas suas, et transeuntes mare per artem liberati sunt. »> S. Basilii epist 43. Quidquid boni ex divina potentia ad nos pervenit, gratiæ omnia efficientis operatio est. sapientes tradunt. At si singula speciatim perspi- Α ρεύουσιν. Εἰ δὲ δὴ κατ, εἶδος ἕκαστα ἰδίως τῶν cias, eorum quæ funt, alia habitu, alia natura, alia impetu et imaginatione, alia ratione et peculiari judicio et voluntate agitata, variam et multiplicem universitatis gubernationem comprobant: quippe cum rerum omnium propriam cuique rerum generi, distinctamque naturæ structuram quamdam attribuerit. Euseb. lib. viu Præp. Evang. cap. 14. Ex Phil. Quod in cognationibus parentes erga liberos sunt, hoc rex est erga civitatem, et erga mundum Deus. S. Chrysost. — Nescis, o homo, quidnam conducat tibi quocirca sæpenumero noxia et periculosa petis. At ille qui majorem, quam tu, salutis tuæ curam gerit, non ad petitionem tuam animum attendit, sed ante petitionem tuam, id B quod ex utilitate tua sit, ubique perspicit. Nam si patres carnales petentibus filiis non omnia tribuunt, non quod poscentes spernant, sed quod majori eorum cura afficiantur: multo magis eodem modo se gerit Deus, ut qui nos vehementius redamet, et id quod nobis expediat, cateris exploratius habeat. Didymi. Ille rerum artifex, cum omnium eorum quæ ratione utuntur arcana noverit, universis prospicit, non solum ex quibus afficiuntur et agunt, sed etiam ex iis quæ prænoscit, ad emendationem eos adducens. Theotimi in Gen. Deus omnia pro sua bonitate fabricatus, rerum omnium curam gerit: non eorum quibus prospicit dignitatem intuens; sed α suam ipsius misericordiam et bonorum largitio gilat. » « Ante tempus senectam ad C γινομένων, τὰ μὲν ἕξει, τὰ δὲ φύσει, τὰ δὲ ὁρμῇ καὶ φαντασία, τὰ δὲ λογισμῷ καὶ οἰκείᾳ κρίσει το καὶ προαιρέσει κινούμενα, ἕτερα δὲ λογισμῳ γεγόνασιν, ποικίλην καὶ πολύτροπον τὴν τοῦ παντὸς συνεστήσαντο διακόσμησιν, ἑκάστῳ γένει τῶν ὄντων, ἰδίαν καὶ ἀφωρισμένην τινά φύσεως κατασκευὴν τοῦ τῶν ὅλων αἰτίου διανείμαντος. Ὅπερ ἐν ταῖς συγγενείαις πρὸς τέκνα γονεῖς, τοῦτο βασιλεὺς μὲν πρὸς πόλιν, πρὸς δὲ κόσμον ὁ Θεός. Οὐκ οἶδάς σοι τὰ συμφέροντα, ἄνθρωπε πολλάκις αἰτεῖς ἐπιβλαβῆ καὶ σφαλερά· ἀλλ' ἐκεῖνος ὁ μᾶλλον κηδόμενός σου τῆς σωτηρίας, οὐ τῇ αἰτήσει σου προσέχει, ἀλλὰ πρὸ τῆς αἰτήσεως τὸ συμφέρον σου πανταχοῦ ἐπισκοπεῖ. Εἰ γὰρ οἱ πατέρες οἱ σαρα κικοὶ οὐ πάντα αἰτοῦσι τοῖς παισὶ διδόασιν, οὐκ ἐπειδὴ καταφρονοῦσι τῶν αἰτούντων, ἀλλ' ἐπειδὴ αὐτῶν μᾶλλον κήδονται, πολλῷ μᾶλλον ὁ Θεός, ὁ καὶ μᾶλλον φιλῶν, καὶ πλέον ἁπάντων εἰδὼς τὸ συμφέρον ἡμῶν, ποιεῖ. Πάντων λογικῶν ἐπιστάμενος τὸ κρυπτὸν ὁ Δη μιουργός, προνοεῖται τῶν ὅλων, οὐ μόνον ἐξ ὧν διάκεινται καὶ πράττουσιν, ἀλλὰ καὶ ἐξ ὧν προσ γινώσκει ἂγων εἰς βελτίωσιν. ̓Αγαθότητι συστήσας τὰ πάντα ὁ Θεὸς, προνοεί τῶν ὅλων· οὐκ εἰς τὸ κατ' ἀξίαν τῶν προνοουμένων ἀφορῶν, ἀλλ ̓ εἰς τὸ αὐτοῦ ἐλεητικὸν καὶ τῶν ἀγα θῶν παρεκτικόν. « Μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν, τί φάγητε, μηδὲ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν, τί ἐνδύσησθε. Οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς; καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος ; ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐ ρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν, οὐδὲ θερίζουσιν, οὐδὲ Matth. vi, 25-27. – « Ne solliciti sitis anima vestræ, quid manducetis, neque quid bibatis, neque corpori vestro quid induamini. Nonne anima plus est quam esca, et corpus plusquam vestimentum ? Respicite volatilia cœli, quoniam non serunt, neque metunt, neque congregant in D συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐ horrea ; et Pater vester calestis pascit illa, » etc. 638 I Cor. vii, 29-31. « Tempus breve est. Reliquum est, ut qui habent uxores, tanquam non habentes sint, et qui gaudent,tanquam non gaudentes, et qui flent, tanquam non flentes, et qui emunt, tanquam non possidentes, et qui utuntur hoc mundo, tanquam non utantur. Præterit enim figura hujus mundi. » S. Nilii. Perfecti animi est sine sollicitudine esse impii autem curis obteri. Etenim de perfecto animo dictum est, lilium esse inter spinas. Hoc porro vacuitatem curarum significat. De ράνιος τρέφει αὐτὰ, » καὶ τὰ λοιπά. « Ο καιρὸς συνεσταλμένος ἐστίν. Τὸ λοιπὸν, ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας, ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν, καὶ οἱ χαίροντες, ὡς μὴ χαίροντες· καὶ οἱ κλαίοντες, ὡς μὴ κλαίοντες· καὶ οἱ ἀγοράζοντες, ὡς μὴ κατὰ έχοντες· καὶ οἱ χρώμενοι τούτῳ τῷ κόσμῳ, ὡς μὴ χρώμενοι. Παράγει γὰρ τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τού του. » Τελείας ψυχῆς ἐστι τὸ ἀμέριμνον εἶναι, ἀσεβοῦς δὲ, τὸ φροντίσι κατατρίβεσθαι. Περὶ μὲν γὰρ τῆς τελείας ψυχῆς εἴρηται, ὅτι κρίνον ἐστὶν ἐν μέσῳ ἀκανθῶν. Τοῦτο δὲ τὴν ἀφροντισίαν δηλεῖ. Περὶ δὲ τῶν φροντίδα πολλὴν ἐχόντων εἰς τὰ βιωτικά φησιν Α iis autem, quos ingens rerum hujus vitæ cura Πᾶς ὁ βίος ἀσεβοῦς ἐν φροντίδι. Απροσπαθῶς χρὴ διοικεῖν τὴν κτήσιν, καὶ ἐπὶ συμβαίνοντός τινος μὴ ἀγνακτεῖν, μηδὲ λυπεῖσθαι, μηδὲ ἐπιθυμεῖν κτήσασθαι. Τῆς ἐμπαθοῦς γὰρ κτή σεως κελεύει ὁ Κύριος ἀφίστασθαι, καὶ πάσης προσω παθείας. ΠΙΤΑ. Ε. - Περὶ προφητῶν ἀνδροφονησάντων, καὶ εὐαρεστησάντων Θεῷ. • Επη Μωσῆς ἐπὶ τῆς πύλης τῆς παρεμβολῆς, καὶ λέγει· Εἴ τις πρὸς Θεόν, ἥτω πρός με. Καὶ ἦλθον πρὸς αὐτὸν πάντες οἱ υἱοὶ Λευί, καὶ λέγει αὐτοῖς· Τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ. Θέτε ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ ῥομφαίαν ἐπὶ τὸν μηρόν, καὶ διέλθετε, και ανακάμψατε, καὶ ἀποκτείνατε ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος τὸν πλησίον αὐτοῦ, καὶ τὸν ἔγγιστα. Καὶ ἐποίησαν υἱοὶ Λευὶ καθὰ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ Μωσῆς, καὶ ἔπεσαν ἐκ τοῦ λαοῦ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τρισχίλιοι ἄνδρες. » • Φινεές υἱὸς Ἐλεάζαρ, υἱοῦ Λαρὼν τοῦ ἱερέως, ἐξανέστη ἐκ μέσου τῆς συναγωγῆς, καὶ λαβὼν σει ρομάστην ἐν τῇ χειρὶ, ἀπεκέντησεν ἀμφοτέρους, τὸν δὲ ἄνθρωπον τὸν Ἰσραηλίτην, καὶ τὴν γυναῖκα διὰ τῆς μήτρας αὐτῆς· καὶ ἐπαύσατο ἡ ὀργὴ ἀπὸ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ. Εγένοντο δὲ οἱ τεθνηκότες εἴκοσι τέσσαρες χιλιάδες. Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωϋ τὴν Φινεές υἱὸς Ἐλεάζαρ κατέπαυσε τὸν θυμόν μου· ἰδοὺ δίδωμι αὐτῷ τὴν διαθήκην μου, διαθήκην εἰρήνης, καὶ ἔσται αὐτῷ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετ ̓ αὐτὸν, διαθήκην ἱερατείας αἰωνίαν, ἀνθ' ὧν ἐξήλωσε τῷ θεῷ αὐτοῦ, καὶ ἐξιλάσατο περὶ τῶν υἱῶν Ισραήλ. ο « Είπε Σαμουήλ. Προσάγαγέ μοι τὸν ̓Αγαγ βασι Νέα Αμαλήκ. Καὶ προσῆλθεν ̓Αγαγ τρέμων. Καὶ εἶπε Σαμουήλ Καθότι ἠτέκνωσε γυναίκας ἡ ῥομ pala τους, οὕτως ἀτεκνωθήσεται ἐκ γυναικών ή μήτηρ του. Καὶ ἔσφαξεν αὐτὸν ἐνώπιον Κυρίου. » B afficit, Scriptura ait: Omnis vita impii un sollicitudine est (Prov. iit, 33). TIT. VI. De prophetis qui cædes admiserunt, ac Exod. XXXII, 26-30. << Stetit Moses in porta castrorum, et ait: Si quis est Domini, jungatur mihi. Et venerunt ad eum omnes filii Levi, dixitque eis: Hæc dicit Dominus Deus Israel: Ponite unusquisque gladium vestrum super femur, et pertransite, et redite, et occidite unusquisque fratrem suum, et unusquisque proximum suum, et propinquum. Et fecerunt filii Levi, secundum ea quæ locutus est ipsis Moses, et ceciderunt de populo in die illa tria millia virorum, »> Num. xxv, 11-15. • Phinees filius Eleazar, filii Aaron sacerdotis, surrexit de medio synagogæ, et accepto pugione in manu sua, ambos confodit, hominem scilicet Israelitam, et Madianitidem mulierem per vulvam ejus: et cessavit ira a filiis Israel. Et fuit numerus eorum qui interempti sunt, viginti quatuor millia. Et locutus est Dominus ad Moysem: Phinees filius Eleazar sedavit C iram meam ecce do ei testamentum meum, testamentum pacis: et erit ipsi et semini ejus post eum testamentum æternum: eo quod zelatus est pro Deo suo, et propitiavit pro filiis Israel. » D TIT. VIII. « Πρὸ τοῦ με πλάται σε ἐκ κοιλίας μητρὸς Αγίακά σε προφήτην εἰς ἔθνη τέθεικά σε. » « Εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν, καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἶδε ἀληθῶς Ισραη λίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστιν. Λέγει αὐτῷ Ναθαναήλο Πόθεν με γινώσκεις ; Απεκρίθη ὁ Ἰησοῦς, καὶ εἶπεν αὐτῷ· Πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι ὄντα ὑπὸ τὴν συκήν, εἶδόν σε. Απεκρίθη Ναθαναὴλ, καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ραββί, σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ· σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. » TITA. H'. 1 Reg. XIII, 13, 14. « Dixit Samuel ad Saul : Stulte egisti, nec custodisti mandata Domini Dei Περὶ προφητῶν ἐπιτιμησάντων βασι λεύσι μετὰ παρρησίας. « Είπε Σαμουήλ πρὸς Σαούλ· Μεματαίωταί σοι, ὅτι οὐκ ἐφύλαξας τὴν ἐντολὴν, ἣν ἐνετείλατό σοι Κύ tui, quæ præcepit tibi Dominus : et nunc regnum Β ριος, καὶ νῦν βασιλεία σου οὐ στήσεται. » tuum ultra non stabit. » III Reg. XIV, 6. « Et factum est, ut audivit Achia sonitum pedum, dixit: Ingredere, uxor Jeroboam. Ego sum nuntius ad te durus. »> III Reg. XVIII, 17. - • Dixit Achab ad Eliam : Tunc es ille qui perturbas Israel? Et ait Elias : Non ego perturbo Israel : sed tu et domus patris tui, derelinquendo Dominum, et pergendo post Baalim. » IV Reg. 1. 15-18. « Locutus est Dominus ad Eliam, et ait : Descende, ne timeas a facie eorum. Et surrexit Elias, et descendit cum eis. Et dixit Elias : Hæc dicit Dominus : Quia misisti nuntios ut consulas Baal muscam Deum Accaron: non ita erit. De lectulo super quem ascendisti, non descendes, quia morte morieris. Et mortuus est juxta verbum Domini, quod locutus est per Eliam. » « Εἶπεν Ελισσαιὲ πρὸς τὸν βασιλέα Ισραήλ- Τί ἐμοὶ καὶ σοί ; Δεῦρο πρὸς τοὺς προφήτας τοῦ πατρός σου καὶ τῆς μητρός σου. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ισραήλ· Μὴ ὅτι κέκληται Κύριος τοὺς τρεῖς βασι λεῖς, τοῦ παραδοῦναι αὐτοὺς εἰς χεῖρας Μωάβ; Καὶ εἶπεν Ελισσαιέ· Ζῇ Κύριος τῶν δυνάμεων, ὅτι εἰ μὴ πρόσωπον Ἰωσαφάτ βασιλέως Ιούδα ἐγὼ λαμβάνω, εἰ ἐπέβλεψα πρὸς σὲ, καὶ εἶδόν σε. » ΤΙΤΛ. Θ ́. Περὶ προαιρέσεως καὶ διαθέσεως· καὶ ὅτι τὴν προαίρεσιν ἐπὶ πᾶσιν ἐξετάζει ὁ Θεός. • Τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθὸν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσι. » « Καθίσας ὁ Ἰησοῦς ἀπέναντι τοῦ γαζοφυλακίου, ἐθεώρει πῶς οἱ ὄχλοι βάλλουσι χαλκὸν εἰς τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ· καὶ οἱ πλούσιοι ἔβαλλον πολλά. Και ἐλθοῦσα μία χήρα πτωχή, ἔβαλε λεπτὰ δύο, ὅ ἐστι κοδράντης. Καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ὁ Ἰησοῦς, εἶπεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἡ χήρα αὕτη ἡ πτωχή πλέον πάντων ἔβαλε τῶν βαλόν των εἰς τὸ γαζοφυλάκιον. Πάντες γὰρ ἐκ τοῦ περισ σεύματος αὐτῶν ἔβαλον· αὕτη δὲ ἐκ τῆς ὑστερή σεως αὐτῆς, πάντα ὅσα εἶχεν, ἔβαλεν, ὅλον τὸν βίον αὐτῆς. » Ἠκούσατε, ὅτι ἐῤῥέθη τοῖς ἀρχαιοις· Οὐ μοι |