Oldalképek
PDF
ePub
[blocks in formation]

sus habitantes: Yo fuí quien di firmeza á sus columnas.

5 Profeta. Dije á los malvados: No querais cometer mas la maldad; y á los pecadores: No os engriais ponderando vuestro poder.

6 No levanteis con insolencia vuestras cabezas: cesad de hablar blasfemias contra Dios.

7 Porque ni por el Oriente, ni por el Occidente, ni por los desiertos montes tendréis escape; 8 pues el juez es Dios.

El abate á uno, y ensalza á otro; 9 porque el Señor tiene en la mano un caliz de vino puro, lleno de amarga mistura,

y le hace pasar de uno á otro3: mas no por eso se han apurado sus heces las han de beber todos los pecadores de la tierra.

10 Yo empero anunciaré y cantaré eternamente las alabanzas al Dios de Jacob.

Publicarémos tus maravillas. 3 Dios. Cuando llegare mi tiempo, yo juzgaré con justicia todas II Dios. Y yo abatiré todo el orlas cosas, gullo de los pecadores: y haré que 4 Derretiráse la tierra con todos los justos levanten cabeza.

in finem. 20 Respice in testamentum tuum; quia repleti sunt, qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum. 21 Ne avertatur humilis factus confusus; pauper et inops laudabunt nomen tuum. 22 Exurge, Deus, judica causam tuam; memor esto improperiorum tuorum, eorum quæ ab insipiente sunt tota die. 23 Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum; superbia eorum qui te oderunt, ascendit semper.

1 In finem, ne corrumpas, Psalmus Cantici Asaph. LXXIV. 2 Confitebimur tibi, Deus; confitebimur, et invocabimus nomen tuum. Narrabimus mirabilia tua; 3 cum accepero tempus, ego justitias judicabo. 4 Liquefacta est terra, et omnes qui habitant in ea; ego confirmavi columnas ejus. 5 Dixi iniquis: Nolite iniquè agere; et delinquentibus: Nolite exaltare cornu. 6 Nolite extollere in altum cornu vestram; nolite loqui adversus Deum iniquitatem. 7 Quia neque ab Oriente, neque ab Occidente, neque à desertis montibus; 8 quoniam Deus judex est. Hunc humiliat, et hunc exaltat : 9 quia calix in manu Domini vini meri plenus misto. Et inclinavit ex hoc in hoc; verumtamen fæx ejus non est exinanita : bibent omnes peccatores terræ. 10 Ego autem annuntiabo in sæculum, cantabo Deo Jacob. 11 Et omnia cornua peceatorum confringam : et exaltabuntur cornua justi.

En vista de tu silencio. Este salmo está á modo de diálogo. 3 O tambien: y les va echando de uno á otro una porcion.

[blocks in formation]

desde el momento de tu ira?
9 Desde el cielo hiciste oir tu
sentencia la tierra tembló, y se
quedó suspensa,

10 al levantarse Dios á juicio para salvar á todos los mansos de la tierra,

11 El hombre que esto medite, te alabará; y en consecuencia de sus meditaciones, celebrará fiestas en honor tuyo.

12 Ofreced y cumplid votos al Señor Dios vuestro, todos vosotros,

4 Alli rompió las saetas y los arcos, los escudos, las espadas; y los que estando al rededor de él puso fin á la guerra'. le presentais dones:

5 Alumbrando tú maravillosamente desde los montes eternos, 6 quedaron perturbados todos los de corazon insensato3.

Durmieron su sueño; y todos esos hombres opulentos se encontraron sin nada, vacias sus manos. 7 Al trueno de tu amenaza, ό Dios de Jacob, se quedaron sin sentido los que montaban briosos caballos.

8 Terrible eres tú, ó Señor: ¿y quién podrá resistirte á tí,

13 al Dios terrible, al que quita el aliento á los Príncipes, al terrible para los Reyes de la tierra. SALMO LXXVI. El justo atribulado clama incesantemente á Dios, y se consuela meditando las maravillas del Señor.

1 Para el fin: Para Idithun, Salmo de Asaf.

2 Alzé mi voz, y clamé al Señor: á Dios clamé, y me atendió.

3 En el dia de mi tribulacion acudí solícito á Dios, levanté por

1 In finem, in laudibus, Psalmus Asaph. Canticum ad Assyrios. LXXV. 2 Notus in Judæa Deus: in Israel magnum nomen ejus 3 Et factus est in pace locus ejus: et habitatio ejus in Sion. 4 Ibi confregit potentias arcuum, scutum, gladium, et bellum. 5 Illuminans tu mirabiliter à montibus æternis: 6 turbati sunt omnes insipientes corde. Dormierunt somnum suum: et nihil invenerunt omnes viri divitiarum in manibus suis. 7 Ab increpatione tua Deus Jacob, dormitaverunt qui ascenderunt equos. 8 Tu terribilis es, et quis resistet tibi? ex tunc ira tua. 9 De cœlo auditum fecisti judicium: terra tremuit et quievit. 10 Cum exurgeret in judicium Deus, ut salvos faceret omnes mansuetos terræ. 11 Quoniam cogitatio hominis confitebitur tibi: et reliquiæ cogitationis diem festum agent tibi. 12 Vovete, et reddite Domino Deo vestro, omnes qui in circuitu ejus affertis munera. 13 Terribili et ei qui aufert spiritum principum, terribili apud reges terræ.

1 In finem, pro Idithun, Psalmus Asaph. LXXVI.

2 Voce mea ad Dominum clamavi: voce mea ad Deum, et intendit mihi. 3 In die tribulationis mex Deum exquisivi, manibus meis nocte contra eum: et

1 En Jerusalen, que significa ciudad de la paz. O á todos sus males. 3 Enviando tú, á Señor, desde los montes eternos la luz tuya, ó tu proteccion milagrosa, han quedado atónitos todos los impios ó de corazon insensato,

Altísimo me viene esta mudanza.

la noche mis manos hácia él, y no

quedé burlado.

12 Traeré á la memoria las obras

Se habia negado mi alma á todo del Señor. Si por cierto, haré me

consuelo:

4 acordéme de Dios, y me senti bañado de gozo: ejercitéme en la meditacion, y caí en un deliquio'.

5 Estuvieron mis ojos abiertos antes de la madrugada: estaba como atónito, y sin articular palabra. 6 Púseme á considerar los dias antiguos, y á meditar en los años

eternos.

7 En esto me ocupaba allá en mi corazon durante la noche, y lo rumiaba, y examinaba mi interior'.

8 ¿Es posible, decia, que Dios nos ha de abandonar para siempre, ó no ha de volver á sernos propicio? 9 ¿ó que ha de privar eternamente de su misericordia á todas las generaciones venideras?

10¿Ha de olvidarse Dios de usar de clemencia? ¿ó detendrá con su ira el curso de sus misericordias? II Entónces dije: Ahora comienzo á respirar: de la diestra del

moria de las maravillas que has hecho desde el principio.

13 Y meditaré todas tus obras, y consideraré tus designios.

14 O Dios! santo es tu camino. ¿Qué dios hay que sea grande como el Dios nuestro?

15 Tú eres el Dios, autor de los prodigios.

Tú hiciste manifiesto á los pueblos tu poderío :

16 con tu brazo redimiste á tu pueblo, á los hijos de Jacob y de Josef.

17 Viéronte las aguas, ó Dios, viéronte las aguas, y se llenaron de temor, y estremeciéronse los abismos.

18 Grande fué el estruendo de las aguas tronaron las nubes: atravesaron tus rayos,

19 girando en torno la voz de tuş truenos 5.

Relumbraron tus relámpagos por

non sum deceptus. Renuit consolari anima mea, 4 memor fui Dei et dele.' ctatus sum, et exercitatus sum: et defecit spiritus meus. 5 Anticipaverunt vigilias oculi mei: turbatus sum, et non sum locutus. 6 Cogitavi dies antiquos et annos æternos in mente habui. 7 Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum. 8 Nunquid in æternum projiciet Deus: aut non apponet ut complacitior sit adhuc? 9 Aut in finem misericordiam suam abscindet, à generatione in generationem? 10 Aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas? 11 Et dixi: Nunc cœpi: hæc mutatio dexteræ Excelsi. 12 Memor fui operum Domini; quia memor ero ab initio mirabilium tucrum, 13 et meditabor in omnibus operibus tuis; et in adinventionibus tuis exercebor. 14 Deus, in sancto via tua; quis Deus magnus, sicut Deus noster? 15 tu es Deus, qui facis mirabilia. Notam fecisti in populis virtutem tuam; 16 redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Jacob, et Joseph. 17 Viderunt te aquæ, Deus, viderunt te aquæ; et timuerunt, et turbatæ sunt abyssi. 18 Multitudo sonitus aquarum; vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt; 19 vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tux orbi terræ: commota est et coutremuitterra.

De amor.

'En que obraste tantas maravill s. 3 Los Setenta traducen: eskallon, escardillaba ó escudriñaba mi espíritu : andaba buscando reflexiones con que poder consolarme. Alude á las aguas del mar Rojo. 5 De los egipcios,

y trastornando sus carros. Ex, XIV. v. 24.

[blocks in formation]

toda la redondez de la tierra: toda ella se estremeció, y tembló.

20 Te abriste camino dentro del nar; caminaste por en medio de muchas aguas, y no se conocerán los vestigios de tus pisadas.

21 Condujiste á tu pueblo, como otras tantas ovejas, por el ministerio de Moisés y de Aaron. SALMO LXXVII. El Profeta refiere los beneficios que Dios hizo á su pueblo, y los castigos que le envió para que se convirtiese de sus pcsados. Y nos exhorta á que busquemos al Señor, y guardemos su Ley.

1 Inteligencia, ó instruccion de Asaf.

Escucha, pueblo mio, mi Ley; ten atentos tus oidos para percibir las palabras de mi boca.

2 La abriré profiriendo parábolas diré cosas recónditas desde el principio del mundo'.

3 Las cuales las hemos oido y entendido3, y nos las contaron ya nuestros padres.

4 No las ocultaron estos á sus hijos, ni á su posteridad:

publicaron, sí, las glorias del Señor, y los prodigios y maravillas que habia hecho.

5 El estableció alia nza con Jacob y dio la Ley á Israel":

Todo lo cual mandó á nuestros padres que lo hiciesen conocer á sus hijos,

6 para que lo sepan las generaciones venideras.,

Los hijos que nacerán y crecerán, lo contarán igualmente á sus hijos:

7 á fin de que pongan en Dios su esperanza, y no se olviden de las obras de Dios, y guarden con esmero sus mandamientos; 8 para que no sean, padres, generacion perversa y rebelde:

"

como sus

generacion que nunca tuvo recto su corazon, ni su espíritu fiel á Dios.

9 Los hijos de Efraim, diestros en tender y disparar el arco, vol

20 In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis; et vestigia tua non cognoscentur. 21 Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.

1 Intellectus Asaph. LXXVII.

Attendite, popule meus, legem meam ; inclinate aurem vestram in verba oris mei. 2 Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio. 3 Quanta audivimus et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis. 4 Non sunt occultata à filiis eorum, in generatione altera. Narrantes laudes Domini, et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit. 5 Et suscitavit testimonium in Jacob; et legem posuit in Israel. Quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis; 6 ut cognoscat generatio altera. Filii qui nascentur, et exurgent, et narrabunt filiis suis, 7 ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei; et mandata ejus exquirant. 8 Ne fiant sicut patres eorum, generatio prava et exasperans; generatio, quæ non direxit cor suum; et non est creditus cum Deo spiritus ejus. 9 Filii Ephrem intendentes et mitconversi sunt in die belli. 10 Non custodierunt testamentum

tentes arcum,

O sentencias misteriosas. Véase Parábola. 2 Math. XIII. v. 35. 3 En las Escrituras. En este verso, como en otros muchísimos de la Escritura, la segunda mitad tiene el mismo sentido que la primera: y de esta figura, llamada tautologia ó repeticion, usan mucho los escritores sagrados. Testimonio y alianza vienen á ser lo mismo que Ley; y asi se dice Arca de Alianza, Arca del Testimonio , y Tablas del Testimonio. Ex. XXV. ?. 21, XVI, v. 34, Véase Testimonio.

T

vieron las espaldas en el dia del desierto provocaron á ira ai Alticombate.

10 Habian faltado al pacto con Dios, y no babiar querido seguir su Ley.

11 Olvidáronse de sus beneficios, y de las maravillas que obró á vista de ellos.

12 Delante de sus padres hizo portentos en la tierra de Egipto, y en las llanuras de Tanis'.

13 Rompió la mar por medio, y los hizo pasar, y contuvo las olas

como en un monton.

14 Y los fué guiando de dia por medio de una nube, y toda la noche con resplandor de fuego.

15 En el Desierto hendió una peña, y les dió para beber como un caudaloso rio3:

[blocks in formation]

simo;

18 pues tentaron á Dios en sus corazones, pidiendo manjares á medida de su gusto.

19

Y hablaron mal de Dios, y dijeron: ૐ Por ventura podrá Dios preparar una mesa en el Desierto?

20 ¿Porque él dió un golpe á la peña y salieron aguas, y se formaron torrentes caudalosos,

podrá acaso dar tambien y poner una mesa á su pueblo?

21 Oyólo el Señor, é irritóse, y encendíóse el fuego de su cólera contra Jacob, y subió de punto su indignacion contra Israel :

22 porque no creyeron á Dios, ni esperaron de él la salud.

23 Siendo asi que dió órden á

raudales de aguas, que corrieron á las nubes que tenian encima, y manera de rios". abrió las puertas del cielo,

17 Ellos volvieron sin embargo á pecar contra él. En aquel árido

24 y les llovió el maná para comer, dándoles pan del cielo.

Dei; et in lege ejus noluerunt ambulare. 11 Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus que ostendit eis. 12 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos. 13 Interrupit mare, et perduxit eos; et statuit aquas quasi in utre. 14 Et deduxit eos in nube diei; et tota nocte in illuminatione ignis. 15 Interrupit petram in eremo: et adaquavit eos velut in abysso multa. 16 Et eduxit aquam de petra: et deduxit tanquam flumina aquas. 17 Et apposuerunt adhuc peccare ei: in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso. 18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis: ut peterent escas animabus suis. 19 Et malè locuti sunt de Deo: dixerunt: Ñunquid poterit Deus parare mensam in deserto? 20 Quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Nunquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo? 21 Ideo audivit Dominus, distulit: et iguis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israel: 22 quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus. 23 Et mandavit nubibus desuper, et januas cœli aperuit. 24 Et pluit illis manna ad manducandum, et pa

2

O quedaron derrotados. I. Reg. IV. v. 10. La tribu de Efraim sobresalia entonces en grandes guerreros. Deut. XXXIII. v. 17. Y en Silo, ciudad de Efraim, tenia su asiento el Arca en aquel tiempo. Los profetas dueron muchas veces el nombre de Efraim á las diez tribus separadas de la de Judá, Cindad antiquísima del Egipto inferior, llamada ahora el Gran Cairo. Num. XIII. v. 23. Is. XIX. v. 33. -Ezech. XXX. v. 14. 3 Ex. XVII. v. 6. Como si estuviesen junto á un caudaloso rio. • Deut. IX. v. 21. Ps. CIV. v. 41.-I. Cor. X. v. 4. Num. XI. v. 1. Ex. XVI. v. 4. 1. 5.

5

[ocr errors]

:

« ElőzőTovább »