Oldalképek
PDF
ePub

amigo, y como á un hermano mio asi los trataba: como quien está de luto y en tristeza, asi me humillaba.

15 Mas ellos hacian fiesta, y se aunaron contra mí, descargaron sobre mí azotes á porfia, sin saber yo la causa.

16 Quedaron disipados, mas no arrepentidos; tentáronme, insultáronme con escarnio; rechinaron contra mí sus dientes.

17 O Señor, ¿cuándo volverás tus ojos? Libra mi alma de la malignidad de estos hombres, libra de estos leones al alma mia,

18 Yo te glorificaré en una iglesia ó congregacion grande: en medio de un pueblo numeroso cantaré tus alabanzas.

19 No tengan el placer de triunfar de mi-mis inicuos contrarios: los que sin causa me aborreceu', y con sus ojos muestran complacencia.

20 Pues conmigo ciertamente hablaban palabras de paz; mas en medio de su indignacion, fija en tierra su vista, trazaban engaños'.

21 Y abrian contra mí tanta boca, diciendo: Ea, ea, nuestros ojos lo han visto.

22 O, Señor, tú lo has visto, no guardes mas tiempo silencio: Señor, no te alejes de mí.

23 Levántate, y entiende en mi juicio, ocupate en mi causa, ó mi Dios y Señor mio.

24 Juzgame segun tu justicia, ó Señor, mi Dios, y no triunfen ellos de mí.

25 No digan en sus corazones: Albricias, bien va para nosotros3. Ni digan tampoco : Le hemos devorado. 26 Queden, Señor, todos ellos llenos de confusion y vergüenza, los que se congratulan por mis males.

Cubiertos sean de ignominia y sonrojados los que se jactan contra mí.

27 Triunfen y regocijense los que están á favor de mi justa causa; y digan siempre los que desean la paz de su siervo: Glorificado sea el Señor.

28 Y publicará mi lengua tu justicia, y celebrará todo el dia tus alabanzas.

tatus, sic humiliabar. 15 Et adversum me lætati sunt, et convenerunt: congregata sunt super me flagella, et ignoravi. 16 Dissipati sunt, nec compuncti, · tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione: frenduerunt super me dentibus suis. 17 Domine, quando respicies? restitue animam meam à malignitate eorum, à leonibus unicam meam. 18 Confitebor tibi in ecclesia magna, in populo gravi laudabo te. 19 Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi iniquè: qui oderunt me gratis et annuunt oculis. 20 Quoniam mihi quidem pacificè loquebantur: et in iracundia terræ loquentes, dolos cogitabant. 21 Et dilataverunt super me os suum: dixerunt; Euge, euge, viderunt oculi nostri. 22 Vidisti, Domine, ne sileas : Domine, ne discedas à me. 25 Exurge et intende judicio meo; Deus meus, et Dominus meus, in causam meam. 24 Judica me secundùm justitiam tuam, Domine, Deus meus, et non supergau. deant mihi. 25 Non dicant in cordibus suis: Euge, euge, animæ nostræ: nec dicant: Devoravimus eum. 26 Erubescant et revereantur simul, qui gratulantur malis meis. Induantur confusione et reverentia qui magna loquuntur super me. 27 Exultent et lætentur qui volunt justitiam meam; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi ejus. 28 Et lingua mea meditabitur justitiam tuam, tota die laudem tuam.

'Joan. XV. v. 25. a Puede tradueirse: Pero en su terreno corazon reventan

do de ira, urdian engaños, 3 O tambien: Albricias, que salimos con la nuestras

SALMO XXXV. La suma malicia del
impio, y la inmensa bondad
de Dios.

1 Para el fin: Salmo del mismo
David siervo del Señor.

2 Resolvió el impío en su corazon el hacer el mal: no hay temor de Dios ante sus ojos'.

3 Porque ha obrado dolosamente en la Divina presencia: por lo cual se ha hecho mas odiosa su maldad. 4 Las palabras de su boca son injusticia y embustes: no ha querido instruirse para obrar bien.

5 Estando en su lecho discurre como obrar la iniquidad: anda en todo género de malos pasos: no tiene horror á la maldad.

6 O, Señor, llega hasta al cielo tu misericordia, y hasta las nubes tu verdad.

[blocks in formation]

ó Dios, tus misericordias!.

Por eso los hijos de los hombres esperarán bajo la sombra de tus alas.

9 Quedarán embriagados con la abundancia de tu casa, y les harás beber en el torrente de tus delicias. 10 Porque en tí está la fuente del vivir; y en tu luz verémos la luz3.

11 Despliega tu misericordia sobre los que te conocen, y tu justicia á favor de aquellos que tienen

un corazon recto.

12 No dé yo en pasos de soberbia; ni me hagan titubear las acciones del pecador.

13 Allí es donde han caido por tierra los que cometen la maldad: han sido arrojados afuera, y no han podido levantarse mas.

SALMO XXXVI. Amonesta David á los iustos que no se aflijan ni acobarden al ver la felicidad de los malos, pues les hace ver que es a

A hombres y bestias conservas, parente y de poca dura; y al conó Señor2.

[merged small][ocr errors]

trario la de los buenos, sólida y permanente.

1 In finem, servo Domini ipsi David. XXXV.

2 Dixit injustus ut delinquat in semetipso: non est timor Dei ante oculos ejus. 3 Quoniam dolosè egit in conspectu ejus: ut inveniatur iniquitas ejus ad odium. 4 Verba oris ejus iniquitas, et dolus: noluit intelligere ut bene ageret. 5 Iniquitatem meditatus est in cubili suo: astitit omni viæ non bonæ, malitiam autem non odivit. 6 Domine, in cœlo misericordia tua: et veritas tua usque ad nubes. 7 Justitia tua sicut montes Dei: judicia tua abyssus multa. Homines, et jumenta salvabis, Domine: 8 quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam Deus. Filii autem hominum, in tegmine alarum tuarum sperabunt. 9 Inebriabuntur ab ubertate domus tuæ et torrente voluptatis tuæ potabis cos. 10 Quoniam apud te est fons vitæ: et in lumine tuo videbimus lumen. 11 Prætende misericordiam tuam scientibus te, et justitiam tuam his, qui recto sunt corde. 12 Non veniat mihi pes superbiæ et manus peccatoris non moveat me. 13 Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem : expulsi sunt, nec potuerunt stare.

1 O tambien : dijo para sí el impio: A pecar voy: acabóse para él el temor de Dios. Alimentándolos á todos, para que no perezcan. Asi traduce S. Gerónimo. 3 Esto es, con la luz de tu gloria que nos comunicarás, podremos ver la luz de tu Divina cara. Iluminados por ti, verémas la luz de tu Divino rostro.

[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small]

ran en el Señor, esos heredarán la tierra.

10 Ten un poco de paciencia, y verás que ya no existe el pecador; y buscarás el lugar en que estaba, y no le hallarás.

11 Los mansos, pues, heredarán la tierra, y gozarán de muchísima paz ó prosperidad.

12 Acechará el pecador al justo, y rechinará contra él sus dientes. 13 Pero el Señor se reirá de él, como quien está previendo que le ha de llegar su dia.

14 Desenvainaron la espada los pecadores: entesaron su arco

para derribar al pobre y al desvalido, para asesinar á los hombres de bien.

15 Pero su misma espada traspasará sus propios corazones, y será su arco hecho pedazos.

16 Mas sirve al justo una mediania, que las muchas riquezas al pecador:

17 porque los brazos de los pecadores serán quebrantados: al paso que el Señor sostiene á los justos.

1 Psalmus ipsi David. XXXVI.

Noli æmulari in malignantibus: neque zelaveris facientes iniquitatem. 2 Quoniam tanquam fœnum velociter arescent: et quemadmodum olera herbarum citò decident. 3 Spera in Domino, et fac bonitatem: et inhabita terram, et pasceris in divitiis ejus. 4 Delectare in Domino: et dabit tibi petitiones cordis tui. 5 Revela Domino viam tuam, et spera in eo: et ipse faciet. 6 Et educet quasi lumen justitiam tuam, et judicium tuum tanquam meridiem : 7 subditus esto Domino, et ora eum. Noli æmulari in eo qui prosperatur in via sua: in homine faciente injustitias. 8 Desine ab ira, et derelinque furorem: noli æmulari ut maligneris. 9 Quoniam qui malignantur, exterminabuntur: sustinentes autem Dominum, ipsi hereditabunt terram. 10 Et adhuc pusillum, et non erit peccator: et quæres locum ejus, et non invenies. 11 Mansueti autem hereditabunt terrram: et delectabuntur in multitudine pacis. 12 Observabit peccator justum : et stridebit super eum dentibus suis. 13 Dominus autem irridebit eum: quoniam prospicit quòd veniet dies ejus. 14 Gladium evaginaverunt peccatores: intenderunt arcum suum, ut dejiciant pauperem et inopem: ut trucident rectos corde. 15 Gladius eorum intret in corda ipsorum: et arcus eorum confringatur. 16 Melius est modicum justo, super divitias peccatorum multas. 17 Quoniam brachia peccatorum conterentur: con

18 Contados tiene el Señor los 24 Si cayere, no se lastimará: pues el Señor pone su mano por debajo.

dias de los que viven sin mancilla; y la herencia de estos será eterna. 19 No serán confundidos en el tiempo calamitoso en los dias de hambre serán saciados.

:

25 Jóven fuí , y ya soy ahora viejo: mas nunca he visto desamparado al justo, ni á sus hijos

20 Porque perecerán los peca- mendigando el pan'. dores.

Y los enemigos del Señor no bien serán ensalzados á puestos honoríficos, cuando serán abatidos y se desvanecerán como el humo.

21 Tomará prestado el pecador, y no pagará; pero el justo es compasivo, y dará al necesitado.

22 Por tanto aquellos que bendicen al Señor, heredarán la tierra; mas los que le blasfeman, perecerán.

23 El Señor dirigirá los pasos del hombre justo, y aprobará sus caminos.

26 Pasa el dia ejercitando la misericordia, y dando prestado; y bendita será su descendencia.

27 Huye pues del mal, y haz bien; y vivirás por los siglos de los siglos.

28 Porque el Señor ama lo justo, y no desampara á sus santos: eternamente serán protegidos.

Los injustos serán castigados; y perecerá la raza de los impíos. 29 Pero los justos heredarán la tierra, y la habitarán perpetua

mente.

30 La boca del justo derramará

firmat autem justos Dominus. 18 Novit Dominus dies immaculatorum : et hereditas eorum in æternum erit. 19 Non confundeatur in tempore malo, et in diebus famis saturabuntur : 20 quia peccatores peribunt. Inimici verò Domini mox ut honorificati fuerint et exaltati: deficientes, quemadmodum fumus deficient. 21 Mutuabitur peccator, et non solvet: justus autem miseretur et tribuet. 22 Quia benedicentes ei hereditabunt terram: maledicentes autem ei disperibunt. 23 Apud Dominum gressus hominis dirigentur et viam ejus volet. 24 Cum ceciderit, non collidetur: quia Dominus supponit manum suam. 25 Junior fui, etenim senui: et non vidi justum derelictum, nec semen ejus quærens panem. 26 Tota die miseretur et commodat: et semen illius in benedictione erit. 27 Declina à malo, et fac bonum: et inhabita in sæculum seculi. 28 Quia Dominus amat judicium, et non derelinquet san. ctos suos in æternumn conservabuntur. Injusti punientur: et semen impiorum peribit. 29 Justi autem hereditabunt terram et inhabitabunt in sæculum sæculi super eam. 30 Os justi meditabitur sapientiam, et lingua ejus loquetur

Dios

En la segunda parte de este verso se puede entender repetida la palabra derelictum de que usa la Vulgata; de modo que haga este sentido: no he visto desamparado al justo, ni á los hijos suyos que buscan pan. Esto es, no desampara al pobre cuando es justo. Habla David de lo que rara vez sucede; y es que no encuentre amparo una familia cristiana, r que ha sido limosnera y caritativa. Por justo entienden aqui muchos espositores al limosnero y compasivo; pues es mur comun en la Escritura el tomar justitia por eleemosína, y llamar justo al hombre limosnero. Véase Dan. IV, v. 24. Y en el salmo CII. v. 6.: donde la Vulgata dice justitia, segun el hebreo es misericordia; y en los salmos XXX. v. 2: XXXII. v. 5, donde traduce misericordia, en el hebréo es justicia, como traduce San Gerónimo. Pero San Basilio y otros entienden por pan el alimento espiritual del alma.

спайда

sabiduría, y su lengua hablará su lengua hablará ne del Señor: y él es su protector juiciosamente'. en el tiempo de la tribulacion.

[blocks in formation]

33 Mas el Señor no le abandonará en sus manos, ni le condenará cuando será juzgado.

34 Espera en el Señor, y observa su ley; y te ensalzará para que entres á heredar la tierra: cuando habrán perecido los pecadores, lo verás.

35 Vi yo al impio sumamente ensalzado, y empinado como los cedros del Libano:

36 pasé de altí á poco, y hé aqui que no existia ya: le busqué; mas ni rastro alguno de él pude hallar. 37 Conserva pues tú la inocencia, y atiende á la justicia; porque el hombre pacífico deja de sí memoria. 38 Mas los injustos perecerán todos: cuanto quede de los ím píos será destruido.

39 La salvacion de los justos vie

40 El Señor los ayudará, y los librará, y los sacará de las manos de los pecadores, y salvarlos ha; porque pusieron en él su confianza. SALMO XXXVII. David afligido por sus pecados, recurre á la misericordia de Dios.

1 Salmo de David para recuerdo; en sábado.

2 O Señor, no me reprendas3 en medio de tu saña; ni en medio de tu cólera me castigues:

3 porque se me han enclavado tus saetas, y has cargado sobre mí tu mano.

4 No hay parte sana en todo mi cuerpo, á causa de tu indignacion: se me estremecen los huesos cuando considero mis pecados.

5 Porque mis maldades sobrepujan por encima de mi cabeza; y como una carga pesada me tienen agobiado,

6 Enconáronse, y corrompiéronse mis llagas, á causa de mi necedad. 7 Estoy hecho una miseria, y

judicium. 31 Lex Dei ejus in corde ipsius, et non supplantabuntur_gressus ejus. 32 Considerat peccator justum, et quærit mortificare eum. 33 Dominus autem non derelinquet eum in manibus ejus: nec damnabit eum cum judicabitur illi. 34 Expecta Dominum, et custodi viam ejus: et exaltabit te ut hereditate capias terram: cum perierint peccatores videbis. 35 Vidi impium superexaltatum, et elevatum sicut cedros Libani: 36 et transivi, et ecce non erat: et quæsivi eum, et non inventus est locus ejus. 37 Custodi innocentiam, et vide æquitatem: quoniam sunt reliquiæ homini pacifico. 38 Injusti autem disperibunt simul: reliquiæ impiorum interibunt. 39 Salus autem justorum à Domino: et protector eorum in tempore tribulationis. 40 Et adjuvabit eos Dominus, et liberabit eos: et eruet eos à peccatoribus, et salvabit eos: quia speraverunt in eo.

1 Psalmus David, in rememorationem de sabbato. XXXVII. 2 Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me. 3 Quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi: et confirmasti super me 'manum tuam. 4 Non est sanitas in carne mea à facie iræ tuæ: non est pax ossibus meis à facie peccatorum meorum. 5 Quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt

1 Prov. XXXI. v. 26. Por la senda del Señor. 3 No me hagas cargos. Tomo IV.

7

« ElőzőTovább »