Live, my lovely Hetty, long! Always young, and always pretty, Long may live my lovely Hetty!
IMPROVISO TRANSLATION
Of the following Distich on the Duke of Modena's run ning away from the Comet in 1742 or 1743.
SE al venir vostro i principi se n' vanno
Ir at your coming princes disappear,
Of the following Lines of M. BENSERADE a son Lit.
THEATRE des ris, et des pleurs, Lit! ou je nais, et ou je meurs, Tu nous fais voir comment voisins, Sont nos plaisirs, et nos chagrins.
IN bed we laugh, in bed we cry, And born in bed, in bed we die ; The near approach a bed may show Of human bliss to human woe.
THE hand of him here torpid lies, That drew th' essential form of grace; Here clos'd in death th' attentive eyes, That saw the manners in the face.
Of the following Lines written under a Print represen!ing Persons skaiting.
Sur un mince chrystal l'hyver conduit leurs pas, Le precipice est sous la glace: Telle est de nos plaisirs la legere surface: Glissez, mortels; n'appuyez pas.
O'ER ice the rapid skaiter flies,
With sport above, and death below; Where mischief lurks in gay disguise, Thus lightly touch and quickly go.
O'ER crackling ice, o'er gulphs profound, With nimble glide the skaiters play; O'er treach'rous Pleasure's flow'ry ground Thus lightly skim and haste away.
High to soar, and deep to dive,. Nature gives at thirty-five. Ladies, stock and tend your hive, Trifle not at thirty-five;
For, howe'er we boast and strive, Life declines from thirty-five. He that ever hopes to thrive Must begin by thirty-five;
And all who wisely wish to wive Must look on Thrale at thity-five.
Of an AIR in the CLEMENZA DE TITO of METASTASIO, beginning, "Deh se piacermi vuoi.”
WOULD you hope to gain my heart, Bid your teasing doubts depart; He, who blindly trusts, will find Faith from ev'ry gen'rous mind: He, who still expects deceit, Only teaches how to cheat.
Of the SPEECH of AQUILEIO in the ADRIANO of METAS- TASIO, beginning "Tu che in Corte invechiasti."
GROWN old in courts, thou surely art not one Who keeps the rigid rules of antient honour; Well skill'd to sooth a foe with looks of kindness, To sink the fatal precipice before him,
And then lament his fall with seeming friendship; Open to all, true only to thyself,
Thou know'st those arts which blast with envious praise
Which aggravate a fault with feign'd excuses,
And drive discountenanc'd virtue from the throne;
That leave the blame of rigour to the prince,
And of his ev'ry gift usurp the merit;
That hide in seeming zeal a wicked purpose, And only build upon another's ruin,
Ex alieno ingenio poeta, ex suo tantum versificator. SCALIG. Poet.
TOLLITE Concentum, Solymææ tollite nymphæ Nil mortale loquor; cœlum mihi carminis alta Materies; poscunt gravius cœlestia plectrum. Muscosi fontes, sylvestria tecta valete, Aonidesque Deæ, et mendacis somnia Pindi: Tu, mihi, qui flamma movisti pectora sancti Siderea Isaiæ, dignos accende furores!
Immatura calens rapitur per secula vates Sic orsus-Qualis rerum mihi nascitur ordo! Virgo! virgo parit! felix radicibus arbor Jessæis surgit, mulcentesque æthera flores Cœlestes lambunt animæ, ramisque columba, Nuncia sacra Dei, plaudentibus insidet alis. Nectareos rores, alimentaque mitia cœlum Præbeat, et tacite fœcundos irriget imbres. Huc, foedat quos lepra, urit quos febris, adeste, Dia salutares spirant medicamina rami; Hic requies fessis: non sacra sævit in umbra Vis Boreæ gelida, aut rapidi violentia solis. Irrita vanescent prisca vestigia fraudis Justitiæque manus pretio intemerata bilancem Attollet reducis; bellis prætendet olivas Compositis pax alma suas, terrasque revisens Sedatas niveo virtus lucebit amictu:
* This translation has been severely criticised by Dr. Warton, in his edition of Pope, vol. i. p. 105. 8vo. 1797. It certainly contains some expressions that are not classical. Let it be remembered, however, that it was a college-exercise, performed with great rapidity, and was at first praised beyond all suspicion of defect.
Volvantur celeres anni! lux purpuret ortum Expectata diu! naturæ claustra refringens, Nascere, magne puer! tibi primas, ecce, corollas Deproperat tellus, fundit tibi munera, quicquid Carpit Arabs, hortis quicquid frondescit Eois. Altius, en! Lebanon gaudentia culmina tollit, En! summo exultant nutantes vertice sylvæ. Mittit aromaticas vallis Saronica nubes, Et juga Carmeli recreant fragrantia cœlum. Deserti læta mollescunt aspera voce
Auditor Deus! ecce Deus! reboantia circum Saxa sonant, Deus! ecce Deus! deflectitur æther, Demissumque Deum tellus capit; ardua cedrus, Gloria sylvarum, dominum inclinata salutet. Surgite convalles, tumidi subsidite montes! Sternite saxa viam, rapidi discedite fluctus ; En! quem turba diu eccinerunt enthea, vates En! salvator adest; vultas agnoscite cæci Divinos, surdos sacra vox permulceat aures. Ille cutim spissam visus hebetare vetabit, Reclusisque oculis infundet amabile lumen; Obstrictasque diu linguas in carmina solvet Ille vias vocis pandet, flexusque liquentis Harmoniæ purgata novos mirabitur auris. Accrescunt teneris tactų nova robora nervis: Consuetus fulcro innixus reptare bacilli
Nunc saltu capreas, nunc cursu provocat euros. Non planctus, non mæsta sonant suspiria; pectus Singultans mulcet, lachrymantes tergit ocellos. Vincla coercebunt luctantem adamantina mortem Eternoque Orci dominator vulnere languens Invalidi raptos sceptri plorabit honores.
qua dulce strepent scatebræ, quo lata virescunt Pascua, qua blandum spirat purissimus aer, Pastor agit pecudes, teneros modo suscipit agnos Et gremio fotis selectas porrigit herbas,"
Amissas modo quærit oves, revocatque vagantes; Fidus adest custos, seu nox furat horrida nimbis Sive dies medius morientia torreat arva. Postera sic pastor divinus secla beabit, Et curas felix patrias testabitur orbis.
Non ultra infestis concurrent agmina signis,
« ElőzőTovább » |