κλέψαντες

non satis est ad rem accommodatum. Mox xλavres lingua postulat.

37. Vulgo τίνες τίς ὢν τήνδ'. Inde efficitur ἄνατος ὢν σύ : ubi ù Marklando debetur. De avaтos sæpe depravato vid. G. B. in Classical Journal, N. xiv. p. 376.

We cannot bring these annotations to a close without remarking that if future scholars hope to arrive at the truth respecting the remains of the Greek Drama, they must adopt a bolder style of criticism, than what has hitherto been acted upon. Of the necessity and utility of such boldness, numerous examples might still be given, particularly in the transposition of lines, half lines, and even single words; but the preceding specimens must for the present suffice.

EURIPIDIS PHOENISSE EMENDATÆ.

SoLoris fuit dictum memorabile, Asi γηράσκω πολλὰ διδασκό LEVOS. Quod ex animo Editoris, si cujus alius, nunquam excidere debet, id mihi equidem ipsi sæpe reperi esse utilissimum, non oblivisci diebus novis inveterata peccata emendari posse. En luculentum satis exemplum. Ipse enim Euripidis Phoenissas decennio plus edidi; et una cum iis, qui sibi videntur esse non ex infima classe eruditorum, intellexi scenam illam nobilem, in qua fratres Thebani coram matre verbis digladiantur, esse librariorum incuria, parte aliqua, non optime habitam. Verum hodie factus oculatior intelligo, quantas inter tenebras olim versatus sim. Ne quis igitur in posterum queratur se in Phoenissis verba quidem Græca legere, nec tamen Euripidea intelligere posse, scenam omnem describere libet, quantum fieri potest, emendatissimam.

ΕΤ'. μῆτερ, οὐ λόγων ἀγὼν ἔτ ̓· ἀλλ' ἀνάλωται χρόνος
οὖν μέσῳ μάτην, περαίνει τ ̓ οὐδὲν ἡ προθυμία
οὐ γὰρ ἂν ξυμβαῖμεν ἄλλως, ἢ ἐπὶ τοῖσδ ̓ εἰρημένοις,
ὥστε νιν, σκῆπτρ ̓ οὐ κρατοῦντα, τόνδ' ἄνακτ ̓ ἐᾷν χθονός.
τῶν μακρῶν δ ̓ ἀπαλλαγεῖσα νουθετημάτων με ἔα·
καὶ σὺ τῶνδ ̓ ἔξω κομίζου τειχέων, ἢ κατθανεῖ.
ΠΟ. πρὸς τίνος ; τίς ὢν ἄτρωτος, ὅστις εἰς ἡμᾶς ξίφος
φόνιον ἐμβάλῃ, τὸν αὐτὸν οὐκ ἀποίσεται μόρον ;

ΕΤ. ἐγγὺς, οὐ πρόσω βεβηκότ ̓ εἰς χέρας λεύσσεις ἔμε ;
VOL. XXIV.

CI. JI. NO. XLVII.

I

5

10

15

ΠΟ. εὖ σ ̓ ὁρῶ, δειλόν γ ̓ ὁ πλοῦτος καὶ φιλόψυχον, κακόν.
ΕΤ. κᾆτα σὺν πολλοῖς σύ γ' ἦλθες πρὸς τὸν οὐδὲν ἐς μάχην·
ΠΟ. ἀσφαλὴς γὰρ—ΕΤ. ἦσθ ̓ ἀμείνων ἢ θρασὺς στρατηλάτης.
ΠΟ. κομπὸς εἶ· ΕΤ. σπονδαῖς πέποιθας, αν σε σώζουσιν θανεῖν.
ΠΟ. αἷς σὲ, δεύτερ ̓ οὐκ, ἀπαιτῶ σκῆπτρα καὶ μέρη χθονός.
ΕΤ. οὐκ ἀπαιτούμεσθ'· ἐγὼ γὰρ τὸν ἐμὸν οἰκήσω δόμον.
ΠΟ. τοῦ μέρους ἔχων—ΕΤ. τὸ πλεῖον, φήμ' ἀπαλλάσσου δὲ γῆς.
ΠΟ. ὦ θεῶν βωμοὶ πατρῴων· ΕΤ. οὓς σὺ πορθήσων πάρει.
ΠΟ. κλύετ ̓ ἐμοῦ· ΕΤ. τίς ἂν κλύοι σοῦ πατρίδ ̓ ἐπεστρατευμένου ;
ΠΟ. καὶ θεῶν τῶν λευκοπώλων δώμαθ'· ΕΤ. ἃ στυγεῖς σύ γε.
ΠΟ. ἐξελαύνομαι γάρ. ΕΤ. ὅν γε καὶ κτενῶ πρός· ΠΟ. ὦ θεοί, 20
ἀδικίας γε σῆς· ΕΤ. Μυκήναις, μὴ ἐνθάδ', ἀνακάλει θεούς.
ΠΟ. ἀνόσιος πέφηνας ΕΤ. ἀλλ ̓ οὐ πατρίδος, ὡς σὺ, πολέμιος.
ΠΟ. ὅς μ' ἄμοιρον ἐξελαύνεις· ΕΤ. καὶ γὰρ ἦλθες ἔκ μ ̓ ἐλῶν.
ΠΟ. ὦ πάτερ, κλύεις ἃ πάσχω· ΕΤ. καὶ γὰρ οἷα δρᾷς, κλύει.
ΠΟ. καὶ σὺ μῆτερ ΕΤ. ποῦ θέμις σοὶ μητρὸς ὀνόμασαι κάρα; 25
ΠΟ. ὦ πόλις· ΕΤ. μολῶν ἐς "Αργος, ἀνακάλει Λέρνης ύδως.
ΠΟ. εἶμι μή μ' αἴνει· ΕΤ. σὲ δ' αἰνῶ μὴ ἕτερ ̓ ἢ ἔξιθι χθονός
ΠΟ. ἔξιμεν πατέρα δ ̓ ἐν ὄσσοις εἰσιδών—ΕΤ. οὐκ ἂν τύχοις.
ΠΟ. ἀλλὰ παρθένους ἀδελφάς. ΕΤ. οὐδὲ τάσδ' ὄψει σύ γε.
ΠΟ. ὦ κασίγνηται· Ε. τί ταύτας ἀνακαλεῖς ἔχθιστος ὤν ;
ΠΟ. μήτερ, ἀλλά μοι σὺ χαῖρε.

ΙΟΚ. χαρτά γ' οὐ πάσχω, τέκνον.
ΠΟ. οὐκέτ' εἰμὶ παῖς σός ; ΙΟΚ. ή πολλ ̓ ἀθλία σ ̓ ἔφυσ ̓ ἐγώ.
ΠΟ. ὅδε γὰρ εἰς ἡμᾶς ὑβρίζει· ΕΤ. καὶ γὰρ ἀνθυβρίζομαι·
ΠΟ. ποῦ πόδα στήσεις πρὸ πύργων; ΕΤ. ἐς τί μ' ἱστορεῖς τάδε;
ΠΟ. ἀντιτάξομαι κτενῶν σε ΕΤ. κἀμὲ τοῦδ ̓ ἔρως ἔχει.

ΙΟΚ. ὦ τάλαιν' ἐγώ, τί δράσετ ̓, ὦ τέκν' ;

ΠΟ. καὶ ΕΤ.

ὡς τάχ

ΠΟ. καὶ ΕΤ.

ΙΟΚ. ἔα κάθαιμα τἄργ

ΙΟΚ. οὐ πατρὸς φεύξεσθ' Εριννυς·

αὐτὸ σημανεῖ

οὐ τοὐμὸν ἀργήσει ξίφος.

ΠΟ. καὶ ΕΤ.
ἐῤῥέτω πρόπας δόμος.
ΠΟ. τὴν δὲ θρέψασάν μ' ἐγὼ γῆν καὶ θεοὺς μαρτύρομαι,
οὐκ ἔχων, ἃ σκῆπτρ ̓ ἀπαιτῶν ἦλθον, ἐξελαύνομαι
δοῦλος ὡς, άτιμα πολλὰ κοὺ τὰ τοῦ πατρὸς λαβών.
καὶ σὺ, Φοῖβ ̓ ἀναξ ̓Αγυιεῦ καὶ μέλαθρα χαίρετε,
ἥλικε, θ' οἱ μοὶ, θεῶν τε δεξίμηλ ̓ ἀνάκτορα
οὐ γὰρ οἶδ', εἴ μοι προσειπεῖν αὖθις ἔσθ ̓ ὑμᾶς ποτέ.
ἐλπίδες δ ̓ οὔπω καθεύδουσ', αἷς πέποιθα σὺν θεοῖς,
τονδ' ἀποκτείνας, κρατήσειν τῆσδε Θηβαίας χθονός·
καν τί σοι, πόλις, γένηται, μὴ μὲ, τόνδε δ' αἰτιῶ.

30

35

40

45

Annotationes.

1. Vulgo or ywv. Grotius ayav for et sic MS. penes Ricardum Heberum. At Elms]. ad Heracl. 722. ï0' ¿yúv. 3. Vulgo Tois. At conditiones mox proferuntur.

4. Vulgo ὥστ' ἐμὲ σκήπτρων κρατοῦντα τῆσδ ̓ ἄνακτ ̓ εἶναι χθονός. At nimis tautologa sunt σκήπτρων κρατοῦντα εἰ ἄνακτ ̓ εἶναι: Opportune igitur MSS. alii σκήπτρα, alii σκῆπτρον. Inde erui σκῆπτρ ̓ οὐ. Μox bene sit MSto Harleiano exhibenti variam lectionem ávaσtival, utcunque pravam: inde enim patet ävzxr' είναι huc inferri e. v. 901. μήδ' ἄνακτ ̓ εἶναι. Reposui igitur τόνδ' avant' elvas: etsi rode stare poterat; nisi ratio sana postulasset antithesin inter ea, quæ frater uterque esset facturus. Proba igitur est lectio Ὥστε νιν σκῆπτρ ̓ οὐ κρατοῦντα, τόνδ ̓ ἄνακτ ̓ ἐν χθονός : ubi τόνδε est δεικτικῶς dictum de Eteocle ipso.

8. Vulgo ἐμβαλών. Lingua postulat ἐμβάλῃ.

9. Ald. ἐγγὺς οὗ πρόσω βέβηκας· εἰς χεῖρας λεύσσεις ἐμάς. Απ MS. Paris. 2713. exhibet yp. eyyus où póow. Eteocles, dicto iyyus, ad fratrem propius accedit. Unde intelligi potest eis χέρας jungi debere cum βεβηκότα. De phrasi βῆναι ἐς χέρας. vel Máxny vid. Valck. ad Theocrit. Adoniaz. p. 300. necnon Bergler. ad Aristoph. Pac. 315. Restitutis igitur ßeßnxór és βεβηκότ ̓ ἐς χέρας manifesto legi debet Εὖ σ ̓ ὁρῶ vice Εἰσορῶ. Ubi contemtum notat illud eu.

10. Cum MSS. plerisque exhibet et Paris. 2713. Seivóv: superscripto tamen λ a recentiori manu. Eustathium semel citat Porson; addere poterat eundem in 'Ix. E. p. 1195. deλov yap

λOUTOS. Ad versus finem aliter quam vulgo distinxi. Jungi debet xaxov cum Eù σ' ópŵ.

11. Vulgo πολλοῖσιν. Ald. πολλοῖς. Ipse dedi πολλοῖς σύ y': ubi ou ye contemtum indicant.

12, 13. Hic quoque de novo verba disposui, quo melius perspiceretur certaminis vis. Mutavi igitur eor' in ' et Teо9s in πέποιθας.

14. Vulgo xai σè deúтegóv y áπαιt. At falsum hoc. Non ante regnum petierat Polynices. Reposui igitur deureg' oux. Paulo ante mutavi xal σè in als σé. Ita enim perspicitur tandem. sententiarum, qui nullus est in vulgatis, nexus.

19. Vulgo of σTuyouσí σe. At scire non potuit Eteocles, utrum invisus, necne, Diis esset Polynices. Potuit quidem fratri vitio vertere odium ejus erga Deos ipsos patrios, quorum templa ab eo forent, Thebis expugnatis, diruenda. Reposui igitur a aruyeis σú ye. De o et a permutatis, vid. Porson. Med. 44. στυγεῖς σύ De a producto ante or, cf. Med. 1293. σTATE σTéYNS.

20. Ald. ἐξελαυνόμεθα ἀπὸ πατρίδος· καὶ γὰρ ἦλθες ἐξελῶν, ἀδικίᾳ ye on, beoí: at anò omnes fere MSS. omittunt: mox plurimi Eshauvóμeola: verum MS. Hunter. cum tribus aliis apud Por

σε

sonum ἐξελαύνομαι: dein cum Ald. MS. Paris. 2713. ἀδικίᾳ γε σῇ, ὦ θεοί : at alii MSS. omittunt vel γε vel σῇ vel ὦ. Unus Harleianus 6300. ἀδικία σή γ', ὦ θεοί. His omnibus inter se collatis, erui ἀδικίας γε σῆς, ὦ θεοί. Quod ad syntaxin opportune Gregor. de Dial. Attic. § 70. ̓Αττικὸν καὶ τὸ λέγειν “ τοῦ θράσους”. ἀντὶ τοῦ “ ὦ τοῦ θράσους,” καὶ “ τῆς ἀναιδείας” ἀντὶ τοῦ “ ὦ τῆς ἀναιδείας,” καὶ παρ' ̓Αριστοφάνει “ ὦ Ζεῦ—τῆς λεπτότητος τῶν φρενῶν.” Ibi Koen bene vindicat τοῦ θράσους Philostrato, quem alibi citat Gregorius, poteratque vindicare τῆς ἀναιδείας Gregorio όμωνύμῳ, quem sexies ad minimum citat Lexici scriptor. Theologi verba in T. 1. p. 249. D. Γράφειν σὺ τολμᾷς ; τῆς ἀναιδείας ὅση, refero accepta Valckenaero ad Phoen. 1378. qui tamen non intellexit ea esse emendanda in τῆς ἀναιδείας γε σῆς, propter illa Euripidea in Iph. Α. 327.ὦ θεοί, σῆς ἀναισχύντου φρενός! quæ ad amussim quadrant cum ὦ θεοὶ, ἀδικίας γε σῆς : ita enim voces erutæ transponi propter metrum debent ; transponi quoque debent voces καὶ γὰρ ἦλθες ἐξελῶν, propter linguam iis etenim dictis subdere non potuit Polynices, θεοὶ, ἀδικίας γε σῆς; quæ verba melius conveniunt cum dicto fortiori ν γε καὶ κτενῶ πρός: ita enim legi debet illa versus particula, quæ vulgo claudit v. 23. ubi MSS. alii καὶ κτανῶ γε πρός : alii καὶ κτενῶ σὲ πρός : alii καὶ κατακτενεῖ πρός : alii καὶ κατακτενῶ γε πρός. Citat quidem Porson. καπιθωύξω γε πρὸς in Prom. 73. et καὶ πρός γ' εὐτυχεῖς in Heracl. 642. Sed et γε abest in Phoen. 891. νοσῶν τε καὶ πρὸς ἠτιμασμένος. Restituta tandem versus particula καὶ κτενῶ πρὸς in sedem suam, deletisque glossematibus ἀπὸ πατρίδος, illico se produnt supplementa γὰρ ἄν γε : ubi γὰρ est manifesto necessarium ; ita enim ratio datur et precum, κλύετ ̓ ἐμοῦ, et odii, & στυγῶ. Postremo, transpositis vocibus καὶ γὰρ ἦλθες ἐξελῶν, liquido patet deesse pronomen, quod respondeat pronomini in verbis ὅς μ' ἄμοιρον ἐξελαύνεις. Dedi igitur ἔκ μ' ἐλῶν. Talis formula exemplum Matthiæ Gr. Græc. § 594. 9. citat Herod. 111. 36. ἀπὸ μὲν σεωϋτὸν ὤλεσας. Ipse addo Eurip. Suppl. 829. κατά με πέδον γᾶς ἕλοι. Ed. C. 1689. κατά με φόνιος Αΐδας ἕλοι. Acharn. 272. κατά σε χώσομεν. Vesp. 781. ἀνά τοι με πείθεις, et ex emendatione. Nub. 913. διά τοι σ ̓ οὐδεὶς φοιτᾶν ἐθέλει.

22. Vulgo πέφυκας. Atqui minime fuit e natura, verum e rebus gestis, ἀνόσιος Eteocles. Qua ratione πέφηνα et πέφυκα permutentur, vid. Porson. ad Οd. Ξ. 206.

25. Vulgo οὐ θεμιτόν σοι μητρὸς ὀνομάζειν κάρα. At inter Trochaicos anapæstus admitti nequit. Id primus ipse monui, facile, quicquid in hac parte mihi objectum sit ab Elmsleio in Edinburgh Rev. No xxxvii. p. 91. dejecturus. Hic ὀνόμασαι dicitur eadem var. lect. qua MSS. alii ὠνόμαζεν, alii ὠνόμασσεν in Fhan. 97. exhibent. Paulo ante που dedi vice οὐ. Vid. Porson. Orest. 792.

27. Vulgo εἶμι μὴ πόνει· σὲ δ' αἰνῶ, μῆτερ ἔξιθι χθονός. Hac nemo intelligere potuit. Mea sunt, neque alia possunt esse, Euripidea. Manifesto vox eadem in tali dialogo repeti debet; neque repeti potest πόνει.

28. MS. Paris. 2713. ἔξειμι· πατέρα δέ μοι δὸς ἰδεῖν. Alii γέ μοι δὸς εἰσιδεῖν. At minime decuit Polynicem ita preces effun dere. Reposui igitur "Εξιμεν πατέρα δ ̓ ἐν ὄσσοις εἰσιδών-De formula ἐν ὄσσοις ἰδεῖν similibusque vide Monk. ad Hippol. 1260. ἰδὼν ἐν ὄμμασιν. Hic έξιμεν Musgravio debetur.

29. Vulgo ὄψει ποτέ. Sed ποτὲ deest in MS. Hunter. Ipse dedi σύ γε: quæ voces contemtum iudicant. Similiter σύγε versum Æschyli claudunt apud Plutarch. 11. p. 86. F. et Eustath. Ιλ. Γ. p. 415=314. Τράγος, γένειον ἄρα πενθήσεις σύ γε.

31. Ita Blomfieldius. Vulgo χαρτὰ γοῦν. At Eumath. de Ismen. vii. p. 270. citatus a Valck. exhibet Υσμινία, χαίροις. Εγὼ δὲ, ἀλλ' οὐ χάρτα πάσχω. Nihil hic habet γοῦν.

32. Filio sciscitanti, Οὐκέτ ̓ εἰμὶ παῖς σὸς nihil aliud respondere poterat mater, quam ή πόλλ' ἀθλία σ ̓ ἔφυσ ̓ ἐγώ. Ineptum esset εἰς πόλλ ̓ ἀθλία πέφυκ' ἐγω, quod vulgo legitur.

34. Vulgo ποτε στήσει. Ipse dedi πόδα. Cf. omnino Helen. 986. *Ην δ' ἐς μὲν ἀλκὴν μὴ πόδ ̓ ἀντιθῇ ποδί: ubi Ald. ποτ'. Quem locum. adde iis, quæ congessi ad Τro. 991. Similiter emendavit Brunckius Vesp. 1162. *Ενθες πόδ' : ubi omnes libri ποτ', quod ad rem. Cf. Tyrtæi verba Καὶ πόδα πὰς ποδὶ θεὶς, et Euripidea in Heracl. 836. ποὺς ἐπαλλαχθεὶς ποδί. Mox vulgo ὡς τί μ. At perite admodum Valck. ἐς τί μ', allegatis Trach. 407. Σὺ δ' ἐς τί δή με τοῦτ ̓ ἐρωτήσας ἔχεις ; et Iph. Τ. 494. ἐς τί δὴ σοὶ ταῦτ ̓ ἐν ἡδονῇ μαθεῖν ;

37, 38. Vulgo β'. ά. At voces ὡς τάχα de σημανεῖ divelli nequeunt. Cf. Androm. 264. τὸ δ' ἔργον αὐτὸ σημανεῖ τάχα. Versus igitur transposui, transpositosque emendavi Ως τάχ οὐκέθ' αἱμάτηρον τοὐμὸν ἀργήσει ξίφος, legendo 'Ως τάχ'· ἔα κάθαιμα τἄργ ̓· οὐ τοὐμὸν ἀργήσει ξίφος: emendatosque personis de novo distribui. Etenim hæc omnia histrionis ad gestus sunt comparata. Nempe dictis ἀντιτάξομαι κτενῶν σε et κἀμὲ τοῦδ' ἔρως ἔχει, frater uterque gladii scapulum corripit: quo gestu matri perterritæ sciscitantique τί δράσετ ̓ ὦ τέκνα, respondent uterque simul filius, αὐτὸ σημανεῖ ὡς τάχ': interque dicta gladium ipsum aliquantisper protrahunt: ad quem gestum refer omnino verba ča κάθαιμα τάργα gestumque matris, inter fratres se projicientis et utrumque manu reprimentis; cujus tamen manus uterque rejicit, dictis οὐ τοὐμὸν ἀργήσει ξίφος: mater vero ita repulsam ægre ferens, ad ædes patrias digito intendit, et jamjam e scena abitura, eloquitur voce tristi illud πατρὸς οὐ φεύξεσθ' Εριννυς: similiter filius uterque gladio jam omni stricto ad patris ædes intendunt, dictis Εῤῥέτω

1