Oldalképek
PDF
ePub

levitas coram tabernaculo fœderis, convoeatâ omni multitudine filiorum Israël, et ponent filii Israël manus suas super illos, et offeret Aaron levitas, munus in conspectuDomini a filiis Israël, ut serviant in ministerio ejus.... Sicque consecrab is eos; quoniam dono donati sunt mihi à filiis Israël pro primogenitis (Nombr., VIII, II, 20 ).

19 JOSÈPHE, Antiquit. judaïq., liv. III, ch. IX.

20 Fuit apud rectissimum rex (Deuter., xxxII. 5). Ce chapitre et le suivant paraissent avec toute évidence avoir été ajoutés beaucoup plus tard. - SCHLOSSER, tom. I, P. 245).

21 Et comederunt (omnis congregatio) et biberunt coram Domino in die illo cum grandi lætitià : et unxerunt secundò Salomonem filium David. Unxerunt autem eum Domino in principem, et Sadoc in pontificem (1 Chroniq., XXIX, 22 ). Le texte dit : Et constituerunt secundò Salomonem filium David et unxerunt eum Domino in ducem, et Sadoc in pontificem.

22 Antiquit. judaïq, lib. XII, chap. IV.

25 I Machabées, XIV. Nous reviendrons sur ce sujet. 24 De Republica Hebræor., liv. II, cap. II.

23 Tribus coronis coronantur Israëlitæ, nempè coronâ legis, coronâ sacerdotii, et coronâ regni. Corona sacerdotii dignus censebatur Aaron, coronâ regni dignus judicabatur David; corona autem legis reposita erat stabilita et omnibus Israëlitis aptata. Objiciet fortassè aliquis duas priores coronas legis coronæ præcellere? Attende quid dicat Scriptura: « Per me reges regnabunt et dominatores judicabunt terram: » Undè tibi constat coronam legis cæteris præstantiorem esse (MAIMONIDE, de fundamentis legis, cap. III, § I. VORSTIUS, 1688).

[ocr errors]

26 TERRASSON, Hist. de la jurisprud. romaine. BERRYAT-SAINT-PRIX, Hist. du Droit romain.

27 Maurs des Israélites, ou Modèle d'une politiq. simple et sincère, § XIV.

le culte, en effet, comme je le répéterai plusieurs fois, attendu que c'est là ce qui forme le caractère essentiel de la legislation de Moïse, est dirigé dans l'intérêt de la loi, et toute la loi dans l'intérêt positif et temporel de la nation et des individus. Aussi le texte parle-t-il des péchés contre toutes les lois, de universis mandatis.

12 Nous reviendrons sur cela plus amplement dans tout le cours de ce livre. Voici toujours le principe: Quidquid limitatum est ex lege, id æquale est omnibus hominibus (MISCHNA, tom. III, pag. 66. — Deuter., I). 13 At reges domûs David omninò judicant et judicantur (MISCHNA, tom. IV, de Synedriis, cap. II, § 2. —MAIMONIDE. BARTENORA. SCHICKARD, de Jur. regio

[ocr errors]

Hebræor., pag. 64).

:

-

Toute la liberté des Hébreux pouvait se rendre par ces mots, sur lesquels nous reviendrons, juger et être jugé.

14 MISCHNA, tom. IV, Capita Patrum (Sentences des Pères), cap. VI, § 5.

15 Sacerdos magnus nonnisi LXXI judicum consessu judicatur (MISCHNA, tom IV, de Synedriis, cap. 1, §5, p. 213).

[ocr errors]

Nous y reviendrons en parlant du grand conseil des anciens, ou sénat d'Israël.

16 Nombr., xxx, 16. Ce demi-sicle n'était d'abord qu'une taxe par tête destinée à faciliter le dénombrement du peuple. — Il devint plus tard une cotisation annuelle les sacerdotes et les lévites étaient tenus de payer que comme les autres (MISCHNA, tom. II, de Siclis: cap. I, Commentaires).

[ocr errors]

17 Ego tuli levitas à filiis Israël pro omni primogenito (Nombr., III, 12).

18 Tolle levitas de medio filiorum Israël..... Et applicabis

levitas coram tabernaculo fœderis, convoeatâ omni multitudine filiorum Israël, et ponent filii Israël manus suas super illos, et offeret Aaron levitas, munus in conspectuDomini a filiis Israël, ut serviant in ministerio ejus.... Sicque consecrab is eos; quoniam dono donati sunt mihi à filiis Israël pro primogenitis (Nombr., VIII, II, 20 ).

19 JOSÈPHE, Antiquit. judaïq., liv. III, ch. IX.

20 Fuit apud rectissimum rex (Deuter., xxxII. 5). Ce chapitre et le suivant paraissent avec toute évidence avoir été ajoutés beaucoup plus tard. - SCHLOSSER, tom. I, P. 245).

21 Et comederunt (omnis congregatio) et biberunt coram Domino in die illo cum grandi lætitià: et unxerunt secundò Salomonem filium David. Unxerunt autem eum Domino in principem, et Sadoc in pontificem (1 Chroniq., 22 ). Le texte dit : Et constituerunt secundò Salomonem filium David et unxerunt eum Domino in ducem, et Sadoc in pontificem.

XXIX,

22 Antiquit. judaïq, lib. XII, chap. IV.

[ocr errors]

25 I Machabées, XIV. Nous reviendrons sur ce sujet. 24 De Republica Hebræor., liv. II, cap. II.

23 Tribus coronis coronantur Israëlitæ, nempè coronâ legis, coronâ sacerdotii, et coronâ regni. Coronâ sacerdotii dignus censebatur Aaron, coronâ regni dignus judicabatur David; corona autem legis reposita erat stabilita et omnibus Israëlitis aptata. Objiciet fortassè aliquis duas priores coronas legis coronæ præcellere? Attende quid dicat Scriptura: «Per me reges regnabunt et dominatores judicabunt terram: » Undè tibi constat coronam legis cæteris præstantiorem esse (MAIMONIDE, de fundamentis legis, cap. III, § 1. -VORSTIUS, 1688).

26 TERRASSON, Hist. de la jurisprud, romaine. BERRYAT-SAINT-PRIX, Hist. du Droit romain.

27 Mœurs des Israélites, ou Modèle d'une politiq. simple et sincère, § XIV.

28 Si difficile et ambiguum apud te judicium esse perspexeris inter sanguinem et sanguinem, causam et causam, plagam et plagam, et judicum intrà portas videris verba variari (le texte dit: quæ sunt verba contentionum), surge et ascende ad locum quem elegerit Dominus Deus tuus: veniesque ad sacerdotes levitici generis, et ad judicem qui fuerit in illo tempore: quæresque ab eis, qui indicabunt tibi judicii veritatem (Deuter., XVII, 8, 9).

29 Dicens suo patri et suæ matri: Non eos vidi; et non suos fratres agnovit, et non suos filios: quià custodierunt tuum dictum, et tuum pactum servabunt: docebunt judicia tua, Jacob; tuam, legem, ô Israël (Deuteron., XXXIII, 9, 10).

La Vulgate écrit servaverunt, et elle omet le mot docebunt, qui est d'autant plus important qu'il indique les attributions et les devoirs des enfans de Lévi : ils conserveront l'alliance: ils enseigneront les droits et toute la loi, mais ils ne les développeront pas politiquement.

30 Numquàm suscitantur de duabus rebus simùl, aut si quis suscitaretur, acciperet responsionem ad primam tantùm (neque enim ambiguum est hoc oraculum ut tripus Apollinis Delphici ). Non consulent hîc idiotæ, sed aut rex aut senatus, aut is quo respublica indiget (MAIMONIDE. -SCHICKARD, de jur. reg. Hebræor., p. 12).

31 Voyez le chapitre des prophètes et les notes correspondantes.

32 Seniores Israël, ejus capita, ejus judices, ejus præfectos (JOSUÉ, XXIII, 2).

331 Rois, XXII, 17, 18. III Rois, II, 27.

34 Erat autem rex Salomon regnans super omnem Israël : et hi principes quos habebat : Azarias filius Sadoc; Elihoreph et Ahia filii Sisa, scribæ ; Josaphat filius Ahilud à commentariis; Banaias filius Joiada super exercitum :

Sadoc autem et Abiathar sacerdotes; Azarias filius Nathan super illos qui assistebant regi; Zabud filius Nathan amicus regis; et Ahisar præpositus domûs; et Adoniram filius Abda super tributa (III Rois, IV, 3, 4).

35 Anno autem septimo confortatus Joiada, assumpsit centuriones..... Et iniit cum eis foedus. Qui circumeuntes Judam congregaverunt levitas de cunctis urbibus Israël et principes familiarum Israël, veneruntque in Jerusalem. Iniit ergò omnis multitudo pactum cum rege..... Pepigit autem Joiada foedus inter se, universumque populum et regem, ut esset populus Domini..... Assumpsitque centuriones et fortissimos viros ac principes populi et omne oulgus terræ, et fecerunt descendere regem de domo Domini..... Et collocaverunt eum in solio regali..... Pepigit ergò Joiada foedus inter Dominum et inter regem et inter populum, ut esset populus Domini, et inter regem et populum..... Lætatusque omnis populus terræ et civitas conquievit (II Chroniq., XXIII.— IV Rois, XII, 17, 20).

36 Sed cùm roboratus esset, elevatum est cor ejus..... Ingressus est templum Domini, adolere voluit ineensum super altare thymiamatis. Statimque ingressus post eum Azarias sacerdos, et cum eo sacerdotes Domini octoginta, viri fortissimi, restiterunt regi atque dixerunt: Non est tui officii, Ozia, ut adoleas incensum Domino, sed sacerdotum, hoc est filiorum Aaron, qui consecrati sunt ad hujusce ministerium : egredere de sanctuario, ne contempseris: quià non reputabitur tibi in gloriam hoc à Domino Deo (II Chronique, XXVI, 16, 18).

37 Et vidit populus actum Simonis.... et posuerunt eum ducem suum, et principem sacerdotum (I MACHAB., Xiv, 35).

38 Statim Josue filius Nun ait: Domine mi Moyses, prohibe eos. At ille : Quid, inquit, æmularis pro me? Quis tribuat ut omnis populus prophetet, et det ei Jehovah spiritum suum (Nombr., XI, 29).

« ElőzőTovább »