In arca sepulcrali, in qua plura vasa reperta sunt, prope Nicopolin ad portum Vathi. Ed. St-Sauveur Itin. T.II. p. 260. et in tabula aerea ad eam paginam.

Κορνηλία Θε[ω]νί[ς?
ἐτῶν ξέ?
Σιλβανὸς σοῦ υἱός,

ἐτῶν οζ', χαῖρε.

Quantum intelligo, post Corneliam eius filius conditus in eadem arca est: sed insolens illud σου υἱός (tuus, h. e. Corneliae). Fortasse post ΣΟΥ ali..... quid periit, ut Σουλπικίου. Vs. 3. post ἐτῶν pro E, ...quod legitur, videtur siglum fuisse interpunctioni in

At lastserviens.

1817.

Nicopoli in monumento sepulcrali, sub lectulo et tripode; Cyriac. p. IV. n.39. et ex suis et Cyriaci schedis Murat. T. III. p. MDCCXXVIII. 2.

....

habet KAIPE.

ΛΥΚΟΥ

ΠΟΜΠΗΙΑ ΣΜ. ΠΟΜΠΗΙΟΥ
ΘΥΓΑΤΗΡΕΥΤΥΧΙΣΕΤΩΝ Ε.ΧΑΙΡΕΣ

Foliola et M singulare (vs. 1.) omittit Cyr. qui Πομπηΐα, Μ. Πομπηΐου Λύκου θυγάτηρ, Εὐτύχις, ἐτῶν
ιε, χαῖρε. Mulier vocata Pompeia Eutychis.
1818.

In portu Vathi prope Nicopolin et Prevesam, in tabula. Ed. Murat. T.IV. p. MMXCI. 12. Ad P. Fröhlich S. I. miserat P. Etschlager S. I.

1822.

In arae superiore parte, ornatae capitibus taurinis, quae coniuncta sunt vittis sive sertis; in Museo Naniano. Aeri incisam dedit Biagius Mon. Gr. ex Mus. Nan. p. 57. addita prolixa commentatione usque ad p.87. Hoc exemplum extat etiam in Collect.

Mus. Nan. n. 2.

In lapide Musei Naniani duobus palmis Romanis paulo altiore, quem aeri incisum praebet Biagius Mon. Gr. ex Mus. Nan. n. 14. (in tabulis annexis), quod exemplum recusum est in Collect. Mus. Nan. n. 171. extat inscriptio oblitterata, quam integriorem repperi ap. Cyriac. p. xx. n. 133. lectam Buthroti in moenibus. Cyriaci hoc exemplum ex schedis eiusdem a Compagnonio missis habet Murat. T.I. p. CLX. 5. et vss. 1-6. ex suis schedis separatim dedit T.I. p. CLVII. 4. item vs. 7.8. separatim ex iisdem T. II. p. MLXVI. 6.

ΦΛΑΒΙΟΣ
ΑΘΗΝΑΓΟ

PACIEΡΕΥ

ΣΑΦΡΟΔΙ

5 THCAN

ΕΘΗΚΕΝ

ΘΡΑΚΩΝ

ΠΕΛΛΗNEYC

Dedi lectionem Cyriaci, quum Nanianum exemplum detritum sit; sed litterarum forma et versuum divisio ex aere Naniano a nobis restituta est, exceptis vs. 7. 8. Vs. 4. C abest ap. Mur. p. CLX. Vs. 7. in tabula Naniana ita oblitteratus est, ut vestigia tantum vocis párov supersint; vox IIɛɛùs nunc plane de

est. Post hanc Cyr. et Mur. p. CLX. Latina haec ha-
bent: IMP.MV.OTACINIVS: quae ex alia in-
scriptione petita sunt. In Naniana tabula uni sane
post vocem IIελλnveùs vocabulo addendo spatium su-
perest; sed ibi non potuisse illa Latina scripta esse
sponte patet. Lege:

Φλάβιος Αθηναγόρας ἱερεὺς Αφροδίτης ἀνέθηκεν, Θράσων
Πελληνεὺς [ἐποίησεν].

Non est ille Thraso, qui athletas, armatos, venato-
res, sacrificantes fecit, de quo vide Sillig. Catal. Ar-
tiff. p. 445. nam ille est Strabone prior: hic vix
Traiano vel Hadriano fuerit vetustior. Scriptura
enim novicia est. In Aegypto quidem et Oriente C
multo est vetustius, non tamen in Graecia et terris
adiacentibus.

1824.

Cyriacus Anconitanus e Corcyra, ubi Idibus Iuniis fuit, profectus ad Neptuni Promontorium (Posidium) pervenit, et hinc xrv. Kal. Iul.,,in Epiro ad maritimum antrum sive rupem incisam prope id promontorium p. XXV. mil. ad orientem, quam in hodiernum nautae Grammatam vocant." Tum XIII. Kal. Aulone fuit, et XII. Kal. Iul. Apolloniam pervenit, et VII. Kal. Iul. Dyrrhachium. Patet igitur locum Teάuara (sic haud dubie dictus est ob litteras rupi incisas) non in orientem, sed in septentrionem a Corcyra situm esse, haud procul ab Aulone, circa Panormum et scopulos Acroceraunios. Illo igitur loco et Graecae et Latinae inscriptiones plures incisae sunt, quibus ii, qui affuerunt, pii aut superstitiosi homines aliique, maxime plebeii, praesentes sese ibi fuisse testantur, vel deorum et familiarium ibi esse recordatos (μvnoDñva), cuius generis plurimi tituli in Aegypto et Nubia extant; nunc quidem sufficiet ad Atticos n.513. 516. et ad Dorvill. in Charit. p. 525. ed. Lips. remittere: alia exempla colligant quorum interest. Rei tamen illustrandae causa e Cyriaco n. 138. apponam Latinum in loco, qui гęάuMara vocatur, positum:

SEX. IVLIVS.SEX.L.MELEOFLVS.O.F

AD.XIIX.K.SEX.LAT. P. DOL. COS
MEMOR.Q. FVIT. DEORVM. ET
FEILI.SVEI.ET. LIBERTAE. SVAE. MONI
MES. VALE

Hoc igitur loco, quem Castoribus sacrum fuisse inscriptiones docent, reperti sunt quattuor tituli, quorum primus a Cyriaco p.xx. n. 136. et ex schedis suis a Murat. T. III. p. MDCCV. 8. refertur; mutilum titulum esse docet addita nota: „,et reliqua, ubi videntur, sed antiquissima deleta vetustate."

ΜΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙΣΕΒΗΑΔΙΟΣ

INSCR. GR. VOL. II.

Mur. C

Σ: idem CEBH, Cyr. ΣEBN. ‘Eg]pro μαγόρας καὶ Σεβή[ρ]α Διος[κόροις ?

B

1825.

Alter est ap. Cyriac. p. XXI. n. 141. et ex eiusdem schedis a Compagnonio missis ap. Murat. T. II. p. DCCCX. 2.

ΔΙONYCIO ΠΡΩΤΑΡΧΟΥΩΔΕ ΠΑΡΑΓΕΝΟΜΕNOC

ΜΕΤΑΤΩΝCYNCTΡΑΤΙΩΤΩΝ ΨΙΛΟΤΑΣ

DIONYSIO ΜΕΙΔΩΡΟ ΚΑΙΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟΣ

ΚΑΙΔΙΟΝNYCIOCΚΑΙΠΤΟΛΟΜΑΙΟΣ

1826.

Tertius exstat apud Cyriac. p. xx. n. 140. et ex Cyriaci schedis apud Murat. T. III. p. MDCCXXXV. 9.

Quartus eidem tribuitur loco a Cyriaco p. XXI. n. 142. male vero Corintho a Murat. T. I. p. LXVI. 7. ex Cyriaci schedis.

1828.

In Epiro; ed. Murat. T. III. p. MDCLXV. 5. Ex schedis Vallicellianis miserat Ios. Blanchinius.

Aulone (Valona) in finibus Epiri, ad aedem Georgii Tropaeophori, ad basin marmoream; Cyriac. p.xxI. n. 143. atque ex suis et Cyriaci schedis Murat. T. II. p. MCXXXL. 10. versibus ut solet ex arbitrio divisis.

H

Dedi versuum distinctionem ex Cyr. Vs. 1. lectionem Muratorii recepi, cuius delineatio formae huius tituli docere videtur, ante TIM nihil deesse, TIM fractum vel laesum esse marmor. Cyr. sed post IOYNIAN....TIMNHN. Fortasse NHN post lacunam in laesa marmoris parte vidit Cyr. unde coniicio Tμ[。][ó]1⁄2o aut simile scriptum fuisse. Vs. 2. Cyr. editus KAETEMMANOC, eius schedae referente Muratorio KATE^^OZ; Mur. quod dedi. Vs. 3. Mur. CAY $EIAXPYCCH, vs. 5. KEI. Vs. 7. litteras singulares explicare nequeo, nisi T fuit Y, et prius ▲ et ultimum E sigla, veluti > vel simile, ut n. 1186.1220.

1393. 1394. 1395. Sic explicabimus . B. x. d. Tý-
purua Boudñs nai duov, quod etsi iam vs. 4. dictum
erat, potuit tamen repeti, fere ut n. 1395. ex nostra
explicatione. Idem subscriptum est n. 1626.
Ἰουνίαν Τιμ[ο]ν[ό]ην?
Ἰούνιος Καστελλανὸς ὁ πατὴρ

καὶ Σαυφηΐα Χρύση [ή] μήτης
κατὰ τὸ ψήφισμα τῆς βουλῆς
καὶ τοῦ δήμου, ἐπὶ κοσμιό

τητι καὶ σωφροσύνῃ.
f. B. x. d.

1830.

Spalati in Dalmatia, tertio a Salona lapide; Knibbius Grutero, qui edidit p. MXXXIX. 9.

ΕΝΘΑΔΕ. ΕΓΩ. ΚΕΙΜΑΙ
ZEI......NH..10..C AYTOC

ΑΧΙΛΛΕΥΣ
ΚΑΤΕΘΗΚΕΝ.ΤΡΑΥΛΟΣ

Lacunae partim nullae, partim nimiae. Vs. 2. nisi in ZEI nomen proprium latet, vs. 3. AxλEÙS ̓Αχιλλεὺς nomen est sepulti. Quod si statueris, legendum est: Ἐνθάδ ̓ ἐγὼ κεῖμαι - - - νή[π]ιος αὕτως, ̓Αχιλλεύς. κατέθηκεν Τραῦλος.

1831.

Salonae in Dalmatia,,,ad magnum et ornatum sepulcrum"; Cyriac. p.xxiv. n. 163. et ex suis et Cyriaci schedis Murat. T. III. p. MDCXCI. II.

ΙΟΥΛΙΑ ΠΙΛΗ

Mur. EIPINH.

EIPHNHCEMNOTATH

Ἰουλία Πίλη Εἰρήνῃ σεμνοτάτη.

1832.

In vico Castel Sussuraz, prope Salonam; ed. Steinbüchel Itin. Dalmat. in Annal. litt. Vindob. T. XII. a. 1820. Anzeigeblatt, p.25. n.85.

AYP.CIAANO

C. COAWNO

C. ZOME OEP

ΟΥ. ΦΕΝHCIOC

5 ETWN.IZ. ENO

ΑΔΕ. ΚΙΤΕ

Salonae; edidit idem l. c. p. 21. n.41.

ptum est Φενήσιος pro Φαινήσιος (sic tituli illius loci). Silano et patris et avi nomen additum est, omisso ante avi nomen articulo. Avi nomen est barbarum Ζομέθερος.

Hos solos in Dalmatia reperio Graecos titulos. In Liburnia vero, quae supra Dalmatiam est et vulgo Illyrico annumeratur, non novi ullum positum. Quem

Αὖρ. Σιλανὸς Σόλωνος, Ζομεθέρου, Φενήσιος, ἐτῶν ιζʹ, enim Muratorius habet Τ. Ι. p. cxxx. 8. ex schedis ἐνθάδε κίτε.

Cyriaci a Compagnonio missis, ΤΡΙΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΟΣ ΣΑΛΠΙΓΞ, nihil est nisi lemma, quod In barbara hac et fortasse Christiana inscriptione Cyriacus (P.I. n. 1.) imagini subscripsit Tritonis, a xire non offendit, praesertim quum hic homo sit sese laderae in arcu quodam sub Latina inscriptione Phaenesius ex oppido Phaenesiorum inter Damascum visae, post quam inscriptionem addidit etiam Latine: et Bostra, quod hodie Missema dicitur. Barbare scri-,,Subtus visitur TRITON NEPTUNI TUBICEN.”

1834.

In Dalmatica ora, e regione Salonae est insula Issa, quam Syracusiorum obtinuit colonia, hodie Lissa. Duas in hac Issa inscriptiones Graecas vidit Cyriacus; totidem e Lissa hac hodierna, quae non confundenda cum Lissa antiqua (hodie Isola Grossa) e regione Iaderae Liburnicae, nuperrime petitas refert Steinbüchel in Itinere Dalmatico. Has quattuor hoc loco collocari aptum visum est. Prima tegit fragmentum marmoris, nunc Spalati. Ed. Steinbüchel 1. c. ad n. 1832. p. 18, n. 10.

restitui nequeunt. Quantum e logistarum mentione col-
ligere licet, ad vectigalium id rationem pertinet. Vs. 2.
το]ῖς ἀεὶ οὖσι refertur ad magistratus, qui quoque anno
futuri sint. Vs. 4. πεντακατ[τ]ίδι vix dubium est, quasi
πεντηκοστίδι; αττ pro οστ ferendum, quod pro or Do-
res in his formis dicunt ar, sicuti είκατι
pro είκοσι,
πεντακάτιοι πεντακόσιοι: ut ad hanc analogiam pro
pro
εἰκοστός dicendum fuerit εικαττός, pro πεντακοστὸς πεν-
τακαττός: etsi πεντακοστός pro πεντηκοστός insolens
est. Mox dedi λογισ]μὸν λογιστικόν, quod cave ob
pleonasmum habeas suspectum. Sunt enim etiam
alii λογισμοί praeter λογιστικόν. In fine nomina sub-
scripta hominum sex erant, qui aliquid non fecerant:
οἵδε οὐ etc. quae non possum restituere. Fortasse illi
vectigal non pependerant: cf. similem dictionem in
marmore Sandwicensi.

1835.

„Epigramma amphitheatri in Issa insula", Cyriac. p. XXIII. n. 152. et ex suis et Cyriaci schedis Murat. T. III. p. MDCLXVII. 4.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

ΑΓΗΣΙΔΑΜΟΣΑΓΗΣΙΔΑΜΟΥ
ΑΓΗΣΙΔΑΜΟΣΔΩΡΙΚΛΕΟΣ
ΑΓΗΣΙΔΑΜΟΣΦΙΛΗΣΙΟΥ

Διονύσιος,

̓Αγησίδαμος ̓Αγησιδάμου,
Αγησίδαμος Δ[ο]ρικλέος,

Αγησίδαμος Φιλησίου.

Formam tituli dedi ex Cyr. Etsi haud dissimile vero, Dionysium priorem, Syracusiorum tyrannum, qui Lissum Illyrici condidit (Diod. XV, 13.), etiam Issam occupasse, vix tamen credo tyrannum Dionysium in nostra hac memorari inscriptione.

1836.

Titulus sepulcralis ex insula Lissa hodierna, olim Issa; ed. Steinbüchel l. c. ad n. 1832. p. 18. n. 11.

ΕΥΒΟΥΛΟΣΣΩΔΑΜΟΥ

1837.

Εὔβουλος Σωδάμου.

In eadem Issa, in parva basi lapidea; Cyriac. p. XXIII. n. 153. et ex schedis eiusdem Holsten. Nott. et Castigg. ad Steph. Βyz. p. 344. ex suis schedis Murat. T.I. p. XXXVIII. I.

De Diana Pheraea cf. Callim. in Dian. 259. et Spanh. Cultus hic Pheris Thessaliae natus Sicyonem, Argos, Athenas propagatus est (Pausan. II, 10, 6. 23, 5.). Huc pertinet etiam Hesych. Φερέα (Φε ραία), Αθήνησι ξενικὴ θεός· οἱ δὲ τὴν Ἑκάτην.