[In Lecto, die Paffionis. Apr. 13, 1781.]
SUMME Deus, qui femper amas quodcunque
Judice quo, fcelerum eft poenituiffe falus :
Da veteres noxas animo fic flere novato,
Per Chriftum ut veniam fit reperire mihi.
[In Lecto. Dec. 25, 1782.]
non inani confugis,
Peccator, ad latus meum ;
Quod pofcis, haud unquam tibi
Negabitur folatium.
[Nocte, inter 16 et 17 Junii, 1783 *.]
SUMME tuum†
Pater, quodcunque tuum de corpore
Hoc ftatuat, precibus § Chriftus adeffe velit :
Ingenio parcas, nec fit mihi culpa rogâffe T,
Qua folum potero parte, placere ** tibi.
* The night above referred to by Dr. Johnson was that in which a paralytic ftroke had deprived him of his voice; and, in the anxiety he felt left it should likewife have impaired his underftanding, he compofed the above Lines, and faid, concerning them, that he knew at the time that they were not good, but then that he deemed his difcerning this to be fufficient for the quieting the anxiety before mentioned, as it fhewed him that his power of judging was not diminished.
[Cal. Jan. in lecto, ante lucem. 1784.]
SUMME dator vitæ, naturæ æterne magister,
Caufarum feries quo moderante nuit,
Refpice quem fubiget fenium, morbique feniles,
Quem terret vitæ meta propinqua fuæ,
Refpice inutiliter lapfi quem pœnitet ævi;
Recte ut poeniteat, refpice, magne parens.
PATER benigne, fumma femper lenitas,
Crimine gravatam plurimo mentem leva:
Concede veram pœnitentiam, precor,
Concede agendam legibus vitam tuis.
Sacri vagantes luminis greffus face
Rege, et tuere, quæ nocent pellens procul;
Veniam petenti, fumme da veniam, pater;
Veniæque fancta pacis adde gaudia:
Sceleris ut expers omni, et vacuus metu,
Te, mente purâ, mente tranquillâ colam:
Mihi dona morte hæc impetret Chriftus fuâ.
SUMME Pater, puro colluftra lumine pectus,
Anxietas noceat ne tenebrofa mihi.
In me fparfa manu virtutum femina larga
Sic ale, proveniat meffis ut ampla boni.
Noctes atque dies animo fpes læta recurfet,
Certa mihi fancto flagret amore fides.
Certa vetat dubitare fides, fpes læta timere,
Velle vetet cuiquam non bene fanctus amor. Da, ne fint permiffa, pater, mihi præmia fruftra, Et colere, et leges femper amare tuas.
Hæc mihi, quo gentes, quo fecula, Chrifte, piâfti, Sanguine, precanti promereare tuo !
MENS mea quid quereris? veniet tibi mollior
In fummo ut videas numine læta patrem ;
Divinam infontes iram placavit Jefus ;
Nunc eft pro pœna pœnituiffe reis.
CHRISTIANUS PERFECTUS.
QUI cupit in fanctos Chrifto cogente referri,
Abftergat mundi labem, nec gaudia carnis
Captans, nec faftu tumidus, femperque futuro
Inftet, et evellens terroris fpicula corde,
Sufpiciat tandem clementem in numine patrem.
Huic quoque, nec genti nec fectæ noxius ulli,
Sit facer orbis amor, miferis qui femper adeffe
Gestiat, et, nullo pietatis limite claufus,
Cunctorum ignofcat vitiis, pietate fruatur.
Ardeat huic toto facer ignis pectore, poffit
Ut vitam, pofcat fi res, impendere vero.
Cura placere Deo fit prima, fit ultima, fanctæ
Irruptum vitæ cupiat fervare tenorem ;
Et fibi, delirans quanquam et peccator in horas
Difpliceat, fervet tutum fub pectore rectum :
Nec natet, et nunc has partes, nunc eligat illas,
Nec dubitet quem dicat herum, fed, totus in uno,
Se fidum addicat Chrifto, mortalia temnens.
Sed timeat femper, caveatque ante omnia, turbæ
Ne ftolidæ fimilis, leges fibi fegreget audax
Quas fervare velit, leges quas lentus omittat,
Plenum opus effugiens, aptans juga mollia collo
Sponte fua demens; nihilum decedere fummæ
Vult Deus, at qui cuncta dedit tibi, cuncta repofcit.
Denique perpetuo contendit in ardua nifu,
Auxilioque Dei fretus, jam mente ferena
Pergit, et imperiis fentit fe dulcibus actum.
Paulatim mores, animum, vitamque refingit,
Effigiemque Dei, quantum fervare licebit,
Induit, et, terris major, cœleftia fpirat.
ETERNE rerum conditor,
Salutis æternæ dator;
Felicitatis fedibus
Qui nec fceleftos exigis,
Quofcumque fcelerum pœnitet;
Da, Chrifte, pœnitentiam,
Veniamque, Chrifte, da mihi;
Ægrum trahenti fpiritum
Succurre præfens corpori,
Multo gravatam crimine
Mentem benignus alleva.
LUCE colluftret mihi pectus alma,
Pellat et triftes animi tenebras,
Nec finat femper tremere ac dolore,
Me pater tandem reducem benigno
Summus amplexu foveat, beato
Me gregi fanctus focium beatum
JEJUNIUM ET CIBUS.
ut menti corpus jejunia ferva, Ut mens utatur corpore, fume cibos.
AD URBANUM*. 1738.
URBANE, nullis fefse laboribus,
Urbane, nullis victe calumniis,
Cui fronte fertum in erudita
Perpetuo viret, et virebit;
Quid moliatur gens imitantium,
Quid et minetur, follicitus parum,
Vacare folis perge Mufis,
Juxta animo ftudiifque fœlix.
Linguæ procacis plumbea fpicula,
Fidens, fuperbo frange filentio;
Victrix per obftantes catervas
Sedulitas animofa tendet.
Intende nervos fortis, inanibus
Rifurus olim nifibus emuli;
Intende jam nervos, habebis
Participes opera camœnas.
See Gent. Mag. Vol. VIII. p. 156; and fee alfo the In
|