Oldalképek
PDF
ePub

ramos ligni densarum frondium, et salices de torrente, et lætamini coram Domino Deo vestro. Celebrabitisque solemnitatem ejus septem diebus per annum. Legitimum sempiternum erit in generationibus vestris. Mense septimo festa celebrabitis, et habitabitis in umbraculis (h. tabernaculis) septem diebus. Omnis qui de genere est Israel, manebit in tabernaculis ut discant posteri vestri quod in tabernaculis habitare fecerim filios Israel cum educerem eos de terra Ægypti. Ego Dominus Deus vester. Locutusque est Moses super solemnitatibus Domini ad filios Israel.

tis in primitias Domini. Offeretisque cum panibus A arboris pulcherrimæ, spatulasque palmarum, et septem agnos immaculatos anniculos, et vitulum de armento unum, et arietes duos, et erunt in holocaustum cum libamentis suis, in odorem suavissimum Domino. Facietis et hircum (h. caprarum) pro peccato, duosque agnos anniculos hostias pa cificorum.Cumque elevaverit eos sacerdos cum panibus primitiarum coram Domino, cedent in usum ejus (h. sanclitus erunt Domino ad sacerdotem), Et vocabitis hunc diem celeberrimum atque sanctissimum omne opus servile non facietis in eo. Legitimum sempiternum erit in cunctis habitaculis, et generationibus vestris. Postquam autem messueritis segetem (h. Et cum messueritis segetem) terræ vestræ, non secabitis eam usque ad solum : nec remanentes spicas colligetis, sed pauperibus et pe- B tibi oleum de olivis purissimum, ac lucidum, ad

regrinis dimittetis eas. Ego sum Dominus Deus vester. (T. XV, C. LXXIX.) Locutusque est Dominus ad Mosen, dicens: Loquere filiis Israel: Mense septimo, prima die mensis, erit vobis Sabbatum memoriale, clangentibus tubis, et vocabitur sanctum: omne opus servile non facietis in co(h. non habet), et offeretis holocaustum Domino. Locutusque est Dominus ad Mosen, dicens: Decimo die mensis hujus septimi, dies expiationum erit celeberrimus, et vocabitur sanctus affligetisque animas vestras in eo, et offeretis holocaustum Domino. Omne opus (Vulg, add.) servile) non facietis in tempore diei hujus quia dies propitiationis est, ut propitietur vobis Dominus Deus vester. Omnis anima, quæ afflicta non fuerit in die hoc, peribit de populis suis, et quæ operis quidpiam fecerit, delebo eam de populo suo. Nihil ergo operis facietis in co (b. non habet): legitimum sempiternum erit vobis in cunctis generationibus et habitationibus vestris. Sabbatum requietionis est, et afligetis animas vestras die nono mensis a vespera usque (h. affligetis animas vestras die nona mensis ad vesperam, a vespera usque) ad vesperam celebrabitis Sabbata vestra. Et locutus est Dominus ad Mosen, dicens: Loquere filiis Israel: A quinto decimo die mensis hujus septimi erunt feria taberaculorum septem diebus Domino. Dies primus vocabtur celeberrimus atque sanctissimus: omne opus servile non facietig in eo (h. non habet). Et septem diebus offeretis holocausta Domino; dies quoque octavus erit celeberrimus atque sanctissimus, et offerctis holocaustum Domino: est enim cœtus atque collectæ : omne opus servile non facietis in eo (h. non habet). Hæ sunt feriæ Domini, quas vocabitis celeberrimas atque sanctissimas, offeretisque in eis oblationes Domino, holocausta et libamenta juxta ritum uniuscujusque diei: exceptsis Sabbati Domini, donisque vestris, et quæ offeretis ex voto, vel quæ sponte tribuetis Domino. A quinto decimo ergo die mensis septimi, quando congregaveritis omnes fructus terræ vestræ, celebrabitis ferias Domini septem diebus. Die primo et de octavo erit Sabbatum, id est, requies. Sumetisque vobis die primo fructus

C

D

(C. LXXX, Cap. XXIV). Et locutus est Dominus ad Mosen, dicens: Præcipe filiis Israel, ut afferant

concinnandas lucernas jugiter, extra velum testimonii in tabernaculo fœderis (h. testimonii). Ponet eas Aaron a vespere usque in mane coram Domino, cultu rituque perpetuo in generationibus vestris super candelabrum mundissimum ponentur semper in conspectu Domini. Accipies quoque similam, et coques ex ea duodecim panes (h. placentas), qui singuli habebunt duas decimas: quorum senos altrinsecus super mensam purrissimam coram Domino statues, et pones super eos thus lucidissimum, ut sit (h.) pani in monimentum oblationis Domini. Per singula Sabbata mutabuntur (h. præparabuntur) coram Domino snscepti a filiis Israel fœdere sempiterno eruntque Aaron et filiorum ejus ut come. dant eos in loco sancto: quia Sanctum sanctorum est de sacrificiis Domini jure perpetuo. (T. XVI, B. XIV, C. LXXXI.) Ecce autem egressus filius mulieris Israelitidis, quem peperat de viro Ægyptio inter filios Israel, jurgatus est in castris cum viro Israelita. Cumque blasphemasset nomen Dei, et maledixisset ei (h. Non habet Dei nec ei), adductus est ad Mosen (vocabatur autem mater ejus Solomith), filia Dibri de tribu Dan. Miseruntque eum in carcerem, donec nossent quid juberet Dominus. Qui locutus est ad Mosen, dicens: Educ blasphemum extra castra, et ponant omnes, qui audierunt, manus suas super caput ejus, et lapidet eum populus universus. Et ad filios Israel loqueris Homo, qui maledixerit Deo suo, portabit peccatum suum, et qui blasphemaverit nomen Domini, morte moriatur : lapidimus opprimet eum omnis multitudo, sive ille civis, sive peregrinus fuerit. Qui blasphemaverit nomen Domini(h. non habet, Domini], morte moriatur. (C. LXXXII.) Qui percusserit, et occiderit hominem, morte moriatur. Qui percusserit animal, reddat vicarium, id est, animam pro anima. Qui irrogaverit maculam cuilibet civium suorum: sicut fecit, sic fiat ei: fracturam pro fractura, oculum pro oculo, dentem pro dente restituet, qualem inflixerit maculam, talem sustinere cogetur. Qui percusserit jumentnm, reddet aliud. Qui percusserit hominem, punietur. Equum judicium sit inter vos, sive peregrinus

sive civis peccaverit [h. fuerit]: quia ego sum A scantur, edetis vetera. Terra quoque non vendetur Dominus Deus vester. Locutusque est Moses ad filios Israel, et eduxerunt eum, qui blasphemaverat, extra castra, ac lapidibus oppresserunt. Feceruntque filii Israel sicut præceperat Dominus Mosi.

B

(Cap. XXV.) Locutusque est Dominus ad Mosen in monte Sinai, dicens: Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Quando ingressi fueritis terram quam ego dabo vobis, sabbatizet sabbatum [h. terra] Domino1. Sex annis seres agrum tuum, et sex annis putabis vineam,tuam,colligesque fructus ejus: septimo autem anno sabbatum erit terræ, requietionis Domini: agrum non seres, et vineam non putabis. Quæ sponte gignet humus, non metes, et uvas primitiarum tuarum non colliges quasi vindemiam (h. et uvas quas vinea sponte attulerit non colliges vindemiam): annus enim requietionis terræ est: sed erunt vobis in cibum, tibi et servo tuo, ancillæ tuæ et mercenario tuo, et advenæ qui peregrinantur apud te; jumentis tuis et pecoribus, omnia quæ nascuntur, præbebunt cibum. Numerabis quoque tibi septem hebdomad as annorum, id est, septem septies, quæ simul faciunt annos quadraginta novem; et clanges buccina mense septimo, decima die mensis propitiationis tempore in universa terra vestra. Sanctificabisque annum quinquagesimum, et vocabis remissionem cunctis habitatoribus terræ tuæ ipse est enim jubilæus. Revertetur homo ad possessionem suam, et unusquisque rediet ad familiam pristinam, quia jubilæus est et quinquagesimus annus. Non seretis, neque metetis sponte in agro nascentia, et primitias vindemiæ non colligetis, ob sanctificationem jubilæi, sed statim oblata comedetis (b. et vineam non vindemiabitis, sed in agro statim comedetis). Anno jubilæi redient omnes ad possessiones suas. Quando vendes quidpiam civi tuo vel emes ab eo, ne contristes fratrem tuum, sed juxta numerum annorum jubilæi emes ab eo, et juxta supputationem frugum vendet tibi. Quanto plures anni remanserint post jubilæum, tanto crescet et pretium et quanto minus temporis numeraveris, tanto minoris et emptio constabit. Tempus enim frugum vendet tibi Nolito affligere contribules vestros, sed timeat unusquisque Deum suum, quia ego Dominus Deus vester. Facite præcepta mea, et judicia custodite, et implete ea, ut habitare possitis in terra absque ullo pavore, et D gignat vobis humus fructus suos, quibus vescamini usque ad saturitatem, nullius impetum formidantes. Quod si dixeritis: Quid comedemus anno septimo, si non severimus, neque collegerimus fruges nostras? Dabo benedictionem meam vobis anno sexto, et faciet fructus trium anno rum, seretisque anno octavo, et comedetis veteres fruges usque ad nonum annum: donec nova na

1 Editi, sabbatizes. At ms. codices melioris notæ, sabbatizet Sabbatum Domino. Recentior unus S. Germani a Patris, num. 164, pure legit ut in Hebræo, sabbatizet terra Sabbatum Domino. Quod

C

in perpetuum: quia mea est, et vos advenæ et coloni mei estis (h. et coloni apud me) Unde cuncta regio possessionis vestræ sub redemptionis conditione vendetur. (C. LXXXIII.) Si attenuatus fratertuus vendiderit possessiunculam suam, et voluerit propinquus ejus, potest redimere quod ille vendiderat. Sin autem non habuerit proximum, et ipse pretium ad redimendum potuerit invenire: computabuntur fructus ex eo tempore quo vendidit, et quod reliquum, est, reddet emptori, sicque recipiet possessionem suam. Quod si non invenerit manus ejus, ut reddat pretium, habebit emptor quod emerat, usque ad annum jubilæum. In ipso enim omnis venditio redit (Vulg. redibit) ad dominum et ad possessorem pristinum. Qui vendiderit domum intra urbis muros, habebit licentiam redimendi, donec unus impleatur annus. Si non redemerit, et anni circulus fuerit evolutus, emptor possidebit eam, et posteri ejus in perpetuum, et redimi non poterit etiam in jubilæo. Sin autem in villa fuerit domus, quæs muros non habet, agrorum jure vendetur. Si ante redempta non fuerit, in jubilæo revertetur ad dominum. Ædes Levitarum, quæ in urbibus sunt, semper possunt redimi, si redemptæ non fuerint,in jubilæo revertentur ad dominos, quia domus urbium Levitarum pro possessionibus sunt inter filios Israel. Suburbana autem eorum ncn veneant, quia possessio sempiterna est. Si attenuatus fuerit frater tuus, et infirmus manu, et susceperis eum quasi advenam peregrinum, et vixerit tecum, ne accipias ab eo usuram, nec amplius quam dedisti. Time Deum tuum, ut vivere possit frater tuus apud te. Pecuniam tuam non dabis ei ad usuram, et frugum superabundantiam non exiges. Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut darem vobis terram Chanam, et essem vester Deus. (C. LXXXIV.) Si paupertate compulsus vendiderit se. tibi frater tuus, non eum opprimes servitute famulorum, sed quasi mercenarius et colonus erit (h. tecum), usque ad annum jubilæum operabitur apud te et postea egredietur cum liberis suis, et rever. tetur ad cognationem et ad possessionem patrum suorum; mei enim servi sunt, et ego eduxi eos de terra Egypti Non vencant conditione servorum : ne affligas eum per potentiam, sed metuito Deum tuum. Servus et ancilla sint vobis de nationibus, quæ in circuitu vestro sunt. Et de advenis, qui peregrinantur apud vos, vel qui ex his nati fuerint in terra vestra, hos habebitis famulos: et hæreditario jure transmittet is ad posteros, ac possidebitis in æternum. Fratres autem vestros filios Israel ne opprimatis per potentiam. Si invaluerit apud vos manus advenæ atque peregrini, et attenuatus frater tuus vendiderit se ei, aut cuiquam de stirpe

sumptum videtur e marginali adnotatione canonis, prout in aliis sexcentis locis, ubi in corpore Bibliorum inveniuntur posita, quæ canon in margine monet esse in Hebræo. MART.

ejus post venditionem potest redimi. Qui voluerit A dieritis mihi, addamn correptiones vestras septuplum ex fratribus suis, redimet eum, et patruus, et patruelis, et consanguineus, et affinis (h. unus ex fratribus suis redimet eum, aut patruus, aut patruelis, aut quilibet consanguineus cognationis suæ). Sin autem et ipse potuerit, redimet se, supputatis dumtaxat annis a tempore venditionis suæ usque ad annum jubilæum : et pecunia. qua venditus fuerat, juxta annorum numerum et rationem mercenarii supputata. Si plures fuerint anni qui remanent usque ad jubilæum, secundum hos reddet et pretium. Si pauci, ponet rationem cum eo juxta annorum numerum, et reddet emptori quod reliquum est annorum, quibus ante servivit mercedibus imputatis : non affliget eum violenter in conspectu tuo. Quod si per hæc redimi non potuerit, anno jubilæo egredietur cum liberis suis. Mei enim servi sunt filii Israel, quos eduxi de terra Ægypti.

(C. LXXXV, Cap. XXVI.) Ego Dominus Deus vester: Non facietis vobis (h. .......) idolum et sculptile, nec titulos erigetis, nec insignem lapidem ponetis in terra vestra, ut adoretis eum. (C. LXXXVI.) Ego enim sum Dominus Deus vester: custodite Sabbata mea, et pavete ad sanctuarium meum. Ego Dominus. (C. LXXXVII. B. XV.) Si in præceptis meis ambulaveritis, et mandata mea custodieritis et feceritis ea, dabo vobis pluvias temporibus suis. et terra gignet germen sum et pomis arbores replebuntur. Apprehendet messium tritura vindemiam, et vindemia occupabit sementem: et comedetis panem vestrum in saturitate, et absque pavore habitabitis in terra vestra. Dabo pacem in finibus vestris, dormietis, et non erit qui exterreat. Auferam, malas bestias et gladius non transibit terminos vestros. Persequemini inimicos vestros, et corruent coram vobis: persequentur quinque de vestris centum alienos, et centum de vobis decem millia : cadent inimici vestri in conspectu vestro gladio. Respiciam vos, et crescere faciam : multiplicabimini, et firmabo pactum meum vobiscum. Et comedetis vetustissima veterum, et vetera novis supervenientibus projicietis. Ponam tabernaculum meum in medio vestri. et non abjiciet vos anima mea. (C. LXXXVIII.) Et ambulabo inter vos, ero vester Deus, vosque eritis populus meus. Ego Dominus Deus vester: qui eduxi vos de terra Ægyptiorum, ne serviretis eis ; et qui confregi catenas cervicum vestrarum, ut incederetis erecti. Quod si non audieritis me, nec feceritis omnia præcepta mea: si spreveritis leges meas (h. legitima mea). et judicia mea contempseritis, ut non faciatis ea quæ a me constituta sunt, et ad irritum perducatis pactum meum: ego quoque hæc faciam vobis. Visitabo vos velociter in egestate et ardore, qui conficiat oculos vestros, et consumat animas vestras. Frusta seretis sementem, quæ ab hostibus devorabitur. Ponam faciem meam contra vos, et corruetis coram hostibus vestris, et subjiciemini his qui oderunt vos, fugietis, nemine persequente. Sin autem nec sic obe

propter peccata vestra, et conteram superbiam du-
ritiæ vestræ. Daboque cœlum vobis de super sicut
ferrum et terram æneam. Consumetur incassum la-
bor vester, non proferet terra germen, nec arbores
poma præbebunt. Si ambulaveritis ex adverso mihi,
nec volueritis audire me,addam plagas vestras usque
(Vulg. tac. usque) in septulum propter peccata ve-
stra emittamque in vos bestias agri, quæ consu-
mant vos, et pecora vestra, et ad paucitatem cun-
cta redigant, desertæque fient viæ vestræ. Quod si
nec sic volueritis recipere disciplinam, sed ambu-
laveritis ex adverso mihi: ego quoque contra vos
adversus incedam, et percutiam vos septies propter
peccata vestra, inducamque super vos gladium
ultorem fœderis mei. Cumque confugeritis in urbes,
mittam pestilentiam in medio vestri, et trademini
in hostium manibus, potsquam confregero baculum
panis vestri ita ut decem mulieres in uno clibano
coquant panes, et reddant eos ad pondus (h. et
vertetur panis vester ad pondus): et comedetis, et
non saturabimini. Sin autem nec per hæc audieri-
tis me, sed ambulaveritis contra me: et ego ince-
dam adversum vos in furore contrario, et corripiam
Vos septem plagis (h. septies) propter peccata ve-
stra, ita ut comedatis carnes filiorum vestrorum et
filiarum vestrarum, destruam excelsa vestra, et
simulacra vestra (Vulg. lac. vestra) confringam.
Cadetis interruinas idolorum vestrorum, et aboni-
nabitur vos anima mea, in tantum ut urbes vestras

Credigam in solitudinem, et deserta faciam sanctua-
ria vestra, nec recipiam ultra odorem suavissimum.
Disperdamque terram vestram, et stupebunt super
eam inimici vestri, cum habitatores illius fuerint.
Vos autem dispergam in gentes, et evaginabo post
vos gladium, eritque terra vestra deserta,et civitates
vestræ dirutæ. Tunc placebunt terræ sabbata sua
cunctis diebus solitudinis suæ: quando fueritis in
terra hostili, sabbatizabit, et requiescet in sabbatis
solitudinis suæ, eo quod non requieverit in Sab-
batis vestris quando habitabatis in ea. Et qui de vo-
bis remanserint, dabo pavorem in cordibus eorum
in regionibus hostium, terrebit eos sonitus folii
volantis et ita fugient quasi gladium: cadent, nullo
persequente, et corruent singuli super fratres suos
quasi bella fugientes,nemo vestrum inimicis audebit
D
resistere. Peribitis inter gentes, et hostilis vos terra
consumet Quod si et de iis aliqui remanserint, tabe-
scent in iniquitatibus suis, in terra inimicorum suo-
rum et propter peccata patrum suorum et sua
affligentur: donec confiteantur iniquitates suas, et
majorum suorum, quibus prævaricati sunt in me,et
ambulaverunt ex adverso mihi. Ambulabo igitur et
ego contra eos, et inducam illos in terram hostilem,
donec erubescat incircumcisa mens eorum: tunc
orabunt proimpietatibus suis. Et recordabor fœderis
mei, quod pepigi cum Jacob, et Isaac et Abraham.
Terræ quoque memor ero: quæ cum relicta fuerit ab
eis, complacebit sibi in sabbatis suis,patiens solitu

B

tim ab anno incipientis (Vulg. accipientis) jubilæi voverit agrum, quando valere potest, tanto æstimabitur. Sin autem post aliquantulum temporis, suppatabit sacerdos pecuniam juxta annorum, qui reliqui sunt, numerum usque ad jubilæum, et detrahetur ex pretio. Quod si voluerit redimere agrum ille qui voverat, addet quintam partem æstimatæ pecuniæ, et possidebit eum. Sin autem noluerit redimere, sed altari cuilibet fuerit venumdatus, ultra eum qui voverat, redimere non poterit: quia cum jubilæi venerit dies, sanctificatus erit Domino, et possessio consecrata ad jus pertinet sacerdotum. Si ager emptus est, et non de possessione majorum sanctificatus fuerit Domino, supputabit sacerdos juxta annorum numerum usque ad jubilæum pretium, et dabit ille qui voverat eum,Domino. In jubilæo autem revertetur ad priorem dominum qui vendiderat eum, et habuerat in sorte possessionis suæ. Omnis æstimatio siclo sanctuarii ponderabitur. Siclus viginti obolos habet. Primogenita, quæ ad Dominum pertinent, nemo sanctificare poterit, et vovere, sive bos, sive ovis fuerit, Domini sunt. Quod si immundum est animal, redimet qui obtulit, juxta æstimationem tuam, et addet quintam partem pretii; si redimere noluerit, vendetur alteri quantocunque a te fuerit æstimatum. Omne quod Domino consecratur, sive homo fuerit, sive animal, sive ager, non vendetur, nec redimi poterit. Quidquid semel fuerit consecratum, Sanctum sanctorum erit Domino. Et omnis consecratio, quæ offertur ab homine, non redimetur, sed morte morietur. Omnes decimæ terræ, sive de frugibus, sive de pomis arborum, Domini sunt, et illi sanctificantur. Si quis autem voluerit redimere decimas suas, addet quintam partem earum. Omnium decimarum bovis et ovis et capræ (h. non habet), quæ sub pastoris virga transeunt, quidquid decimum venerit, sanctificabitur Domino. Non eligetur nec bonum nec malum, nec altero commutabitur: si quis mutaverit, et quod mutavit (Vulg. mutatum est), et pro quo mutatum est sanctificabitur Domino, et non redimetur. Hæc sunt præcepta, quæ mandavit Dominus Mosi ad filios Israel in monte Sinai.

dinem propter illos. Ipsi vero rogabunt pro pec- A terra, quinquaginta siclis vendetur argenti. Si stacatis suis, eo quod abjecerint judicia mea et leges meas (h. legitima) despexerint. Et tamen etiam cum essent in terra hostili, non penitus abjeci eos, neque sic despexi ut consumerentur, et irritum facerem pactum meum cum eis. Ego enim sum Dominus Deus eorum,et recordabor fœderis mei pristini, quando eduxi eos de terra Ægypti in conspectu gentium, ut essem Deus eorum. Dominus. llæc sunt præcepta atque judicia et leges, quas dedit Dominus inter se et inter filios Israel in monte Sinai per manum Mosi. (B. XVI, C. LXXXVIII. Cap. XXVII.) Locutusque est Dominus ad Mosen, dicens: Loquere filiis Israel et dices ad eos: Homo quivotum fecerit, et spoponderit animam suam,sub æstimatione dabit pretium. Si fuerit masculus a vicesimo anno usque ad sexagesimum annum, dabit quinquaginta siclos argenti ad mensuram sanctuarii; si mulier, tringinta. A quinto autem anno usque ad vicesimum, masculus dabit viginti siclos; femina decem. Ab uno mense usque ad annum quintum, pro masculo dabuntur quinque sicli,pro femina tres.Sexagenarius et ultra masculus dabit quindecim siclos; femina decem. si pauper fuerit, et æstimationem reddere non valebit, stabit coram sacerdote, et quantum ille æstimaverit, et viderit eum posse reddere, tantum dabit. Animal autem quod immolari, potest Domino, Si quis voverit Domino (Vulg. tac. Domino), sanctum erit, et mutari non poterit, id est, nec melius malo, nec pejus bono: quod si mutaverit et ipsum quod mutatum est, et illud pro quo mutatum est, consecratum erit Domino. Animal autem immundum, quod immolari Domino non potest, si quis voverit, adducetur ante sacerdotem. Qui judicans utrum bonum an malum sit, statuet pretium. Quod si dare (h. redimere) voluerit is quis offert, ad det supra æstimatione quintam partem. Homo si voverit domum suam, et sanctificaverit Domino,considerabit eam sacerdos utrum bona an mala sit, et juxta pretium, quod ab eo fuerit constitutum, venumdabitur: sin autem ille qui voverat, voluerit redimere eam, dabit quintam partem æstimationis supra, et habebit domum. Quod si agrum possessionis suæ voverit et consecraverit Domino, juxta mensuram sementis æstimabitur pretium : si tringinta modiis hordei seritur

C

[blocks in formation]

rint. De consecratione Levitarum, et de lucernis A contra Aquilonem ponendis, ut mensam panum propositionis respiciant.

VI.De primo Pascha in deserto,et secundo eorum, qui primum facere non potuerunt: et tubis argenteis ad congregandum populum faciendis.

VII. Ubi mota sunt castra, cognato suo Moses suadet, ut ad terram promissionis secum pergat. De murmuratione populi, et igne iracundiæ Dei vindicantis in eo. De desiderio populi quærentis carnes, cepas, et cucumeres, et cætera, et nolentium dulcissimum man. De Septuaginta presbyteris prophetantibus, et de coturnicibus ad comedendum eis irascente Deo adductis, et de sepulcris concupiscentiæ.

VIII. De murmuratione Aaron et Mariæ, et de lepra ejus. De exploratoribus ad terram promissio- B

nis considerandam missis. De fructuum indiciis allatis. De tentatione populi et pavore. De fide Josue et Chaleb. De iracundia Dei, ubi per seipsum jurat aullum ex eis terrram promissionis contingere.

IX. De spontaneis votis. De primitiis separandis. De anima quæ per ignorantiam, vel superbiam peccat. De homine ligna colligente; qua sententia debuit Deo imperante bercelli. De fimbriis in angulis palliorum.

De expiatione. De aqua contradictionis et morte
Mariæ.

XIII. Moses nuntios mittit ad Edom transitum potens, et prohibitus est. De morte Aaron in monte Hor, et Eleazaro successore filio ejus. De serpente æneo,et nuntiis ad Seon regem Amorrhæorum directis.

XIV. De Balaac rege, et Balam ariolo, ubi asina locuta est, et quomodo econtrario benedixerit populo Israel.

XV. Populus initiatus Belphegor. Jubet Dominus principes populi suspendi in patibulis. De scorto Madianitide, et vindicta Phinees. De bello Madianitis illato, et populo iterum numerato. De filiabus Salphaad hæreditatem quærentibus. De Mosi morte prædicta, et Josue ordinato successore ejus.

XVI. De ritu sacrificii matutini, et holocausti faciendi per singulos menses, qui sibi anno vertente succedunt. De oblatione in Pentecoste. De oblationibus mensis tubarum, et votis mulierum.

XVII. De interfectione Madianitarnm, et præda eorum. De petitione Rubenitarum et Gaaditarum, ut in eadem terra animalium merito sortes suscipiant, et concessione Mosi.

XVIII. Hic profectionum loca commemorat, et in quibus locis fixerint tentoria.

XIX. Dominus præcepit qualiter terram repromissionis sorte devidant, et unaquæque tribus, cujus loci debeat fine concludi.

X. De certamine Dathan, Core, et Abiron, et de interitu eorum. Populus contra Mosen et Aaron pro eis murmuratus est. Ubi ira exiit a Domino, et populum percutere cœpit, et Aaron thuribulum cum thymiamate offerens prohibuerit vastatorem. De Cri. Filii filiorum Joseph Mosen interpellant pro filia virgis duodecim, et virga Aaron frondescente.

XI. De custodia tabernaculi, quod ad sacerdotem pertinet. De primogenitis redimendis, et de decimis decimandis.

XII. De vitula rufa, quæ extra castra mactatur.

XX. Ubi jubetur urbes in fugitivorum præsidia separari, et qui sint qui debeant præsidio confove

bus Salphaad, ne hæreditate donante in alia tribu, conjugia sortiantur, ne sortium confusio fiat, et aliorum possessio ad alteros transeat, et præceptæ sunt in tribu sua quibus voluissent conjugia sociari.

BREVES LIBRI NUMERI.

I. Recognitio duodecim tribuum facta a Mose et
Aaron, et duodecim principibus, a viginti annis
et supra, præter Levitas 1, DC. III. et DL.
II. Jubet Dominus tribum Levi non numerari: ut
ipsi tabernaculo deserviant, et ministrent.
III. Jubet Dominus ut ordinate procedant per do-
mus paternas, et per turmas suas.

IV. De progenie Mosis, et Aaron, et filiorum ejus,
qui ad sacerdotium uncti sunt.

V. Levitas dicit Dominus adjungi Aaron, eo quod sibiacceperit eos pro omuibus primogenitisIsrael. VI.Levitæ dinumerantur a mense uno et supra, duo millia ducenti et septuaginta quatuor.

VII. Omnem primogenitum filiorum Israel a mense uno et supra jussit Dominus dinumerari.

D

VIII. Filios Cauth, jubet Do minus portare arcam et mensam, et altare, et ut non tangant sancta, ne moriantur.

IX. Filios Gerson jubet portare tabernaculum et lora.

X. Filios Merari capita tabernaculi, et seras et columnas, et bases, omnes portantes opus tabernaculi octo millia quingenti octoginta.

XI. Jubet Dominus ejici de castris omnem immun-
dum.

XII. De muliere, quæ latenter fuerit adulterata.
XIII. De iis, qui votum voverint castitatis.
XIV. Quomodo benedicant populum sacerdotes.
XV. Ungit Moses tabernaculum, et principes mu-
nera offerunt.

Unus Palatin ms., Et duodecim Tribus principibus a triginta et supra, præter Levitas DCIV,

et DL.

« ElőzőTovább »