hominibus a Deo Patre donantur, per Spiritum sanc- A contemnendo, sicut dicit Apostolus: Scitis quía tum tribuuntur. Per Spiritum sanctum, qui datus est nobis. Quomodo nos Deus diligat, ex hoc cognoscimus: quia non solum nobis per Filii sui morten peccata dimisit, sed et Spiritum sanctum nobis dedit, qui jam ostendat gloriam futurorum. Ut quid enim Christus cum adhuc infirmi essemus ? Ut quid indebite pro nobis mortuus est, nisi ut manifestaret suam charitatem cum adhuc peccatorum et scelerum languoribus premeremur? Secundum tempus. Secundum tempus infirmi, quo jam defecerat pene justitia. Sive quia ultimo tempore passus est Christus, sive ad tridui tempus, ut prædicebatur, est mortuus. amicitia hujus mundi inimica est Deo : Quicumque enim voluerit amicus esse sæculi hujus, inimicus Dei cognoscitur. Inimici ergo actibus, non natura. Reconciliati autem, quia conciliati naturaliter fue ramus. Multo magis reconciliati, salvi erimus in vita ipsius. Si per mortem Christi salvati sumus: quanto magis in ejus glorificabimur vita, si eam fuerimus imitati! Non solum autem, sed et gloriamur in Deo per Dominum nostrum Jesum Christum, per quem nunc reconciliationem accepimus. Non solum nobis vita dabitur sempiterna, sed etiam quædam similitudo per Christum promittitur divinæ gloriæ, sicut dicit Apostolus Joannes: Nondum apparuit quid erimus, Pro impiis mortuus est: Vult ostendere, quia pro B quoniam cum apparuerit, similes ei erimus. impiis mortuus est: ut ex beneficiorum contemplatione, ejus gratiam commendaret, et in mercato delicti, quantum eum debeamus diligere, demonstraret et tanto beneficio et saucto, an aliquid præponendum sit, videremus: cum ille nobis impiis nec vitam suam præposuerit, ne necessariam nobis denegaret mortem. Vix enim pro justo, quis moritur. Ideo pro justo difficile moritur, quia justus non habet mori. Pro moriturò enim forte moritur alter. Nam pro bono forsitan, quis audeat mori? Bonus ipse est, qui et justus. Dicit enim alibi: Mandatum sanctum, et justum, et bonum. Forsitan autem, hoc est, tam facile audeat, ne illi injuria fiat. Commendat autem charitatem suam Deus in nobis. Amabilem facit, cum insinuat quantum nos diligat: quando enim indebite aliquid præstatur, tunc maxime charitatis commendatur. Quid enim tam indebite, quam ut sine peccato Dominus pro servis impiis morerétur et universitatis conditor dignaretur apparere în hominé, et contemni pro reparatione propriæ creaturæ? Quoniam si cum adhuc peccatores essemus secundum tempus. Notandum quod plerumque Apostolus credentes jam in Christo fuisse peccatores, dicens, jam non esse significat: ut qualiter se exhibere debeant, recognoscant. Christus pro nobis mortuus est: multo igitur magis justificati nunc. Si peccatores tantum dilexit : quanto magis custodiet justos! In sanguine ipsius salvi erimus ab ira per ipsum. Non animalium sicut in lege. Caveamus ergo, ne peccando eum pollutum dicamus: sicut dicit ipse Apostolus ad Hebræos. Si enim cum inimici essemus, reconciliati sumus Deo per mortem Filii ejus. Peccatores inimici sunt a Locum hunc Marius Mercator de Pelagii libro sic recitat: Exemplo, inquit, seu imagine usus est: quia sicut cum non esset peccatum, per Adam subintravit sic et cum non remansisset justitia apud aliquem, vita per Christum reparata est. b Hunc idem Mercator locum ita refert: Cum sic, inquit, peccant, similiter et moriuntur. Neque enin aut in Abraham, aut Isaac, aut Jacob mors pertrans C D Propterea sicut per unum hominem. Si per unum hominem Evam, peccatum intravit in mundum, insaniunt, qui dicunt: antequam deceperit diabolus Evani, peccatum fuisse in mundo. Item hic ostendere vult propterea Christum passum, ut qui sequentes Adam discesseramus a Deo, per Christum reconciliaremur Deo'. In hunc mundum peccatum intravit, et per peccatum, mors: Exemplo vel forma. Quomodo cum non esset peccatum, per Adam advenit; ita etiam cum pene apud nullum justitia remansisset, per Christum est revocata. Et quomodo per illius peccatum, mors intravit; ita et per hujus justitiam, vita est réparata futura, non præsens. Et ita in omnes homines mors pertransivit. 5 Dum ita peccant, et similiter moriuntur. Non enim in Abraham, et Isaac, et Jacob pertransiit de quibus dicit Dominus: Omnes enim illi vivunt. Hic autem ideo dicit omnes mortuos, quia in multitudine peccatorum non excipientur pauci justi, sicut ibi: Non est, qui faciat bonum: non est usque ad unum. Et omnis homo mendax. Sive in eos omnes pertransiit, qui humano, non cœlesti rita vivebant. Item nunc Apostolus mortem animæ significat: quia Adam prævaricans mortuus est, sicut èt Propheta dicit : Anima, quæ peccat, ipsa morietur. Transivit enim, et in omnes homines, qui naturalem legem prævaricati sunt. In quo omnes peccaverunt. Hoc est in eo, quod omnes peccaverunt, exemplo Adæ peccant. Usque ad legem enim peccatum erat in mundo. Lex peccati vindex advenit: ante cujus adventum liberius, vel præsentis vitæ longitudine fruebantur. Erat quidem ante legem peccatum, sed non ita putabatur esse peccatum, quia jam pene oblitteratum fuerat in natura. Item dicens: Usque ad legem, iit, de quibus Dominus ait : Hi omnes vivunt. His autem, inquit, propterea dicit omnes mortuos, quoniam multitudine peccatorum non excipiuntur pauci justi : sicut et ibi inquit: Non est qui faciat bonitatem, non est usque ad unum. Et iterum illud inquit: Omnis homo mendax. Aut certe in illos omnes pertransiit, inquit, qui humano ritu, non cœlesti, sunt conversati. Moysi significat: Inferens autem, peccatum non im- A putatur cum lex non est: naturalem iterum ostendit legem, per quam prævaricatus est Cain et post ipsum, qui naturalem legem prævaricati sunt. Peccatum autem non imputabatur, cum lex non esset. Quomodo mors regnabat, si non imputabatur peccatum? nisi subaudias, in præsenti non imputabatur. Nam non sicut delictum, ita et donum. Ne in forma æqualitas putaretur. Si enim unius delicto multi mortui sunt: multo magis gratia Dei, et donum in gratia unius hominis Jesu Christi in plures abundavit . Hic manifeste docet: quia non generaliter de omni homine dicit, dicens unius delicto, multi mortui sunt : quià communi et naturali morte: non solum peccantes, sed et justi moriuntur d. Et non sicut per unum peccatum, ità et donum. Seď amplius. Sed regnavit mors ab Adam, usque ad Moysen. Sive dum non esset, qui inter a justum et injustum ante distingueret, putabat mors se omnibus dominari. Sive non solum in eos, qui præceptum sicut Adam transgressi sunt: hoc est de filiis Noe, quibus jussum est, ne animam in sanguine manducarent: et de filiis Abrahæ, quibus circumcisio mandata est : sed etiam in eos, qui sine præcepto legem contemp- B suo exemplo destrueret Christus autem gratia sere naturæ. Etiam in eos, qui non peccaverunt in similitudinem prævaricationis Adæ. Hi sunt, qui non in similitudinem prævaricationis Adæ peccaverunt : qui per naturalem legem transgressi sunt, et non sicut Adam per mandatum. Qui est forma futuri. Sive ideo forma fuit Christi, quia b sicut Adam sine coitu a Deo factus est: ita ille ex virgine, Spiritu sancto operante, processit. Quidam dicunt forma econtrario, hoc est: sicut ille peccati caput, ita et iste justitiæ. Item forma Christi Adam factus est. Sicut enim Adam primus mandatum Dei prævaricans, exemplum est legem Dei prævaricare volentibus: sic et Christus voluntatem Patris complens, exemplum est imitari eum C cupientibus. a Apud eumdem ex Pelagii libro, Sive cum non esset, inquit, qui inter justum et injustum discerneret, putabat mors se omnium dominari, sive in eos qui mandatum tamquam Adam prævaricati sunt, hoc est, de filiis Noe, quibus præceptum est, ut animam in sanguine non manducarent, et de filiis Abraham, quibus circumcisio mandata est: sed et in eos qui præter mandatum legem contempserant naturalem. bIdem legerat : Quoniam sicut Adam præter coitum a Deo formatus est: sic et Christus ex virgine, fabricante Spiritu sancto, processit; sive sicut quidam dicunt, forma a contrario, hoc est, ut sicut ille caput peccati, sic iste caput justitiæ est. SED NON SICUT DELICTUM, ITA ET DONUM. Ne in forma, inquit, æqualitas putaretur. Aliter a Pelagio expositum locum laudatus auctor invenit, Plus valuit, inquit Apostolus, gratia in vivificando, quam peccatum in occidendo: quia Adam se solum et suos posteros interfecit; Christus vero, et eos qui tunc erant in corpore, et eos qui postea futuri erant, liberavit, Cui veneno antidotum ipse de suo bis verbis addit: Hic sollicitus catholicus lector notet, quid dicat, Adam non sibi soli, sed et posteris suis nocuisse. Tene superiorem definitionem ejus. Posteros enim hic dicit, non omnes omnino, et ubique totos homines læsos illius peccato, sed ilJos tantum, qui per imitationem similiter suis peccatis et propriis facti sunt rei prævaricationis, sicut Adam, qui sine dubio ii ipsi pronepotes ejus et posteri esse inveniuntur. Huc etiam spectasse videntur, quæ impugnat S. Augustinus lib. in de peccatorum Meritis et Remissione sub cap. 1 initium: Verum, inquit, post D Nam judicium quidem ex uno in condemnationem. Ex uno justo peccante, processit judicium mortis. Gratia autem ex multis delictis in justificationem. Quia non invenit Adam multam justitiam, quam sua multorum peccata dissolvit. Et Adam solam formam fecit delicti: Christus vero et gratis peccata remisit, et justitiæ dedit exemplum. Si enim unius delicto mors regnavit per unum : multo magis abundantiam gratiæ, et donationis, et justitiæ accipientes in vita, regnábunt per únum Jesum Christum. Quare multa peccata dimisit, abundantia donationis Spiritus sancti, quia multa sunt dona. Ipsa enim justitia donatur per baptismum, non ex merito possidetur. Igitur sicut per unius delictum in omnes homines in condemnationem : sic et per unius justitiam in omnes homines in justificationem vitæ. Mors regnavit : subauditur, ita et per justificationem gratia regnavit. Itemque superius dicit: Numquid iniquus Deus, qui infert iram? Et adjecit: Absit; quomodo potest paucissimos dies legi Pelagii quædam scripta, viri, ut audio, sancti, et non parvo provectu Christiani, quæ in Pauli apostoli epistolas expositiones brevissimas continerent, atque ibi comperi, cum ad illum venisset locum, ubi dicit Apostolus, Per unum hominem peccatum intrasse in mundum, et per peccatum mortem, atque ita in omnes homines pertransisse, quamdam eorum argumentationem, qui negant parvulos peccatum originale gestare........ Sic ergo illa argumentatio posita est: Hi autem, inquit, qui contratraducem peccati sunt, ita illam impugnare nituntur: Si Adæ, inquiunt, peccatum etiam non peccantibus nocuit, ergo et Christi justitia etiam non credentibus prodest: quia similiter, immo et magis dicit per unum salvari, quam per unum ante perierunt. Eadem plenius Mercator recitat: Hi autem, qui contra traducem peccati sentiunt, aliter eos qui defendunt traducem impugnare conantur. Si peccatum, inquit, Adæ, etiam non peccantibus nocuit, ergo et Christi justitia non credentibus prodest, quoniam similiter, immo plus dicit Apostolus per unum liberari, quam per unum ante perierunt. Deinde dicunt, inquit: Si baptismus mundat antiquum illud veternosumque peccatum, qui de duobus baptizatis nati fuerint, debent hoc carere peccato. Non enim potuerunt ad posteros transmittere, quod ipsi minime habuerunt. In hoc addunt, inquit, quoniam si anima non est ex traduce, sicut nec est, sed sola caro habet traducem peccati, sola et pænam meretur. Injustum est enim, ut hodie nata anima non ex massa Adæ, tam antiquum peccatum portet alienum : quia nec rationabile est, ut Deus, qui propria peccata dimittit, unum imputet alienum. hominibus a Deo Patre donantur, per Spiritum sanc- A contemnendo, sicut dicit Apostolus: Scitis quia tum tribuuntur. Per Spiritum sanctum, qui datus est nobis. Quomodo nos Deus diligat, ex hoc cognoscimus: quia non solum nobis per Filii sui mortem peccata dimisit, sed et Spiritum sanctum nobis dedit, qui jam ostendat gloriam futurorum. Ut quid enim Christus cum adhuc infirmi essemus? Ut quid indebite pro nobis mortuus est, nisi ut manifestaret suam charitatem cum adhuc peccatorum et scelerum languoribus premeremur? Secundum tempus. Secundum tempus infirmi, quo jam defecerat pene justitia. Sive quia ultimo tempore passus est Christus, sive ad tridui tempus, ut prædicebatur, est mortuus. amicitia hujus mundi inimica est Deo : Quicúmque enim voluerit amicus esse sæculi hujus, inimicus Dei cognoscitur. Inimici ergo actibus, non natura. Reconciliati autem, quia conciliati naturaliter fue ramus. Multo magis reconciliati, salvi erimus in vita ipsius. Si per mortem Christi salvati sumus: quanto magis in ejus glorificabimur vita, si eam fuerimus imitati! Non solum autem, sed et gloriamur in Deo per Dominum nostrum Jesum Christum, per quem nunc reconciliationem accepimus. Non solum nobis vita dabitur sempiterna, sed etiam quædam similitudo per Christum promittitur divinæ gloriæ, sicut dicit Apostolus Joannes : Nondum apparuit quid erimus, Pro impiis mortuus est : Vult ostendere, quia pro B quoniam cum apparuerit, similes ei erimus. impiis mortuus est: ut ex beneficiorum contemplatione, ejus gratiam commendaret, et in mercato delicti, quantum eum debeamus diligere, demonstraret et tanto beneficio et saucto, an aliquid præponiendum sit, videremus: cum ille nobis impiis nec vitam suam præposuerit, ne necessariam nobis denegaret mortem. Vix enim pro justo, quis moritur. Ideo pro justo difficile moritur, quia justus non habet mori. Pro morituro enim forte moritur alter. Nam pro bono forsitan, quis audeat mori? Bonus ipse est, qui et justus. Dicit enim alibi: Mandatum sanctum, et justum, et bonum. Forsitan autem, hoc est, tam facile audeat, ne illi injuria fiat. Commendat autem charitatem suam Deus in nobis. Amabilem facit, cum insinuat quantum nos diligat: quando enim indebite aliquid præstatur, tunc maxime charitatis commendatur. Quid enim tam indebite, quam ut sine peccáto Dominus pro servis impiis morerétur : et universitatis conditor dignaretur apparere in homine, et contemni pro reparatione propriæ creaturæ? Quoniam si cum adhuc peccatores essemus secundum tempus. Notandum quod plerumque Apostolus credentes jam in Christo fuisse peccatores, dicens, jam non esse significat: ut qualiter se exhibere debeant, recognoscant. Christus pro nobis mortuus est: multo igitur magis justificati nunc. Si peccatores tantum dilexit : quanto magis custodiet justos! In sanguine ipsius salvi erimus ab ira per ipsum. Non animalium sicut in lege. Caveamus ergo, ne peccando eum pollutum dicamus sicut dicit ipse Apostolus ad Hebræos. Si enim cum inimici essemus, reconciliati sumus Deo per mortem Filii ejus. Peccatores inimici sunt C D Propterea sicut per unum hominem. Si per unum hominem Evam, peccatum intravit in mundum, insaniunt, qui dicunt: antequam deceperit diabolus Evam, peccatum fuisse in mundo. ftem hic ostendere vult propterea Christum passum, ut qui sequentes Adam discesseramus a Deo, per Christum reconciliaremur Deo. & In hunc mundum peccatum intravit, et per peccatum, mors: Exemplo vel forma. Quomodo cum non esset peccatum, per Adam advenit; ita etiam cum pene apud nullum justitia remansisset, per Christum est revocata. Et quomodo per illius peccatum, mors intravit; ita et per hujus justitiam, vita est réparata futura, non præsens. Et ita in omnes homines mors pertransivit. ↳ Dum ita peccant, et similiter moriuntur. Non eninr in Abraham, et Isaac, et Jacob pertransiit de quibus dicit Dominus: Omnes enim illi vivunt. Hic autem ideo dicit omnes mortuos, quia in multitudine peccatorum non excipientur pauci justi, sicut ibi: Non est, qui faciat bonum non est usque ad unum. Et omnis homo mendax. Sive in eos omnes pertransiit, qui humano, non cœlesti rita vivebant. Item nunc Apostolus mortem animæ significat: quia Adam prævaricans mortuus est, sicut et Propheta dicit: Anima, quæ peccat, ipsa morietur. Transivit enim, et in omnes homines, qui naturalem legem prævaricati sunt. In quo omnes peccaverunt. Hoc est in eo, quod omnes peccaverunt, exemplo Adæ peccant. Usque ad legem enim peccatum erat in mundo. Lex peccati vindex advenit: ante cujus adventum liberius, vel præsentis vitae longitudine fruebantur. Erat quidem ante legem peccatum, sed non ita putabatur esse peccatum, quia jam pene oblitteratum fuerat in natura. Item dicens: Usque ad legem, iit, de quibus Dominus ait: Hi omnes vivunt. His autem, inquit, propterea dicit omnes mortuos, quoniam multitudine peccatorum non excipiuntur pauci justi : sicut et ibi inquit : Non est qui faciat bonitatem, non est usque ad unum. Et iterum illud inquit: Omnis homo mendax. Aut certe in illos omnes pertransit, inquit, qui humano ritu, non cœlesti, sunt conversati. Moysi significat: Inferens autem, peccatum non im- A putatur cum lex non est: naturalem iterum ostendit legem, per quam prævaricatus est Cain: et pos ipsum, qui naturalem legem prævaricati sunt. Peccatum autem non imputabatur, cum lex non esset. Quomodo mors regnabat, si non imputabatur peccatum? nisi subaudias, in præsenti non imputabatur. Nam non sicut delictum, ita et donum. Ne in forma æqualitas putaretur. Si enim unius delicto multi mortui sunt: multo magis gratia Dei, et donum in gratia unius hominis Jesu Christi in plures abundavit . Hic manifeste docet: quia non generaliter de omni homine dicit, dicens unius delicto, multi mortui sunt: quia communi et naturali morte: non solum peccantes, sed et justi moriuntur d. Et non sicut per unum peccatum, ità et donum. Sed amplius. Sed regnavit mors ab Adam, usque ad Moysen. Sive dum non esset, qui inter a justum et injustum ante distingueret, putabat mors se omnibus dominari. Sive non solum in eos, qui præceptum sicut Adam transgressi sunt : hoc est de filiis Noe, quibus jussum est, ne animam in sanguine manducarent: et de filiis Abrahæ, quibus circumcisio mandata est : sed etiam in eos, qui sine præcepto legem contemp- B suo exemplo destrueret Christus autem gratia a Apud eumdem ex Pelagii libro, Sive cum non esset, inquit, qui inter justum et injustum discerneret, putabat mors se omnium dominari, sive in eos qui mandatum tamquam Adam prævaricati sunt, hoc est, de filiis Noe, quibus præceptum est, ut animam in sanguine non manducarent, et de filiis Abraham, quibus circumcisio mandata est: sed et in eos qui præter mandatum legem con/empserant naturalem. bIdem legerat : Quoniam sicut Adam præter coitum a Deo formatus est: sic et Christus ex virgine, fabricante Spiritu sancto, processit; sive sicut quidam dicunt, forma a contrario, hoc est, ut sicut ille caput peccati, sic iste caput justitiæ est. SED NON SICUT DELICTUM, ITA ET DONUM. Ne in forma, inquit, æqualitas putaretur. Aliter a Pelagio expositum locum laudatus auctor invenit, Plus valuit, inquit Apostolus, gratia in vivificando, quam peccatum in occidendo: quia Adam se solum et suos posteros interfecit; Christus vero, et eos qui tunc erant in corpore, et eos qui postea futuri erant, liberavit, Cui veneno antidotum ipse de suo his verbis addit: Hic sollicitus catholicus lector notet, quid dicat, Adam non sibi soli, sed et posteris suis nocuisse. Tene superiorem definitionem ejus. Posteros enim hic dicit, non omnes omnino, et ubique totos homines læsos illius peccato, sed illos tantum, qui per imitationem similiter suis peccatis et propriis facti sunt rei prævaricationis, sicut Adam, qui sine dubio ii ipsi pronepotes ejus et posteri esse inveniuntur. d Huc etiam spectasse videntur, quæ impugnat S. Augustinus lib. In de peccatorum Meritis et Remissione sub cap. 1 initium: Verum, inquit, post D Nam judicium quidem ex uno in condemnationem. Ex uno justo peccante, processit judicium mortis. Gratia autem ex multis delictis in justificationem. Quia non invenit Adam multam justitiam, quam sua multorum peccata dissolvit. Et Adam solam formam fecit delicti: Christus vero et gratis peccata remisit, et justitiæ dedit exemplum. Si enim unius delicto mors regnavit per unum : multo magis abundantiam gratiæ, et donationis, et justitiæ accipientes in vita, regnabunt per unum Jesum Christum. Quare multa peccata dimisit, abundantia donationis Spiritus sancti, quia multa sunt dona. Ipsa enim justitia donatur per baptismum, non ex merito possidetur. Igitur sicut per unius delictum in omnes homines in condemnationem: sic et per unius justitiam in omnes homines in justificationem vitæ. Mors regnavit : subauditur, ita et per justificationem gratia regnavit. Itemque superius dicit: Numquid iniquus Deus, qui infert iram? Et adjecit: Absit; quomodo potest paucissimos dies legi Pelagii quædam scripta, viri, ut audio, sancti, et non parvo provectu Christiani, quæ in Pauli apostoli epistolas expositiones brevissimas continerent, atque ibi comperi, cum ad illum venisset locum, ubi dicit Apostolus, Per unum hominem peccatum intrasse in mundum, et per peccatum mortem, atque ita in omnes homines pertransisse, quamdam eorum argumentationem, qui negant parvulos peccatum originale gestare........ Sic ergo illa argumentatio posita est: Hi autem, inquit, qui contra traducem peccati sunt, ita illam impugnare nituntur: Si Adæ, inquiunt, peccatum etiam non peccantibus nocuit, ergo et Christi justitia etiam non credentibus prodest: quia similiter, immo et magis dicit per unum salvari, quam per unum ante perierunt. Eadem plenius Mercator recitat: Hi autem, qui contra traducem peccati sentiunt, aliter eos qui defendunt traducem impugnare conantur. Si peccatum, inquit, Adæ, etiam non peccantibus nocuit, ergo et Christi justitia non credentibus prodest, quoniam similiter, immo plus dicit Apostolus per unum liberari, quam per unum ante perierunt. Deinde dicunt, inquit : Si baptismus mundat antiquum illud veternosumque peccatum, qui de duobus baptizatis nati fuerint, debent hoc carere peccato. Non enim potuerunt ad posteros transmittere, quod ipsi minime habuerunt. In hoc addunt, inquit, quoniam si anima non est ex traduce, sicut nec est, sed sola caro habet traducem peccati, sola et pœnam meretur. Injustum est enim, ut hodie nata anima non ex massa Adæ, tam antiquum peccatum portet alienum : quia nec rationabile est, ut Deus, qui propria peccata dimittit, unum imputet alienum., unius delicto Adæ, omnes homines condemnare? A rium consepeliamur Christo, criminibus morientes, cum nec unius Christi justitia, omnes homines justificati sunt? Omnes autem dicens, non generaliter dicit, sed uniuscujusque partis significat multitudiAlioquin inveniuntur omnes homines justificati in Christo, sicut et in Adam condemnati: et non erit ultra, qui puniatur. nem. Sicut enim per inobedientiam unius hominis peccatores constituti sunt multi: ita et per unius obedientiam justi constituentur multi. Sicut exemplo inobedientiæ Adæ, peccaverunt multi. Grande enim crimen inobedientiæ est, quod tantos occidit. Lex autem subintravit: ut abundaret delictum. Quia naturalem legem habentes Hebræi et scribæ acceperunt, propterea dicit, subintravit. Ipsi enim ad ma et renuntiantes pristinæ vitæ : ut quomodo Pater glorificatur in Filii resurrectione, ita et per nostræ conversationis novitatem ab omnibus honoretur: ut ne signa quidem veteris hominis agnoscantur in nobis. Nec enim aliquid velle, aut cupere debemus, quod volunt aut cupiunt, qui nondum sunt baptizati, et quicumque adhuc veteris vitæ erroribus impli cantur. Si enim complantati facti sumus similitudini mortis ejus, simul et resurrectionis erimus. Si consepulti sumus nunc, et tunc resurrectionis ejus poterimus esse participes; et si fuerimus novi, et immutati in conversatione, similiter novi et immutati erimus in gloria. hominem terrenum Adam imitando peccabant. jorem mercedem accipientes legem, per suam negli- B Hoc scientes, quia vetus homo noster. Qui veterem gentiam non custodientes, in majus ceciderunt delictum, ne dicerent, sed nobis lex peccatum dimisit: non, inquit, venit dimittere, sed demonstrare delicta. Et dum scienter peccatur, cœpit abundare delictum quasi si diceret : ut video, lex peccatum non abstulit, sed adjecit: non tamen suo vitio, sed illorum; subintravit, hoc est, subito intravit, et ita contingit ut abundaret delictum. Ubi autem abundavit delictum, superabundavit et gratia. Sicut ait Salvator: Cui plus dimittitur, amplius diligit. Manifestata est enim quantitas peccati, ut sciretur gratiæ magnitudo, et redderemus competens debitum charitatis. Ut sicut regnavit peccatum in mortem, ita et gratia regnet per justitiam in vitam æternam, per Jesum C Christum Dominum nostrum. Sicut abundanter confirmatum est regnum peccati, per contemptum legis : ita et regnum gratiæ confirmetur, per multorum remissionem peccatorum, et indesinentem deinceps et indesinentem deinceps justitiæ actionem. CAPUT VI. Quid ergo dicemus? Manebimus in peccato: ut gratia abundet? Absit. Qui enim mortui sumus peccato. Ne non intelligentes dicerent: Si gratia crescit in magnitudine delictorum, peccare debemus, ut possit magis ac magis gratia abundare. Absit. Ego de illis dico, quos ita fides invenit, non de nobis, qui jam mortui sumus peccato, ut gratia viveremus. Quomodo adhuc vivemus in illo? Vult tam firmum esse baptizatum, tamque perfectum. An ignoratis, fratres. Aut numquid nescitis ipsum sacramentum baptismatis. Quia quicumque baptizati sumus in Christo Jesu. Tribus modis baptismum accipitur in Scripturis : Aquæ, et Spiritus sancti, qui et ignis appellatus est, et sanguinis in martyrio, de quo Salvator dicebat: Baptismo habeo baptizari. In morte ipsius baptizati sumus. Ut illi commoriamur in baptismo. Consepulti enim sumus cum illo per baptismum in mortem : ut quomodo Christus surrexit a mortuis, per gloriam Patris: ita et nos in novitate vitæ ambulemus. Ostendit nos propterea ita baptizari, ut per myste Simul crucifixus est. Per baptismum te crucifixum intellige, qui membrum de corpore ejus effectus es. Et ille quidem innoxium corpus appendit, ut tu noxium suspendas a vitiis, in quo mysterio Moyses serpentem æreum in deserto suspendit. Ut destruatur corpus peccati: ut ultra non serviamus peccato. Hoc est, ut omnia vitia destruantur, quia unum vitium, membrum est peccati: omnia, corpus totum. Christus non ex parte, sed integer est crucifixus. Sive ut corpus nostrum destruatur a servitute peccati, et fiat justitiæ mancipium, quod solebat esse delicti. Omnis enim qui facit peccatum, servus est peccati. Qui enim mortuus est, justificatus est a peccato. Hoc est, alienatus est peccato. Mortuus enim omnino non peccat. Ita et qui natus est de Deo, non peccat. Crucifixus enim omnibus membris dolore occupatis, peccare vix poterit. Si autem mortui sumus cum Christo, credimus quia simul etiam vivemus cum illo. Si commortui non sumus, nec convivemus: quia ejus non sumus membra. Scientes quod Christus resurgens ex mortuis, jam non moritur mors illi ultra non dominabitur. Ita et nos si hic voluntate mortui fuerimus: secundam non timebimus mortem. Sive jam non potestis iterum baptizari, quia Christus non potest pro vobis iterum crucifigi sicut dicit ad Hebræos : Impossibile est D eos, qui semel illuminati sunt, etc. Quibus non pœnitentiam negat, sed iterationem baptismi diffi |