ratum fuisse. Imo et cum de judiciis ageretur, in xu A Tab. scriptum fuit, Sol occasus suprema tempestus esto. Sed non eadem fuit omnium decretorum ratio: neque semper ea lex servaꞌa est. Nam et sæpe Romani imitati sunt Areopagitas, qui nonnisi noctu judicabant, et ipse noster Justinianus in Novella 82 jubet pedaneos suos judices sedere pro tribunali a summo diluculo usque ad vespertinum crepusculum, sive ut loquitur, es deiny òfiav, neque quicquam obstat, quin si causa postulet, judex possit diutius etiam sedere. Denique et testamenta el contractus noctu posse fieri, dubitandum non esse lex ait. Libro xx, § penultim., de Testament., L. Non minorem, C. de Transact. Noster quidem certe Augustinus respondens Donatistis exclamat: Quis ferat victos homines conqueri quod nocte contra eos B est prolata sententia; quasi non sæpe judices audiendi. necessitas teneat, ut usque ad multam partem noctis sedere cogantur? An ideo non est verum quod dicitur, quia per noctem dicitur? etc. Interfuerat Collationi Emeritus Donatista: Sed ingenue non fatebatur sese in ea victum esse, et nescio quos calumniarum fumos spargebat in sua Cæsariensi Mauritania. Eo itaque cum profectus esset Augustinus, non recusavit veluti actum agere, el gesta Collationis rursus exponere atque tueri. Ait id se fecisse Honorio XII et Theodosio vin coss. Itaque apparet septem annis post Collationem id accidisse, atque adeo eo ipso anno, quo in Carthaginensi concilio causa Pelagianorum agebatur, et ut in Milevitano judicata fuerat anno priori. Augustinus lib. u Retract, simpliciter ait aliquanto post Collationem, cum quædam orta esset necessitas pergendi in Mauritaniam Cæsariensem sese egisse cum illo Emerito neque alioqui causam illius sua profectionis exprimit. Sic et in epist. ccvn: Eo, inquit, nos injuncta nobis a Zosimo apostolicæ sedis episcopo ecclesiastica necessitas deduxerat. Et Possidius qui interfuit Cæsariensi illi actioni, non minus quam Collationi Carthaginensi, tantum ait, sedis apostolicæ litteras compulisse Augustinum cum aliis episcopis venire in Mauritaniam ob terminandas alias Ecclesiæ necessitates: cumque incidisset in Emeritum ejus loci Donatistarum episcopum, cum eo iterum congressum esse, ut is libere diceret pro sua parte, quæcumque vellet, quia quidam dictitabant eum in Collatione prohibitum esse omnia dicere. Quid ibi gestum sit, ipse Augustinus conscripsit, ut gesta Cæsariensis illius collocutionis cum Actis Carthaginensis Collationis conjungerentur. Ridiculum est quod exscriptores Centuriarum historiæ Ecclesiastica nuper annotarunt, illi Cæsariensi repetitioni interfuisse imperatores Honorium et Theodosium, quia hanc iis consulibus habitam Augustinus dicat. Superest, ut observemus eodem tempore couvenisse adversus Pelagianos nobilissimum illud concilium Carthaginense: cui tamen pauciores episcopi catholici interfuerunt, quam interfuerant Collationi. Nam in hac CCLXXXVI, in illo vero ccvii numerantur. C Prosper in suo Chronico ait Pelagium anno Christi 415 publicasse suum dogma, hoc est, statim post Donatistas in Collatione repressos. Anno autem 420, habito apud Carthaginem concilio 217 episcoporum, missa esse ad pontificem Zosimum synodalia decreta, quibus probatis per totum mundum hæresis Pelagiana damnata sit. Sed rem totam satis non explicat Prosper. Ex Augustini vero scriptis repetere licet, quod imprimis hic observandum est. Propter Pelagium, tempore Innocentii pontif. cui Zosimus successit, eodem tempore convenisse videntur duo magna concilia, Carthaginense et Milevitanum illud Carthaginis et Africæ, hoc Numidi passim vocat Augustinus epist. XLVII, XCII, XCIV, Gvi, CX et CLVII. Fateor, cum Pelagiani causam suam judicari vellent in universali concilio Orientis et Occidentis, Augustinum id iis negasse, respondisseque rarissimas fuisse hæreses, propter quas damnandas fuerit necessaria congregatio synodi. Sed tamen cum id scribebat Augustinus lib. IV contra duas Epist. Pelag., cap. ult., jam viderat duas saltem provinciales synodos congregatas ad damnandam hæresim Pelagianam. Nam id scribit ad Bonifacium pont. Rom. et multo post illas synodos scripsisse se non dissimulat et vero earum præjudicio fiebat, ut tanto magis Pelagianis negaretur quod præterea calumniose postulabant. Credo equidem eos cavillatos esse quod Palladium quemdam Arianum in Aquileiensi synodo eludendi causa causatum esse legimus, cum eam synodum refugere se diceret, quia universalis non esset. Sed quod Ambrosius, qui ei concilio præerat, respondit Palladio, Augustinus Pelagianis respondere potuit: tametsi Ambrosius hoc plus haberet, quod in Nicæno concilio damnata esset hæresis Ariana. Porro memorabile est quod Augustinus præterea significat, Pelagianos Collationem postulasse, qualis cum Donatistis fuerat. Sed merito Catholicos eam refugisse, ne actum agerent Cæterum etsi Augustinum concilio Milevitano potius quam Carthaginensi interfuisse dicamus, tamen cum Milevitanum citius finitum fuerit, et Carthaginense diutius durarit, non negamus, et huic interesse tandem illum potuisse. Ineptum tamen est, quod scriptores Centuriarum annotant, Augustinum ei præfuisse, ex coque ad Innocentium scripsisse, D Aurelium potius dicere oportuit: sicuti et is primo loco nominatur in epistola ejus concilii ad Innocentium, in qua Augustinus non nominatur: tametsi epistola relata sit inter Augustini epistolas num. 90, sicuti et responsum Innocentii subjectum est, 367 numero 91. Cæterum tam ex Milevitano concilio, quam deinde ex urbe Carthaginensi Augustinus cum suis collegis rescripsit eadem de re ad eumdem I». nocentium epist. xc et xcv, et exstat ad utramque responsum Innocentii' epist. xc et xcvi. Augustinus lib. I contra Julianum cap. 2, simpliciter ait, Innocentium Africanis respondisse conciliis, quod antiquitus apostolica sedes et Romana Ecclesia cum cæteris tenet, Porro cum Patres concili Carthaginensis in sua ad A scopi, qui eamdem causam discuterent. Augustinus, Innocentium epistola narrent, ferme ante quinquennium fuisse in Ecclesia Carthaginensi agitatam causam Coelestii, apparet non modo Pelagianam hæresim publicatam fuisse citius quam Prosper annotet, sed et damnatam ibi esse, quo tempore Donatistarum causa eodem in loco agitabatur, tametsi Augustinus in Donatistis refellendis tunc occupatus, Pelagianos nondum aggressus esset. Sane lib. 1 Retract., cap. 33, significans Cœlestium Pelagii discipulum fuisse ibi damnatum ante suum magistrum; Cœlestius, inquit, discipulus ejus jam propter tales dissensiones apud Carthaginem in episcop li judicio, ubi ego non interfui, excommunicationem meruerat. ut prius concilium Carthaginense vocat concilium provinciæ Carthaginis, sic istud alterum, quod ad Zosimum Innocentii successorem scripsisse narrat, vocat concilium Africanum, in epistola XLVII. Sed ejusdem concilii quamdam fuisse, ut vocat, continuationem, pluribus ex Africa concurrentibus, et iis, qui antea Milevitano interfuerant, cum iis qui Carthaginensi, convenientibus, merito aliquis dixerit. Sicuti et rursus quoddam posterius plenarium concilium totius Africa camdem ob causam convenisse Augustinus significat in epistola XLVII. Neque dissimilis quædam fuit Constantinopolitani concilii, quod fuisse secundum universale aiunt, conditio, cum Patres modo dimitterentur, modo revocarenB tur. Cæterum cum historici ista confuse narrant, neque quicquam distinguunt, multa imperite miscent quæ discernenda sunt, et credulum lectorem sæpe fallunt. Patres Milevitani concilii (inter quos Sylvanus primo loco, Augustinus octavo numeratur) in sua ad Innocentium epistola aiunt sese ad eum de concilio Numidia scribere de Actis contra Pelagium, imitantes Carthaginensis Ecclesie provinciæque coepiscopos. Ergo jam editum erat decretum concilii illius Carthaginensis contra Pelagianam hæresim. Responsum autem Innocentii pontif. ad Patres Milevitanos datum esse dicitur vi kalend. Februar., Honorio et Constantio coss. Ego puto legendum, Constante el Constantio coss., sicuti et in codice hi consules conjunguntur. Fuit quidem hic Constantius i cos. cum Honorio Imp. Sed tunc Innocentius erat mortuus, ut ex Chronico Prosperi apparet. Cæterum Constantem et Constantium coss. fuisse anno 416 indicat idem Prosper: ut si eo anno responderit Innocentius Milevitanis Patribus, necesse C sit concilium Carthaginense contra Pelagianos inchoatum esse statim post Collationem contra Donatistas. Porro Augustinus in epist. XLVI, loquens de damnatione hæreseos Pelagianæ, ait non modo de concilio Carthaginis provinciæ et Numidia scriptum ad Innocentium papam fuisse, sed et aliquanto diligentius a quinque episcopis. Hi fuerunt Aurelius, Alypius, Augustinus, Evodius, et Possidius, qui etiam (excepto Evodio), ut cum Donatistis in ColJatione committerentur, selecti fuerant. Est autem memorabile, quod Augustinus in epist. cx narrat, duobus conciliis Numidiæ et Carthaginis, curam scripturarum sibi ab episcopis impositam esse. Unde conjicere licet, quanti tum fieret hic antistes: et tamen superavit exspectationem. Verum illud modo dico, Aurelium Carthaginensis concilii, cui præfuerat, Augustinum Milevitani, cui interfuerat, sententiam contulisse, et tribus aliis adjunctis eamdem rursus causam egisse, ex urbeque Carthaginensi ad Innocentium diligentius scripsisse. Est epist. xcv, cujus principium est: De conciliis duobus provincia Carthaginensis et Numidiæ ad tuam Sunctitatem a non parvo episcoporum numero subscriptas litteras misimus. Nempe eas miserat Aurelius ex Carthaginensi, Augustinus vero ex Milevitana synodo. Postea mortuo jam Innocentio videntur plures, Suam antea, Carthaginem rursus convenisse epi Prosper annotat concilium Carthaginense ad Zosimum scripsisse Honorio xn et Theodosio VIII Coss. anuo Christi 420. Acta indicant, iis coss. in eo concilio pronuntiatum fuisse contra Pelagianam hæresim, et Augustinum interfuisse significant. Cæterum ipse Augustinus narrat sese iisdem coss. XII kalend. Octobris Cæsarea in Mauritania congressum esse cum Emerito Donatista, et Carthaginensis cum Donalistis Collationis judicium defendisse. Adeo nihil non et faciebat et præstabat optimus antistes, de Ecclesiæ salute sollicitus. D Porro ad Zosimum ex Africano concilio scriptum, et a Zosimo rescriptum ad universos totius orbis episcopos fuisse ait August. epistola XLVII. Sed ejus scripti rescriptive nihil extat. Addit Augustinus: Et quod posteriori concilio plenario totius Africæ contra errorem Pelagii breviter constituimus. Sed nihil præterea de eo plenario concilio, cui se magis interfuisse significat, quod dicam habeo, nisi quod ea que circumferuntur Acta concilii Carthaginensis, ut Pelagij non meminerunt, sic indicant postremo agitatam fuisse aliam, cujus apud Augustinum nulla est mentio, cansam Apiarii presbyteri, et in ca quæstionem de jure provocationis adversus legatos Zosimi, scriptumque ea de re fuisse ad Bonifacium Zosimi successorem, et denique ad Cœlestium Bonifacii successorem : ut si ita sit, neccesse sit hoc concilium multis annis durasse. Sed vereor ne multa et confuse et falso jactentur ea de re. Non inficior quæstionem ejus generis aliquam agitatam esse sed fideliter et simpliciter recitanda esset, non autem contumeliosis additionibus contaminanda. Bonus Beza jubet nos de ea judicare ex Græco, potius quam ex Latino textu. Sed an existimat Acta Africana Græce potius quam Latine scripta primum fuisse? Recte sane Africani Patres de Nicænis canonibus judicandum esse putarunt ex archetypis et authenticis libris Græce scriptis. Sed eadem ratione dicam de Africanis canonibus judicandum esse ex archetypis Latine scriptis. Non minus ineptum est; 1 quod idem Beza in eadem sua confessione, hoc con- A suo quam suorum in Africa Catholicorum nomine, sese minime recusare refugereve Collationem, quam imperabat Hunericus: sed petere, ut etiam vocentur transmarini Catholici: quia sine iis non possit agere communem causam, præsertim talem tantamque. Id autem obtendebat, ut cum transmarini adessent, in quos sævire non auderet Hunericus, ne imperatorem eorum offenderet, tanto liberior esset disputatio. Alioqui nefas non fuisse provinciales coire conventus ad disputandum, Victor ipse fatetur. Et vero Eugenius cum suis ad diem venit, ut cum Arianis conferret, sicuti Hunericus mandarat. Cæterum cum tyrannus in suo edicto pollicitus Catholicis esset omnia tuta, fidem statim infregit, et iis, qui venerant, manum injicit: sævit in doctissimos, cilium Carthaginense, in quo illam quæstionem falsi judicatam esse stomachose narrat, vocat tertium: et paulo post sui immemor vocat sextum, et posteaquam Bonifacium pro Zosimo impotenter accusavit, exclamat decretum in hoc concilio Carthaginensi fuisse, ut qui Romam provocaret, abdicaret, sive (ut ait) deponeretur. Sed unde hausit hoc decretum? Nam ne ea quidem, quæ laudat, Acta ejus meminerunt: Nempe abs suo magistro, qui eadem in hoc genere temeritate fingit Zosimum, et ejus successores voluisse, ut quod in Milevitano concilio decretum fuisse ait, abrogaretur in Carthaginensi. Atqui Veteres non narraut in Milevitano aliquid 368 decretum esse contra voluntatem Romani antistitis. Imo Innocentius, ejus concilii Acta B eosque etiam necat. En quale fuerit principium ilcontra Pelagianos, quæ ad eum missa sunt, vehementer laudat. Et paulo post Augustinus, epist. xcv, cum ad eum scriberet ex sententia suorum collegarum de Pelagiana hæresi jam damnata in conciliis duobus, Carthaginensi et Milevitano, petit nihilominus, ut in urbem Romam Pelagius citatus trahatur. A tua, inquit, veneratione acciendus est Romam, et diligenter interrogandus. Sed quid dubitaverit Beza affirmare, cum etiam in eodem suo libello docuerit concilium Milevitanum, ante mille ducentos annos habitum esse, hoc est, ante tempora Augustini? et ex sui præceptoris dictatis repetat concilium Aquileiense, cui præfuit Ambrosius, fuisse universale? Quid dici posset impudentius? Illud postremo dicam de concilio Car- C thaginensi sive Africano: in ejus canonibus aliquid inveniri quod ad Donatistas pertineat. Quicquid tamen illud sit, mancum, et mutilum et confusum esse, dependere ex præjudicio Collationis Carthaginensis. lius Collationis. Qui tamen superstites erant, non diffugiunt, imo ut disputatio sine tumultu transigeretur, eligunt ex suo ordine quosdam, qui pro omnibus loquantur: sicuti in altera Carthaginensi Collatione factum fuerat. Cæterum cum Ariani æquo jure se ad disputationem comparare deberent, volunt, ut eorum nescio quis patriarcha Cyrillus, sit judex et eum magno satellitio armatum collocant in alto suggestu. Catholici conqueruntur de tali forma iniquissimi judicii: sed frustra. Imo accusantur, quid se vocent Catholicos, et magnis adversariorum clamoribus prope obruuntur. Tum vero nostri, iis ultro largiuntur, ut Catholicorum nomen veluti suspendatur, donec quæstio definita sit: et ut ad rem veniant, edunt scriptam suæ fidei confessionem, quam tueri instituunt. Quid Ariani? Cum vicissim suam edere deberent, tantum clamant nostros esse seditiosos, et inflaminant suum Hunericum. Hic statim contra nostros edicit, quod christiani imperatores in Donatistas edixerant. En qualis catastrophe illius Collationis fuerit. Sed legatur bistoria tota apud Victorem Uticensem, et ex eo cognoscatur, qualis tunc esset status Ecclesiæ Carthaginensis. Nulla tunc mentio Donatistarum. Nam hi in Africa Arianis cessisse videntur. Neque tamen alioqui desierant. Nam et Gregorii pont. temporibus multos passim fuisse, ex ejus epistolis apparet. Libera tandem fuit Ecclesia Africana, et pulsis Vandalis restituta suæ libertati imperioque Rom., et licet tempora valde barbara atque tenebricosa essent, tamen non desiit cogere pias synodos, religionis tuendæ causa, ut apparet ex Carthaginensibus conciliis contra Monothelitas. Jam vero velim, ut cum Carthaginensi Collatione Catholicorum quæ habita est cum Donatistis, conferatur altera, quæ fuit Arianorum cum Catholicis, annis circiter LXX post superiorem, indicta ab Hunerico Vandalo, non minus crudeli tyranno, quam furioso Ariano, ut eam describit Victor Uticensis, lib. n et . Sic enim etiam intelligetur discrimen, quod hic observari utile est. Ac principio quidem, edictum illius Hunerici evocantis Catholicos, quos vocat Homusianos speciose compositum est non mi-D nus quam fuerat ipsius Honorii imp. vel Marcellini Donatistas evocantis. Eugenius episcopus Carthaginensis audiens mandata Hunerici, respondet tam NOMINA EPISCOPORUM QUE RECITATA SUNT IN COLLATIONE. N. B. In hoc Catalogo ad numeros crassioribus characteribus in nostra editione expressos lector remittitur. 265 Restitutianus Sululittanus. 273 Restitutus Cencaritensis. 272 Restitutus Muzucensis. 261 Restitutus Novasinnensis. 261 Restitutus Simingitensis. 265 Restitutus Tagorensis. 263 Rogatianus Tigimmensis. 261 Rogatus Gaguaritanus. 268 Romanus Leptiminensis. 273 271 269 261 271 228, 276 269 267 262 268 Romanus Meglapolitanus. 271 Barbarus Hierpinianensis. Ibid. Januarius Aptucensis. 266 Rutinianus Bonustensis. 268 Basilius Altiburitanus. 266 Januarius a Casis Medianensibus. 274 Rutinianus Muzuensis. 265 Benenatus Hospitensis. Benenatus Simittensis. Bonifacius Cataquensis. Bonifacius Cenensis. Bon facius Vallitanus. 270 Januarius Cenculianensis. 262 263 Januarius Gisipensium majorum. 272 Rusticianus Tabracensis. 263 228, 275 Januarius Tubulbacensis. 267 Januarius Tunusudeusis. Joannes Gummitanus. 273 268 Jocundus Sufetulensis. Julianus Tatfaltensis. Lampadius Tiseditanus. 266 Laodicius Clypiensis. Latonius Tenitanus. 254 Sabinus Tuccensis. 267 261 Sabratius Turretamallumensis. 263 272 264 Scillacius Scillitanus. 266, 267 Secundianus Hermianensis. 270 274 Secundus Magarmelitanus, 263 268 Secundus Ruspitensis. 261 261 Serenianus Miditensis. 228, 275 Serotinus Turuzitanos. 269 Cresconius Cuiculitanus. 261 Leontius Musertitanus. 270 Servus Dei Tibursicuburensis. 262 Crescouius Rusucensis. 269 Licentius Zattarensis. 272 Cresconius Temonianensis. 264 Limenianus Taprurensis. 274 Severus Utimari. 265 Cresconius Titulitanus. Ibid. Litorius Suavensis. 270 Severus Milevitanus. 289 Cresconius Tubiniensis. 261 Lucianus Guirensis. Cresconius Zaraitensis. 266 Lucianus Tuneiensis. 261 Sextilius Assabensis. 265 Silvanus Carianensis. 267 264 Crispulus Volitensis. 267 Lucidus Marcelliauensis et Bazitensis. Silvanus Macrianensis. 270 Cultasius Mataritanus. 272 269 Silvanus Perdicensis. 262 Cyprianus Tuburbitanorum-majorum. Silvanus Summeusis sive Zummensis. 274 206 Lucrus Nigrensium majorum. 269 Delphinus. 289 Majorinus Zemtensis. 269 Sopater Tambaïensis. 266 Deuterius Cæsariensis, 228, 275 Maius Amudarsensis. 264 Speratus Ammederensis. 261 Dialogus Zamensis. 262 Malcus Masculitanus. 266 Squillacius, vide Scillacius. 1 Dominicus Bullensium-regiorum. 273 Murcianus Idicrensis. 267 Stephanus Sinnuaritanus. 260 Donatianus Montenus. 262 Marianus Rufiuianensis. Donatianus Telepteusis. 266 Terentius Seleucianensis. 267 Tertiolus Cillitanus. 262,283 266 Donatianus Zellensis. 274 Mariaus Taborensis. 260 Donatus Amburensis. Donatus Buritanus. Donatus Saiensis. 261 Maurentius Tuburzicensis. 228, 275 268 Maximianus Aquensium-regiorum. 263 265 Maximianus Turensis. 262 Donatus Tisilitanus. 262 Maximianus Zugabbaritanus. 273 Dulcitius Tacapitanus. 272 Maximinus Enerensis. Evangelus Assuritanus. 261 Maximinus Suffetanus. 288 Urbanus Theodalensis. 265 Eunomius Marazanensis. 270 Mensurius Medefessitanus. Faustinianus Rusiccadensis. 289 Milicus Tagamutensis. 264 Urbicus Tevestinus. Ibid. Faustinianus Tamogadensis. 267 Montanus Auguritanus. Ibid. Faustinus Sillitanus. 265 Nados Sabratensis. 271 Felicianus Cufrutensis. 267 Navigius Thusdritanus. Ibid. Felicianus Feraditan. minor. 271 Felix Abbirit. major. 268 Niventius Tunugabensis. Novatus Sitifensis. Felix Aptugnitanus. 265 Numidius Maxulitanus. 260 Victor Bahannensis. 264 Felix Caniopitauorum. 270 Felix Ficensis. 288, 289 Octavianus Uci majoris. Felix Novensis. Felix Izirianensis. Felix Macrianensis. Felix Segermitensis. Felix Serteitanus. 271 Octavius Utimmensis. 271 272 Victor Bartimisiensis. Victor Cullitanus. 273 264 289 Optatus Vesceritanus. Ibid. Palatinus Bosetensis. 263 289 Felix Tubiensis. Felix Villaregensis. Felix Visicensis. 268 Pascasius Tijucensis. 265 Victor Migirpensis. 263 266 Pauliaus Zurensis. 269 Victor Tabaïcariensis. 273 263 Florentius Hipponensium Diarrhyto Ferox Macrianensis major. Fidentius Cefalensis. Ibid. 269 228, 275 263 Paulus Uzittarensis. Philolocius Adrumetinus. Placentius Madaurencis. Pompeianus Sucardensis. Possidius Calamensis. Postumianus Tagorensis. Potentinus Bladiensis. 228, 229, 275 270 Victor Uticensis. Ibid. 269 264 Primulus Tamagristensis. Prianulus Vageusis. Priscus Quidiensis. 274, 275 Privatianus Vegeselitanus. Privatus Usilensis. 273 265 Probantius Trofinianensis. Proculus Giutsitanus. Gorgonius Liberaliensis. Gratianus Metensis. Gregorius Tamallensis. 266 Proculus Serrensis. 265 Publianus Bazarididacensis. 262 Publicius Gratianopolitanus. Quadratus Gegiltensis. Quodvultdeus Centuriensis. Quodvultdeus Girbitanus. 272 Reginus Tigillabensis. 264 Reginus Vegeselitanus. 267 Reparatus Sufasaritanus. 1500 EPISCOPI DONATISTE. 1510 269, 287 Emilianus a Casis Medianensibus. 274, Donatus Vageatensis. 279 Julianus Lamiggigensis. 283 Donatus Zicensis. 282 Junior Rusiccadiensis. 268, 282 Emilianus Verronensis. 282 Ampelius Neapolitanus. Antonianus Druensis. Antonianus Lamsortensis. 265, 283 Emeritus Cæsariensis. 228, 229, 276 Jurata Turretamallumensis. 265, 287 265, 283 Faustinus Naraggaritanus. 287 Justus Formensis. Non interfuit. 288 284 Faustinus Nationensis. 288 Leontius Præsidiensis. 287 Aptus Tusuritanus. Argutus Tabudeusis. Augustalis Altiberitanus. 228, 261, 280 Faustinus Tambaiensis. 263, 283, 288 Leontius Rusticiauensis. 283 282 Liberalis Milidiensis. 287 Felicianus Mustitanus. Non interfuit.263 Liberalis Nasaitensis. 279 Bebianus Dusensis. 282 Felicianus Trisipensis. 265 Liberantius Tisanianensis. 284 Bellicius Teleptensis. 261, 282 Felicianus Viltensis. 287 Lucianus Burugiatensis. 285 Benenatus Casen. Bastalen. Benenatus a Casis-Silvanæ. Benenatus Mesarfeltensis. 271, Calipodius Bazaritanus. Non interfuit. Candorius Aggeritanus. Cartherus Lampuensis. Non interfuit. 280 Felicianus Utinensis. 268, 280 Lucius Tamalleusis. 267, 287 282 Felicissimus Obbensis. 231 Lucius Zabensis. 282 Ibid. Felix Boncarensis. 287 Luculus Hospitensis. 270, 283 280 Felix Bosetensis. 264 282 286 267, 280 271, 280 Felix Manazenensis. Felix Bullensium-regiorum. 273, 287 Manilius Bazienus pro episcopo suo.279 288 283 261, 276 Felix Maxulitanus. 260, 280 Marcianus Assabensis. 267, 282 Felix Moptensis. 276, 278 Marcianus Cebarsusseusis. 288 272 Felix Novasinnensis. 261, 279, 288 Marcianus Sitifensis. 275, 280 Felix Pisitensis. Non interfuit. 269 Marcianus Tabaicariensis. 273 283 Marcianus Tabazagensis. 281 Clarentius Tabracensis. 228, 263, 280 Felix Romanus. 276, 277 Marcus Midicensis. 280 Colonicus Tinistensis. 278 Felix Tacapitanas. Non interfuit. 272 Marinianus Oeensis. 228, 284 Comparator Mactaritanus. 285 Felix Tagaraiensis. 28 Martialis Idicrensis. 267, 279, 288 Constantius Rusubiccariensis. 282 Felix Teleusis. 287 Martialis Vatarbensis. 282 Crescens Icositanus. 281 Felix Utmensis. Non interfuit. 263 Martinianus Tibuzabetensis. 279 Felix Uzalensis. Crescentianus Ammederensis. 264, 287 Felix Zumnensis. Non interfuit. 260, Maximianus Bennefensis. Non inter 283 Fidentinus Gypsariensis. 284 Fidentius Cesalensis. Non interfuit. 269 285 Fidentius Dianensis. 285 Martinus Siccesitanus. 281 267 Maximianus Hermianensis. 270, 279 Maximianus Serteitensis. 278 264, 284 Maximinus. 280 282 Maximinus Tuburbitanorum minorum. Cresconius Cæsarianensis. Cresconius Centuriensis. 280 Flavianus Pauzerensis. 280, 285 269, 285 288 Maximinus Turreblandensis. 288 Cresconius a Cibaliana. 287 Florentinus a Tubusubtu. 280 Maximinus Uzabirensis. 285 Cresconius ab Horrea Aninicensi. 283 Florentiuus Furnitanus. 283 Maximus Abitinensis. 284 Cresconius Legensis. 280 Florianus Putiziensis. 276, 277 Maximus Cauianensis. 285 Cresconius Musertitanus. 270, 286 Fortis Cediensis. 277 Maximus Macrensis. I bid. Cresconius Pudentianeasis. 281 Fortunatianus Metensis. 264, 279 Megazius Tucaborensis. 287 Cresconius Siguitensis. 281, 288 Cresconius Silemsilensis. Cresconius Sinitensis. 285 Ibid. Fortunatianus Senem-alensis. 284 Mescianus Seleucianensis. 283 Miggia Edistianensis. 282 Fortunatus Vesceritauus. 261, 279 Miggin Vagalitanus. 288 265 Gaianus Tigualensis. 263, 279 285 Mocopius Hierpinianensis. Montanus a Cemeriniano. 281 277 267 Montanus Zamensis. 262 Gaudentius Tigisitanus. Non interfuit. Natalicus Zellensis. 274,277 Donatianus Carcabianensis. Dativus Novapetrensis. Deuterius Gratianopolitanus. Donatianus Bagaiensis. Donatianus Capsensis. 273 Gavimus Vegeselitanus. 280 288 Nestorius Malianensis. 275, 288 281 Gaudentius Zertensis. 280 Optatus Rusuccurritanus. 273, 278 273, 279 Optatus Timicitensis. 273, 281 266, 279 Pancratius Badiensis, 278 288 Geminius Clypiensis. 268, 282 Paschasius Dusitensis. 281 28 Germanus Zugabbaritanus. 273, 279 Paschasius Tigisitanus. 274 263, 282 Paschasius Tuggensis. 280 Donatus Ancusensis. 265, 288 Habetdeus Aurusulianensis. 228, 286 Paschasius Turensis. 281 Donatus Apissanensis. 279 Habetdeus Marazanensis. 270 Paulus Siccensis. 282 Donatus Arensis. 283, 284 Hilarus Sullitanus. 284 Pelagius Vanarionensis. 279 Donatus Auzagerensis. 287 Honoratus Adquesirensis. 280 Peregrinus Sufetanus. 228, 279 Donatus Bamaccorensis. 266, 280 Honoratus Jommitensis. 287 Perseverantius Tevestinus. 262, 278 Donatus Botrianensis. 276, 277 Honoratus Larensis. 267, 281 Petilianus Constantiniensis. 228, 229, Donatus Bucconiensis. 282 Honoratus Thusdritanus. 262, 286 275 Donatus Buzensis. 287 Honorius Vartanensis. 264, 281 Donatus Celerinensis. 278 Idaxius Muzucensis. 269, 285 Pomponius Macrianensis majoris. 263, Donatus Merferebitanus. Donatus Cresimensis. 280 Innocentins Guzabetensis. 266, 270, 285 Donatus Scillitanus. 275, 285 Donatus Sucardensis. Non interfuil 283, 288 Donatus Tamascaninensis. 282 Donatus Tanudaiensis. 281 Januarianus Vagensis. 283 Januarianus Casensium - Nigrensium. 276, 277 271 278 276, 277 284 Primulianus Lucimagnensis. 285 { 281 Primulianus Mandasumitanus. 279 286 Privatus Auzagensis. 278 285 Privatus Tigualensis. Non interfuit. 263 284 Proficentius Macomazensis. 281 Protasius Tubiniensis. 228, 229, 261 261 Quadratianus Sicilibbensis. 282 Donatus Tigillavensis. 'Non interfuit. Januarius Narensis. 286 Quintasius Vaiauensis. 279 271 Januarius Numidiensis. 280 Quintianus a Lacu-dulce. Non inter Januarius Tubursicensis. Donatus Tubursicensis. 286 1262 275, 283 Januarius de Tubursico Numidiarum. fuit. 279 Quintus Tagaratensis. 267, 287 283 Julianus Midlensis. Non interfuit. 281 Quodvultdeus Cessitanus. Non interfuit. 286 |