LUCE collustret mihi pectus alma, Pellat et tristes animi tenebras, Nec sinat semper tremere ac dolere,
Me pater tandem reducem benigno Summus amplexu foveat, beato Me gregi sanctus socium beatum
JEJUNIUM ET CIBUS.
SERVIAT ut menti corpus jejunia serva, Ut mens utatur corpore, sume cibos.
AD URBANUM, 1738.
URBANE, nullis fesse laboribus, Urbane, nullis victe calumniis, Cui fronte sertum in erudita Perpetuo viret, et virebit;
Quid moliatur gens imitantium, Quid et minetur, sollicitus parum, Vacare solis perge Musis,
Juxta animo studiisque fœlix.
Linguæ procacis plumbea spicula, Fidens, superbo frange silentio; Victrix per obstantes catervas Sedulitas animosa tendet.
Intende nervos fortis, inanibus Risurus olim nisibus emuli; Intende jam nervos, habebis Participes opera camœnas.
Non ulla Musis pagina gratior, Quam quæ severis ludicra jungere Novit, fatigatamque nugis Utilibus recreare mentem.
Texente nymphis serta Lycoride, Rosæ ruborem sic viola adjuvat Immista, sic Iris refulget Ethereis variata fucis.
IN RIVUM A MOLA STOANA LICHFELDIÆ
ERRAT adhuc vitreus per prata virentia rivus, Quo toties lavi membra tenella puer; Hic delusa rudi frustrabar brachia motu, Dum docuit blanda voce natare pater. Fecerunt rami latebras, tenebrisque diurnis Pendula secretas abdidit arbor aquas. Nunc veteres duris periêre securibus umbræ, Longinquisque oculis nuda lavacra patent. Lympha tamen cursus agit indefessa perennis, Tectaque qua fluxit, nunc et aperta fluit. Quid ferat externi velox, quid deterat ætas, Tu quoque securus res age, Nise, tuas.
POST LEXICON ANGLICANUM AUCTUM ET EMENDATUM.
LEXICON ad finem longo luctamine tandem Scaliger ut duxit, tenuis pertæsus opellæ, Vile indignatus studium, nugasque molestas, Ingemit exosus, scribendaque lexica mandat Damnatis, pœnam pro pœnis omnibus unam.
Ille quidem recte, sublimis, doctus et acer, Quem decuit majora sequi, majoribus aptum, Qui veterum modo facta ducum, modo carmina vatum, Gesserat et quicquid virtus, sapientia quicquid, Dixerat, imperiique vices, cœlique meatus, Ingentemque animo seclorum volveret orbem.
Fallimur exemplis; temere sibi turba scholarum Ima tuas credit permitti Scaliger iras.
Quisque suum norit modulum; tibi, prime virorum Ut studiis sperem, aut ausim par esse querelis, Non mihi sorte datum; lenti seu sanguinis obsint Frigora, seu nimium longo jacuisse veterno, Sive mihi mentem dederit natura minorem.
Te sterili functum cura, vocumque salebris Tuto eluctatum spatiis sapientia dia Excipit æthereis, ars omnis plaudit amico, Linguarumque omni terra discordia concors Multiplici reducem circumsonat ore magistrum.
Me, pensi immunis cum jam mihi reddor, inertis Desidiæ sors dura manet, graviorque labore Tristis et atra quies, et tarda tædia vitæ. Nascuntur curis curæ, vexatque dolorum Importuna cohors, vacuæ mala somnia mentis. Nunc clamosa juvant nocturnæ gaudia mensæ, Nunc loca sola placent; frustra te, Somne, recumbens Alme voco, impatiens noctis metuensque diei Omnia percurro trepidus, circum omnia lustro, Si qua usquam pateat melioris semita vitæ, Nec quid agam invenio, meditatus grandia, cogor Notior ipse mihi fieri, incultumque fateri Pectus, et ingenium vano se robore jactans. Ingenium nisi materiem doctrina ministrat, Cessat inops rerum, ut torpet, si marmoris absit Copia, Phidiaci fœcunda potentia coli.
Quicquid agam, quocunque ferar, conatibus obstat Res angusta domi, et macræ penuria mentis.
Non rationis opes animus, nunc parta recensens Conspicit aggestas, et se miratur in illis, Nec sibi de gaza præsens quod postulat usus Summus adesse jubet celsa dominator ab arce; Non, operum serie seriem dum computat ævi, Præteritis fruitur, lætos aut sumit honores Ipse sui judex, actæ bene munera vita; Sed sua regna videns, loca nocte silentia late Horret, ubi vanæ species, umbræque fugaces, Et rerum volitant raræ per inane figuræ.
Quid faciam ? tenebrisne pigram damnare senectam Restat? an accingar studiis gravioribus audax? Aut, hoc si nimium est, tandem nova lexica poscam?
AD THOMAM LAURENCE,
MEDICUM DOCTISSIMUM.
CUM FILIUM PEREGRE AGENTEM DESIDERIO NIMIS TRISTI PROSEQUERETUR.
FATERIS ergo, quod populus solet Crepare væcors, nil sapientiam Prodesse vitæ, literasque;
In dubiis dare terga rebus.
Tu, queis laborat sors hominum, mala, Nec vincis acer, nec pateris pius, Te mille succorum potentem Destituit medicina mentis.
Per cæca noctis tædia turbidæ, Pigræ per horas lucis inutiles, Torpesque, languescisque, curis Solicitus nimis heu! paternis.
Tandem dolori plus satis est datum, Exurge fortis, nunc animis opus, Te docta, Laurenti; vetustas, Te medici revocant labores.
Permitte summe quicquid habes patri, Permitte fidens, et muliebribus,
Amice, majorem querelis
Redde tuis, tibi redde, mentem.
VERSES ADDRESSED TO DR. LAWRENCE,
AND COMPOSED BY DR. JOHNSON, AS HE LAY CONFINED WITH AN INFLAMED EYE.
SANGUINE dum tumido suffusus flagrat ocellus, Deliciasque fugit solitas solitosque labores; Damnatus tenebris, lectoque affixus inerti, Quid mecum peragam, quod tu doctissime posses Laurenti saltem facili, dignarier aure? Humanæ mentis, rerum se pascere formis, Est proprium, et quavis captare indagine verum, Omnibus unus amor, non est modus unus amoris. Sunt, qui curriculo timidi versantur in arcto, Quos soli ducunt sensus, solus docet usus; Qui sibi sat sapiunt, contenti noscere quantum Vel digiti tractant, oculus vel sentit et auris: Tantundem est illis, repleat spatia ardua cœli Materia, an vastum late pandatur inane. Scire vices ponti facile est, nihil amplius optant Nec quærunt quid luna tuo cum fluctibus orbi. Sic sibi diffisi, lenta experientia cursum Qua sulcat, reptant tuti per lubrica vitæ.
Altera pars hominum, sanctæ rationis alumni Permissum credit, nudas sibi sistere causas; Materiemque rudem, magnæque parentis adesse Conciliis, verique sacros recludere fontes. Gens illa, impatiens per singula quæque vagandi Tentat iter brevius, magno conamine summam Naturæ invadens, mundique elementa refingens Lævia serratis miscens, quadrata rotundis, Corpora cuncta suis gestit variare figuris. Particulasque locans certas certo ordine, pulchram Campagem edificat, cœlorum atque ætheris ignes. Accendit, rerumque modos ac fœdera ponit. Hi sunt, quos animi generosa insania magni In sublime rapit, queis terra et pontus et aer Sub pedibus subjecta jacent; queis ultima primis Nexa patent; hi sunt quos nil mirabile turbat Nil movet insolitum, sub legibus omnia fictis Dum statuunt, causisque audent prefigere metam.
« ElőzőTovább » |