ΝΕΟΘΑΛΟΣ ΑΦ ΠΕΝ Т ЛЕСФО ΠΑΝΣΟΦΕ ΔΕ ΘΑ TAW.C МАТWN САГСИН ИСРОПО NA NETE IPAТСКК ΒΑΡΥΑΛΓΕΑΝΟΥ CON ΑΠΩΣΑΜΕΝΩ Π ANAE гETHOC NAKЄIPCKOJHCNEONEPNOC XWNCE ΤΕΛΕΣΦΟΡΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΚΗΡΕΤΗ ΚΑΙΠ 10 UNAOEOYKAUATOYBPOTONEC In seqq. praeterquam quod aliquot litterae hodie minus conspicuae sunt, hae habentur varietates. Xi constanter est 2. Vs. 1.1. longior fuit quam vs. 16.- sed litteris paulo maioribus scriptus; post BAPYAA fere est: ......O. Vs. 12. extr. secunda epistola Völkeli nunciante post ΠΟΛΥ trium vel quattuor litterarum loco interiecto superest ΕΠΑΙ; in quo ΠΑΙ haud dubie valde oblitteratum (prius enim Völkelii apographum id omittit) non concoquo, idque in ΦΙΛΕ mutare etiam nunc audeo, in 1. Vs. 13. ZIEEY; mox deest Tante lacunam; in fine CPIDAI (apud nos AI). Secundae Völkelii litterae afferunt EгHOOCY. Vs. 14. PEAWTAYCLC: IEPC..... NYUNAIO, vs. 15. NCE, in fine ¤AWMATA: vs. 16. IAPJA, et ante lacunam AW; ante xai superest N. Vs. 17. AAE2 etc. deinde AOI. AIC, sed Q puncti speciem intus habet, non tamen ita positi, ut in lit tera O solet; unde vitium id lapidis esse intelligitur. Vs. 18. AKECINK^^EONTEC, et TAXOCON, ig. extr. CITE^E, 20. extr. EC, 21. AY ̄dieyto, in quo Cante € omisit lapicida; porro Völkelii apographum TAXEWCI.CI. IAEADAIMONEOH (in alio tamen apographo habet ...IAEA), 22. ΙΔΕΑ), UɅ...^EXAPINCE, et in fine OIONA^^OTIK, 23. init. MAIA..CAN..ЄKOMOY etc. His allatis opem feram hymno quantum possum, et meas notas ex parte retractabo adiutus a Völkelio. Primum quod p. 477. b. extr. Telesphorum dixi ab Epidauriis Athenas missum esse, id periit iam, quod vs. 17. non 'Avais legendum est, licet hoc vestigiis prioris apographi conveniat exacte, sed notante Völkelio dodas; qua voce 'Avais sublata vs. 18. non iam necessarium est réμTOUσw, quo prius omnino opus erat, sed μéλπovσw quadrat et est in lapide diserte scriptum. Tamen manent quae de tituli aetate posuimus; atque etsi ab Epidauriis etiamtum istum pumilionem Acesium vocatum esse paulo post videbimus, nihilominus eum esse Telesphorum agnoscit universus hymnus: igitur ne illa quidem valde laborant, quae p.479.a. de Acesio Epidaurio et Teles phoro Pergameno confusis dixi. De singulis sufficient haec. Vs. 1. extr. 2. init. est: Teλopóge, σàs agεtás, Τελεσφόρε, σὰς ἀρετάς, unde Völk. coniicit versibus sex prioribus Telesphori virtutis opus quoddam enarratum esse, ob quod Aesculapius, cuius deinceps fit mentio, de recenti hoc suo germine dicatur gaudere (vs. 7. 8.), aucto per Telesphorum salutarium deorum numero et honore. Vs. 2. extr. est mάvocpe, de Telesphoro, vs. 3. Avoí ματα AKICCE CCYA A Tovov, vs. 4. fortasse casus vocis óvos, 4-5. Jávaτον δ ̓ ἀεικῆ, 5-7. - - γλωσσα γένη μερόπων ἀνεγείρα[ς]? ex napáτwv, Baguaλyéa vołσov åπwoáμev[os]? Nec verἐκ καμάτων, βαρυαλγέα νοῦσον ἀπωσάμεν[ος]? sus tamen sic nec sententia constat. Bagvaλyśa nývovwv Völk. notante habes in Orphic. Hymn. 66. Sequitur vs. 7-8. Π[αι]ὰν δὲ γέγηθεν ἀκειρεκόμης, νέον Egvos [xwv σe, hoc est Aesculapius, qui ut infra Apollinis patris epitheto vocatur ἀκειρεκόμης sive ἀκερσεκόuns. Vs. 9. ni fallor, est: Teλeopóge, Tòv πégi KИg eσrn, μης. Vs.g. Τελεσφόρε, τὸν πέρι ἔστη, καὶ π[ολλ]άκις? Coniecturam ἀκέσματα non confirmat hoc apographum, sed alteram σɛμvà Deoũ (vs. 9. 10.). Vs. 10. extr. videtur aliquid ex svd[aíuwv esse. Usque ad vs. 11. vix possunt heroici versus effingi, et sunt fortasse solutiores numeri. Sed inde a vs. 12. omnino sunt heroici, quamquam mali, et videtur novum quodammodo carmen incipere, idque, quantum nunc iudicare licet, fere in hunc modum conceptum, sed lapicidae vitiis inquinatum 15 20 2 w Ἤδη χαῖρέ μοι, ὦ ἰώμενος, ὦ πολύ[λιστ]ε, σοῦ] περὶ φαιδρὰ πρόςωπα γέλων' [ε]εῖς ἱερε[ῦσι]ν. καί σ ̓ Επιδαύρειοι μὲν ἀλεξιχόροισιν ἀρι[δ]αῖς Vs. 12. Völkelio teste in lapide diserte est IAH, quod per barbarismum pro scriptum censeo. Völkelius assumpto ex prioribus II...O coniicit Παιονίδη; et pro πολύλιστε vult πολύσεμνε, aeque bene. Ibidem paulo ante dedi olim xaîçe σú μa, ut evitarem caesuram post, et eam ponerem post μo, non ī vocis iuuevos corripi censens, sed synizesin voculae ŵ et illius ī statuens, ut crasis fit in w¿vgé: sed nunc retineo vitiosam caesuram. Mox ZIE puto pro AIE esse, vitio fortasse lapicidae; etiam huius de ultima non eleganter producitur vi caesurae, ut mox Пaιāvōs etc. Post гHOOCY non tantum superesse spatii, ut eo loco poni verbum queat, quod antea ibi posueram, secundis litteris docuit Völkelius. Pro yeλw' plene scriptum est yeλwra, ut solet; p. isis s. iεis (cf. Buttm. Gr. ampl. T.I. p. 543.) YEIC est. Dein Völk. notat ΔΙΕ ΥΜΝΑΙΟΜΕΝ esse ὑμνέομεν. Idem vidit ̓́Ακεσιν esse Ακέσιον, conferens notas nostras ad n. 265. 269. 942. adde 1781. Ακέειν omnino laborabat, quod ἀκεῖσθαι postulatur; quamquam in tam barbaro titulo etiam illud erat tolerabile. Vs. 19. pro litteris ισι λ et v, quas supplevi, spatium non est in marmore: lapicidae igitur imputandum vitium puto. Vs. 20. emendavi vel lapicidae vel poetae vitium scribendo v πυρφόρον: paulo ante Τελεσφόρον primam male producit vel in thesi. Vs. 21. pro I. CI. IAEA (vel ΔΕΑ) dedi ΝΕΟΘΗΛΕΑ; melius non novi. Vs.22. praestabat Τελεςφόρος p. Τελεςφόρε. Ibidem ΑΛΛΟΤΙ diserte est in lapide; audeo tamen corrigere. Telesphorus, quantum intelligo, et alias et in medicationibus ab Aesculapio praestitis vitae auctor dicitur. Posui vero οἷον; nam cἷον vix scripseris. Ceterum nunc patet, Telesphorum ipsum dici Bacchum: de quo olim non liquebat. Post n. 527. p. 484. adde: 527. b. In marmore Musei Fauveliani; ex schedis Fauvelii Köhlerianis. HOSOSTOTE Ο[ρ]ος τοῦ τεμένους. N. 53o. p. 485. b. 19. post Olymp. 110, 1. de industria non addidi: vel Olymp. 116, 4. Nam si posterior hic archon Theophrastus intelligeretur, additum opinor ex more esset τοῦ μετὰ Νικόδωρον, ut hic distingueretur a priore. N. 537. p. 486. schedae Köhlerianae EIZEPXEI. N. 538. 539. p. 486. Conferri ad haec potest imprecatio (καταβοὴ) Artemisiae in patrem Damasin, quae continetur papyro Aegyptiaco Musei Vindobonensis edito a viro docto, Io. Petrettino Corcyraeo, professore Patavino, in libro: Papiri GrecoEgizj, Vindob. 1826. 4. Insunt formulae similes ac n. 989 sqq. Post n. 558. p. 491. adde: 558.b. Athenis in theatro, in cippo; ex schedis Köhlerianis duplicibus. ΜΑΜΗΤΡΟΔΩΡΟΥ ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΤΗΘΗ - - - μα Μητροδώρου ἐξ ̓Αθμονέων, ̓Απολλοδώρου τήθη. 558.c. Athenis in cippo cum figura muliebri, veste artificiose et eleganter sculpta. Ed. Car. Vidua Inscr. ant. (a. 1826.) tab. 5r, 4. ΣΥΝΑΡΧΙΑ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΞΑΘΜΟΝΕΩΝ Συναρχία Διονυσίου ἐξ ̓Αθμονέων. Athenis in cippo nuper in via ab urbe ad Piraceum effosso, in quo duae figurae anaglypho expressae valde alto. Ed. Car. Vidua Inscr. ant. (a. 1826.) tab. 50, 4. N.666. p. 504. Accipe melius apographum, ut- in quibus notatur titulum ad templum Poliadis s. pote vetustius, ex schedis Köhlerianis duplicibus, Erechtheum in arce inventum esse. ΠΑΛΛΑΣΕΡΕΧΘΕΙΔΑΝ ΑΡΧΑΓ. ..NKATANAON ΑΔΕΤΟΝ ΔΡΥΘΗΦΙΛΤΕΡ ΑΤΡ....ΟΣ ΒΟΥΤΑΔΕΩΝΕΤΥΜΟΝΕΣ ΑΙΜ... ΑΣΤΕΝΕΤΩΡΜΕΝ 5 ΤΟΙ..ΟΓΟΝΟΙΔΑΝΘΗΣΑΝΕΝΑ ΙΓΕΊΔΑΙΣΙΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΩΝΤΩΙΜΑΡΗΤΩΛΟΓΟΣΑΝΔΑΝΕΝΟΥ ΔΕΔΙΕΡΓΑ ΕΔΡΑΚΕΝΑΡΧΑΙΑΝΠΑΤΡΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ Παλλὰς Ερεχθειδῶν ἀρχαγ[έτι, σὸ]ν κατὰ ναόν ὧδε το[ι ἱ]δρύθη φιλτέρα [Η]ς[ακλέζος, Βουταδέων ἐτύμων ἐ[ξ] αἵμ[ατος], ἃς [γ]ενέτως μέν τα[γο]ς ἔφυ στρατιᾶς πεντάκι παυσίμαχος, 5 τοὶ [πρ]όγονοι δ ̓ ἄνθησαν ἐν Αἰγείδαισι Λυκοῦργος χω χθονὶ τιμάεις Ατ[θ]ίδι Διογένης, ὧν τῷ μ[ὲν] ῥητ[ὸς?] λόγος ἅνδανεν, οὗ δὲ δι ̓ ἔργα ἔδρακεν ἀρχαίαν πατρὶς ἐλευθερίαν. [Εὔ]χεις καὶ Εὐβουλίδης Κρωπίδαι ἐποίησαν. Perspicere iam licet, mulieri Palladis Poliadis sacerdoti ad templum Erechtheum dicatam fuisse statuam, cui subscriptum olim epigramma hoc: nomen sacerdotis plintho opinor statuae inscriptum erat. De sacerdote Poliadis ex gente Butadarum v. Müller. de Min. Pol. p. 13. De Αθηνᾷ ἀρχηγέτιδι cf. ad n.477. Vs. 2. dedi Ηρακλέος, qui Minervae imprimis dilectus. Sic préga non fuerit nomen proprium. Paulo ante quod reposui το, verum esse non du bito: TON fuit TO11. Construo: φιλτέρα τοι, tibi dilectior. Si quis tamen Philteram censuerit nomen mulieris esse (Philotera aliunde nota est), pro 'Hgaκλέος aliud nomen reponendum erit. Vs. 5. ἐτύμων est in nostro textu p. 5o4. Vs. 5. intellige Lycurgum celebrem oratorem. Vs. 6. ΔΙ duplicandum secundum nostrum textum p. 504. In fine artifices subscripti. Euchir Eubulidis f. Atheniensis statuarius est ap. Pausan. VIII, 14, 7. Euchir sine patris nomine ap. Plin. XXXIV, 19, 34. et sic etiam Eubulides ap. Pausan. I, 2, 4. Plin. l. c. 29. In hac inscriptione qui Euchir est, eum cave putes Eubulidis huius, qui una nominatur, filium esse: potius hic Eubulides huius Euchiris aut frater aut filius est, quippe Euchiri postpositus. Tres igitur, si non plures, eiusdem familiae artifices sunt, Eubulides Euchiris pater, Euchir Eubulidis filius et Eubulides Euchiris sive frater sive filius. Ceterum si titulus olim intelligi potuisset, in class. VIII, eum posuissem. |