Halicarnassensis; cf. Xenoph. Hell.VII, 1, 27. immo
Dionysius Halicarnassensis disertis verbis dicit:
εἰρήνην Αθηναῖοί τε καὶ Λακεδαιμόνιοι καὶ βασιλεὺς ὤμοσαν.
Et Persarum rex princeps auctor et fideiussor pacis
fuisse videtur, quae inter Athenienses et Lacedaemo-
nios tum convenit, ideoque ea pax potuit dici Ba-
σιλέως εἰρήνη, ἣν ἐποιήσατο πρὸς Αθηναίους καὶ Λακεδαιμο-
víovs, non ut hostis utrorumque, sed ut conciliator.
Huic igitur paci confirmandae operam dedit etiam
Dionysius tyrannus cum filiis. Hic lacessitus ab Athe-
niensibus (Diodor. XVI, 57. ubi, ut hoc in transcursu
moneam, alia eius ad Athenienses epistola extat), Lace
daemonios dudum ei faventes (Diod. XIV, 10.) copiis
adiuvit paulo ante hanc pacem (Xenoph. Hell. VI, 2,
41 33. VII, 1y 20. Diod. XV, 50.), frustra conatis
Atheniensibus eum sibi conciliare (Lys. de bon.

Aristoph. p. 624.). At statim post pacem, cuius
confirmationi favit Dionysius, idem Lacedaemoniis
et Atheniensibus auxilium misit iam coniunctis
(VII, 1, 28.) et Thebanorum tum adversariis. Quod
et ipsum pertinet ad illam Dionysii tyranni Bo
Jɛlav Ty eigývy; quippe quod Thebani noluerant ac-
cedere paei (Xenoph. Hell. VI, 5. et VII, 1, 27.
Diod. XV, 50.), ideoque adversus illos bellum gel
rebant una cum Lacedaemoniis Athenienses. Cave
igitur vs. 20. extr. nai [OnGaíous suppleas. Ex his
summatim propositis patet iam hoc decretum Olymp.
102, 2-3. scriptum esse: huic aetati convenit etiam
scriptura, et maxime inconstantia in diphthongo ov
modo solo O modo pleno OY expressa. Ceterum
nota formam usic sine hac aetate.

85.c.

1

Athenis; ex schedis Köhlerianis, initium decréti."
ΠΥΣΙΣΤΡΑΤΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΕΠΙΣΕΝ
ΟΣΔΕΚΑΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣΗ ΕΞΗ
ΠΑΙ....ΩΑΙΗΝ ΕΥΣΕ ΓΡΑΜΜΑΤΕ
MAIHNIEYZEгPAMMATE
ΡΟΕΔΡΩΝΕΠΕ. ΨΗ. ΤΙΕΕΥΑΓΓΕΛ

ندرد

N-91. p. 130. De indice huic et praecedenti
titulo praescripto cf. ad n. 1563. De restitutione
mónui Praef. S.VIII. neque ea potest audacior cui-
quam videri, qui norit et Pocockium et decreto-
rum formulas. P. 131. b. 8. scribe gu]Tα[VEU]ovσns.
bo...N. 93. p. 132 (sqq. Vide ad n. 214. ubi Þɛλλεîðæ
sen: Φελλίδα pro
15 a. 24. lege: oids penoa, et b. 1-2. Eisrykay
pasid dicendum fundum monui.
P. génov, ṣiorýðas

112), upthing inng
N.87. p. 126. vs. 24. textus primitivi lege IAN
NION (monui iam ad n. 894.). P. 126. b. extr. quod
dixi de decem, talentis et de Stratone non ob ea
IDA LOT I...

607

στήλας).

.CC.N.94. p.134 Qui iterum edidit Osannus Syll.
H[64: post vs. 2 notat vacuum spatium, et vs.6.
legi AHMOZOEN.. HMODA (in alio opinor
Fourmonti exemplo de quo Bekkerus usus est),
hoc est Anuoo Jévno Anμopávous. Vs. 7. et 9. Os. ha-
bet KAAMIOY, et in fine ANIAE Quae de vs. 9.
ro dixi, in iis me iterata confirmat tituli inspe
etio quam
facile fuerit Fourmonto vs. 9. repetere
ex prioribus, quivis videt; AN autem super AE
videtur pro varia lectione adscriptum esse. Vs.2.3.
Εὐθυδόμου
EuJudoμou servandum esse monui iam p. 308. b. ad

donata civitate dignato, quae longe fuerit carior,
id mirum, visum est. Veram rem sum paulo argued oras).
tius elocutus, quod non putabam quemquam
non intellecturum. Nempe reipublicae salute vel
328 329,44
commodo postulante ipsis inquilinis vel servis civi-
191945.05 fall
tas. donata est vel ob merita, vel simpliciter quod
suadebat rerum ratio, ut Clisthenis aetate; sed ven-
dita non est, ne decem quidem talentis: nec tanti
molib sing ohing byap
erát regi Sidoniorum decem donare talenta, quanti
aestimandum erat, si servus proelio navali fortiter
pugnasset. Quapropter servos oh victoriam nava-
Iem civitate donatos legimus, non regem ob decem
talentorum munus. Ceterum τὰ δέκα τάλαντα primo
aspectu olim putaveram esse τὰ εἰς τὰ κατὰ ψηφί
σματα αναλισκόμενα τῷ δήμῳ; sed ita exprimi illa no-
tio non potuit.
andito:soul..

11.!

N. 88. p. 127. in varia lectione (b. 1.) pro 16.
scribe 15. Claraci tabulae vs 5. pro AOTOE ha

N. 96. p. 136. Initio potest scriba addi, quem
omisi. Schömannus pro Chaeronensi pugna mavult
bellum Lamiacum memorari; nam Athenienses in
illa captos precibus Demadis esse dimissos (Demad.
Fragm. §. 20. Polyb.V, 10. Diod. XVI, 87.).

N. 99. p.137. Claracì tabulae a. 3. KAITO,
6. THTAO, 7. EПAINECANTA, 8. API≤ (p. APг),
1. 4. ΕΙΡΗΝΙΠΠΟΥ, 6. ΟΛΥΜΠΙΩΙ et ΑΓ (p: ΑΠ).
Vs. 1. init. lectio lo satis videtur firma esse; quare
vix poterit verum haberi, quod amicus coniecit:
οἱ συλλογεῖς τοῦ δή]μου ἀνέθεσαν μητρὶ θεῶν ἐπὶ Ἡγη-
σί[ου ἄρχοντος στεφανωθέντες ὑπὸ τοῦ δήμου.

N. 103. p, 141. Vs. 11. non, quod amico visum,
scribi potest: μηδὲ τὴν ὕλην ἀροσάντων τῶν χωρίων.
Debebat enim agaÚvτwv esse; et potius vétandum
erat, ne caederetur silva. Novam lapidis delineatio-
N. 101. p. 140. Pollucis locum, quem ex ube- nem nuperrime misit Rosius, ab amico factam: in
riore rei definitione male concisum et luxatum pu- qua est. E, quod postulavi, non Σ; pro O solet O
tabam, ita cepi, ut à rediret ad singulas familias ibi esse. Vs. 4. diserte habetur ANOTIMHMA. Ex
unum habentes patremfamilias, et hae familiae di- ceteris haec annoto: 5. extr. ESTYNTH, 8. init.
cerentur τριακάδες, tricesima quaeque gentis pars, ΓΝΗΤΑΙ (igitur γίγνηται), 11. pro ΑΛΛΟΣΗΤΑΙ
ut δωδεκάς est duodecima pars (Arat. Phaen. 555. ΧΩΡΙΩΙΟΙΜΙΣ est ΑΛΟ.ΟΣΗΤΩΙΧΩΡΙ.ΩΙΟΙ
703.). Sed ut nunc legitur apud Pollucem, å re\MI≤. ◊, 12, extr. EXOINOYNTOƐKAIE, 15. AA
dit ad γένη, gentesque sunt τριακάδες vocatae, utpote ΜΥΡΙΔΑ, 16. in lacuna ΕΡ.ΠΟΥΠΙΕΞΤΙΝ (εἴ πού
tricenorum virorum, quemadmodum δυάς, τριάς sunt τί ἐστιν ?), 18. ΤΩΙΔΕΔΕΚΑΤΩΙ, 20. ΕΞΝΙ (ἐξῇ),
duo, tres, non dimidia et tertia pars; atque ita ipse, 22. extr. THI (Ty, ut conieci), 23. ab initio ..A
intellexi Oec. civ. Ath. T. I. p. 36. Sic etiam pago- .....AIETE etc. et in fine KXIOы01INKATATM,
rum pianάdes fuerint tricenorum virorum, neque 24. ONDOAI.
iam demoticae pianades exacte respondebunt genti-
liciis, quod hae gentiliciae pagis, ipsis respondent, N. 105. p. 144. a. 17. lege n.90. (pro n.9.),
Tgiaxades demoticae vero partes sunt pagorum. At 19. lege Hosacharam, 29. liberatis.

N.107. p.145. a. vs. 2. in Graecis dele Tota
singulum; p. 147. a. 9. scribe Tous. In tituli resti-
tutione vs. 7. #pez-tias mihi non placebat, quod

dubitabam de legatione prius missa; quae tamen
quum potuerit honores regi prius, decretos (vs-37.)
perferre, non nunc obsum, quominus ibi scriba
tur: ¿pinoμévns tñs åò To Shμou geσßeías. Vs. 33.
34. praestat Mejeri supplementum aŬ[TOV Bond]εTU
τῷ δήμῳ.

9D .01.27

"

N. 106. p. 144. Dobraeus (Diar. class. T.XXX. p. 124. Ros. Inscr. p. 389 sqq.) docet vs. 1. legi:
TORSIOVANE LHNIENZI.AHIHENTQIIEPSIERAINEZAIAF AL
ECAINEZAIAĒRALq mini mito ko.
Sed 1, NZ, Λ et ΕΝΤΩΜΕΡΩ! ut incerta ἐπαινέσαι δὲ καὶ Ζηνόδοτον etc. At στήλη non satisfacit
notavit. Hinc idem coniicit: Tαivéσαι μèv Igoin- ductibus, traditis. Dobraeus inscriptionem putat De
naveral
víous, nai avaygálai Toûto (ni malis rode) To Unua liam vel Geam esse. De Zenodoto quodam, Troeze
τοῦτο τόδε
καὶ ἐνθάδε ἐν - - - - καὶ Τρει]ζῆνι ἐν στήλῃ ἐν τῷ ἱερῷ, mio cf. Voss. H. Gr. II. p. 425. 1. et g
- nai èv ev
εν
emti gorr
bré aux male Blqque..!
ris anni archon est, quo archonte gymnasiarchiam
gessit Theodotus (yuuvaciagas tov éviæUTÒV Tòv ÈTTÌ
Egyenaceus atos (yes to
agxovtos); et huius ille gymnasiarchiae
iam reddidit rationes exacto anno. Recte Meierus:
Etixhéous agxovros. Nomen hoc habes n.110. P.150.
a. 13. a fin. scribe Oεodorov, p. 151. a. 3. lege T.I.
(pro T. II.). Quod ibid. med. dixi,,,Vs.11. ZA
NO[N est haiov: of chatov einpóres sunt ii, qui în
ΝΩΝ ἔλαιον: ἔλαιον
ἔλαιον ειληφότες
gymnasio exercitati sunt, id est verissime dictum,
et emendatio non modo facilis, sed certissima.fuit
E, A est A, N est Al, 2 vero O. Theodotus gymna
siarchus, quod paulo ante dictum, posedanάνnσe gos
προςεδαπάνησε προς
τὸ μερισθὲν αὐτῷ εἰς τὸ ἔλαιον ἐκ τῶν ἰδίων: hoe oleum
datur iis, qui
qui in
gymnasio exercentur; igitur non
mirum est, quod continuo additur: dvérevde
ἀνέθηκεν δὲ καὶ
ὅπλον, ἐν ᾧ καὶ ἀνέγραψεν τοὺς νενικηκότας
τοὺς νενικηκότας τοὺς δρόμους,
ὁμοίως δὲ καὶ τοὺς ἔλαιον εἰληφότας. Amicus tamen
interpretatur aliter, quod non intelligatur, quare
tantum Tous Vεvinnoтas Tous deóμous dictum sit, omis-
ότας
sis luctatoribus, et quare non dictum sit ouois de
xai Tous aλouévous, quae formula est usitata: igi-
tur tous exaiav einporas putat ceteros esse. ludorum

N. 108. P. 148 sqq. Salaminem ne crede ante
Aratum redditam Atheniensibus esse: diserte enim
Pausanias docet diu iram Salaminiis servasse Athe
nienses: καὶ ἐς τὸν πάντα ἐπώμοσαν χρόνον Σαλαμι
víos ároμrnμoveúœew #godoríav, quae ille non scripsis-
set, si paulo post. Olymp. 115, 3. recuperassent,
Athenienses insulam per Demetrium Poliorceten,
Aratus autem reddidit haud dubie Olymp. 137, 1.
quo anno liberatae Macedonico praesidio Athenae
sunt. Hoc monuit Meierus.. P. 150. a. 3. dele lo-
cum citatum Plutarch. Demetr. 16. quem apposui
aliud agens. Vs. 1. (p. 150. a.). cum Rochetto falso
intuli 'Exì ['Egro]xλéous äexovтos: Ergocles enim prio-

1

in

་

N. 123. p. 165. a. Hadriano Imperatore Senatus
Quingentorum revocatus est] De numero Senatus mo-
nui passim, ad n. 372. 380. 415. 420. Claudio Imp.
superfuit Senatus Sexcentorum (n.320. 361. 381.
480.); at Quingentorum Senatus habetur M. Aure-
lio Imp. usque ad Caracallam (n. 189 sqq. n. 353.
cf. n. 395. 397. 438. qui omnes eius fere aetatis
sunt). Unus titulus n. 406. Sexcentos offert, licet
litterarum forma ad eandem fere aetatem nos de-
ducat: sed hic lacer est et a Fourmonto vitiose
transcriptus. Iam quum nulla possit causa excogi-
tari, quare, dum x tribus fuerunt, Sexcenti sint
ad Quingentos redacti, nec cur Sexcenti, si hi post
XIII tribus perdurarint, postea non mutato tribuum
numero sint aboliti et Quingenti instituti; una cum
x11 tribubus in xii auctis, quod Hadriano Imp. fa-
ctum est, Quingentos statuo pro Sexcentis restitu-
tos esse. Ex scriptoribus Pausanias, qui opus suum
non ante annum M. Aurelii decimumsextum ab-
solvit, consentit cum inscriptionibus, ubi I, 3, 4.
dicit βουλευτήριον τῶν πεντακοσίων καλουμένων, οἱ βου-
λεύουσιν ἐνιαυτὸν ̓Αθηναίοις: unde patet tum Quin-
gentorum Senatum obtinuisse; recte tamen non
simpliciter dixit twν TEVтanoσíwv, sed addito naλovμé-
τῶν πεντακοσίων, καλουμέ
nam illi Quingenti vocati paulo plures fue-
runt quam quingenti (quingenti et undequadraginta,
vide ad n. 190. p. 323.). Sextus Empiricus autem,
qui in secundi et tertii post Christum saeculi con-
finiis floruisse putatur, ubi adv. Gramm. §. 215. in
exemplis soloecae orationis haec ponit, ̓Αθῆναι καλὴ
πόλις, Ορέστης καλὴ τραγῳδία, ἡ βουλὴ οἱ ἑξακόσιοι;
ń
non testimonium fert de hac aetate, qua Quingento-
rum Senatum obtinuisse certissimum est, sed exem-
plum structurae grammaticae profert in aliquo au-
ctore lectum, ut Theodoretus, ubi Quingentorum
Senatus meminit, facit hoc ex antiquis fontibus.
Nam circa a. Chr. 270. Senatus iam fuit septingen-
torum et quinguaginta (n. 380.), saec. Iv. autem
trecentorum (n. 372.); nec posthac probabile est ve-
tus institutum esse revocatum.

νων:

Class. II. p. 179. b. 19. lege nuper (pro super).
In parte tabularum huius classis Rosius litterarum
numerum singulis versibus eundem restituere.co-
natus est: quod non necessarium. Idem hinc inde
aliam nunc atque olim in schedis mihi missis lectio-
nem praebet. Hinc potiora deinceps annotavi, exi-
guas discrepantias mittendas ratus. Eodem modo
Köhlerianis schedis usus sum, in quibus aliquot ex
his titulis insunt.

N. 137. p. 183. tituli vs. 8. post APXONTE
tolle uncum.

N. 138. p. 184 sqq. Hic titulus ex Osanni fide
a nobis editus est, quod nullum nobis huius apo-
graphum miserat Rosius, contra quam ipse putat
p. 226. ubi Osannum habuisse suas chartas dicit.
Itaque annoto variam lectionem potiorem; plura
addere supervacaneum est, quod pleraque ex titulo-
rum horum consensu firma sunt. Habent etiam sche-
dae Köhlerianae, sed minus plenae sunt. Vs. 1. Ros.
ΕΥΒΟΙΟΣ (Εὔβουλος, quod praestat, non Εὔκολος);
ib. ex lapide praebet litteras ΕΚ ΑΝΑΘΕΝΑΙΟΝΕΣ
PANAOENATA (sic etiam Köhl. omisso tamen E≤),
quas assecutus coniectura eram. Vs. 2. Köhl. OɅEI
TONO; ibid. extr. Ros. litteras EAPAMMAT ser-
vavit. Vs. 3. idem habet HOIЄKE... OPON et in
fine EPMEIOZE; vs. 4. PAMMA etc. (pro AMMA)
et in fine TOITA, et sic deinceps unam alteram-
que litteram, quae a nobis suppleta est, dedit ex
lapide: haec omnia annotare putidum. Vs. 5. habet
LYЄIETPATO..OPYNIAO; Köhl. OPYXIAO. Vs. 7.
Ros. recte FAANEEF, et 8. PHH (pro NHH); Köhl.
Vs. 12. Ros. POKIA▲.. (Þwniádns); Köhl. EXƐOIO,
hoc HHH. Vs. 11. Ros. (pro F), ut correxi.
(Φωκιάδης);
ut correxi. Vs. 15. init. Rosius EOI (pro 101);
16. Ros. APAYPAIII (Köhl. III: sine ceteris), et in
fine AACH. Tum Rosius vs. 24. extr. HAA (Köhl.
ΗΑΝ); vs. 25. extr. ΗOΙΣΙ (Kohl. HOILY);
HOTEL
Ros. III: (pro III), deinde Köhl. Ros. Art,
ut correxi. Tum Ros. vs. 29. IIII (pro IIH) et in
fine TOYTON; utrumque etiam Köhl. Vs. 33. Ros.
pro HEL.IO≤ habet E.T...O≤, quod si verum
est, cedere debet Eλos, et reponi E[i][sal]os. Vs.34.
übi Ol≤ (pro HOI≤) supplevi, quattuor litterarum
spatium Ros. habet, quod omnino postulatur. Vs.37.
o Ros. I (pro H), mox cum Köhl, F (pro in
pondere), et in fine (per errorem). Vs. 39. Ros.
TOYTOINH., dein II II: (p. II); et in fine HHPA,
et sic nunc etiam n. 142. (non olim). Vs. 43. Ros.
in primo pondere PAP ut correxi, nisi quod
Rosius unius litterae lacunam ponderi annumerat,

In interpretatione tituli p. 165.b. a fin. 24. scribe
nágva, et 22. a
p. 168. b. §. 5. lin. 4. scribe xarαoxεU], p.169.b. 4.
[ἔ]ο[x]ος, 9. καθεσταμένον.

pro
fin. scribe 83. D. (pro 86. E.);

Ν. 124. p. 171. α. ἐπιμελητὴς ὁ ἐπὶ τὸν λιμένα κε
χειροτονημένος est cum ἐπιμελητῇ τοῦ ἐμπορίου (non τῶν
Ewpwv) conferendus. Notavit Schomannus.

N. 125. p. 171. a. 4. a fin. scribe [ etc.:
N.126. p.172. tituli vs. 31. ubi dedi évai (p.173.b.),
Meierus coniicit eiéval. Idem vs. 39. vult ó mì ngwu
nataλɛıqJeis (exspectabam xarastasis): Schömannus
coniicit ì Houdou, de archonte...

N. 127. p. 174. 30. scribe Targiav.

༔,་་,

N. 128. p. 174 sq. Vide ad n.213. extr.
N, 130. p. 175. Claraci tabulae vs. 1. KAAA
ΣΘΕΝΟΥΣ, cui non confido.

27.

I. V

.

.

et in eo supplet F. In fine ap. Ros. abest H; sed
Köhl. ΔΔΗ. Ceterum in textu minusculis repetito
vs. 43. p. 185. b. in illo, quod dixi, pondere operae
pro falso dederunt . Ρ. 186. 33. versu prope
P.
medio scribe AO]ΕΝΑΙΑΣ, deletis ante uncum lit
teris EN, et priores iam litteras ita dispone, ne TA
extet in sinistrum marginem. His convenienter
His convenienter
p. 185. a. 2. a fin. scribe 'Anvaías.

N. 139. p. 190. vs. 16. extr. dele uncum. P. 191.
a. 23. lege T. II. (pro T.I.); b. 24. pro gg) lege:
s) et gg).

πλέωσι τῇ πόλει καὶ δέῃ ἀμύνασθαι, θάνατον ζημίαν ἐπέ-
θεντο, τριήρεις τε μετ ̓ αὐτῶν ἐξαιρέτους ἑκατὸν ἐποιήσαντο
xaтà tòv eviαutòv exajtov Tàs BeλTíσtas nai τgingágxous
αὐτοῖς, ὧν μὴ χρῆσθαι μηδεμιᾷ ἐς ἄλλο τι ἢ μετὰ
τῶν χρημάτων περὶ τοῦ αὐτοῦ κινδύνου ἂν δέῃ. Quum
igitur illis mille talentis utendum una cum his cen-
tum triremibus fuerit, non video cur non illa pos-
sint rà és Tas Topes dici, quippe quae in ipsum
classis usum destinata sint. Super haec autem mille
talenta etiam post Siciliense bellum aliquid super-
fuisse ex pecuniis, quas socii ante Olymp. 91, 2.
contulerant (vide p. 214. a. sub fin.), non est quod
neges: multum superfuisse non opus est ei statuere,
qui nostram de hoc titulo sententiam probet. Vs. 11.
N. 142. p. 204. III, 35. scribe 'Avaí[a]s. A de- (ad p. 215. a.) Meierus coniicit noúgois, mercena-
est in lapide; etiam vs. 8. TAOON, non ЄTA ris. Idem vs. 22. (ad p. 215. b.) notat obesse ius-
OMON in lapide esse testatur Rosius p. 227. atque iurandum heliastarum (Demosth. c. Timocr. p. 747.6.),
sic etiam schedae Köhlerianae magis mutilae, ex quominus Pericles minor bis fuerit Hellenotamias:
quibus haec annotó: vs. 2. extr. ПAIAN, 8. III (pro sed ea lex vim non habuit perpetuam, quod ipse
P), 9. ab initio THAAFFEE, 11. ab initio concedit et monstrari exemplis potest, maxime Pe-
TAOMON, 11. extr. H, 13. ab init. IALAI, 14.
APAYPIEЄTA etc. 15. H (pro HHH), 22. init. AP
AYPAI, 25. init. ALAI, 39. ab initio AA, 40. ab
init. NO, 49. ab initio O▲▲▲, 53. EYONYM. Cf.
ad hunc titulum etiam Addenda ad n. 138. vs. 39.

N.141. p. 199. a. III, 31. scribe 'A]nv[aías].

riclis celebris: idem docet historia Lycurgi quae-
storis, qui bis et ter esset quaestor creatus, nisi
peculiaris esset lex lata, ne quis bis esset quaestor:
igitur id licuit ante illam legem latam. Vs. 35. Meie-
rus coniicit regiónois; deficit tamen alterum O. Ad
p. 216. a. extr. ubi Kógov demum produxi, notat
Meierus etiam apud Isocr. de Pyrrhi hered. P. 15.
Reisk. in nomine Atheniensis Eevoxλns Kúπgios esse
Kóngios scribendum; et in Addendis n. 149. ex nova
Jectione restituo Konge (de cive eiusdem demi).

N. 146. p, 218. b. 44. scribe 7[00].

N. 144. p. 206. Vs. 1. Rosius tab. XXIX. (ad p. 235.)
nunc edidit E^OIЄTEBE. ONO, vs. 2. ENA. E. AN,
et in fine TP, ut correxi. Vs. 3. nunc habet sic:
TIMETOYTON...AN10.04, 131 XEYNAPXO:
HNHHOYTOI. "Adelav vs. 2. Meierus censet esse
veniam mutui dandi concessam quaestoribus ae-
rarii. P. 207. b. 6. si Tu dico esse pro tóx di 177 (N. 147. p. 219 sqq. Tria huius lapidis apographa
clum, sponte patet me non run simpliciter, sed post editionem allata sunt: primum Köhleri cum
τιμὴν δανεισθέντων pro usuris dictam censere; et for- anaglyphi delineatione ad naturalem facta magnitu-
tasse vox Toxos de industria devitata est, quod non dinem et cum Mülleriana consentiente, sed illud in
certo quodam usurarum modo, verbi causa usuris transvectione ita contritum, ut eo uti non potue-
centesimis, mutua data pecunia est, sed generaliter rim; alterum in Claraci tabulis; tertium apud Ros.
pacta summa quadam pro mutuo solvenda. Utut Inscr. p. 123. Vs. 10. Clar.. pro FT (Ros. ut nos):
est, locus aliter vix poterit emendari; et falsa hand vs. 35. init. Clar. I≤ (p. YƐ; Ros. hic habet lacu-
dubie habenda correctio: Tun ToÚTwv ågyv[gíov, DAN.nam), extr. Clar./Ros.E; vs. 38. Clar. III (pro
mutato in APAY, ut pretio argenti (certo aequi»
parentur Cyziceni. Nam ut concedam talem com-
parationem in Atticis rationibus ferri posse (quam
quam illa sine exemplo est), ea tamen hoc loco
statui nequit. Nam vs. 4. nihil extat nisi <<<<<<<;
reliquum spatium est vacuum, sine ulla lacuna:
unde patet vs.3. quoque non usque ad finem lit-
teris expletum fuisse, omninoque vix quidquam sta-apud illum dicitur Acovrides esse; non Aiavrídos, cuius
tuere licet, nisi septem hos stateres éssé Tiny illam noster est utpote Marathonius: utrumque eundem
illorum CCXLVIII staterum. P. 207. b. extr. ubi dixi Colim habui in Oec. civ. Ath. quod tum alios secutus
postμ debuisse Bvel sequi,adde: wel M. Marathionem tribueram Leontidi. Attamen Aɛovτídos
:3
facile possit in Aiavzidos mutari; haec enim saepe con-
funduntur. Ibid. b.14. adde Diyllum Atheniensem,
scriptorem, de quo vide Voss. H. Gr. III. p. 360.
- Π

1

5 N. 1451 p. 214. b. post med. ad vs.6.-De mille
illis talentis locus potissimus (ceteros alibi citavi)
est Thucyd. II, 24. καὶ χίλια τάλαντα ἀπὸ τῶν ἐν τῇ
ἀκροπόλει χρημάτων ἔδοξεν αὐτοῖς ἐξαίρετα ποιησαμένους
Xwpis & Deodai (nai, μùn¡åvadœîn, àλλ3‚åñò, dŵν, ähλwv, mo-
Xeμsłu ¡¡ › Žè‚¦ dé, ¡tis' sit à étilinpion; nivelv T xgjuara
λεμεῖν, ἢκι δέ τις εἴπῃ ἡ ἐπιψηφίσῃ κινεῖν τὰ χρήματα
ταῦτα ἐςὶ ἄλλο τι, ἢν μὴ οἱ πολέμιοι νηΐτῃ στρατῷ ἐπιτ

11

t

quod servat Ros.). Vs. 39. scribe ▲▲▲▲ (pro
AAA operarum vitio). In fine Köhl, ЄYMANO,
Clari (addit ; Ros. ut nos. Ad p. 221. a. g. nomen
Kheryévýs confirmo ex Aristoph. Ran. 721. (monui
iam p. 263. a. sub fin.) Xenoph. Hellen. V, 2, 11.
Schneid. Sic etiam Kλeiðinn, Kλeídnuos, Kλeitéλns etc.
Κλειδική, Κλείδημος, Κλειτέλης
Ibid. 17. quem ex Xenophonte attuli Callistratum, is

silien de rosidbad

του Ν. 148. p. 225. sqq. Exemplum in tabulis Clas
raci imperfectum admodum multis locis ne vestigia
quidem veri offert; multae litterae non lectae, sed
coniectatae sunt et situ fortuito dispositae, quuma
Xxx xx 2