Litterarum forma in variis apographis differt; Mur. semper П, Сyr. п vel ₪, ut quoque loco dedi. Cyr. porro 2 per utramque partem; Mur. Ω in titulo A. T. I. 2, T. JI. W; in titulo B. item W, excepta antepaenultima voce Aάuwvos. In hac littera ego Muratorio potissimum obtemperans dedi W, quod Moroniana editio etiam ibi praebet, ubi aliunde certum est W pingendum esse: retinui tamen ▲AM NOC. Postremo ap. Cyr. in titulo A. regnat C; aliquoties tamen habet Σ, ubi id retinui. In titulo A. Mur. quoque variavit hanc litteram in utroque apographo, nec tamen secum nec cum Cyr. conveniens: has discrepantias singillatim annotare putidum. In titulo B. C constans est ap. Cyr. et Mur. Fundus lectionis est Cyriaci textus. A. vs. 2. Mur. T. II. ^E^OEIE, utroque loco ΤΟΥ (ρ. Τ.), Τ. II. ΓΩΛΛ etc. Τ. Ι. ΕΙΛΑΟΥ, T. II. EIAEIOY. Vs. 3. Mur. T. II. IB. Vs. 4. Mur. CWKPATOYTOY et TIB. Vs. 5. omnia post ONHC Mur. T. II. omittit cum litteris AA AATOY vs. 6. Tit. B. vs. 1. primum P ex Mur. addidi; dein idem гEгAMM etc. Vs. 3. idem TO NOMON. Vs. 4. ultimum C ex Mur. Idem TIB. Vs. 7. idem K pro X, et ▲AMONOC (Cyr. AAMO NOC). In fine Mur. ANTICTENOYC. 4. Αγαθᾷ τύχα. Αρχοντος ἐν Δελφοῖς Τ. Φλαβίου Πωλλιανοῦ, μηνὸς Εἰλαίου ιβ ́, βουλευόντων δὲ τῆς πόλιος Ἐπινείκου τοῦ Εὐδώρου, καὶ Σωκράτους του Κόσμου, καὶ Τιβ. Ἰουλίου Λέοντος, [καὶ] Αὐτολύκου τοῦ Ὀνησᾶ, Νεικασὼ Σωσύλου [δ]ιὰ τοῦ? προνοοῦντος αὐτῆς Λαΐδα τοῦ [ἀνδρὸς?] ἀπέδοτο τῷ ̓Απόλλωνι τῷ Πυθίῳ ἐπ ̓ ¿λevDegía yuvaîna Zwoúλav, ws ètwv n'. Deficiunt ἐλευθερίᾳ pretium et alia, quae adscribi venditionibus so lent. Β. [Πρὸς δὲ τοῖς] ἐν τῇ ὠνῇ προγεγραμμένοις πᾶσιν ὑπὸ Νει[κ]ασῶς τῆς Σωσύλου, τίθ[ε]μαι τὴν ὠνὴ[ν τ]ῇ μὲν ἐνχαρά[ξ]ασα εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ Πυθίου Απόλλωνος εἰς Θέατρον κατὰ τὸν νόμον, [τ]ῇ δὲ [τί]θεμ[αι] εἰς τὰ δημόσια τῆς πόλιος γράμματα διὰ τοῦ γραμματέως Tiß. 'Iovλíou [N]inagi[w]vos. μágrupes oi iegɛis Tou IIUθίου Απόλλωνος Γ. Μέμμιος Εὐθύδαμος, καὶ Εὐκλείδας Αστοξένου, καὶ ἰδιῶται Εὔδωρος Ἐπινείκου, καὶ Πολέμαρχος Δάμωνος, [καὶ] Μνησίθεος ̓Αντιγένους. ἐτῶν Titulus Vespasiano non antiquior est: quo minus mirandum, quod dialectus variat, ut modo tãs modo Ts, auτns, Thν wvy scribitur: idem vidimus τῆς, αὐτῆς, τὴν in Spartanis. De mense Ilaeo cf. ad n. 1688. extr. Consiliarios debere quattuor esse patet ex iis quae ad n. 1691. dixi; et tot omnino sunt. Nam tertii nomen desinit in Aέovros, non addito patris nomine, quod omitti solet in nominibus ad Romanum morem compositis, ut in hoc ipso titulo parte B. in nomine Nicarionis et Euthydami. Praeterea si Auroλúxou esset patris nomen, debebat ex more To praemitti. Sed post Aéovros, si sibi constabat scribens, nal inserendum erat, ut parte B. ante Munσeos: nisi dixeris hoc in ultimo nomine de industria omitti, quod non probabile. ‘Ns étŵv x', circiter viginti annos natam. Tituli B. initio aliqua perisse apertum est. Μox Νεικασῶς est genitivus Doricus, ut in Spartanis titulis; v. ad n. 1386. adde Locrica n. 1756. 1763. Sequentia vero sunt paulo difficiliora. Attamen Tídquaι vs. 2. apertum est, ponendam curo; transitur in primam personam: ego Nicaso. Idem fit in simili monumento n. 1608. b. c. Tỷ μèv, Tỷ de corrigere in promptu est, etsi in priori μὲν, pro T est HN, quippe confusis cum TM praecedentibus litteris, ut fit ap. Cyr. Oέargov non Dionysiacum esse iudico, sed locum ludorum musicorum: quod quomodo conciliari possit cum narratione Cyriaci de loco, ubi titulus repertus, non est operae pretium inquirere, quod in schedis Cyriaci et cetera et lemmata sunt perturbatissima. Attamen ubi hic titulus ex lege (κατὰ τὸν νόμον) propositus est, ibidem esse similes omnes, et maxime Chandlerianos n. 1699. et qui ad n. 1699. citati sunt, collocatos, vix dubites. Igitur quum Chandleriani tituli ipsis Delphis in vicinia templi Apollinis fuerint positi, patet ibidem collocatum fuisse hunc Cyriaci, et quum hic titulus ad theatrum (εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ Πυθίου Απόλλωνος εἰς Θέατρον) positus dicatur, ille locus, de quo Chandlerus dicit, est ipsius theatri locus, spectandis et audiendis ludis musicis comparati, quod Cyriacus solet amphitheatrum vocare (n. 1695. 1700. 1703.). Etiam n. 1720. ad amphitheatrum ponitur, qui titulus haud dubie ad locum musicorum ludorum positus erat, hoc est ad theatrum. Et est hoc theatrum, de quo Pausan. X, 32. τοῦ περιβόλου δὲ τοῦ ἱεροῦ θέατρον ἔχεται θέας ἄξιον. 1711. Delphis in vicinia eiusdem loci, ubi Chandlerus vidit venditiones servorum (cf. ad n. 1695. 1699.), id quod ex Dodwelli Itin. T. I. p. 174 sq. et Clarkii Itin. P. II. S. III. p. 193 sq. narrationibus colligere licet, in stabulo. Tabula est marmorea, magna ex parte solo infixa, et praeterea inversa, cuius quae super terra est pars, metitur 6'2" et 2'6". Clarkio teste seriem ea decretorum inscriptam habet, per columnas dispositorum, litteris pulcherrime scriptis, sed diversa forma et aetate: Dodwellus praeter Graecum et Latinum titulos eos, quos edimus, alium Graecum dicit inesse litteris minutissimis scriptum, sed maximam partem sub solo sepultum. Hos quos edimus magnis litteris exaratos esse Clarkius refert. Tituli sunt valde oblitterati et mutilati, ac tum propter hanc causam tum ob loci condicionem luce carentis non sine magno labore legi potuerunt. Graecus est ad sinistram, Latinus ad dextram, ut ait Dodwellus; Clarkius Latinum mediae columnae tribuit. Ex Graeco titulo undeviginti tantum litteras dedit Clarkius, Latini sex priores versus. Plenius utrumque dedit Dodwellus T. II. p. 510. Olim Latinum transcripserat Cyriacus p. xxviti. n. 197.,,apud Delphos in magno et expolito lapide ad orientalem templi Apollinis parietem Graecis et Latinis litteris ornatissimum epigramma”; in fine additur:,, Reliqua vetustate deficiunt". Reliqua vetustate deficiunt". Deinde in edito Cyriaci libro verbis paulo obscurioribus Graecae in eodem lapide inscriptionis altera pars occupata muro esse dicitur; igitur sese tantum dextram eius partem exhibere. Verba haec sunt: ,,Graeca in eodem lapide inscriptio, ea quae videtur detecta, pars altera cum sit occupata muro". MN A. ΤΩΙΘΕΩ ΔΕΔΩΚΕΕ ΟΛΟ Haec non aliud velle quam quod dixi, docent ea quae apud Cyriacum n. 199. sine lemmate habentur. Nam Graeci huius tituli versuum exitus n. 199. agnovi, per tres dispositos columnas, senorum singulas versuum, ita tamen, ut pateat voluisse eum, ut pro octodecim hi habeantur versibus: id quod typographus ipse solitis signis indicavit. Ex hoc Cyriaci fragmento supplevi Dodwelliana. Ex Cyriaci schedis Barberinis Latinum titulum a Compagnonio missum dedit Murat. T. II. p. DXCVIII. I. utrumque solis Muratorii et Dodwelli exemplis usus tractavit Graefius Act. Acad. Petrop. T.VIII. p. 679-698. Meminit huius monumenti Müll. Orchom. p. 496. Dor. T. I. 254. Σ.ΧΚΑ .ΙΥΑΥΠΕΡ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΠΕΡΙΗΧΟΜΕΓΣΙΤΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡΕΚΕΛΕΥΣΕΝ ΤΑΜΛΟΩΝΕ. ΗΧΓΑ. ΠΤΗΣΑΥΤΟΨΙΑΣΚΑΙΤΗΝ ΑΜΦΟΤΕΡΩΝΥΦΗΓΗΣΙΝΠΡΟΣ ΩΝΜΑΛΙΣΤΑ ΚΥΡΙΑΝΕΤΗΡΗΣΕΗΣΥΝΩΜΟΛΟΓΗΘΗΤΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΤΗΝ ΝΕ . ΤΑΣΤΡΑΒΑΝ BA . .Αγ.ΤΕΥΟΥΜΕΧΡΙΤΗΣΠΡΟΕΙΡΗΜΕΝΗΣΚΡΗΝΗΣΤ.ΙΤΡΟ. NEINAIAPE . ΕΙ.ΜΕΧ ..Ο. ΤΟΣΑΦΟΡΙΣΜΟ. ΣΗ . . ΝΩΤΡΙΠΟΙΣΗ . ΚΕΚΟΜΜΕΤΑΙΕΝΤΟΝΠΕΔΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΕΡΑΣΤΩΝ . ΟΝΕΠ . . Α . ΤΑΕΥΩΝΥΜΙΩΣ ΕΠΙΘΑΛΑΣΣΑΝΕΙΝΑΙ ΔΕΛΦΩΝ ΕΟΡΤΑΣ 10 ABOPTIMOPRINCIPEEASENTENTIASTARIOPORTERENECESSARIAFVITDILIGENTIOREXPLORATIOTAM VETVSTATEREITANTO MAGISQVODETPOSSESSIOQVIBVSDAMLOCIS VARIAVERATETVOCABVLAREGIONVM QVAEHIEROMNEMONVMDETERMINATIONECONTINEBANTVRVIXIAMNOTAPROPTERTEMPORISSPATIVM VTRAQVEPARSADVTILITATEM SVAM TRANSFEREBATCVMITAQVEETINREPRAESENTISAEPIVSFVERIMET QVADAVTEXNOTITIAHOMINVMAVTEXINSTRVMENTISQVAEEXSTABANTCOLLIGIPOTERANTPLVRIBVSDIEBVS. ETIAMSIVTRORVMQVESPEIALIQVIDAPSCISVMESTPOTERITTAMEN VIDERIVTRISQVECONSVLTVMQVOD POSTERVMBENEFICIOOPTIMIPRINCIPISCERTAPOSSESSIOEISETSINELITECONTINGETOPOENTAMINMARIQVOD ANTICYRAMVERGITQVAMPRIMAMINDETERMINATIONEHIEROMNEMONESNOMINAVERVNT 15 EAMESSE CONSTITITQVAENVNCABALIISOPVSABALIIS OPOENTA DICITVRPROMVNTVRIVMQVOD ESTACIRRHAANTICYRAMNAVIGANTIBVSCITRANOXAM. 20 GOREAD MONTICVLVM. ... ELLATOSACRA. OLOD ASAEINESO.OE .ASAMVSISABEORECTO.. CVMTERMINVM DEXTRAANTICYRENSIVMLAEVASACRAREGIONIS DELPHORVMSINTABIIS CHONOSVOCATVRETINDVBITATVSINTERDELPHOS PERINDE DELPHORVMREGION. NАПO, In utroque titulo nota primum versum, quem Mur. VARIAVERIT. Vs. 8. init. Dodw. omittit QV, non numero, superesse ex fine tituli vel titulorum habet HERO etc. et usque ad finem sic: CONTI sub solo latentium, qui exiguis litteris scripti esse NEBATVRVIXI..TNOTAEOPIERTEI. ORI. Vs. g. a Dodwello dicuntur: inverso enim lapide supe- Dodw. ADVTAIT.IEMSVA..ANSFEREBATOV riora sepulta sunt. Eam igitur partem legere non MI...VEEIINRE et in fine SAEPIVS E.. PIM. potuit Dodwellus nec Clarkius; habet tamen ille Vs. 10. init. Cyr. Mur. QVID etc.: Dodw. QVA primum versum, Clark. Cyr. Mur. non habent. TIA..IN.AVT; tum omittit proximum Utriusque tituli forma a me ex Dodw. repraesen- IS in lacuna; in fine habet: EXSTABANTO.... fatur, quocum in Latini versibus digerendis con- POTERANT.S.V.IEBV. Cyr. Mur. EXTABANT. sentit Clarkius vs. 1-6. Apud Cyr. Latini tituli Vs. 11. Dodw. SEP...ALMMIMEVISASAI..ICV versus indiscreti sunt; Mur. eos ita distinxit, ut MHIEPO etc. et in fine: CONGRVERVNTOSE casu finiuntur ap. Cyr. In Graeco lectionis fundus NIE.I.VCOMPREHEND. Cyr. in fine COM est textus Dodwelli, Clarkius tantum e vs. 16. ha- PAEND, Mur. COMPLEND. Vs. 12. post utrobet EПIOAAAZEINAIAEAN. Cyriaci frustula, rumque Dodw. ST.... EQVID, et post apscisum est ΕΠΙΘΑΛΑΣΕΙΝΑΙΔΕΛΦΩΝ. quae partim egregia sunt, integra affero omnia. IOTER....EN, tum VTRISOVE etc. Vs. 13. Vs. 1. extr. Dodw. ПPOZAм, Cyr. ПPOZAN. Dodw. Cyr. ПPOZAN. Dodw....ERIM..EFIGIOOPTIMVSPRINCEPS, et Vs. 2. extr. ubi Dodw. AEYXEN, Cyr. E^EYZEN, post possessio...INEEITECONTINGITOPOENT recte. Vs. 3. Cyr. ut Dodw. NOΣKAI; vs. 4. Cyr. MINA. RIQV. Vs. 14. Dodw. ANTICYRAMV.... ΝΠΡΟΣ. ΝΩΝ NПPOΣ. Vs. 5. extr. Dodw. NNI.Y, Cyr. NÅN GI.AMPRIMAM (Cyr. Mur. PRIMVM) DETERMI TAY; idem vs. 6. HNKPIZIN. Vs. 7. Cyr. OZAY; NATIONEMHIEROMNEMONE. DETERMINA unde Y addidi, quum Dodw. habeat ATOKPATP. VERVNT. Vs. 15. Dodw. CONSTITVTOQVAE, Vs. 8. Cyr. NEINAITHN. Vs. 9. Dodw...... ENKE, et dein usque ad finem: OBVSABAI... ONEN.. Cyr. TONENKE. Vs. 10. Dodw... DICITVRPR. NTVRVMO. Vs. 16. init. Dodw. ES Cyr. MENONAMO. Vs. 11. Dodw. HNEET, TACIRRHA (Cyr. Mur. CIRRA) MG. RAI..... LITI Cyr. YOHNEETIN. Vs. 12. Dodw. I. AEA, GANTIBVSCITRANOXAM....... (Cyr. NOLO.........., ΔΕΛΦ, Cyr. O▲EAN. Vs. 13. Dodw. NE .... TIA, Mur. NOBO --) In fine O omittit Dodw. Vs. 17. Cyr. TAETPABAN. Vs. 14. Dodw... ENOYO, deest ap. Cyr. Mur. Vs. 18. Dodw. MONVMEN Cyr. MENOYOY. Vs. 15. Dodw. omittit TN: TVMEXE.....ET, et post naturales ..... MON Cyr. THEIEPAΣTON. Vs. 16. Cyr. ut Dodw. TICVLO (Cyr. Mur. PONTICVLO) EADIDE.EX. NEINAI▲EAN, item vs. 17. EIXOHMOIKA. Vs. 19. init. Cyr. Mur. QVOINALTEROGRAECA; Vs. 18. Cyr. NZEOAINE. Dodw. DVORVMMINAE.BOO..., quae composui, recepto Dodwelliano initio, licet ultimum M ex priori repetitum sit sive a lapicida sive a Dodwello: attamen pro primo D ex altero fonte dedi Q. Mox SIGN omittit Dodw. et pro CVM habet VM. Ceterum inter SIGN et CVM nulla apud Cyr. et Mur. lacuna est; Dodw. lacunam septem punctis notat inter QVAE et VM; sed plures litteras excidisse spatium docet inter illa a Dodw. relictum, quod accurate reddidi in meo exemplo. Vs. 20. Dodw. MANENTIVETVSTASFIDEM.AOIATI; dein post lacunam omittit litteras MDE et in fine M. Lacunam Cyriacus quinque signavit punctis; ego spatium Dodwellianum cum cura reddidi. Vs. 21. quae ante FESTANT etc. sunt, habet solus Dodw. Cyriacus et Murat. post lacunam, quam signant, praebent FESTVMADCENDENT, Dodw. IANTADCEN DENT; FESTVM igitur cadit in Dodwelliani IANT locum, et Dodwelli lectio videtur praeferenda eatenus esse, ut festant, non festum, quod Cyriaco sese ut notius offerre poterat, reponatur. Post ADCENDENT nulla apud Cyr. Mur. lacuna est, quae tamen ibi necessario statuenda; igitur quae illi addunt, sunt e seq. vs. ubi ea posui, loco designato ex Dodw. qui vs. 22. haec habet: VAOSA CRAR.... DELPHORVMTABELLIS; ubi non confido tabellis, pro quibus Cyr. Mur. sint ab üs. Post haec lacunam signant Cyr. Mur. igitur quae sequuntur, e vs. 23. petita esse probabile est; et locum ibi illis monstrant Dodwelliana. Nam Dodw. Nnn nn In Latina inscriptione fundus lectionis est textus Cyriaci; varietates Muratorianae, Clarkianae, Dodwellianae hae sunt. Vs. 1. solus Dodw. maioribus litteris; Cyr. et ceteri C.AVIDIO, Dodw. GAVIDIO: Clark. in fine PROTR. Vs. 2. Mur. OCTOB. omisso R. Clark. OCTOBRA.. VSANS CVM (ubi INVS suprascriptum videtur varia esse lectio), Dodw. OCTOBRIS..VSIN. CVM: in fine SENTENTIA omittit Dodw. et Clarkius pro eo habet SEI. Vs. 3. init. Dodw. IER etc. Clark. ER etc. Ibidem Cyr. Mur. QVAM: Clark. Dodw. QVA. Mur. ut Cyr. reliqua habet, excepto APOLLINI: Clark. CONSECR... RECIONESA..LLO.. TINOE X AVCTORITATE, omissis ceteris; Dodw. CONSE CRA. REGIONES AVLLO... TINOIEX etc. omissis iisdem. Vs. 4. Clark. DETERMINASVE etc. et SE QVENDA..SSERRAES.. PSISSET..TIAMNDELPHI SINI..ERE omissis, ceteris, Dodw. SEQVENDA... ESSE, et in fine INI.T. RE omissis ceteris. Vs. 5. init. Dodw. ET. Clark. DVBIAS.. INTER. Dodw. QVODVE. In fine Clark. DELPHOSOVIB.. DEL.., Dodw. DELPHOSQVIBVS.. DELPHI, et nihil praeterea. Vs. 6. Clark. SENTENTIASSTARI OPO et nihil praeterea, Dodw. OPORTERENEQVEIAEVI TDI.IO.N.ORE. LOR, et hic finit versum. versu sexto desinit Clarkii apographum. Vs. 7. init. VE deest ap. Dodw. Vs. 7. init. Dodw. TVSTAIE REI.OM.G.QVOD, tum QVAE. DA..IS.VA.IA VERATETACONSVLAREO, ubi finit versum. INSCR. GR. VOL. I. In ་ vs. 23. haec sola habet: QVODTIMISINDVBI - - 10 (quae tamen prorsus conveniunt cum TAVSINTERDELPHOS, quod est Cyriaci hoc: Cyriaci lectione in hoc lapide longe praestantissima SVOCATVRETINDVBITATVS. etc. Post DEL Ex his igitur lectionibus et formam tituli et verba PHOS lacunam signant Cyr. Mur. igitur reliqua quam potui diligentissime restitui.iub a sunt e vs. 24, ubi Dodw. sola haec: D. DELI...O gol unting suigi mult Juve linge 10. q ambt D CIV . A... d 964 461 0 0 Al Jar mening ( Το ακα @[κ]τωβ[ρ.] ἐν Ἐλατείᾳ, περὶ τῆς ἀμφιςβητήσεως τῆς Δελφῶν πρὸς 'ΑμεΑ Νο ουραία ΓΚΟΛ [φισσεί]ς [τῆς] κα[ίνῆς] ὑπὲρ τῶν ὅρων, περὶ ἧ[ς] ὁ μέγ[ισ]τος Αὐτοκράτωρ ἐκέλευσένα πονάς κατα νου... και με κρείνα[ι], πλεονάκ[ι]ε [ε]κατέρων διακούσας καὶ ἔ[νδο]ν τῶν τόπων γενόμενος, καὶ των επίλεκτο για er enim και τεκμήρια ἅπαν]τα μ[αθ]ὼν ἐ[ν τ]ῇ χ[ώρ]α [ἐκ] τῆς αὐτοψίας κα[τὰ] τὴν ἀμφοτέρων ὑφήγησιν, προς τα 3 5 [έτι] δὲ ἐντυχὼν τοῖ[ς] εἰς ἀπόδει[ξ]ιν. [ὑπ ̓] αὐτῶν προφερομένο[ι]ς, ἃ ἐπέ[γ]νων τούς τε και να [7]ῃ τῇ ἀποφάσ[ει] περιέ[λ]αβον· [Ἐπ]ε[ιδὴ] τὴν ὑπὸ τῶν ἱερομνημόνων γενεμένην κρίσιν δε με κατα [κατὰ τ]ὴν Μανίου Ακειλίου καὶ τῆς συνκλήτου [γ]νώμην, ἣν [κ]αὶ ὁ μέγιστος Αὐτοκράτωρ ΛΑΘΟΣ ΜΑ {[πρὸ [πρὸ πάντ]ων μάλιστα κυρίαν ἐτήρησε[ν], συνωμολογήθη ταύτην εἶναι τὴν [ἐν εἰρ milliy h τῷ ἱερῷ τῷ το]ῦ ̓Απόλλωνος το[ῦ] ἐν Δελφοῖς ἔξ[ω] ἐν [στήλῃ ὑπ]ὸ [τῶν ἀε]τῶν ? ἐνκε[χα- τις ται 10 ραγμέ]νην, ἀρέσκει κατὰ τὸν πρ[ῶ]τ[ο]ν ἱερομνημόνων [ἀφορισμόν, γενό]μενον ἀπὸ [τοῦ ἐν .. κ .. ὅρ]ο[υ], ἥτις ἐστὶν πέτρα [ὑπ]ερ[έ]χουσα ὑπὲρ κοίλ[ην κρή]νην· [καὶ χαρ]ά[δ]ρ[αν], ὑφ ̓ ἦν ἐστιν ἡ βα[θεῖ]α [λη φηγοῦ, μέχρι τῆς προειρημένης κρήνης, τὴν π]ρο[χωρ]οῦσαν ἐντ]ός, Δελφῶν [εἶναι ΠΑ μέχρι] τῆς κρήνης τῆς Ἐλατείας. ἐπε[ι]δὴ ὁ [αὐτὸς οὗ]τος ἀφορισμὸ[ς] ση[μαί]νε[ι τὸν] Αστράβαν-"ΑΤ [τα ἱερὸ]ν εἶναι, ἀρέ[σκ]ει μέχ[ρι τ]ο[ῦ ὅ]ρου τοῦ [ἐ]πὶ τῷ Αστρ[ά]βαντι δε[ι]κ[νυ]μένου οὐ 15. [πόρρω] θαλάσση[ς, ἐ]ν ᾧ τρίπο[υ]s [ἐν]κεκό[λαπ]ται, [τὸ] ἐντὸ[ς] πεδίον εἶναι τῆς ἱερᾶς τῶν πιο δυν [Δελφῶν] σύμ[παν, τ]ὸ [δ] ἐπ[ὶ τ]α[υ]τα εὐωνυμίως ἐπὶ θάλασσαν εἶναι Δελφῶν. [ε]κείνου τ[οῦ ὅρ]ου, ὃ[ς] ἐ[π]εδείχθη μου να κατα .1 νος ἐφαίνε[το α Decreta ex tabellis recitata VI. Idus Octobr. Eleusine. Cum Optimus Princeps sententia[m]\\_/\ Hieromnemonum, qua consecrata[s]. regiones Apolloni Pythio ex auctoritate Mani Acili et S[enatus] determinaverunt, sequendam esse praescripsisset, quae etiam Delphis in latere aedis insculpta 5 est, neque veniret in dubium, inter Anticyrenses quoque et Delphos, quibus iudex datus {sum]) astra ab Optimo Principe, ca sententia stari oportere: necessaria fuit diligentior exploratio, tam mot va vetustate rei, tanto magis quod et possessio quibusdam locis variaverat, et vocabula regionum, quae Hieromnemónum determinatione continebantur, vix iam nota propter temporis spatium utraque pars ad utilitatem suam transferebat. Cum itaqué.et in re praesenti saepius fuerim, 2010 io et qua[e] aut ex notitia hominum aut ex instrumentis, quae exstabant, colligi poterant, pluribus diebus [conges}, serim, quae maxime visa sunt cum Hieromnemonum iudicio congruere, hac sententia comprehend[i]. Etiamsi utrorumque spei aliquid apscisum est, poterit tamen videri utrisque consultum, quod [in] posterum beneficio Optimi Principis certa possessio eis et sine lite continget. Opoëntam in mari, quod Anticyram vergit, quam primam in determinatione Hieromnemones nominaverunt, 15 eam esse constitit, quae nunc ab aliis Opus, ab aliis Opoënta dicitur, promunturium, quod ('). est a Cirrha Anticyram navigantibus citra no[n]am. [Aedes, in qu]as amusis ab eo recto [vergit ag]・g[e]re, ad monticulum [in app]ellato sacra[t]o lo[co, quae vocant] templa Hieromnemon[um, esse Hieromne]monum etiam ex eo apparet, quod naturales in ut[roque] monticulo lapide[s]· ex[staht], quorum in altero Graeca inscriptio, quae significat Delphi cum terminum [hunc esse], 20 adhuc manet, cui vetustas fidem faciat; in altero [fuisse ea]mdem inscriptionem [vestigia docent: quae monumenta coll]a[t]a [f]ines [sacrde terrae manifestant ad[t]endent[i, ita ut ab illis] dextra Anticyrensium, laeva sacra, regionis Delphorum, sint, ab üs [ipsis monumentis et ab illo aggere, qui] Chonos vocatur, et indubitatus inter Delphos [et Anticyrenses! limes est] · perinde Delphorum region quae supersunt, ne tertiam quidem fortasse vel quartam integri monumenti partem constituerint, ceteris, quae desunt, in alia olim perseriptis tabula, quae infra apposita fuerit. Utraque inscriptio in iudicio finium regundorum versatur, sed finium prorsus diversorum; Graeca haud dubie fines sacrae terrae et Delphorum in occidentem potissi |