Fragmentum carminis sepulcralis in aliquem, (ΕΛΟΟΝ· Α· ΠΩΙΔΕ p. ΕΝΣΗΜΑΤΙ ΤΩΙΔΕ); sed qui in bello perisse videtur, et publico monumento huic sententiae non convenit accusativus ἀφέντα. honoratus esse. Hinc vs. 2. ̓Αργείων θυμὸν ἀφέντα Igitur plura deesse iudico. πόλει. Vs. 1. videtur fuisse ἐν σήματι τῷδε κέκρυπται:

Sub statua Argis prope theatrum effossa a Veli Pascha, filio Ali Paschae Ioanninensis. Ed. Fauvel. Mag. encyclop. a. XVI. (1811.) T. II. p. 142.

.

ΑΤΤΑΛΟΣ

Attalus Atheniensis Apollinem Lycium Argis fecit (Pausan. II, 19, 3.).

1147.

Marmor a Veli Pascha a. 1810. Argis effossum et a Northio (Comite de Guilford). emptum. ut titulum legerat Mauromatus Corcyraeus, Giornale dell' Ital. letter. T. XXVIII. p. 93. Specim. Epigr. I. n. 18.

Φθέγγεται, ἠρεμέει, γελάει μόνον· καὶ τάχα δώσει

τάνδε λίθῳ ψυχάν. μορφὰ τόσον δύναται. Edebatur τὰν δέ, et priora usque ad μόνον interrogative accipiebat Mauromatus. Fragmentum

Edidit Stellio Doria Prossalendi, (Patav. 1811.) et inde Welckerus esse recte notat Welck. Carmen fuit statuae subscriptum, sed pessimum. Vs. 1. μόνον metro obest, vs. 2. μορφή secundam male corripit. Quid sit πάνδε ψυχάν, non intelligo, sed τὰν δὲ ferri nequit. Malim τῷδε.

1148.

Inter Kutzopodam et Arbatin", schedae Fourmonti inter Argivas inscriptiones.

Αγαθοκλή? ..... άτους? χαῖρε Manifesto 'Αγα

Τοκλή est pro 'Αγαθόκλεις. Cf. n. 1150. 1153. 1154. et Choerobosc. ap. Bekk. Anecd. p. 1190.

1149.

Στῇ Κονικῇ ἐν Κλαρία” Argis; ex schedis Fourmonti.

1152.

Argis in D. Nicolai; ex iisdem.

..ΝΕΑΣ ΒΑΙΝΟΣΣΑΝΕ. . .ΔΠΙΔΑΣ ΑΡ.ΠΤΑΟ..... ΛΤ'ΑΡΕ.ΙΣΔΕΡΕΟΜ
...ΡΛΟΟΗΜΑΡΑΣ ΠΑΡΑΝΕΡΟΣΗ Η ΑΣΕΚΟΛΟΝ. ΟΙΑΤΙΣΕΙ ΟΒΟΡΟΣ ΙΨΑΣΕ
...ΜΥΡΝΑΝΤΑΝΦΙΛΟΤΕΚΝΟΝ ΠΑΝΔΡΙΑΣ ΠΑΙΔΑΛΕΛΟΙΠΑΟΚΤΑΕΤΙΝΟΝΗ
..ΝΑ.ΟΣΥΝΟΝΠΡΟΛΙΠΟΥΣΑΠΟΣΙΚΑΤΑΔΩΜΑ ΘΥΓΑΤΡΑΜΑΝΙΩΥΨΙΣΤΟΥΔΗ

ΚΩΔ

ΙΩΠΑ.

5.. ΝΘΑΔΕΓΑΡΜΕΣΥΝΕΥΝΟΣΕΘΗΚΑ ΠΟΛΛΟΝΙΟΣΑΙΤΟΥΤΟΜΟΥΕΝΝΟΥΣΟΙΣΔΩΡΟΝ 4 1 ΛΥΓΝΟΥΣΑΝ ΜΕΜΠΤΟΝΑΦΟΥΣΕΒ. ΕΙΧΟΝΑΝΑΚΤΟΣΣΟΣΑΚΑΙΕΝΦΘΙΜΕΝΟΙΣ ΤΟΥΤΟ. ΕΛΛΥ.. ΟΙΛΥΝΟΥΤΥΝ...Ι.ΛΤ.. ΙΣΜΕΚΑΙΩΝΔΕΛΕΛΟΝΧΑΧΩΡΟΝ ΚΑΙ ΤΑΘΕΩΝΔΩΜΑΤΑΧΡΥΧΟΓ . . ΜΑΙΝΤΑΝΤΟΥ ΣΜΥΡΝΑ Χ. ΗΧΤΗΧ.

1

...

Ad vs. 4. cf. Epigr. Antip. Sidon. 1o5. ubi διψὰς ἔχιδνα: φιλεῖ incertum est. Mulier, cui hoc epigramma positum est, videtur sacerdos Apollinis ac sacerdotis uxor fuisse, et in eius delubro vel prope id sepulta; quo iam prius delata erat vel ubi habitabat. Hoc ex iis, quae supersunt, apparere arbitror. Vs. 9. offendit ̓Απόλλωνος prima longa in thesi, quum praesertim ἔθηκεν scribi potuerit. Lin.8. in dextera nomen mulieris subscriptum est: Σμύρνα χρηστὴ χαῖρε. Postea eidem sepulcro debet alia mulier illata esse, atque huius quoque nomen inscriptum est loco lapidis vacuo, ut vulgo factum. Haec fortasse soror fuit Maenii, Smyrnae mariti, Maenia Eucratis f. In dictione Μαινίαν τοῦ Εὐκράτεος nota τοῦ pro usitato τήν, et cf. ad n. 43. cum Addendis. Ad accusativum Μαινία» videtur ἀνέστησεy intelligendum: ut imago eius imposita fuisse videatur.

"

1153.

Argis in vineis; ex iisdem.

1

Argis in muro turris quadratae iuxta ecclesiam D. Basilii; ex schedis Fourmonti. Ed. Caylus Rec. d'Ant. T. VI. P. III. tab. 60. cf. p. 195. Singulae lineae singulis lapidibus inscriptae sunt in modum capituli compositis, ita ut supremus sit latissi mus, infimus angustissimus.

ΝΙΚΟΠΟΛΙΟΣ

ΚΛΕΩΝΙΣ ΧΑΙΡΕ
ΑΡΙΣΤΟΚΡΗΤΧΑΙΡΕ

Νικοπόλιος. Κλεωνὶς χαῖρε. Αριστοκ[λ]ῆ χαῖρε. Prima vox videtur genitivus esse p. Νικοπόλιδος. Vs. 5. ̓Αριστοκλῆ videtur vocativus (cf. n. 1148.); nisi malis Αριστόκληα p. ̓Αριστόκλεια.

1156.

Argis in muro ecclesiae D. Basilii; ex iisdem.

1157.

Argis in vineis; ex schedis Fourmonti. Ex iisdem editum hoc epigramma in Wolfii Analect. litt. Fasc. I. p. 97. et inde in Ἑρμῇ λογίῳ 1817. p. 103. atque in Iacobs. Anthol. Palat. Τ. III. p. 967.

Post Naupliam accedo ad Epidaurum. Epidaurii autem tituli partim in novo oppido, cui nomen Epithavro, reperti sunt, partim prope vicum Ligurio s. Lycurio, ubi Asclepieum fuit (hodie Hiero) et haud procul montes sunt Tithium et Cynortium. Magnifica Asclepiei rudera memorat Villoisonus Prolegg. Hom. p. L. et simul inscriptionum mentionem facit, quarum partem ex eius producimus schedis.

Quem hoc loco damus titulum, is a. 1705. ex pristino loco demotus Museo Naniano additus est. Lapidis duobus lateribus inscripti forma aeri incisa est ap. Paciaud. Mon. Pelop. T. II. p. 6. et in collect. Mus. Nan. n. 55. Hanc partem, quam hoc loco edimus, more suo commentatur Paciaud. p.6-91. Praeterea tractavit Welckerus Spec. Epigr. I, 17.

quum

Lin. 1. ̓Αλκίδου est p. ̓Αλκείδου. Si γενεής, ut mihi videtur, ad ̓Αλκίδου pertinet, vertendum erit: Bassum ex Alcidae progenie; nec tum Alciden commode possis pro patre Bassi habere, sed potius pro auctore gentis. Sic Bassus fuerit Heraclides; quod etiam Paciaudo in mentem venisset, probavit Müllerus Aeginet. p. 158. Bassus autem nomen vetustum Graecum, fortasse non diversum a vulgari nomine Battus: noti in Aegina Bassidae; Aeginetae vero Epidauriorum coloni: igitur ubi Epidauri Bassum honoratum videmus, verisimile est illum indigenam esse. Postremo quum Argivorum regia stirps ab Hercule descenderit, et Epidaurii Argivorum coloni sint, quidni Bassus Heraclides fuerit? Sic n. 1124. Lampriae filius Statilius Persei proles dicitur; alia exempla plura sunt in Laconicis, ubi Neptuni, Herculis etc. posteri habentur. Lin. 6. P alterum nihili est. Θεοὶ ἄνακτες haud du